w tym rozdziale omówiono opis, metody przygotowania, właściwości fizyczne, stabilność fazy roztworu i metody analizy chlorowodorku procaine. Prokaina jest pochodną kwasu p-aminobenzoesowego i jest jednym z najstarszych stosowanych estrowych środków znieczulających miejscowo. Prokaina jest stosowana w wielu różnych klinicznych blokach nerwowych i jest pozbawiona ciężkiej lokalnej i ogólnoustrojowej toksyczności kokainy., Adrenalina zwęża naczynia krwionośne w pobliżu wstrzyknięcia prokainy, zapobiegając w ten sposób przemywaniu prokainy do ukrwienia i wydłużając czas jej działania. Lek pozostaje prototypową cząsteczką, z którą porównuje się kolejne analogi (posiadające przyrostek-Kainy). Prokaina wykazuje znacznie niższe stopnie toksyczności i podrażnienia, jest dobrze tolerowana i charakteryzuje się doskonałą stabilnością w fazie roztworu. Prokaina tworzy słabo rozpuszczalną sól lub koniuguje się z niektórymi lekami i jest zgłaszana jako silny antagonista prostaglandyn i słaby agonista., Jest on stosowany w leczeniu złośliwej gorączki. Chlorowodorek prokainy był również stosowany przez wstrzyknięcie dożylne w celu złagodzenia bólu w ostrym zapaleniu trzustki.
Dodaj komentarz