veel eiwitten “binden” DNA door positief geladen aminozuren op hun oppervlakken. Nochtans, om significante energetische en topologische hindernissen te overwinnen, zouden de proteã nen die DNA buigen of verpakken ook de stijfheid kunnen moduleren die door afstotingen tussen fosfaten binnen DNA wordt geproduceerd., Veel eerder werk beschrijft hoe ionen de flexibiliteit van DNA in oplossing veranderen, maar wanneer het overwegen van macromoleculen zoals chromatin waarin DNA de nucleosoomkern elke draai van de dubbele helix contacteert, kan het geschikter zijn om de flexibiliteit van DNA op geladen oppervlakken te beoordelen. Mica die met positief geladen molecules met een laag wordt bedekt is een geschikt substraat waarop de flexibiliteit van DNA direct met een aftastende krachtmicroscoop kan worden gemeten., In de hieronder beschreven experimenten nam de flexibiliteit van DNA toe tot vijfvoud, afhankelijk van de concentratie en het type polyamine dat wordt gebruikt om mica te bedekken. Met behulp van theorie die ladingsneutralisatie relateert aan flexibiliteit, voorspellen we dat fosfaatafstotingen met ∼50% werden afgezwakt in het meest flexibele DNA waargenomen. Deze eenvoudige methode is een belangrijk hulpmiddel voor het onderzoeken van de fysiochemische oorzaken en moleculaire biologische gevolgen van de flexibiliteit van DNA, die de biochemie van DNA beà nvloedt die zich van chromatin stabiliteit tot virale inkapseling uitstrekken.
Geef een reactie