Farmakologia kliniczna
farmakokinetyka i metabolizm leków
wchłanianie
biodostępność po podaniu doustnym
maksymalne stężenie cefdiniru w osoczu występuje 2 do 4 godzin po podaniu kapsułki. Stężenia cefdyniru w osoczu zwiększają się wraz z dawką, ale ich zwiększenie jest mniejsze niż proporcjonalne do dawki z 300 mg (7 mg/kg mc.) do 600 mg (14 mg/kg mc.). Po podaniu zawiesiny zdrowym dorosłym biodostępność cefdiniru wynosi 120% w stosunku do kapsułek., Szacowana biodostępność cefdiniru w kapsułkach wynosi 21% po podaniu kapsułki 300 mg i 16% po podaniu kapsułki 600 mg.
wpływ pokarmu
Cmax i AUC cefdiniru z kapsułek zmniejsza się odpowiednio o 16% i 10%, gdy jest podawany z posiłkiem bogatotłuszczowym. Wielkość tych redukcji prawdopodobnie nie będzie istotna klinicznie, ponieważ badania bezpieczeństwa i skuteczności zawiesiny doustnej u pacjentów pediatrycznych przeprowadzono bez względu na spożycie pokarmu. Dlatego cefdinir może być przyjmowany bez względu na pokarm.,
wielokrotne podawanie
Cefdynir nie kumuluje się w osoczu po podaniu raz lub dwa razy na dobę pacjentom z prawidłową czynnością nerek.
Dystrybucja
średnia objętość dystrybucji (Vdarea) cefdiniru u osób dorosłych wynosi 0, 35 L/kg (±0, 29); u osób pediatrycznych (w wieku od 6 miesięcy do 12 lat) Cefdinir Vdarea wynosi 0, 67 L/kg (±0, 38). Cefdinir wiąże się z białkami osocza w 60% do 70% zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci; Wiązanie jest niezależne od stężenia.,
blister skórny
tkanka migdałków
u dorosłych pacjentów poddanych planowej wycięciu migdałków mediana stężenia cefdyniru w tkance migdałków po 4 godzinach od podania pojedynczej dawki 300 mg i 600 mg wynosiła 0, 25 (0, 22 do 0, 46) i 0, 36 (0, 22 do 0, 80) µg / g. średnie stężenie w tkance migdałków wynosiło 24% (± 8) odpowiednich stężeń w osoczu.,
tkanka zatokowa
u dorosłych pacjentów poddanych planowej operacji zatok szczękowych i etmoidalnych mediana stężenia cefdiniru w tkance zatokowej 4 godziny po podaniu pojedynczej dawki 300 mg i 600 mg wynosiła < 0,12 (< 0,12 do 0,46) i 0,21 (< 0,12 do 0,46). id = „e8d8ef9b82” > 0, 12 do 2, 0) mcg / g.średnie stężenia w tkankach zatok przynosowych wynosiły 16% (± 20) odpowiednich stężeń w osoczu.,
tkanka płucna
płyn ucha środkowego
u 14 pacjentów pediatrycznych z ostrym bakteryjnym zapaleniem ucha środkowego odpowiednie średnie stężenie cefdiniru w płynie ucha środkowego w ciągu 3 godzin po podaniu pojedynczej dawki 7 i 14 mg/kg mc.wynosiło 0, 21 (< 0, 09 do 0, 94) i 0, 72 (0, 14 do 1, 42) µg / mL. Średnie stężenia płynu w uchu środkowym wynosiły 15% (±15) odpowiednich stężeń w osoczu.brak danych dotyczących przenikania cefdyniru do płynu mózgowo-rdzeniowego u ludzi.
metabolizm i wydalanie
Cefdinir nie jest znacząco metabolizowany., Aktywność wynika przede wszystkim z leku macierzystego. Cefdynir jest wydalany głównie przez nerki ze średnim okresem półtrwania w osoczu (t1 / 2) wynoszącym 1, 7 (± 0, 6) godzin. U zdrowych osób z prawidłową czynnością nerek klirens nerkowy wynosi 2, 0 (± 1, 0) mL/min/kg mc., a pozorny klirens po podaniu doustnym wynosi 11, 6 (± 6, 0) i 15, 5 (± 5, 4) mL/min/kg mc. po dawkach odpowiednio 300 i 600 mg. Średni procent dawki odzyskiwanej w postaci niezmienionej w moczu po podaniu dawek 300 mg i 600 mg wynosi odpowiednio 18,4% (±6,4) i 11,6% (±4,6)., Klirens cefdiniru jest zmniejszony u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz specjalne grupy pacjentów, Pacjenci z niewydolnością nerek).
ponieważ główną drogą eliminacji jest wydalanie nerkowe, dawkowanie należy dostosować u pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek lub poddawanych hemodializie(patrz dawkowanie i sposób podawania).
specjalne grupy pacjentów
pacjenci z niewydolnością nerek
farmakokinetyka Cefdiniru była badana U 21 dorosłych pacjentów z różnym stopniem czynności nerek., Zmniejszenie szybkości wydalania cefdyniru, pozorny klirens po podaniu doustnym (CL/F) i klirens nerkowy były w przybliżeniu proporcjonalne do zmniejszenia klirensu kreatyniny (CLcr). W rezultacie stężenia cefdyniru w osoczu były większe i utrzymywały się dłużej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek niż u pacjentów bez zaburzeń czynności nerek. U pacjentów z CLcr pomiędzy 30 a 60 mL/min, Cmax i t1 / 2 zwiększyły się około 2-krotnie, a AUC około 3-krotnie., U pacjentów z CLcr < 30 mL/min, Cmax zwiększyło się około 2-krotnie, t1/2 około 5-krotnie, a AUC około 6-krotnie. U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek zaleca się dostosowanie dawkowania (klirens kreatyniny < 30 mL/min; patrz dawkowanie i sposób podawania).farmakokinetykę Cefdiniru badano u 8 dorosłych pacjentów poddawanych hemodializie. Dializa (trwająca 4 godziny) usunęła 63% cefdiniru z organizmu i zmniejszyła pozorną eliminację t1 / 2 z 16 (± 3, 5) do 3, 2 (± 1, 2) godzin., W tej populacji pacjentów zaleca się dostosowanie dawki (patrz dawkowanie i sposób podawania).
choroby wątroby
ponieważ cefdynir jest wydalany głównie przez nerki i nie jest znacząco metabolizowany, nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie oczekuje się, że dostosowanie dawki będzie konieczne w tej populacji pacjentów.
pacjenci w podeszłym wieku
wpływ wieku na farmakokinetykę cefdyniru po podaniu pojedynczej dawki 300 mg oceniano u 32 osób w wieku od 19 do 91 lat., Ogólnoustrojowa ekspozycja na cefdynir była znacznie zwiększona u osób starszych( N = 16), Cmax o 44% i AUC o 86%. Zwiększenie to było spowodowane zmniejszeniem klirensu cefdiniru. Pozorna objętość dystrybucji również była zmniejszona, dlatego nie obserwowano istotnych zmian w pozornej eliminacji T1 / 2 (osoby w podeszłym wieku: 2, 2 ± 0, 6 godziny w porównaniu do osób młodych: 1, 8 ± 0, 4 godziny)., Ponieważ wykazano, że klirens cefdiniru jest głównie związany ze zmianami czynności nerek, a nie z wiekiem, pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają dostosowania dawki, chyba że mają znacznie zaburzoną czynność nerek (klirens kreatyniny < 30 mL/min, patrz pacjenci z niewydolnością nerek).
płeć i rasa
wyniki metaanalizy farmakokinetyki klinicznej (N = 217) nie wykazały istotnego wpływu płci ani rasy na farmakokinetykę cefdiniru.,
Mikrobiologia
podobnie jak w przypadku innych cefdinirów, bakteriobójcze działanie cefdiniru wynika z hamowania syntezy ściany komórkowej. Cefdinir jest stabilny w obecności niektórych, ale nie wszystkich, enzymów β-laktamazowych. W rezultacie wiele organizmów opornych na penicyliny i niektóre cefalosporyny jest wrażliwych na cefdinir.
wykazano, że Cefdinir jest aktywny wobec większości szczepów następujących mikroorganizmów, zarówno in vitro, jak i w zakażeniach klinicznych, zgodnie z opisem we wskazaniach i stosowaniu.,
tlenowe mikroorganizmy Gram-dodatnie
Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające β-laktamazę)
Uwaga: Cefdinir jest nieaktywny wobec gronkowców opornych na metycylinę.,
Streptococcus pneumoniae (penicillin-susceptible strains only)
Streptococcus pyogenes
Aerobic Gram-Negative Microorganisms
Haemophilus influenzae (including β-lactamase producing strains)
Haemophilus parainfluenzae (including β-lactamase producing strains)
Moraxella catarrhalis (including β-lactamase producing strains)
The following in vitro data are available, but their clinical significance is unknown.,
Cefdinir wykazuje in vitro minimalne stężenia hamujące (Mic) wynoszące 1 µg / mL lub mniej wobec (≥ 90%) szczepów następujących mikroorganizmów; jednak Bezpieczeństwo i skuteczność cefdiniru w leczeniu zakażeń klinicznych wywołanych przez te mikroorganizmy nie zostały ustalone w odpowiednich i dobrze kontrolowanych badaniach klinicznych.,
Aerobic Gram-Positive Microorganisms
Staphylococcus epidermidis (methicillin-susceptible strains only)
Streptococcus agalactiae
Viridans group streptococci
NOTE: Cefdinir is inactive against Enterococcus and methicillin-resistant Staphylococcus species.
Aerobic Gram-Negative Microorganisms
Citrobacter diversus
Escherichia coli
Klebsiella pneumoniae
Proteus mirabilis
NOTE: Cefdinir is inactive against Pseudomonas and Enterobacter species.,
testy wrażliwości
odwiedź Stronę FDA, aby zobaczyć pełne informacje producenta o lekach, w tym testy wrażliwości:
Dodaj komentarz