dorastałem w Santa Cruz, wówczas sennym miasteczku na plaży w północnej Kalifornii, które w latach 70. i 80.cierpiało na silnego hippisowskiego kaca. były przypomnieniem Wietnamu. Wyraźnie pamiętam Ojca mojego najlepszego przyjaciela w trzeciej klasie; stracił nogę walcząc na wojnie., To było normalnością słyszeć i widzieć takie rzeczy, czyniąc muzykę protestu sprzed dziesięcioleci odpowiednią dla otaczającego mnie krajobrazu.
jako pedagog często pytałem moich studentów w wieku studenckim, jakie piosenki lub artyści myślą, że tworzą ten sam rodzaj aktualnych, ale ponadczasowych piosenek. Zawsze zaczynam od grania piosenek z debiutanckiej płyty Rage Against The Machine, która do dziś przyprawia mnie o dreszcze i wywołuje łzy w oczach, ponieważ niewiele się zmieniło od czasu, gdy miałem 18 lat i pracowałem z zespołem. Prawdopodobnie wiele rzeczy stało się najgorszych., Tak więc niedawno ponownie przeglądałem niektóre z kluczowych piosenek i albumów, które ukształtowały moje własne lata formowania. Wielu z nich łamało mi serce, że przesłania zawarte w melodyjnych utworach można dziś napisać. To było jednak podnoszące na duchu, wiedzieć lub przynajmniej mieć nadzieję, że takie piękne dzieła sztuki mogą nadal, według słów Sama Cooke ' a, inspirować zmiany, które nadejdą.
„A Change Is Gonna Come” Sam Cooke (1964)
na płycie: ain ' t That Good News
kilka lat temu, pokazałem film z tego do moich studentów., Materiał filmowy był w całości z kampanii Obamy w USA. był szalenie podnoszący na duchu i pełen nadziei. Jednak biorąc ten sam utwór i umieszczając go w kontekście 2020 r., trudno jest sprawdzić, czy dokonano prawdziwego postępu, lub czy po prostu odtwarzamy przeszłość na wiele nowych sposobów. Cooke napisał piosenkę po tym, jak on i jego ekipa zostali odesłani do motelu tylko dla białych w Luizjanie. Jedną z niesamowitych rzeczy w tym klasycznym jest to, jak każdy mały triumf może być interpretowany jako „zmiana” Cooke ' a w końcu nadchodzi, być może w bardziej drobnych krokach, niż można się spodziewać., Jednak tragedie, takie jak morderstwo George 'a Floyda, nadają odie Cooke' a jeszcze bardziej niepokojące znaczenie, ponieważ wciąż” cofamy się „na naszych” kolanach”, wciąż się modlimy, wciąż mamy nadzieję:
Oh, when I go to my brother
I' d say brother, help me, please
But he winds up knockin ' me
Back down on my knees.
były chwile, kiedy myślałam, że nie wytrzymam długo
teraz myślę, że jestem w stanie kontynuować
minęło dużo, dużo czasu
ale wiem, że przyjdzie Zmiana, o tak, będzie.,
„Mississippi Damn” by Nina Simone (1964)
na albumie: Nina Simone in Concert
surowa pilność w tej piosence sprawia, że nie jest zaskoczeniem, że Simone napisała ją od początku do końca w mniej niż godzinę. Nagrana w Carnegie Hall przed białą publicznością piosenka jest wściekłą reakcją Simone zarówno na pomoc amerykańskiego działacza na rzecz Praw Obywatelskich Medgara Eversa, jak i zamach bombowy na 16th Street Baptist Church, w którym zginęło czworo czarnych dzieci w Birmingham w Alabamie., Swingująca struktura Boom-ba, Boom-ba może być zwodniczo optymistyczna, dopóki namacalny gniew Simone nie spadnie nawet na najbardziej pasywnego słuchacza. Most wywołania i odpowiedzi, rozbudzający różne straszne stereotypy czarnych Amerykanów i” zbyt powolne ” korygowanie niesprawiedliwości jest niepokojąco aktualny:
ja i moi ludzie tuż przed
byłem tam, więc wiem
oni ciągle mówią: „idź powoli!,
Ale to tylko problem, „do it slow”
mycie okien, „Do it slow”
zbieranie bawełny, „do it slow”
jesteś po prostu zgniły, „do it slow”
jesteś zbyt cholernie leniwy …
„Maggie' s Farm” Boba Dylana (1965)
na albumie: Bringing It All Back Home
mój agent literacki powiedział mi niedawno, że usłyszenie tej piosenki w kluczowym momencie w jego życiu — był kelnerem i modlił się o przerwę w wydawniczym świecie — dał mu przysłowiową chęć podążania za marzeniami., Uwielbiam tę anegdotę, ponieważ oddaje szalony wpływ, jaki może mieć słuchanie określonej piosenki w określonym czasie. Ale też uważam to za niezwykle smutne, ponieważ „Farma”, z którą Dylan rails może być ramą dla każdego rodzaju normatywnej Kultury, w której się znajdujemy:
mam głowę pełną pomysłów
, które doprowadzają mnie do szaleństwa.,
w momencie wydania Dylan był już okrzyknięty kluczową postacią w kontrkulturze; to sprawia, że przesłanie „farmy” jest o wiele bardziej chłodne, ponieważ naciskające siły społecznej hegemonii wydają się zawsze przesuwać to, co ma znaczenie, aby zmienić się w konsumpcyjne dobro z niewielką do żadnej z jego pierwotnych konotacji. Zobaczenie tablicy koszulek Kurt Cobain w H &M lub Bluzy Z Kapturem Joy Division w Primark przypomina bezzębne przypomnienie o niemożności udanego chodzenia po linii sztuki i handlu przy jednoczesnym wpływaniu na długoterminowe wyniki.,
„for What It 's Worth” by Buffalo Springfield (1966)
On the records: For What It ' s Worth and Buffalo Springfield second pressing
To była jedna z moich ulubionych piosenek jako dziecko. Oczywiście nie miałem pojęcia o co chodzi. Powrót i uważne słuchanie go jako dorosły jest przerażające, ponieważ słowa mogły zostać napisane w ciągu ostatnich trzech miesięcy. Choć często reklamowany jako antywojenna piosenka, utwór został napisany przez głównego autora piosenek Stephena Stillsa w odpowiedzi na zamieszki w Sunset Strip, które miały miejsce w listopadzie 1966 roku., Buffalo Springfield zostało niedawno zainstalowane w legendarnym miejscu muzyki strip Whisky A Go Go jako zespół house. Jednak inni lokalni mieszkańcy i firmy nienawidzili pojawiającej się późnej nocy kultury młodzieżowej chodzącej do klubów wzdłuż pasa i lobbowali za surową godziną policyjną o 22: 00 na drodze. Na 12 listopada zorganizowano masową demonstrację, która rozpoczęła się pokojowo, ale zakończyła się niepokojem, gdy Peter Fonda został zakuty w kajdanki przez policję., Niektóre kluby zostały ostatecznie zmuszone do zamknięcia z powodu niepokojów w okolicy, ale z czasem charakter Po godzinach stał się nie tylko tolerowany, ale celebrowany.
patrząc na teksty są oszałamiające, ponieważ doskonale czytają, aby uchwycić ten moment 50 lat temu, a jednocześnie są całkowicie aktualne:
rysuje się linie bitew
nikt nie ma racji, jeśli wszyscy się mylą
młodzi ludzie mówiący o swoich umysłach
napotykają od tyłu tak duży opór.,
„Respect” Arethy Franklin (1967)
na albumie: I Never Loved a Man the Way I Love You
pierwotnie napisany i wykonywany przez Otisa Reddinga, zmiany w jego tekstach i strukturze przekształcają to w ponadczasowy hymn. Może nie piosenka „protest” w tradycyjnym sensie, a bardziej deklaracja wartości, „Respect” zdobył Franklin dwie nagrody Grammy i dostarczył pokoleniom kobiet motywacji muzycznej do kochania siebie. W czasach # MeToo, erozja praw reprodukcyjnych kobiet w USA., i to, co The Independent nazywa” kuloodpornym ” szklanym sufitem dla kobiet w promocji i płacy, wszyscy powinniśmy domagać się „naszych properów”, jak Franklin się wygina, za nasze twarde grind.,
I' m about to give you all of my money
And all I' m askin 'in return, honey
is to give me my propers when you get home
…
I' m about to give you all of my money
and all I 'm askin' in return, honey
Is to give me my propers when you get home
1968)
na płytach: say it loud – I 'm black and I' m proud and a soulful Christmas
ta ogromna piosenka ojca chrzestnego soulu będzie miała każdego z jakiegokolwiek wyznania śpiewającego i głośno głoszącego wspaniały refren., Tekst napisany przez Browna wraz z saksofonistą i liderem zespołu Alfredem Ellisem, the anthem is a rally cry for Black empowerment:
I' ve worked on jobs with my feet and my hands
But all the work I did was for the other man
And now we requests a chance to do things for myself
We tired of beatin' our head against the wall
and workin ' for someone other.
Jak żąda, ” Powiedz to głośno!”the kids counter”, jestem czarny i jestem dumny!,”
Dodaj komentarz