Micrococcus spp.

Micrococcus spp.

pathogeen veiligheidsinformatieblad-infectieuze stoffen

sectie I-infectieus agens

naam: Micrococcus spp.

synoniem of kruisverwijzing: M. luteus, M. lylae, M. antarcticus, and more recently M. endophyticus, M. flavus, M. terreus, and M. yunnanensis. Tot de andere geslachten behoren Arthrobacter agilis, Nesterenkonia halobia, Kocuria kristinae, K. rosea, K. varians, Kytococcus sedentarius en Dermacoccus nishinomiyaensis (1,2).

kenmerken: Micrococcus spp., grampositieve, oxidase-positieve en strikt aërobe cocci behoren tot de familie Micrococcaceae (2,3). Ze komen meestal voor in onregelmatige clusters, tetraden en paren(2,3), waar individuele cellen ongeveer 1 tot 1,8 mm in diameter(2) en zijn meestal niet-beweeglijk en niet-sporenvormende(3).

Sectie II-GEVARENIDENTIFICATIE

pathogeniteit / toxiciteit: Micrococcus spp., en nauw verwante geslachten worden over het algemeen beschouwd als onschadelijke saprofyten die de huid, mucosa, en misschien ook de orofarynx bevolken of besmetten; echter, kunnen zij opportunistische ziekteverwekkers voor de immunogecompromitteerde(2,3) zijn. Ze zijn in verband gebracht met verschillende infecties, waaronder bacteriëmie, continue ambulante peritoneale dialyse peritonitis, en infecties geassocieerd met ventriculaire shunts en centraal veneuze katheters(2). Ze zijn ook geïsoleerd uit bloed en chirurgische specimens bij sommige patiënten met coronaire en infectieuze aandoeningen(3). M., luteus is gemeld als de veroorzaker in gevallen van intracraniële abcessen, pneumonie, septische artritis, endocarditis en meningitis(2).

epidemiologie: Micrococcus spp. en nauw verwante geslachten, komen wereldwijd voor en zijn alomtegenwoordig. Ze worden gevonden op de huid van mensen en andere dieren en in de bodem, zee-en zoet water, planten, fomieten, stof en lucht(2,3). Bij mensen, worden zij het vaakst gevonden op de blootgestelde huid van gezicht, armen, handen, en benen. M. luteus komt het meest voor en komt voor in de natuur en in klinische specimens., Een studie(van 115 mensen) meldt dat tot 96% van de mensen die in 18 Staten van de VS leefden microkokken droegen, met de meerderheid M. luteus (3). De transporttarieven waren het hoogst op de huid van het hoofd, benen, en armen in vergelijking met die voor nares en oksels.

infectieuze dosis: onbekend

transmissiewijze: overdracht is mogelijk door contact met verontreinigde voorwerpen en / of oppervlakken (aangetoond door bacteriële overdracht geassocieerd met het doseren van papieren handdoeken)(4). Overdracht via inhalatie van verontreinigde druppeltjes en/of aerosolen kan ook mogelijk zijn.,

incubatietijd: onbekend

COMMUNICABILITY: Not known to be transmitted direct from person-to-person. Overdracht vindt meestal plaats via verontreinigde oppervlakken en / of objecten.

sectie III-verspreiding

RESERVOIR: mens en dier (alomtegenwoordig in het milieu) (2,3).

zoönose: geen.

vectoren: geen.

sectie IV-stabiliteit en levensvatbaarheid

GENEESMIDDELGEVOELIGHEID: Micrococcus spp., zijn relatief gevoelig voor de meeste antibiotica, waaronder vancomycine, penicilline, gentamicine en clindamycine, die met succes zijn gebruikt voor de behandeling van infecties veroorzaakt door deze bacteriën(2).

geneesmiddelresistentie: bij bepaalde stammen is resistentie gevonden tegen nitrofurantoïne, macroliden(erytromycine) en lincomycine (5,6).

fysische inactivatie: bacteriën zijn over het algemeen gevoelig voor vochtige en droge hitte(8) . De groei van microkokken kan aanzienlijk worden verminderd bij temperaturen >45 °c, pH 15%)(9).,

overleving buiten de gastheer: Microkokken zijn relatief resistent tegen uitdroging en matige temperatuurveranderingen(2). Er is aangetoond dat ze langdurig aanwezig zijn op de menselijke huid, variërend van enkele maanden tot ten minste één jaar (tot twee en een half jaar voor verschillende stammen van M. luteus)(3). Ze overleven niet goed en sterven snel in natuurlijke grond.

rubriek V-eerste hulp / Medisch

SURVEILLANCE: Monitor voor symptomen. Micrococcus spp. kan worden geïsoleerd uit biologische monsters (genomen van de huid) met behulp van kweektechnieken (op agar media)(2,3)., Momenteel zijn er geen immunologische of biochemische detectietechnieken beschikbaar.

opmerking: niet alle diagnostische methoden zijn noodzakelijk beschikbaar in alle landen.

eerste hulp / behandeling: indien nodig dient een geschikte antibioticatherapie te worden toegediend en dient de behandeling ondersteunend te zijn.

immunisatie: geen.

profylaxe: geen.

rubriek VI-LABORATORIUMGEVAREN

laboratorium-verworven infecties: tot op heden zijn geen gevallen van laboratorium-verworven infecties gemeld.,

bronnen / SPECIMENS: huid (met name in blootgestelde delen van het lichaam) van mensen en dieren, zuivelproducten en verschillende milieubronnen, waaronder bodem, zeewater en zoet water, planten, fomieten, stof en lucht(2,3).

primaire gevaren: de kans op infectie is laag; vermijd echter toevallige parenterale inenting, inslikken en inademing van infectieuze druppels.

bijzondere gevaren: Geen

sectie VII – blootstellingscontrole/persoonlijke bescherming

RISICOGROEPINDELING: risicogroep 1(10)., Deze risicogroep is van toepassing op het geslacht als geheel en kan niet van toepassing zijn op alle soorten binnen het geslacht.

INPERKINGSEISEN: inperkingsniveau 1 faciliteiten, uitrusting en operationele praktijken voor werkzaamheden waarbij infectieuze of potentieel infectieuze materialen betrokken zijn.

beschermende kleding: beschermende laboratoriumkleding goed vastgemaakt. Handschoenen wanneer direct huidcontact met besmette materialen of dieren onvermijdelijk is(11).

overige voorzorgsmaatregelen: Geen (11).

sectie VIII-behandeling en opslag

morsen: laat aerosolen bezinken., Bedek tijdens het dragen van beschermende kleding de morsen voorzichtig met absorberend papieren handdoek en breng een geschikt desinfecterend middel aan, te beginnen bij de omtrek en naar het midden toe. Zorg voor voldoende contacttijd voordat u schoonmaakt (11). verwijdering: ontsmetting, hetzij door stoomsterilisatie, hetzij door verbranding, hetzij door chemische desinfectie, vóór verwijdering (11).

opslag: het infectieuze agens moet worden bewaard in verzegelde recipiënten met een passend etiket(11).,

sectie IX-regelgevende en andere informatie

regelgevende informatie: de invoer, het vervoer en het gebruik van ziekteverwekkers in Canada worden gereguleerd door veel regelgevende instanties, waaronder het Public Health Agency of Canada, Health Canada, Canadian Food Inspection Agency, Environment Canada en Transport Canada. Gebruikers zijn er verantwoordelijk voor dat ze voldoen aan alle relevante wet-en regelgeving, richtlijnen en normen.

bijgewerkt: November 2010

voorbereid door: Pathogen Regulation Directorate, Public Health Agency of Canada.,

hoewel de informatie, adviezen en aanbevelingen in dit veiligheidsinformatieblad voor pathogenen zijn samengesteld uit bronnen die als betrouwbaar worden beschouwd, aanvaarden wij geen verantwoordelijkheid voor de nauwkeurigheid, toereikendheid of betrouwbaarheid of voor enig verlies of letsel als gevolg van het gebruik van de informatie. Nieuw ontdekte gevaren komen vaak voor en deze informatie is mogelijk niet volledig up-to-date.