Dit is het sprookje van de Sneeuwkoningin. Het is aangepast aan Hans Christian Andersen ‘ s versie en wordt u gebracht door verhalen om mee te groeien.
de spiegelserver van de tovenaar
Er WAS eens een boze tovenaar die een spiegel maakte met zijn donkere magie. Als er iets goeds of moois voor de spiegel werd gezet, was de reflectie die terug te zien was alleen rot en grijs.
de assistent lachte., Hij wilde zijn boze spiegel aan de hele wereld laten zien! Hij nam het en vloog hoog de lucht in.
dankzij Artist, EMA, 9, Litouwen
hij vloog zo snel dat de spiegel begon te schudden. Hij kon het niet langer vasthouden en de spiegel viel! Het brak in vele kleine scherpe stukjes glas op de grond.
De wind blies het glas overal. Vanaf dat moment, als een beetje van dat slechte glas in iemands oog blies, zou die persoon alleen het slechte en donkere In mensen zien, niet het goede., En zo was het in dat land.
jaren later waren een jongen genaamd Kai en een meisje genaamd Gerda vrienden. Ze woonden naast elkaar. Beiden hadden hun slaapkamers op zolder. Toen ze hun zolderramen openden, waren ze zo dichtbij dat ze hun vingers konden aanraken.
dankzij Artist, ardinaryas
een oude goot liep tussen de twee daken. In de goot waar water doorheen liep, hadden de families een tuin geplant met groenten en rozen. Het was net Kai en Gerda ‘ s eigen tuin., Kai en Gerda ‘ s families waren arm. Er was geen speelgoed om mee te spelen. Maar ze vonden het niet erg. Ze speelden in hun tuin op het dak, en waren blij.op een dag stonden Gerda en Kai op het dak de tuin te wieden. Plotseling waaide er een windvlaag voorbij. Het blies een scherp stuk van dat boze glas recht in Kai ‘ s oog. Hij stond op en stapte op de rozen. “Ik wil deze stomme tuin niet meer onkruid!”zei hij.
“OK,” zei Gerda. “Weet je dat je op de rozen stapt? Wat dacht je van een klapspel?”
maar Kai riep, “I don’ t care if I step on all the roses!, En Ik wil nooit met je spelen, Gerda. Nooit meer!”
de Sneeuwkoningin
De volgende dag nam Kai zijn slee mee naar de stad. Ah, die slee was zo traag! Een grote witte slee kwam heel snel de weg af. De slee kwam dicht bij Kai en terwijl hij dat deed, vertraagde hij een beetje. Kai had een idee. Hij bond snel het touw van zijn slee aan de achterkant van de slee. Nu kon hij achterop rijden op zijn slee! Maar wat Kai niet wist is dat het besturen van de slee de boze sneeuwkoningin was. de Sneeuwkoningin, in haar witte bontjas, wist heel goed dat Kai onderweg was., Ze had haar slee vertraagd toen ze dichterbij kwam, om hem een kans te geven om het touw vast te binden. Ze draaide zich niet om om te kijken. Ze wist dat Kai achter haar aan reed. Al snel zou hij bijna bevroren zijn van de kou. Toen wist ze dat het makkelijk zou zijn om hem van haar te maken.
de Sneeuwkoningin reed verder. Toen ze wist dat Kai bitter koud moest zijn, stopte ze de slee. Ze ging naar de jongen. “Wil je achter mijn grote slee rijden?”zei de Sneeuwkoningin. “Ik kan ervoor zorgen dat je de kou niet voelt. Kai rilde. “Ik zal je een kus op je wang geven. Dan heb je het niet meer koud.,”
Met dank aan Artist, Lilian, 9, Isle of Man
Kai nodded. Ze kuste hem op de wang. Hij had het niet meer koud.
“nu, nog een kus,” zei de Sneeuwkoningin. “Met deze zul je Gerda en je familie vergeten.”Voordat Kai iets kon zeggen, had de Sneeuwkoningin de andere wang gekust. Ze lachte en zei: “Als ik je een derde keer op je voorhoofd kuste, zou je sterven. Maar ik heb dingen voor je te doen in mijn paleis.”Toen stapte ze in haar slee en reed verder.,
waar was Kai?
Kai keerde die dag niet terug naar huis. Of de dag daarna. Je kunt je voorstellen hoe overstuur iedereen was! Ze zeiden dat die arme Kai verdronken was in de rivier. Gerda rende naar de rivier. Ze riep naar de wateren die voorbij stroomden – is het waar? De rivier wilde het niet zeggen. Gerda deed haar rode schoenen uit en hield ze omhoog.
dankzij Artist, Megan, 14, USA
ze zei dat ze haar rode schoenen in de rivier zou gooien, als de rivier Kai zou teruggeven., Maar de rivier liet haar niet in de schoenen schuiven. En zo wist Gerda dat hij niet onder water moest zijn.
maar waar was hij?
Gerda ging op veel plaatsen op zoek naar Kai. Ze ging naar een heks. De heks probeerde Gerda voor altijd bij haar te laten blijven. Gerda was snel op, net op tijd. Toen ontmoette ze een kraai. De kraai vertelde Gerda dat om Kai te vinden, ze naar het paleis van een prinses moet gaan. zo ging Gerda naar het Paleis van de prinses. Ze wist niets over Kai. Maar ze gaf Gerda warme kleren en een mooie coach die ze onderweg kon rijden.,
Het Roversmeisje
Gerda reed met haar koets toen een bende rovers van achteren opsprong. De overvallers werden geleid door een Rovermeisje. Het overvaller meisje liet Gerda achter in de koets gaan. Toen nam ze de teugels over. En Gerda was haar gevangene!
Met dank aan Artist, Sarah, 6, USA
arme Gerda! Ze was haar coach kwijt. Ze was een gevangene. En ze had geen idee meer dan ooit waar ze Kai kon vinden. het overvaller meisje nam Gerda mee terug naar het huis waar ze woonde., Gerda moet in de schuur slapen, in een hoek naast een rendier. toen het Rovermeisje was vertrokken, riep Gerda uit: “o Kai, waar ben je?”Twee witte duif vogels hoog in de zolder van de schuur, hoorde haar huilen.
dankzij Artist, IBAA, 12, Malediven
zei een duif tegen haar, ” we herinneren ons dat we die jongen Kai hebben gezien waar je over spreekt.”
” You do?”zei Gerda.
” wat een trieste dag was dat!”zei de andere duif. “Toen reed de Sneeuwkoningin langs op haar slee. De jongen Kai reed achter op zijn slee, heel snel.,”
“We zaten in ons nest,” zei de eerste duif. “Toen die boze sneeuwkoningin voorbij kwam, draaide ze zich om en ademde op ons.”De duif kon het niet afmaken, en de andere zei:” alleen mijn broer en ik leefden daarna nog!”
” hoe verschrikkelijk! Het spijt me zo voor je,” zei Gerda. Maar je zag mijn lieve Kai? Waar ging de slee heen?”waarschijnlijk ging de Sneeuwkoningin naar haar paleis in Lapland,” zei de eerste duif. “Daar is het hele jaar sneeuw en ijs.,”
dankzij Artist, Selvalakshmi, 7, USA
“Hoe zal ik deze plek ooit vinden, Lapland?”zei Gerda.
Toen sprak het rendier, dat aan een paal werd vastgebonden. “Ik weet alles over Lapland,” zei het rendier. “Daar ben ik geboren.”
” alsjeblieft, kun je me daar naartoe brengen?”zei Gerda.
” Ja, ik kon, als alleen jij en ik vrij waren van deze plaats. Maar wie weet hoe lang we hier moeten blijven?”
The Rover Girl was net buiten de schuurdeur al die tijd. Ze was toch niet zo gemeen., Ze ging de schuur in en sneed de touwen door die het rendier Bond. Ze hielp Gerda het rendier te monteren en gaf haar een kussen om op te zitten. Ze gaf Gerda zelfs een paar bontlaarzen, twee broden en een stuk spek. “Ga nu weg,” zei Het Rovermeisje. Zoek je vriend.”
weg als de wind vloog Gerda en de rendieren. Ze reden en reden tot het donker werd. Toen moesten ze een plek vinden om te overnachten.
twee bezoeken
klopten op de deur van een hut. Een oude vrouw opende de deur en verwelkomde hen in., Gerda en de rendieren vertelden haar over hun zoektocht naar Kai. De oude vrouw zei: “Je hebt nog een lange weg te gaan om naar Lapland te gaan. Het Paleis van de Sneeuwkoningin ligt op 160 km afstand.”
” hoe vinden we het?”zei Gerda.”The windows of her palace burn with a blue light that can be seen for miles around,” zei ze. “Je kunt het niet missen.
dankzij Artist, Milani, 11, USA
maar als je daar aankomt, ga dan niet direct naar het paleis. Zoek eerst een hut in de buurt met een rode deur., In die hut woont een Lapland vrouw die ik ken.”De oude vrouw pakte een stuk gedroogde vis en schreef er wat woorden op. “Geef haar die vis,” zei de oude vrouw, ” en zij zal je helpen.de volgende dag reden de rendieren en Gerda zo snel als ze konden. Ze vlogen drie dagen lang als de wind. Op de derde dag zagen ze van ver blauwe lichten. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat het een groot, donker paleis was, vlakbij, zoals de oude vrouw had gezegd, was een hut met een rode deur. Erg koud waren ze tegen die tijd, en honger ook., En blij toen een laplandvrouw de deur opende en ze zich liet opwarmen bij haar vuur.
Gerda vertelde haar dat ze haar dierbare vriend Kai hadden komen zoeken. En dat Kai het laatst is gezien met de Sneeuwkoningin. Ze gaf de vis aan de Lapland vrouw.
dankzij de artiest heeft Nyellin
De woorden op de vis drie keer gelezen. Toen legde ze het in de pot op het vuur voor soep, omdat ze nooit iets wilde verspillen.
” heeft het je iets verteld?”riep Gerda., het rendier zei: “iets om Gerda de kracht van tien mannen te geven?”
” The power of ten men!”zei de Lapland vrouw, in een zucht. “Dat zou van weinig nut zijn. Er is niets dat iemand kan doen voor dit meisje dat ze niet kan doen voor zichzelf!”Ze wendde zich tot Gerda. “Je vriend Kai kreeg een slecht glas in zijn oog. Daarom nam de Sneeuwkoningin hem mee. Ze heeft hem waarschijnlijk al twee keer gekust. Dat geeft haar volledige macht over hem.”
“Er kan toch iets gedaan worden!”riep Gerda.
“misschien,” zei de Lapland vrouw. Ze draaide zich om naar het rendier., “Breng Gerda naar het Paleis van de Sneeuwkoningin. U ziet een struik met rode bessen half bedekt met sneeuw. Zet haar neer in de bush en wacht daar op haar terwijl ze Kai gaat zoeken. En Gerda,” zei ze, zich tot het meisje wendend, ” er is iets wat je moet weten. Als je Kai vindt, wil hij niet weg. Hij is in haar macht. Hij denkt dat haar paleis de beste plek ter wereld is. Hij is je helemaal vergeten.”
” Wat moet ik doen?”Gerda riep.
” Kijk naar wat je al gedaan hebt!”zei de Lapland vrouw. “Kijk hoe ver je al bent gekomen.,”
en zo besteeg Gerda het rendier, en daar gingen ze.
Het Paleis van de Sneeuwkoningin
” Oh, nee!”zei Gerda nadat de hut niet meer in zicht was. “Ik heb mijn bontlaarzen achtergelaten!”Maar er was geen tijd om terug te gaan. Dus gingen ze.
bij de struik met rode bessen klom Gerda van het rendier.
dankzij Artist, Milani, 11, USA
daar was ze, zonder laarzen en blote voeten in de koude sneeuw., Maar het paleis van de Sneeuwkoningin was vlak voor haar, de blauwe lichten brandden in de ramen. Dus Gerda liep verder.
terwijl ze ging, belde ze en riep Kai op. Eindelijk, daar was hij! Hij zat op een bevroren meer, op zijn knieën. Een troon zat op het meer, en het was leeg. De Sneeuwkoningin had Kai een taak gegeven om stukjes ijs in woorden te zetten. Andere stukken ijs moet hij in getallen omzetten. Want dit bevroren meer was het Meer van de rede. En de troon was de troon van de Sneeuwkoningin.
“Kai!”genaamd Gerda. Maar hij keek niet omhoog.,
Kai ‘ s huid was donkerblauw, alsof hij bevroren was. Hij had zo weinig gevoel meer dat hij de kou niet eens meer merkte. De Sneeuwkoningin was weg en Kai was bezig met zijn taak, werkend aan het bevroren meer. Hij verplaatste een stuk ijs hier en een ander daar, en maakte de woorden en cijfers.
dankzij Artist, robmmad16
” Kai!”riep Gerda weer. Toch keek Kai niet op. Gerda Rende recht in zijn gezicht. “Kai! Kai!”
eindelijk keek Kai op., Maar hij keek recht langs haar met zijn diepe donkere ogen, en zag haar helemaal niet. Gerda barstte in tranen uit. Koud en snijdend was de wind op dat meer. Zoals Gerda riep: “Kai, Waar ben je?”een van haar tranen blies recht op Kai’ s gezicht.
de scheur brandde zijn gezicht totdat zijn hele gezicht warm aanvoelde. Toen huilde Kai ook.
“Gerda!”zei Kai,” ben jij dat? Kai rilde. Hij riep van vreugde, want het boze stuk glas was van zijn oog gewassen. Kai nam Gerda ‘ s handen. Hoewel ze allebei bevroren koud waren, voelde elk van hen warm van binnen.,
Trip terug naar huis
Gerda en Kai liepen hand in hand terug naar de struik met de rode bessen, waar het rendier wachtte. Terwijl ze liepen, kwam de zon en verwarmde en droogde hen. De wind stopte en de vogels begonnen te tjilpen. Voor ze het wisten, stonden de rendieren voor hen.de rendieren namen ze mee naar de eerste oude vrouw, die Gerda een nieuw paar bontlaarzen gaf. Ze hebben ook allemaal een bontmuts. Als het rendier droeg ze op de lange weg terug naar huis, die kwam langs de weg, maar de Rover meisje!, Ze reed in de koets die ze van Gerda had genomen, maar Gerda was blij haar te zien, toch.het Rovermeisje zei tegen Gerda: “dit is de vriend die je de hele wereld over reisde om te redden. Ik hoop dat hij het waard was!”Ze lachten allemaal.het overvaller meisje zei dat ze op haar slee moesten springen en dat ze hen een lift naar huis zou geven. Tegen de tijd dat ze eindelijk thuis kwamen, was het zomer. Tot hun verbazing waren ze allemaal volwassen.in de jaren die volgden, bleven Gerda en Kai de beste vrienden., Er waren geen avonturen meer met de Sneeuwkoningin of het koude bevroren noorden, en elk leefde een rustig leven. Maar ze wisten diep van binnen dat wat er ook gebeurde, ze altijd voor elkaar zouden zorgen.
discussievragen:
Vraag 1: Waarom bleef Gerda Kai zoeken nadat hij gemeen tegen haar was?vraag 2: Wat dacht de wijze oude vrouw toen ze zei: “Er is niets wat iemand voor je kan doen dat je niet voor jezelf kon doen?”
Geef een reactie