Abstract
Panic disorder (PD) has been hypothesized to be heterogeniczny podmiot, z odrębnymi podgrupami klinicznymi. Obecność depersonalizacji podczas napadów paniki może wyróżnić określoną podgrupę PD. Staraliśmy się przeanalizować cechy różnicowe podgrupy pacjentów PD z depersonalizacją. Łącznie oceniono 274 pacjentów z PD i podzielono na 2 grupy w zależności od obecności lub braku depersonalizacji., Zorganizowany wywiad kliniczny dla DSM-III – R (SCID-UP-R)został użyty do oceny zaburzeń PD i współistniejących. Podane skale kliniczne obejmowały skalę oceny lęku i depresji Hamiltona (HARS i HDRS), skalę lęków i fobii Marksa i Mathewsa, skalę objawów związanych z paniką (PASS) i inwentaryzację objawów ataku paniki. W sumie 66 pacjentów (24,1%) wykazywało depersonalizację podczas ataków. Pacjenci z depersonalizacją wydawali się być młodsi i mieli wcześniejszy wiek w momencie wystąpienia choroby., PD było cięższe w grupie depersonalizacji (większa liczba ataków, gorszy poziom funkcjonowania i wyższe wyniki w większości skal samooceny). Ponadto pacjenci z depersonalizacją wykazywali większą współwystępowalność ze specyficzną fobią. Nasze wyniki potwierdzają pogląd, że PD z depersonalizacją można uznać za odrębną i poważniejszą podkategorię PD.
Dodaj komentarz