75 lat, niewiele wiadomo o zatonięciu Wilhelma Gustloffa

Ucieczka cywilów przez Bałtyk należy do najbardziej imponujących rozdziałów w niemieckiej historii wojskowej II wojny światowej. Historycy oszacowali, że około 2,5 miliona ludzi zostało uratowanych przez statki z niemieckich stref wschodnich. Na temat operacji opublikowano obszerne opracowanie pt. „Rescue Mission Baltic Sea 1944/1945: One of Humanity' s Great Deeds.,”Jednym z głównych niemieckich oficerów, którym przypisuje się sukces operacji, jest admirał Karl Dönitz, który zastąpi Hitlera jako kanclerza po samobójstwie Führera w berlińskim bunkrze pod koniec wojny.

Czytaj więcej: Archiwum nazistowskie: gdzie ciemna przeszłość Niemiec jest przechowywana na papierze

tragiczny koniec Gustloffa, jednego z kilkudziesięciu statków używanych w akcji ratunkowej na Bałtyku, nie był nieunikniony-twierdzą eksperci, wybierając trzy śmiertelne decyzje jako odpowiedzialne za katastrofę., Po pierwsze, nie było konwoju zapewniającego ochronę, a ponieważ statek przewożący około 1000 żołnierzy miał jak najszybciej dotrzeć do Kilonii, nie było również ochrony z flanki.

mała kutra torpedowa była całą ochroną okrętu. Wzdłuż wybrzeża Bałtyku bano się min morskich, więc planowaną trasą było przemierzanie otwartego morza. Ostatecznie, ponieważ Gustloff nie był używany przez ponad cztery lata, Kapitan Wilhelm Peterson ośmielił się osiągnąć tylko prędkość 12 węzłów, zamiast możliwej 15.,

te trzy czynniki przyczyniły się do tego, co stało się wyrokiem śmierci dla większości pasażerów statku. Gdyby okręt był eskortowany przez konwój, miał zapewnioną ochronę flanki i poruszał się z większą prędkością, eksperci stwierdzili, że radziecki okręt podwodny S-13 nigdy nie byłby w stanie trafić „Wilhelma Gustloffa” torpedami.,