ogólny
Glicyna jest niepolarnym aminokwasem. Jest najprostszym z 20 naturalnych aminokwasów; jego łańcuchem bocznym jest atom wodoru. Ponieważ w ± węglu znajduje się drugi atom wodoru, glicyna nie jest optycznie aktywna.
ponieważ glicyna ma tak mały łańcuch boczny, może zmieścić się w wielu miejscach, gdzie żaden inny aminokwas nie może. Na przykład tylko glicyna może być wewnętrznym aminokwasem helisy kolagenowej.,
Glicyna jest bardzo ewolucyjnie stabilna w pewnych pozycjach niektórych białek (na przykład w cytochromie c, mioglobinie i hemoglobinie), ponieważ mutacje, które zmieniają ją w aminokwas o większym łańcuchu bocznym, mogą złamać strukturę białka.
większość białek zawiera tylko niewielkie ilości glicyny. Wyjątek stanowi kolagen, który stanowi około jednej trzeciej glicyny.
w 1994 roku zespół astronomów z University of Illinois, kierowany przez Lewisa Snydera, stwierdził, że znaleźli cząsteczki glicyny w przestrzeni kosmicznej. Okazało się, że nie., Jednak osiem lat później, w 2002 roku Lewis Snyder i Yi-Jehng Kuan z National Taiwan Normal University powtórzyli to stwierdzenie, tym razem na serio. Dowody na istnienie cząsteczek glicyny w przestrzeni międzygwiezdnej znaleziono, gdy radioteleskopem zidentyfikowano 10 linii widmowych glicyny.
zgodnie z symulacjami komputerowymi i eksperymentami laboratoryjnymi glicyna powstała prawdopodobnie w wyniku wystawienia na działanie światła ultrafioletowego prostych cząsteczek organicznych.
przed glicyną w głębokiej przestrzeni znaleziono ponad 130 prostszych cząsteczek, w tym cukry i Etanol., Ale aminokwasy, czasami nazywane budulcem życia, są znacznie bardziej interesujące znalezisko.
To nie dowodzi, że życie istnieje poza ziemią, ale z pewnością czyni tę możliwość bardziej prawdopodobną, dowodząc, że aminokwasy istnieją w przestrzeni kosmicznej. To również pośrednio wspiera ideę panspermii, twierdząc, że życie zostało sprowadzone na Ziemię z kosmosu.
funkcja fizjologiczna
Glicyna jest hamującym neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym, zwłaszcza w rdzeniu kręgowym., Kiedy receptory glicyny są aktywowane, jony chlorkowe dostają się do neuronu, a komórka ulega hiperpolaryzacji. W ten sposób komórka ma tendencję do bycia w stanie zahamowanym. Strychnina, lek, który powoduje drgawki, działa blokując te receptory glicyny.
Dodaj komentarz