wprowadzenie
najtrudniejszym zadaniem stojącym przed wieloma Południowcami podczas odbudowy było opracowanie nowego systemu pracy, który zastąpi zniszczony świat niewolnictwa. Życie gospodarcze plantatorów, byłych niewolników i nieuprzywilejowanych białych, zostało przekształcone po wojnie domowej.
plantatorom trudno było dostosować się do końca niewolnictwa., Przyzwyczajeni do absolutnej kontroli nad swoją siłą roboczą, wielu starało się przywrócić starą dyscyplinę, tylko po to, aby spotkać zdecydowany sprzeciw ze strony wyzwolonych, którzy utożsamiali wolność z autonomią ekonomiczną.
wielu byłych niewolników wierzyło, że ich lata nieodwzajemnionej pracy dały im prawo do ziemi; „czterdzieści akrów i muł” stał się ich wołaniem. Niechęć białych do sprzedaży czarnym i decyzja rządu federalnego o nie redystrybucji ziemi na południu oznaczały, że tylko niewielki procent uwolnionych ludzi stał się właścicielami ziemskimi. Większość dzierżawiła ziemię lub pracowała za wynagrodzeniem na plantacjach należących do białych.,
podczas odbudowy wielu małych białych rolników, pogrążonych w biedzie przez wojnę, zaczęło produkować bawełnę, co było poważną zmianą w stosunku do czasów przedwojennych, gdy skoncentrowali się na uprawie żywności dla własnych rodzin.
z konfliktów na plantacjach powoli pojawiały się nowe systemy pracy, które zastąpiły niewolnictwo. Na południu dominowała uprawa bawełny i tytoniu, natomiast na plantacjach cukru dominowała praca zarobkowa.
, Często następował cykl długów, a z roku na rok obietnica niezależności gospodarczej zanikała.
Next
Dodaj komentarz