Kiedy byliśmy dziećmi, byliśmy zdumieni, że Superman może podróżować szybciej niż pędząca kula. Możemy sobie nawet wyobrazić, jak goni pocisk wystrzelony z broni, jego prawa ręka wyciągnięta, jego Peleryna falująca za nim. Jeśli podróżował z prędkością połowy pocisku, tempo, z jakim kula oddaliła się od niego zmniejszyłoby się o połowę. Gdyby rzeczywiście podróżował szybciej niż kula, wyprzedziłby ją i poprowadził. Dalej, Supermanie!, Innymi słowy, powietrzne wybryki Supermana były zgodne z poglądami Newtona na czas i przestrzeń: pozycje i ruchy obiektów w przestrzeni powinny być mierzalne w stosunku do absolutnej, nie poruszającej się ramy odniesienia.
na początku XX wieku naukowcy mocno trzymali się Newtonowskiego poglądu na świat. Wtedy pojawił się urodzony w Niemczech matematyk i fizyk o nazwisku Albert Einstein i zmienił wszystko. W 1905 roku Einstein opublikował swoją teorię szczególnej teorii względności, która wysunęła zaskakującą ideę: nie ma preferowanej ramy odniesienia. Wszystko, nawet czas, jest względne., Dwie ważne zasady były podstawą jego teorii. Pierwszy stwierdził, że te same prawa fizyki obowiązują jednakowo we wszystkich ciągle poruszających się klatkach odniesienia. Drugi powiedział, że prędkość światła-około 186 000 mil na sekundę ( 300 000 kilometrów na sekundę) – jest stała i niezależna od ruchu obserwatora lub źródła światła. Według Einsteina, gdyby Superman ścigał wiązkę światła z prędkością o połowę mniejszą od prędkości światła, wiązka nadal oddalałaby się od niego z taką samą prędkością.,
Reklama
reklama
Dodaj komentarz