na każdej arenie publicznej prezentujemy przesadzoną wersję siebie, która, mamy nadzieję, zrobi wrażenie. Postać, którą pokazujemy w naszym zawodzie, nie jest taka sama jak w domu. Kiedy jesteśmy sami, nie mamy komu zaimponować, ale publicznie nosimy maskę, personę, abyśmy mogli narzucić innym pożądany obraz siebie., Każdy zawód ma subtelne porozumienia co do sposobów, które są akceptowalne, i tych, które nie są; i oczekuje się, że jednostka dostosuje się do tych wymagań bez potrzeby otwarcie je wyjaśniać. Na przykład oczekuje się, że lekarz będzie zachowywał się tak, jak powinien, z cierpliwością i współczuciem, które byłoby trudne do osiągnięcia dla zwykłej osoby; jakakolwiek skłonność do niecierpliwości lub wrogości nie byłaby akceptowalna i z dobrego powodu.,
jest to zatem odrębnym celem osoby, aby ujarzmić wszystkie prymitywne popędy, impulsy i emocje, które nie są uważane za społecznie akceptowalne, i które, gdybyśmy mieli działać na nich, sprawiłyby, że wyglądalibyśmy na głupców. Każdy, kto ma jakikolwiek sens, widzi przez fasadę; ale każdy z nas uczestniczy w udawaniu, że to wszystko jest prawdziwe, aby społeczeństwo mogło normalnie żyć. Trudność z personą pojawia się tylko wtedy, gdy człowiek staje się tak blisko utożsamiony z jego rolą, że traci całe poczucie siebie., W tym momencie szkoda jest z pewnością wyrządzona: będzie on zupełnie nieświadomy jakiejkolwiek różnicy między sobą a światem, w którym żyje. Rezultatem zawyżonej persony, ostrzegał Jung, jest „płytka, krucha, konformistyczna osobowość, która jest „całą personą”, z nadmierną troską o ” to, co ludzie myślą.”Taki człowiek poświęci się dla życzeń innych bez ograniczeń — nie dlatego, że jest święty, ale dlatego, że nie ma odwagi odmówić i znieść konfliktu.,
Cień
Jeśli nic innego, persona jest posłuszeństwem oczekiwaniom; jest to maska, którą nosi się, aby przekonać siebie i innych, że nie jest zupełnie złym człowiekiem. Ale nie można wyjść poza osobowość, dopóki nie włączy do swojego charakteru tych mrocznych cech charakteru, które należą do tego, co Jung nazwał „cieniem”., Cieniem jest wszystko, czego w sobie zaprzeliśmy i rzuciliśmy w zapomnienie, a raczej wszystko, czego ego nie chciało z sobą powiązać, ale co możemy zauważyć u innych ludzi-takie rzeczy mogą obejmować naszą seksualność, spontaniczność, agresję, instynkty, tchórzostwo, niedbałość, pasję, entuzjazm, miłość do dóbr materialnych. Obejmuje wszystkie te grzechy, mroczne myśli i nastroje, za które czuliśmy winę i wstyd.
Cień jest z natury emocjonalny, ponieważ musi sprzeciwiać się sztywności ego; posiada własną autonomię, oddzieloną od świadomego umysłu., Dlatego, będąc instynktownym i irracjonalnym, Cień jest podatny na projekcję psychologiczną, dzięki czemu przypisujemy innym wszystkie nasze złe i gorsze cechy, których nie chcemy przyznać, że są w nas samych. „Człowiek, który jest nieświadomy siebie”, pisze Jung, ” działa w ślepy, instynktowny sposób, a ponadto jest zwiedziony wszystkimi iluzjami, które pojawiają się, gdy widzi wszystko, czego nie jest świadomy w sobie, przychodząc na spotkanie z zewnątrz jako projekcje na bliźniego.”(Drzewo filozoficzne, str. 335.,) Kiedy dostrzegamy u innych moralny niedobór, możemy być pewni, że istnieje podobna niższość w nas samych. „Jeśli czujesz-pisze Von Franz-przytłaczającą wściekłość, gdy przyjaciel wyrzeka ci się winy, możesz być całkiem pewien, że w tym momencie znajdziesz część swojego cienia, którego jesteś nieprzytomny.”Jeśli obserwujemy naszą niechęć do siebie i innych, jeśli rozważamy moralne aspekty naszego zachowania, to mamy możliwość przywołania cienia do świadomości i osiągnięcia odnowionego poczucia siły i niezależności.,
anima / animus
Jung wierzył, że zagnieżdżone w cieniu są cechami naszej przeciwnej płci. Anima jest archetypem, który wyraża fakt, że mężczyźni mają mniejszość cech kobiecych; a animus wyraża cechy męskie w kobietach., W każdym mężczyźnie jest kobieta, a w każdej kobiecie mężczyzna; a raczej obraz idealnego mężczyzny / kobiety, który z reguły kształtuje się częściowo dzięki doświadczeniu matki / ojca oraz wpływowi Kultury i Dziedzictwa. Można by argumentować, że idee kobiece i męskie opierają się na arbitralnych stereotypach. Jung przedstawił jednak koncepcje Animy i Animusa jako starożytne archetypy Erosa i Logosu. Eros (kobieta) jest związany z podatnością, kreatywnością, relacjami i całością.. Logos (mężczyzna) jest utożsamiany z mocą, myślą i działaniem., (W starożytnej Grecji Eros oznacza „miłość”, czyli „energię życiową”; podczas gdy Logos jest terminem określającym zasadę porządku i wiedzy.)
anima jest więc personifikacją wszystkich kobiecych tendencji, pozytywnych lub negatywnych, w psychice mężczyzny. Pozytywnym wyrazem Animy może być wrażliwość i empatia, zdolność do kochających relacji, uczucie do natury., Ale jeśli anima zostanie odrzucona — to znaczy, jeśli człowiek tłumi te cechy, które można uznać za klasycznie kobiece — anima staje się zdeformowana: uczucia i emocje zostają zastąpione nastrojem, sentymentalizmem, histerią; wierność staje się zaborczością; estetyka staje się zmysłowością; czułość staje się zniewieściałością; wyobraźnia staje się tylko fantazjowaniem. Animus, z drugiej strony, jest uosobieniem męskich tendencji w psychice kobiety, takich jak siła przekonania, asertywność, odwaga, siła, witalność i pragnienie osiągnięcia., Ale jeśli kobieta lekceważy swoją męską krawędź, zostanie opętana przez Animusa: asertywność stanie się agresją i bezwzględnością, a myśl analityczna stanie się kłótliwością.
podobnie jak w przypadku cienia, archetypy anima / animus mają swoją autonomię i są niezależne od naszego świadomego umysłu. W ten sposób anima/animus mogą być rzutowane na świat tak, że wydają się być pewnymi cechami konkretnego mężczyzny / kobiety., W obecności Animy, a przynajmniej dobrej imitacji Animy, mężczyzna odczuwa z nią swoistą znajomość, jakby znał tę kobietę od zawsze; w niektórych przypadkach energia między nimi jest odurzająca, do tego stopnia, że można powiedzieć, że zakochał się „od pierwszego wejrzenia”. W rzeczywistości zakochał się w oszustwie, w obrazie, który rzutował na inną kobietę. Dopiero gdy miraż projekcji się rozproszy, uświadomi sobie, że jest głupcem. Po wycofaniu projekcji anima może być uznana za siłę wewnątrz siebie., Po zintegrowaniu Animy mężczyźni pozornie łączą się z boską mocą w świecie wewnętrznym-która może wyrażać się jako zdolność twórcza lub wrażliwość na świat przyrody – która zawsze musiała być w nich; ale która musiała być im pokazana przez obecność kobiecości, przez prowadzącą rękę kobiety.,
jaźń
po przezwyciężeniu persony i zintegrowaniu jego cienia i aspektów archetypów anima/animus w swój charakter, otrzymuje się dostęp, jak wierzył Jung, do najgłębszych i najwyższych zakątków psychiki, archetypu całości– który Jung nazwał „Ja”, najbardziej znaczącym ze wszystkich archetypów. „Jaźń obejmuje”, pisze Jung, ” ego-świadomość, Cień, anima i zbiorowa nieświadomość w nieokreślonym rozszerzeniu.”(Mysterium Coniunctionis, str. 108.,) Jaźń jest wtedy sumą wszystkiego, czym teraz jesteśmy i wszystkiego, czym kiedyś byliśmy, jak również wszystkiego, czym potencjalnie moglibyśmy się stać; jest symbolem „Boga w nas”, tego, czym jesteśmy jako całość.
archetyp jaźni jest źródłem naszego impulsu ku samorealizacji; jest to pojedynczy punkt, z którego nasz charakter i nasza osobowość dojrzewają w miarę starzenia się — tak jak ziarno posiada całą potencjalną przyszłość kwiatu., To jaźń rodzi to, co Jung nazwał „procesem indywiduacji”, który zaczyna się od potencjału dzieciństwa do ekspansywnej podróży samopoznania, podczas której świadomie i stopniowo integruje nieświadome aspekty-części siebie, z którymi nie chcieliśmy się skonfrontować — swojej osobowości w całość. Jung wierzył, że ostatecznym celem ludzkiego życia jest doświadczenie tego łączenia się całości, pełne zintegrowanie i uświadomienie sobie wszystkiego, co było ukryte w cieniu., Ten koniec jest najpełniejszym wyrazem własnego charakteru i pozwala utrzymać swoją indywidualność wobec zbiorowej masy nieświadomości.
Dodaj komentarz