Architektura

początki i architektura ludowa

budynek po raz pierwszy wyewoluował z dynamiki między potrzebami (schronienie, bezpieczeństwo, Kult itp.) i środki (dostępne materiały budowlane i umiejętności pomocnicze). W miarę rozwoju ludzkich kultur i formalizacji wiedzy poprzez ustne tradycje i praktyki, Budownictwo stało się rzemiosłem, a „architektura” to nazwa nadana najbardziej sformalizowanym i szanowanym wersjom tego rzemiosła., Powszechnie przyjmuje się, że sukces architektoniczny był produktem procesu prób i błędów, z coraz mniejszą liczbą prób i większą replikacją, ponieważ wyniki procesu okazały się coraz bardziej zadowalające. To, co jest określane jako architektura ludowa, jest nadal produkowane w wielu częściach świata.

• Architektura Vernacular w Norwegii: drewno i podwyższony poziom

• w Lesotho: kamienie rondavel.,

• Wexford Ireland

prehistoryczna Architektura

wczesne osady ludzkie były głównie wiejskie. Rozwijające się gospodarki doprowadziły do powstania obszarów miejskich, które w niektórych przypadkach rosły i ewoluowały bardzo szybko, takich jak Çatal Höyük w Anatolii i Mohendżo Daro cywilizacji doliny Indusu w dzisiejszym Pakistanie.,

neolityczne osady i „miasta” obejmują Göbekli Tepe i Çatalhöyük w Turcji, Jerycho w Lewancie, Mehrgarh w Pakistanie, Knap Howar i Skara Brae, Orkady w Szkocji oraz osady Kultury Cucuteni-Trypillian w Rumunii, Mołdawii i na Ukrainie.,

Architektura starożytna

w wielu starożytnych cywilizacjach, takich jak Egipt i Mezopotamia, architektura i urbanistyka odzwierciedlały ciągłe zaangażowanie w boskość i nadprzyrodzoność, a wiele starożytnych kultur uciekało się do monumentalności w architekturze, aby symbolicznie reprezentować władzę polityczną władcy, rządzącej elity lub samego państwa.

architektura i urbanistyka cywilizacji klasycznych, takich jak grecka i Rzymska, wyewoluowała z ideałów obywatelskich, a nie religijnych lub empirycznych i pojawiły się nowe typy budynków., Architektoniczny „styl” rozwinął się w formie klasycznych porządków. Architektura rzymska była pod wpływem architektury greckiej, ponieważ włączyła wiele greckich elementów do swoich praktyk budowlanych.

teksty o architekturze pisane są od czasów starożytnych. Teksty te dostarczały zarówno ogólnych porad, jak i konkretnych formalnych recept lub kanonów. Niektóre przykłady kanonów znajdują się w pismach Rzymskiego architekta Witruwiusza z I wieku p. n. e. Niektóre z najważniejszych wczesnych przykładów architektury kanonicznej są religijne.,

• The Pyramids at Giza in Egypt

• The Parthenon in Athens, Greece.

• Roman aqueduct in Segovia, Spain.,

Architektura Azjatycka

Architektura różnych części Azji rozwinęła się w różnych kierunkach niż w Europie; Architektura Buddyjska, hinduistyczna i Sikhów, z których każda ma inne cechy. Architektura indyjska i chińska wywarły duży wpływ na okoliczne regiony, podczas gdy Architektura Japońska nie. Szczególnie Architektura buddyjska wykazywała dużą różnorodność regionalną., Architektura świątyni hinduskiej, która rozwijała się od około V wieku n. e., jest w teorii regulowana przez pojęcia zawarte w Śastrach i dotyczy wyrażania makrokosmosu i mikrokosmosu. W wielu krajach azjatyckich religia panteistyczna doprowadziła do form architektonicznych, które zostały zaprojektowane specjalnie w celu uwydatnienia naturalnego krajobrazu.

w wielu częściach Azji nawet najwspanialsze domy do niedawna były stosunkowo lekkimi konstrukcjami wykorzystującymi głównie drewno, a niewiele jest takich, które przetrwały w wielkim wieku., Buddyzm wiązał się z przejściem na kamienne i murowane Budowle sakralne, prawdopodobnie zaczynające się jako architektura skalna, która często przetrwała bardzo dobrze.

wczesne Azjatyckie pisma o architekturze obejmują Kao Gong Ji w Chinach z VII–V wieku p. n. e.; Śastry Shilpa w starożytnych Indiach; Manjusri Vasthu Vidya Sastra ze Sri Lanki i Araniko z Nepalu.

• Pałac Gyeongbokgung w Seulu, Korea Południowa.,

• Kinkaku-ji (Złoty Pawilon), Kioto, Japonia.

Architektura islamu

Architektura islamu rozpoczęła się w VII wieku n. e., obejmując formy architektoniczne ze starożytnego Bliskiego Wschodu i Bizancjum, ale także rozwijając funkcje dostosowane do religijnych i społecznych potrzeb społeczeństwa., Przykłady można znaleźć na całym Bliskim Wschodzie, w Turcji, Afryce Północnej, subkontynencie indyjskim oraz w częściach Europy, takich jak Hiszpania, Albania i państwa bałkańskie, w wyniku ekspansji imperium osmańskiego.

• Taj Mahal w Agrze, Indie.

• Alhambra, Granada, Hiszpania.,

• Meczet Szacha w Isfahanie, Iran

• Stari most, XVI-wieczny most osmański & obiekt UNESCO w Mostarze, Bośnia i Hercegowina.

Średniowiecze

w Europie w okresie średniowiecza Gildie były tworzone przez rzemieślników w celu organizacji ich zawodów i zachowały się pisemne umowy, szczególnie w odniesieniu do budynków kościelnych., Rola architekta była zwykle jedna z rolą mistrza Masona lub magistra lathomorum, jak są one czasami opisywane we współczesnych dokumentach.

głównymi przedsięwzięciami architektonicznymi były budynki opactw i katedr. Od około 900 roku p. n. e.ruchy zarówno duchownych, jak i rzemieślników przenosiły wiedzę architektoniczną w całej Europie, co zaowocowało paneuropejskimi stylami romańskimi i gotyckimi.

znaczną część średniowiecznego dziedzictwa architektonicznego stanowią liczne fortyfikacje na całym kontynencie., Od Bałkanów po Hiszpanię i od Malty po Estonię, budynki te stanowią ważną część europejskiego dziedzictwa.

• The Tower of London, England.

• Pałac Dożów, Wenecja, Włochy.,

Renesans i architekt

w renesansowej Europie, począwszy od około 1400 roku, nastąpił odrodzenie Nauki klasycznej wraz z rozwojem humanizmu renesansowego, który kładł większy nacisk na rolę jednostki w społeczeństwie niż miało to miejsce w okresie średniowiecza. Budowle przypisywano konkretnym architektom-Brunelleschiemu, Albertiemu, Michałowi Aniołowi, Palladio – i rozpoczął się kult jednostki., Nie było jeszcze linii podziału między artystą, architektem i inżynierem, ani żadnego z pokrewnych powołań, a apelacja często należała do preferencji regionalnych.

ożywieniu stylu klasycznego w architekturze towarzyszył rozkwit nauki i inżynierii, który wpłynął na proporcje i strukturę budynków. Na tym etapie artysta mógł jeszcze zaprojektować most, ponieważ poziom obliczeń konstrukcyjnych leżał w zakresie generalisty.

• st., Peter ' S Basilica, Rzym, Włochy.

• Palazzo Farnese, Rzym, Włochy.

• Santa Maria Novella, Florencja, Włochy.,

wczesna nowoczesność i Epoka przemysłowa

wraz z pojawieniem się wiedzy w dziedzinach naukowych oraz rozwojem nowych materiałów i technologii, architektura i inżynieria zaczęły się od siebie oddzielać, a architekt zaczął koncentrować się na estetyce i aspektach humanistycznych, często kosztem technicznych aspektów projektowania budynków., Był też rozwój „gentleman architect”, który zwykle zajmował się bogatymi klientami i skupiał się głównie na walorach wizualnych pochodzących zwykle z historycznych prototypów, typowych dla wielu wiejskich domów Wielkiej Brytanii, które powstały w stylu neogotyckim lub szkockim barokowym.Formalna edukacja architektoniczna w XIX wieku, na przykład w École des Beaux-Arts we Francji, kładła duży nacisk na tworzenie pięknych rysunków, a niewiele na kontekst i wykonalność.

tymczasem Rewolucja Przemysłowa otworzyła drzwi do masowej produkcji i konsumpcji., Estetyka stała się kryterium dla klasy średniej, ponieważ wyroby zdobnicze, niegdyś w prowincji drogiego rzemiosła, stawały się tańsze w produkcji maszynowej.

architektura ludowa stawała się coraz bardziej ornamentalna. Budowniczowie domów mogli wykorzystać obecny projekt architektoniczny w swoich pracach, łącząc cechy Znalezione w książkach wzorów i czasopismach architektonicznych.

• Palais Garnier, Paryż, Francja.

• Pont Alexandre III Paryż, Francja.,

Modernizm

na początku XX wieku ogólne niezadowolenie z nacisków na architekturę ożywioną i wyszukaną dekorację dało początek wielu nowym liniom myśli, które posłużyły jako prekursory nowoczesnej architektury. Wśród nich wyróżnia się Deutscher Werkbund, utworzony w 1907 roku w celu produkcji przedmiotów maszynowych lepszej jakości. Zwykle znajduje się tutaj wzrost zawodu Wzornictwa Przemysłowego., Podążając tym tropem, Szkoła Bauhaus, założona w Weimarze w Niemczech w 1919 r., na nowo zdefiniowała architektoniczne granice wytyczone wcześniej w historii, postrzegając powstanie budynku jako ostateczną syntezę—szczyt-sztuki, rzemiosła i technologii.

Kiedy nowoczesna architektura była po raz pierwszy praktykowana, był to ruch awangardowy o moralnych, filozoficznych i estetycznych podstawach., Bezpośrednio po I wojnie światowej pionierscy architekci modernistyczni dążyli do wypracowania zupełnie nowego stylu, odpowiedniego dla nowego powojennego porządku społeczno-gospodarczego, ukierunkowanego na zaspokajanie potrzeb Klasy średniej i robotniczej. Odrzucali oni praktykę architektoniczną akademickiego udoskonalania stylów historycznych, które służyły szybko upadającemu porządkowi arystokratycznemu. Podejście architektów modernistycznych polegało na ograniczeniu budynków do czystych form, usunięciu historycznych odniesień i ornamentu na rzecz detali funkcjonalnych., Budynki prezentowały swoje elementy funkcjonalne i konstrukcyjne, odsłaniając stalowe belki i betonowe powierzchnie zamiast ukrywać je za dekoracyjnymi formami. Architekci tacy jak Frank Lloyd Wright opracowali architekturę organiczną, w której forma została zdefiniowana przez środowisko i cel, w celu promowania harmonii między mieszkaniem człowieka a światem przyrody, a najlepszymi przykładami są Robie House i Fallingwater.,

Architekci tacy jak Mies van der Rohe, Philip Johnson i Marcel Breuer pracowali nad tworzeniem piękna w oparciu o nieodłączne właściwości materiałów budowlanych i nowoczesnych technik budowlanych, wymieniając tradycyjne historyczne formy na uproszczone formy geometryczne, celebrując nowe środki i metody możliwe przez rewolucję przemysłową, w tym konstrukcje stalowe, które doprowadziły do powstania wieżowców. Rozwój konstrukcji rurowej Fazlur Rahman Khan był przełomem technologicznym w budowaniu coraz wyższych., W połowie wieku Modernizm przekształcił się w styl Międzynarodowy, estetyczny uosobienie na wiele sposobów przez bliźniacze wieże nowojorskiego World Trade Center zaprojektowane przez Minoru Yamasaki.

• budynek szkoły Bauhaus w Dessau, Niemcy.,

• Willis Tower, Chicago, Stany Zjednoczone

postmodernizm

wielu architektów oparło się modernizmowi, uważając go za pozbawiony dekoracyjnego bogactwa stylów historycznych., Gdy pierwsze pokolenie modernistów zaczęło umierać po ii Wojnie Światowej, drugie pokolenie architektów, w tym Paul Rudolph, Marcel Breuer i Eero Saarinen, próbowało rozszerzyć estetykę modernizmu o Brutalizm, budynki o ekspresyjnych rzeźbiarskich fasadach wykonanych z niedokończonego betonu. Ale nawet nowe, młodsze powojenne pokolenie krytykowało modernizm i Brutalizm za to, że jest zbyt surowy, znormalizowany, monotonowy i nie bierze pod uwagę bogactwa ludzkiego doświadczenia oferowanego w historycznych budynkach w różnych czasach, w różnych miejscach i kulturach.,

jedną z takich reakcji na zimną estetykę modernizmu i brutalizmu jest Szkoła Architektury metaforycznej, która obejmuje takie rzeczy jak biomorfizm i architekturę zoomorficzną, zarówno wykorzystującą naturę jako podstawowe źródło inspiracji, jak i designu. Niektórzy uważają go za jedynie aspekt postmodernizmu, inni uważają go za szkołę samą w sobie i późniejszy rozwój architektury ekspresjonistycznej.,

na przełomie lat 50. i 60. XX wieku fenomenologia architektoniczna pojawiła się jako ważny ruch we wczesnej reakcji na Modernizm, z architektami takimi jak Charles Moore w Stanach Zjednoczonych, Christian Norberg-Schulz w Norwegii, Ernesto Nathan Rogers i Vittorio Gregotti, Michele Valori, Bruno Zevi we Włoszech, którzy wspólnie popularyzowali zainteresowanie nową architekturą współczesną, mającą na celu poszerzenie doświadczenia człowieka za pomocą historycznych budynków jako modeli i precedensów., Postmodernizm stworzył styl, który łączył współczesną technologię budowlaną i tanie materiały, z estetyką starszych przedmodernistycznych i nienowoczesnych stylów, od wysokiej architektury klasycznej do popularnych lub vernacular regionalnych stylów budowlanych. Robert Venturi słynnie określił architekturę postmodernistyczną jako ” ozdobioną szopę „(zwykły budynek funkcjonalnie zaprojektowany wewnątrz i ozdobiony Na zewnątrz) i podtrzymał ją przed modernistycznymi i brutalistycznymi” kaczkami ” (budynkami o niepotrzebnie ekspresyjnych formach tektonicznych).,

• The Dancing House, Prague, Czech Republic.

• The Petronas Tower in Kuala Lumpur, Malaysia.,

Architektura dzisiaj

od lat 80., wraz ze wzrostem złożoności budynków (w zakresie systemów konstrukcyjnych, usług, energii i technologii), dziedzina architektury stała się multidyscyplinarna ze specjalizacjami dla każdego rodzaju projektu, wiedzy technologicznej lub metod realizacji projektu. Ponadto doszło do zwiększonego oddzielenia architekta „projektowego” od architekta „projektowego”, który zapewnia, że projekt spełnia wymagane normy i zajmuje się kwestiami odpowiedzialności., Procesy przygotowawcze do projektowania każdego dużego budynku stają się coraz bardziej skomplikowane i wymagają wstępnych badań takich kwestii, jak trwałość, trwałość, jakość, pieniądze i zgodność z lokalnymi przepisami. Duża konstrukcja nie może być już projektem jednej osoby, ale musi być dziełem wielu.,Modernizm i Postmodernizm zostały skrytykowane przez niektórych przedstawicieli branży architektonicznej, którzy uważają, że udana Architektura nie jest osobistym, filozoficznym czy estetycznym dążeniem indywidualistów; raczej musi uwzględniać codzienne potrzeby ludzi i wykorzystywać technologię do tworzenia przyjaznych środowisku środowisk, a proces projektowania jest informowany przez badania behawioralne,środowiskowe i społeczne.

zrównoważony rozwój środowiska stał się głównym problemem, który ma ogromny wpływ na zawód architekta., Wielu deweloperów, którzy wspierają finansowanie budynków, zostało wykształconych, aby zachęcać do ułatwiania przyjaznego środowisku projektowania, a nie rozwiązań opartych przede wszystkim na natychmiastowych kosztach. Główne przykłady tego można znaleźć w pasywnej konstrukcji budynku solarnego, bardziej ekologiczne projekty dachów, materiały biodegradowalne i więcej uwagi na zużycie energii w strukturze. Ta duża zmiana w architekturze zmieniła również szkoły architektury, aby skupić się bardziej na środowisku., Odnotowano przyspieszenie liczby budynków, które dążą do spełnienia zasad zrównoważonego projektowania ekologicznego budynku. Zrównoważone praktyki, które były podstawą architektury ludowej, coraz częściej stanowią inspirację dla współczesnych technik zrównoważonych ekologicznie i społecznie. System oceny LEED (Leadership in Energy and Environmental Design) opracowany przez U. S. Green Building Council odegrał kluczową rolę w tym zakresie.,

jednocześnie ostatnie ruchy nowego urbanizmu, architektury metaforycznej, architektury Komplementarnej i nowej architektury klasycznej promują zrównoważone podejście do budownictwa, które docenia i rozwija Inteligentny Rozwój, tradycję architektoniczną i klasyczne wzornictwo. To w przeciwieństwie do modernistycznej i globalnie jednolitej architektury, a także opiera się na samotnych osiedli mieszkaniowych i podmiejskich sprawl., Szklane ściany kurtynowe, które były znakiem rozpoznawczym ultra nowoczesnego życia miejskiego w wielu krajach, pojawiły się nawet w krajach rozwijających się, takich jak Nigeria, gdzie międzynarodowe style były reprezentowane od połowy XX wieku, głównie ze względu na skłonności zagranicznych wyszkolonych architektów.

• Stadion Narodowy w Pekinie, Chiny.

• London City Hall, Anglia.,