Wielka Recesja zdewastowała lokalne rynki pracy i gospodarkę narodową. Dziesięć lat później badacze z Berkeley znajdują wiele takich samych czerwonych flag obwinionych za kryzys: banki udzielające kredytów subprime i handlujące ryzykownymi papierami wartościowymi. Kongres właśnie przegłosował odrzucenie wielu przepisów Dodda-Franka. Czy kolejna recesja jest tuż za rogiem?,
przegląd
wielka recesja, która rozpoczęła się w 2008 roku, doprowadziła do jednych z najwyższych odnotowanych stóp bezrobocia i blokad mieszkaniowych w USA od czasu Wielkiego Kryzysu. Katalizowany przez kryzys w papierach wartościowych zabezpieczonych hipoteką subprime, kryzys rozprzestrzenił się na fundusze inwestycyjne, emerytury i korporacje, które były właścicielami tych papierów wartościowych, z powszechnymi skutkami krajowymi i globalnymi. Dziesięć lat po rozpoczęciu kryzysu nadal utrzymuje się wpływ na pracowników i nierówności gospodarcze., W serii briefs polityki, IRLE będzie podkreślać pracę przez Berkeley wydziału na przyczyny i długoterminowe skutki recesji. W tym skrócie, przeglądamy badania z Irle Wydziału affiliate i UC Berkeley socjolog Neil Fligstein na przyczynach Wielkiej Recesji.
co spowodowało kryzys bankowy?,
Fligstein i Adam Goldstein (adiunkt na Uniwersytecie Princeton)1 badają historię działań banków prowadzących do załamania rynku, zwracając szczególną uwagę na to, dlaczego banki tworzyły i kupowały ryzykowne papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBSs) i zabezpieczone zobowiązania dłużne (CDO) w pierwszej kolejności, i dlaczego ignorowały wczesne ostrzeżenia o nieprawidłowościach w funkcjonowaniu rynku w latach 2006-2007.,
konwencjonalna mądrość utrzymuje, że przemysł mieszkaniowy upadł, ponieważ pożyczkodawcy kredytów hipotecznych subprime miał przewrotne zachęty do wiązania i przekazywania ryzykownych papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką innym inwestorom w celu zysku z wysokich opłat za inicjowanie. Logika wynika z tego, że banki nie dbały o to, czy pożyczały pożyczki kredytobiorcom, którzy prawdopodobnie nie wywiązali się z zobowiązań, ponieważ banki nie zamierzały długo trzymać kredytu hipotecznego lub produktów finansowych, które stworzyły.
Goldstein i Fligstein kwestionują to zrozumienie., Uważają oni, że instytucje finansowe rzeczywiście poszukiwały ryzykownych kredytów hipotecznych w celu osiągnięcia zysków z wysokowydajnych papierów wartościowych (takich jak MBS lub CDO), a w tym celu utrzymywały się na inwestycjach wysokiego ryzyka, angażując się w wiele sektorów branży sekurytyzacji kredytów hipotecznych. Do początku 2000 roku, angażowanie się w wielu sektorach przemysłu mieszkaniowego za pośrednictwem jednej instytucji finansowej było bardzo nietypowe; zamiast tego wyspecjalizowana firma wykonywałaby każdy element procesu hipotecznego(tj., Zmieniło się to, gdy instytucje finansowe zdały sobie sprawę, że mogą pobierać ogromne opłaty, jeśli zaangażują się we wszystkie etapy procesu sekurytyzacji kredytów hipotecznych.2
duże konglomeraty finansowe, w tym Bear Stearns, Lehman Brothers, Merrill Lynch i Morgan Stanley, stały się pożyczkodawcami kredytów hipotecznych, twórcami papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką i zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (zamiast inwestorów zewnętrznych), ubezpieczycielami Papierów Wartościowych i obsługującymi kredyty hipoteczne. Wszyscy oni również inwestowali te papiery wartościowe na własnych rachunkach, często wykorzystując do tego pożyczone pieniądze., Oznacza to, że gdy instytucje finansowe weszły na rynek, aby pożyczać pieniądze właścicielom domów i stały się podmiotami obsługującymi te pożyczki, były one również w stanie stworzyć nowe rynki papierów wartościowych (takich jak MBS lub CDO) i czerpały korzyści na każdym etapie procesu, pobierając opłaty za każdą transakcję.,
korzystając z corocznych danych na poziomie firmy dla najlepszych emitentów papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką subprime, autorzy pokazują, że kiedy rynek konwencjonalnych kredytów hipotecznych stał się nasycony w 2003 r., branża finansowa zaczęła wiązać kredyty hipoteczne niższej jakości-często kredyty hipoteczne subprime-w celu dalszego generowania zysków z opłat. Do 2006 r. ponad połowa największych firm finansowych w kraju była zaangażowana w niekonwencjonalny rynek MBS., Około 45 procent największych firm miało duży udział w trzech lub czterech niekonwencjonalnych funkcjach rynku kredytowego(inicjowanie, gwarantowanie, emisja MBS i obsługa). Jak pokazano na rysunku 1, do 2007 r. prawie wszystkie kredyty hipoteczne (zarówno konwencjonalne, jak i subprime) były sekurytyzowane.
Na przykład, do lata 2007, UBS posiadał 50 miliardów dolarów z papierów wartościowych wysokiego ryzyka MBS lub CDO, Citigroup $43 miliardy, Merrill Lynch $32 miliardy i Morgan Stanley $ 11 miliardy., Ponieważ instytucje te wytwarzały i inwestowały w ryzykowne kredyty, były one zatem bardzo podatne na zagrożenia, gdy ceny mieszkań spadły i w 2007 r.wzrosły transakcje związane z zamknięciami. Ostateczna analiza pokazuje, że firmy, które były zaangażowane w wielu etapach produkcji papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką były bardziej narażone na straty i upadłość.
co spowodowało drapieżne kredyty i oszustwa związane z papierami wartościowymi?,
w 2015 working paper, Fligstein i współautor Alexander Roehrkasse (doktorant na UC Berkeley) 3 zbadać przyczyny oszustw w branży sekurytyzacji kredytów hipotecznych podczas kryzysu finansowego. Oszustwa prowadzące do krachu na rynku były powszechne: pomysłodawcy kredytów hipotecznych często oszukiwali kredytobiorców na temat warunków pożyczki i wymogów kwalifikowalności, w niektórych przypadkach ukrywając informacje o pożyczce, takie jak dodatki lub płatności balonowe., Banki udzielały ryzykownych pożyczek, takich jak pożyczki” NINJA ” (pożyczka udzielana kredytobiorcy bez dochodów, bez pracy i bez aktywów) i pożyczki Jumbo (duże pożyczki zazwyczaj przeznaczone na luksusowe domy), osobom, które nie mogły sobie na nie pozwolić, wiedząc, że pożyczki te prawdopodobnie nie będą spłacane. Banki, które tworzyły papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, często błędnie przedstawiały jakość kredytów. Na przykład pozew z 2013 r. przez Departament Sprawiedliwości i USA., Securities and Exchange Commission stwierdził, że 40 procent bazowych kredytów hipotecznych pochodzi i pakowane w papier wartościowy przez Bank of America nie spełniają własnych standardów ubezpieczeniowych banku.4
autorzy patrzą na drapieżne kredyty na rynkach kredytów hipotecznych oraz oszustwa związane z papierami wartościowymi na rynkach emisji papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką i gwarantowanych. Po zbudowaniu oryginalnego zestawu danych od 60 największych firm na tych rynkach, dokumentują rozliczenia regulacyjne z domniemanych przypadków drapieżnych pożyczek i oszustw związanych z zabezpieczeniami hipotecznymi w latach 2008-2014., Autorzy pokazują, że ponad połowa analizowanych instytucji finansowych była zaangażowana w powszechne oszustwa związane z papierami wartościowymi i drapieżne udzielanie pożyczek: 32 Z 60 firm—w tym kredytodawcy hipoteczni, banki komercyjne i inwestycyjne oraz Stowarzyszenia oszczędnościowo-kredytowe-rozwiązały 43 pozwy o drapieżne udzielanie pożyczek i 204 pozwy o oszustwa związane z papierami wartościowymi, co daje łącznie prawie 80 miliardów dolarów kar i odszkodowań.
, Kilka firm weszło na rynek kredytów hipotecznych i zwiększyło konkurencję, a jednocześnie Pula rentownych kredytów hipotecznych i refinansujących zaczęła gwałtownie spadać. Aby zwiększyć pulę, autorzy twierdzą, że duże firmy zachęcały swoich pomysłodawców do angażowania się w drapieżne pożyczki, często znajdując kredytobiorców, którzy przyjmowaliby ryzykowne niekonwencjonalne pożyczki o wysokich stopach procentowych, które byłyby korzystne dla banków. Innymi słowy, banki dążyły do stworzenia nowego rynku kredytów hipotecznych—w formie kredytów niekonwencjonalnych-poprzez znalezienie kredytobiorców, którzy przyjmowaliby bardziej ryzykowne kredyty., Umożliwiło to instytucjom finansowym dalsze zwiększanie zysków w czasie, gdy konwencjonalne kredyty hipoteczne były ograniczone.
firmy z emitentami MBS i ubezpieczycielami były następnie zmuszone do błędnego przedstawiania jakości niekonwencjonalnych kredytów hipotecznych, często dzieląc je na różne części lub „transze”, które następnie mogły łączyć w papiery wartościowe., Ponadto, ponieważ duże firmy, takie jak Lehman Brothers i Bear Stearns, były zaangażowane w wiele sektorów rynku MBS, miały one wysokie zachęty do błędnego przedstawiania jakości swoich kredytów hipotecznych i papierów wartościowych na każdym etapie procesu udzielania pożyczek, od ich powstania i emisji po zabezpieczenie kredytu. Fligstein i Roehrkasse twierdzą, że zintegrowana struktura firm finansowych w wielu sektorach przemysłu MBS, wraz z dynamiką rynku rosnącego niedoboru i konkurencji o nowe kredyty hipoteczne, skłoniły firmy do oszustw.,subprime hipoteki, jumbo hipoteki, lub home equity loans; nie kupowane lub chronione przez Fannie Mae, Freddie Mac, lub Federal Housing Finance Agencji13
dlaczego Rezerwa Federalna nie przewidziała nadchodzącego kryzysu?,
W 2014 IRLE pracy przez Fligstein z Jonah Stuart Brundage i Michael Schultz (zarówno doktorantów na UC Berkeley),5 autorzy analizują 72 stenogramy spotkania z Rezerwy Federalnej organu decyzyjnego, Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC), od 2000 aż do krachu na rynku 2008. Członkowie FOMC ustalają politykę pieniężną i mają częściowe uprawnienia do regulowania amerykańskiego systemu bankowego., Fligstein i jego współpracownicy uważają, że członkowie FOMC nie mogli dostrzec nadchodzącego kryzysu przez własne założenia dotyczące funkcjonowania gospodarki w ramach makroekonomii.
ich analiza stenogramów spotkań pokazuje, że wraz z szybkim wzrostem cen mieszkań, członkowie FOMC wielokrotnie bagatelizowali powagę bańki mieszkaniowej. Nawet po załamaniu się Lehman Brothers we wrześniu 2008 r., Komitet nie uznał, że nastąpiło poważne pogorszenie koniunktury gospodarczej., Autorzy twierdzą, że komitet oparł się na ramach makroekonomii, aby złagodzić powagę nadchodzącego kryzysu i uzasadnić racjonalne funkcjonowanie rynków. Zauważają, że większość członków Komitetu miała doktoraty z ekonomii, a zatem podzieliła zestaw założeń dotyczących funkcjonowania gospodarki i opierała się na wspólnych narzędziach monitorowania i regulowania anomalii rynkowych., Stenogramy ze spotkania pokazują, że FOMC starała się wyjaśnić wzrost i spadek cen mieszkań w kategoriach podstawowych kwestii podaży i popytu, co było niewystarczającą ramą do rozpoznania złożoności zmian zachodzących w całej gospodarce.
„fakt, że grupa ekspertów, których zadaniem jest sensowanie kierunku gospodarki, była mniej lub bardziej zaślepiona ich założeniami dotyczącymi tego, jak działa ta rzeczywistość, jest wytrzeźwieniem” (Fligstein et al., 2014, s. 46).,
członkowie FOMC uznali wahania cen na rynku mieszkaniowym za niezależne od tego, co działo się na rynku finansowym, i założyli, że ogólny wpływ bańki mieszkaniowej na gospodarkę będzie ograniczony, nawet po ogłoszeniu upadłości przez Lehman Brothers. W rzeczywistości fligstein i współpracownicy twierdzą, że to niezdolność członków FOMC do dostrzegania związku między bańką cenową domów, rynkiem kredytów hipotecznych subprime i instrumentami finansowymi używanymi do pakowania kredytów hipotecznych w papiery wartościowe doprowadziła FOMC do bagatelizowania powagi nadchodzącego kryzysu., Tematy te były często omawiane osobno na spotkaniach FOMC, a nie połączone w spójną narrację. To sprawiło, że członkowie FOMC niemal nie mogli przewidzieć, w jaki sposób spadek cen mieszkań wpłynie na całą krajową i światową gospodarkę.
podsumowanie
Kiedy upadł przemysł Hipoteczny, wstrząsnął amerykańską i światową gospodarką. Gdyby nie silna interwencja rządu, amerykańscy pracownicy i właściciele domów doświadczyliby jeszcze większych strat.
, Banki są po raz kolejny finansowania kredytów subprime, szczególnie w kredytach samochodowych i kredytów dla małych firm.6. banki po raz kolejny łączą niekonwencjonalne pożyczki z papierami wartościowymi zabezpieczonymi hipoteką.7
Ostatnio prezydent Trump cofnął wiele przepisów regulacyjnych i sprawozdawczych ustawy Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act dla małych i średnich banków o aktywach poniżej 250 miliardów dolarów.8 ustawodawcy-Republikanie i Demokraci-twierdzili, że wiele przepisów Dodda-Franka zbyt ograniczało mniejsze banki i ograniczało wzrost gospodarczy.,9
Ta nowa deregulacja, w połączeniu ze wzrostem ryzykownych praktyk kredytowych i inwestycyjnych, może stworzyć zbyt znane warunki ekonomiczne w okresie poprzedzającym krach na rynku. Fligstein i jego współautorzy sugerują kilka możliwości uniknięcia kolejnej katastrofy:
- , uwzględnienie innych środowisk na FOMC
- Restrukturyzacja wynagrodzeń pracowników w instytucjach finansowych w celu uniknięcia zachęt do ryzykownych zachowań i zwiększenie regulacji nowych instrumentów finansowych
- regulatorzy Zadaniowi ze zrozumieniem i monitorowaniem warunków konkurencji i zmian strukturalnych na rynku finansowym, szczególnie w okolicznościach, gdy firmy mogą być zmuszane do oszustw w celu utrzymania zysków.
jak zła była wielka recesja?
- USA, stopa bezrobocia osiągnęła 10% w październiku 2009 r.; stopy były wyższe dla Afroamerykanów (około 15%) i Latynosów (około 12%) 17
- wśród bezrobotnych prawie połowa była bezrobotna przez 27 tygodni lub więcej 18
- Przemysł Budowlany i wytwórczy doświadczył dwucyfrowych strat w zatrudnieniu od grudnia 2007 r. do czerwca 2009 r. 19
- od początku kryzysu w grudniu 2009 r. do jego końca w czerwcu 2009 r. PKB spadł w pierwszym kwartale 2009 r. o około 4,3 proc.
- -najniższy punkt recesji—ponad 230 tys., zamknięcia21
- w latach 2007-2012 w całym kraju upadło ponad 450 banków22
- w latach 2006-2014 ponad 16 milionów mieszkań przejętych w Stanach Zjednoczonych, z prawie 3 milionami przejęć co roku w szczytowym okresie kryzysu w 2009 i 2010 r. 23
następny z tej serii
jest to pierwszy z serii referatów politycznych prezentujących badania wydziału Irle na temat Wielkiej Recesji., Drugi brief zbada wpływ kryzysu na życie rodzinne i dobrobyt, trzeci przeanalizuje tendencje w zakresie zatrudnienia i płac w okresie i po Wielkiej Recesji, a czwarty przeanalizuje strategie regulacji ożywienia gospodarczego.
ABOUT Irle ' S Policy BRIEF SERIES
misją IRLE jest wspieranie rygorystycznego stypendium na temat pracy i zatrudnienia na UC Berkeley poprzez prowadzenie i rozpowszechnianie polityki istotne i społecznie zaangażowanych badań., Nasza polityka Brief seria przekłada badań naukowych przez UC Berkeley wydziału i stowarzyszonych uczonych dla decydentów, dziennikarzy i społeczeństwa. Aby zobaczyć ten brief i inne z serii, odwiedź irle.berkeley.edu/policy-briefs/
redaktor serii: Sara Hinkley, Zastępca Dyrektora IRLE
Dodaj komentarz