Eliquis (Polski)

Farmakologia kliniczna

mechanizm działania

apiksaban jest selektywnym inhibitorem FXa. Nie wymaga antytrombiny III do działania przeciwzakrzepowego. Apiksaban hamuje wolny i związany z skrzepami FXa oraz aktywność protrombinazy. Apiksaban nie ma bezpośredniego wpływu na agregację płytek krwi, ale pośrednio hamuje agregację płytek indukowaną przez trombinę. Hamując FXa, apiksaban zmniejsza wytwarzanie i rozwój trombiny.,

Farmakodynamika

w wyniku hamowania FXa apiksaban wydłuża testy krzepnięcia, takie jak czas protrombinowy (PT), INR i czas częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPTT). Zmiany obserwowane w tych badaniach krzepnięcia po podaniu oczekiwanej dawki terapeutycznej są jednak niewielkie, podlegają dużej zmienności i nie są przydatne w monitorowaniu działania przeciwzakrzepowego apiksabanu.

Test chromogenny Rotachrom® Heparin został użyty do pomiaru wpływu apiksabanu na aktywność FXa u ludzi podczas programu rozwoju apiksabanu., W badanym zakresie dawek obserwowano zależne od stężenia zwiększenie aktywności anty-FXa i było podobne u zdrowych osób i pacjentów z AF.

Ten test nie jest zalecany do oceny działania przeciwzakrzepowego apiksabanu.

wpływ PCC na farmakodynamikę produktu Eliquis

nie ma doświadczenia klinicznego w zakresie odwracania krwawienia za pomocą 4-czynników PCC u osób, które otrzymały produkt ELIQUIS.

wpływ 4-czynnika PCC na farmakodynamikę apiksabanu badano u zdrowych ochotników., Po podaniu apiksabanu w stanie stacjonarnym, endogenny potencjał trombiny (ETP) powrócił do poziomu sprzed apiksabanu 4 godziny po rozpoczęciu 30-minutowego wlewu PCC, w porównaniu do 45 godzin w przypadku placebo. Średnie stężenia ETP nadal wzrastały i przekraczały stężenia sprzed apiksabanu osiągając maksimum (wzrost o 34% -51% w stosunku do stężeń sprzed apiksabanu) po 21 godzinach od rozpoczęcia PCC i pozostawały podwyższone (wzrost o 21% -27%) pod koniec badania (69 godzin po rozpoczęciu PCC). Znaczenie kliniczne tego zwiększenia ETP nie jest znane.,

Pharmacodynamic Drug Interaction Studies

Pharmacodynamic drug interaction studies with aspirin, clopidogrel, aspirin and clopidogrel, prasugrel, enoxaparin, and naproxen were conducted. No pharmacodynamic interactions were observed with aspirin, clopidogrel, or prasugrel . A 50% to 60% increase in anti-FXa activity was observed when apixaban was coadministered with enoxaparin or naproxen.

Specific Populations

Renal Impairment: Anti-FXa activity adjusted for exposure to apixaban was similar across renal function categories.,

zaburzenia czynności wątroby: zmiany aktywności anty-FXa były podobne u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby i u zdrowych osób. Jednakże u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma jasnego zrozumienia wpływu tego stopnia zaburzeń czynności wątroby na kaskadę krzepnięcia i jego związku ze skutecznością i krwawieniem. Nie badano pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Elektrofizjologia serca

apiksaban nie wpływa na odstęp QTc u ludzi w dawkach do 50 mg.,

farmakokinetyka

apiksaban wykazuje liniową farmakokinetykę z proporcjonalnym do dawki zwiększeniem ekspozycji na dawki doustne do 10 mg.

wchłanianie

bezwzględna biodostępność apiksabanu wynosi około 50% W przypadku dawek do 10 mg produktu ELIQUIS. Pokarm nie wpływa na biodostępność apiksabanu. Maksymalne stężenia (Cmax) apiksabanu pojawiają się 3 do 4 godzin po podaniu doustnym produktu ELIQUIS. W dawkach ≥25 mg apiksaban wykazuje ograniczone wchłanianie po rozpuszczeniu i zmniejszoną biodostępność., Po podaniu doustnym 10 mg apiksabanu w postaci 2 zmiażdżonych tabletek 5 mg zawieszonych w 30 mL wody ekspozycja była podobna do ekspozycji po podaniu doustnym 2 nienaruszonych tabletek 5 mg. Po podaniu doustnym 10 mg apiksabanu w postaci 2 rozgniecionych tabletek 5 mg zmieszanych z 30 g jabłecznika wartości Cmax i AUC były odpowiednio o 20% i 16% mniejsze w porównaniu z 2 nieuszkodzonymi tabletkami 5 mg., Po podaniu zmiażdżonej tabletki 5 mg produktu ELIQUIS, zawieszonej w 60 mL D5W i dostarczonej przez rurkę nosowo-żołądkową, ekspozycja była podobna do obserwowanej w innych badaniach klinicznych z udziałem zdrowych ochotników otrzymujących pojedynczą doustną dawkę 5 mg.

Dystrybucja

wiązanie z białkami osocza u ludzi wynosi około 87%. Objętość dystrybucji (Vss) wynosi około 21 litrów.

metabolizm

Około 25% podanej doustnie dawki apiksabanu jest wykrywane w moczu i Kale w postaci metabolitów., Apiksaban jest metabolizowany głównie przez CYP3A4 z niewielkim udziałem CYP1A2, 2C8, 2C9, 2C19 i 2J2. Głównymi miejscami biotransformacji są o-demetylacja i hydroksylacja w grupie 3-oksopiperydynylowej.

apiksaban w postaci niezmienionej jest głównym składnikiem związanym z lekiem w ludzkim osoczu; nie ma aktywnych metabolitów krążących w krwiobiegu.

eliminacja

apiksaban jest wydalany zarówno z moczem, jak i kałem. Wydalanie nerkowe stanowi około 27% całkowitego klirensu. Wydalanie z żółcią i bezpośrednie jelitowe przyczynia się do eliminacji apiksabanu z kałem.,całkowity klirens apiksabanu wynosi około 3, 3 L/godzinę, a pozorny okres półtrwania wynosi około 12 godzin po podaniu doustnym.

apiksaban jest substratem białek transportowych: P-gp i białka oporności na raka piersi.

badania interakcji lekowych

w badaniach in vitro apiksabanu w stężeniach znacznie większych niż ekspozycja terapeutyczna, nie obserwowano wpływu hamującego na aktywność CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6, CYP3A4/5 lub CYP2C19, ani wpływu indukcyjnego na aktywność CYP1A2, CYP2B6 lub CYP3A4 / 5., Dlatego nie oczekuje się, aby apiksaban zmieniał klirens metaboliczny jednocześnie stosowanych leków metabolizowanych przez te enzymy. Apiksaban nie jest znaczącym inhibitorem P-gp.

wpływ podawanych jednocześnie leków na farmakokinetykę apiksabanu podsumowano na rycinie 2 .,

Figure 2: Effect of Coadministered Drugs on the Pharmacokinetics of Apixaban

In dedicated studies conducted in healthy subjects, famotidine, atenolol, prasugrel, and enoxaparin did not meaningfully alter the pharmacokinetics of apixaban.

In studies conducted in healthy subjects, apixaban did not meaningfully alter the pharmacokinetics of digoxin, naproxen, atenolol, prasugrel, or acetylsalicylic acid.,

specyficzne populacje

wpływ zaburzeń czynności nerek, wieku, masy ciała i zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę apiksabanu podsumowano na rycinie 3.

rycina 3: wpływ poszczególnych populacji na farmakokinetykę apiksabanu

* pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek leczeni hemodializą przerywaną; zgłaszani farmakokinetyka jest obserwowana po podaniu pojedynczej dawki apiksabanu po hemodializie.
† wyniki odzwierciedlają CrCl 15 mL / min na podstawie analizy regresji.,
‡ przerywane linie pionowe ilustrują zmiany farmakokinetyczne, które zostały użyte do podania zaleceń dotyczących dawkowania.
§ nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z migotaniem przedsionków bez zastawek, chyba że występują co najmniej 2 z następujących cech pacjenta (wiek powyżej lub równy 80 lat, masa ciała poniżej lub równa 60 kg lub stężenie kreatyniny w surowicy powyżej lub równe 1, 5 mg/dL).

płeć

badanie z udziałem zdrowych ochotników porównujące farmakokinetykę u mężczyzn i kobiet nie wykazało znaczących różnic.,

Rasa

wyniki badań farmakokinetycznych u zdrowych osób nie wykazały różnic w farmakokinetyce apiksabanu u osób rasy białej/kaukaskiej, azjatyckiej i czarnej / afroamerykańskiej. Nie jest wymagane dostosowanie dawki ze względu na rasę/pochodzenie etniczne.

hemodializa u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek

ogólnoustrojowa ekspozycja na apiksaban podawany w pojedynczej dawce 5 mg pacjentom ze schyłkową niewydolnością nerek, którym podawano bezpośrednio po zakończeniu 4-godzinnej hemodializy (po dializie) jest o 36% większa w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek (rycina 3).,

ogólnoustrojowa ekspozycja na apiksaban podany 2 godziny przed 4-godzinną hemodializą z szybkością przepływu dializatu 500 mL/min i przepływem krwi w zakresie od 350 do 500 mL / min jest o 17% większa w porównaniu do osób z prawidłową czynnością nerek. Klirens apiksabanu do dializy wynosi około 18 mL / min. Ogólnoustrojowa ekspozycja na apiksaban jest o 14% mniejsza podczas dializy w porównaniu z ekspozycją niedializowaną.

wiązanie z białkami było podobne (92% -94%) u zdrowych pacjentów z grupy kontrolnej i pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek w okresie dializy i poza dializą.,

badania kliniczne

zmniejszenie ryzyka udaru mózgu i zatorowości układowej w migotaniu przedsionków nienowotworowych

Arystoteles

dowody na skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu ELIQUIS pochodzą z międzynarodowego badania ARISTOTLE, prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby z udziałem pacjentów z AF nienowotworowym, w którym porównywano wpływ produktu ELIQUIS i warfaryny na ryzyko udaru i zatorowości układowej nie ośrodkowego układu nerwowego (OUN). U Arystotelesa pacjentów randomizowano do grupy ELIQUIS 5 mg doustnie dwa razy na dobę (lub 2.,5 mg dwa razy na dobę u pacjentów z co najmniej 2 z następujących cech: wiek większy lub równy 80 lat, masa ciała mniejsza lub równa 60 kg lub stężenie kreatyniny w surowicy większe lub równe 1,5 mg / dL) lub warfaryna (zakres INR 2,0-3,0)., U pacjentów musiał wystąpić jeden lub więcej z następujących dodatkowych czynników ryzyka udaru mózgu:

• przed udarem lub przemijającym atakiem niedokrwiennym (tia)
• przed zatorowością układową
• wiek powyżej lub równy 75 lat
• nadciśnienie tętnicze wymagające leczenia
• cukrzyca
• niewydolność serca ≥2 Klasa New York Heart Association
• frakcja wyrzutowa lewej komory ≤40%

głównym celem Arystotelesa było ustalenie, czy Eliquis 5 mg dwa razy na dobę (or2.,5 mg dwa razy na dobę) był skuteczny (nieinferior do warfaryny) w zmniejszaniu ryzyka udaru mózgu (niedokrwiennego lub krwotocznego) i zatorowości układowej. Oceniano również wyższość produktu ELIQUIS w stosunku do warfaryny pod kątem pierwszorzędowego punktu końcowego (częstość udaru i zatorowości układowej), dużego krwawienia i zgonu z jakiejkolwiek przyczyny.

łącznie 18 201 pacjentów zostało randomizowanych i obserwowanych w badaniu przez medianę 89 tygodni. Czterdzieści trzy procent pacjentów było „nieleczonych „antagonistami witaminy K (VKA), zdefiniowanymi jako otrzymujący ≤30 kolejnych dni leczenia warfaryną lub inną VKA przed przystąpieniem do badania., Średni wiek wynosił 69 lat, a średni wynik CHADS2 (skala od 0 do 6 stosowana do oszacowania ryzyka udaru mózgu, przy czym wyższe wyniki przewidywały większe ryzyko) wynosił 2,1. Populacja wynosiła 65% mężczyzn, 83% rasy kaukaskiej, 14% Azjatów i 1% czarnych. U 19% pacjentów wystąpił udar, TIA lub zator ogólnoustrojowy poza OUN. Współistniejące choroby pacjentów w tym badaniu obejmowały nadciśnienie tętnicze 88%, cukrzycę 25%, zastoinową niewydolność serca (lub frakcję wyrzutową lewej komory ≤40%) 35%, a wcześniejszy zawał mięśnia sercowego 14%., U pacjentów leczonych warfaryną u Arystotelesa średni odsetek czasu w zakresie terapeutycznym (INR 2,0-3,0) wynosił 62%.

produkt ELIQUIS był lepszy od warfaryny w pierwszorzędowym punkcie końcowym polegającym na zmniejszeniu ryzyka udaru mózgu i zatorowości układowej (tabela 9 i rycina 4). Wyższość wobec warfaryny była spowodowana przede wszystkim zmniejszeniem udaru krwotocznego i udarów niedokrwiennych z nawrotem krwotocznym w porównaniu z warfaryną. Czysto niedokrwienne udary wystąpiły z podobną częstością w przypadku obu leków.

ELIQUIS wykazywał również znacznie mniej poważnych krwawień niż warfaryna .,

tabela 9: kluczowe wyniki skuteczności u pacjentów z nienowotworowym migotaniem przedsionków u Arystotelesa (Analiza Intent-to-Treat)

rycina 4: oszacowanie Kaplana-Meiera czasu do pierwszego udaru lub zatoru systemowego u Arystotelesa (populacja Intent-to-Treat)

zgon z jakiejkolwiek przyczyny oceniano przy użyciu sekwencyjnej strategii testowania, która umożliwiała testowanie wyższości, jeśli wykazano wpływ na wcześniejsze punkty końcowe (udar Plus Zator układowy i duże krwawienie)., Leczenie produktem ELIQUIS powodowało znacznie mniejszy odsetek zgonów z jakiejkolwiek przyczyny (p = 0,046) niż leczenie warfaryną, głównie ze względu na zmniejszenie liczby zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych, w szczególności przypadków udaru mózgu. Częstość zgonów Nie naczyniowych była podobna w grupach leczonych.,

w badaniu Arystoteles, wyniki dla pierwszorzędowego punktu końcowego skuteczności były na ogół spójne w większości głównych podgrup, w tym masy ciała, punktacji CHADS2 (skala od 0 do 6 stosowana do przewidywania ryzyka udaru u pacjentów z AF, z wyższymi wynikami przewidującymi większe ryzyko), wcześniejszego stosowania warfaryny, poziomu niewydolności nerek, regionu geograficznego i stosowania aspiryny przy randomizacji (rycina 5).,

Rysunek 5: współczynniki ryzyka udaru mózgu i zatoru systemowego według cech wyjściowych – badanie Arystotelesa

uwaga: na powyższym rysunku przedstawiono efekty w różnych podgrupach, z których wszystkie są cechami wyjściowymi i wszystkie zostały wstępnie określone, jeśli nie Grupy. Przedstawione limity ufności na poziomie 95% nie uwzględniają liczby dokonanych porównań ani nie odzwierciedlają wpływu określonego czynnika po dostosowaniu do wszystkich innych czynników., Pozorna jednorodność lub niejednorodność między grupami nie powinna być nadmiernie interpretowana.

pod koniec badania ARISTOTLE pacjenci z warfaryną, którzy ukończyli badanie, na ogół otrzymywali VKA bez przerywania leczenia przeciwzakrzepowego. Pacjenci ELIQUIS, którzy ukończyli badanie, byli na ogół zmieniani na VKA z 2-dniowym okresem jednoczesnego podawania produktu ELIQUIS i VKA, tak że niektórzy pacjenci mogli nie być odpowiednio przeciwzakrzepowi po odstawieniu produktu ELIQUIS do osiągnięcia stabilnego i terapeutycznego INR., W ciągu 30 dni po zakończeniu badania u 6791 pacjentów (0,3%) w grupie leczonej produktem ELIQUIS stwierdzono 21 udarów lub zatorowości układowej w porównaniu do 5 u 6569 pacjentów (0,1%) w grupie leczonej warfaryną .

AVERROES

w badaniu AVERROES pacjenci z nienowotworowym migotaniem przedsionków, którzy nie byli kandydatami do leczenia warfaryną, zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej produkt ELIQUIS w dawce 5 mg doustnie dwa razy na dobę (lub 2, 5 mg dwa razy na dobę u wybranych pacjentów) lub aspirynę w dawce 81 do 324 mg raz na dobę., Głównym celem badania było określenie, czy produkt ELIQUIS był lepszy od aspiryny w zapobieganiu złożonemu wynikowi udaru mózgu lub zatorowości układowej. Lek Averroes został wcześnie przerwany na podstawie wstępnie określonej analizy okresowej wykazującej znaczące zmniejszenie udaru mózgu i zatorowości układowej produktu ELIQUIS w porównaniu z aspiryną, co wiązało się ze skromnym zwiększeniem liczby dużych krwawień (Tabela 10) .,

Tabela 10: kluczowe wyniki dotyczące skuteczności u pacjentów z nienowotworowym migotaniem przedsionków w badaniu AVERROES

profilaktyka zakrzepicy żył głębokich po operacji wymiany stawu biodrowego lub kolanowego

kliniczne dowody skuteczności produktu ELIQUIS pochodzą z badań klinicznych ADVANCE-1, ADVANCE-2 i ADVANCE-3 u dorosłych pacjentów poddanych planowej operacji wymiany stawu biodrowego (ADVANCE-3) lub kolanowego (ADVANCE-2 i ADVANCE-1). Łącznie 11 659 pacjentów randomizowano w 3 badaniach międzynarodowych prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby., Do tej sumy włączono 1866 pacjentów w wieku 75 lat lub starszych, 1161 pacjentów z małą masą ciała (≤60 kg), 2528 pacjentów z indeksem masy ciała ≥33 kg/m2 pc. oraz 625 pacjentów z ciężkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek.

w badaniu ADVANCE-3, 5407 pacjentów poddanych planowej operacji wymiany stawu biodrowego losowo przydzielono do grupy otrzymującej produkt ELIQUIS w dawce 2, 5 mg doustnie dwa razy na dobę lub enoksaparynę w dawce 40 mg podskórnie raz na dobę. Pierwszą dawkę leku ELIQUIS podawano od 12 do 24 godzin po operacji, natomiast enoksaparynę podawano 9 do 15 godzin przed operacją. Czas trwania leczenia wynosił od 32 do 38 dni.,

u pacjentów poddawanych planowej operacji wymiany stawu kolanowego lek ELIQUIS w dawce 2, 5 mg doustnie dwa razy na dobę porównywano z enoksaparyną w dawce 40 mg podskórnie raz na dobę (ADVANCE-2, n=3057) lub enoksaparyną w dawce 30 mg podskórnie co 12 godzin (ADVANCE-1, n=3195). W badaniu ADVANCE-2 pierwszą dawkę produktu ELIQUIS podano 12 do 24 godzin po operacji, natomiast enoksaparynę rozpoczęto 9 do 15 godzin przed operacją. W badaniu ADVANCE-1 zarówno preparat ELIQUIS, jak i enoksaparyna rozpoczynano od 12 do 24 godzin po zabiegu chirurgicznym. Czas trwania leczenia zarówno w ADVANCE-2, jak i ADVANCE-1 wynosił od 10 do 14 dni.,

we wszystkich 3 badaniach pierwszorzędowym punktem końcowym był złożony bezobjawowy i objawowy ZŻG, NIEFATALNY ZP i zgon z jakiejkolwiek przyczyny pod koniec planowanego okresu leczenia prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby. W ADVANCE-3 i ADVANCE-2 pierwszorzędowy punkt końcowy był badany pod kątem nieinferyczności, a następnie wyższości produktu ELIQUIS w stosunku do enoksaparyny. W ADVANCE-1 pierwszorzędowy punkt końcowy był badany pod kątem nieinferencji produktu ELIQUIS w stosunku do enoksaparyny.

dane dotyczące skuteczności przedstawiono w tabelach 11 i 12.,

tabela 11: podsumowanie kluczowych wyników analizy skuteczności w planowanym okresie leczenia u pacjentów poddanych planowemu zabiegowi wszczepienia protezy stawu biodrowego*

tabela 12: podsumowanie kluczowych wyników analizy skuteczności w planowym okresie leczenia u pacjentów poddanych planowemu zabiegowi wszczepienia protezy stawu kolanowego*

profil skuteczności produktu ELIQUIS był na ogół spójny we wszystkich podgrupach zainteresowanych tym wskazaniem (np. wiek, płeć, rasa, masa ciała, zaburzenia czynności nerek).,

leczenie ZŻG i ZP oraz zmniejszenie ryzyka nawrotu ZŻG i ZP

skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu ELIQUIS w leczeniu ZŻG i ZP oraz zmniejszenie ryzyka nawrotu ZŻG i ZP po 6-12 miesiącach leczenia przeciwzakrzepowego uzyskano w badaniach AMPLIFY i AMPLIFY-EXT. Oba badania były randomizowanymi badaniami w grupach równoległych, prowadzonymi metodą podwójnie ślepej próby z udziałem pacjentów z objawową proksymalną DVT i (lub) objawową ZP. Wszystkie kluczowe punkty końcowe dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności były oceniane w sposób zaślepiony przez niezależny komitet.,

AMPLIFY

głównym celem AMPLIFY było określenie, czy produkt ELIQUIS nie był podawany w skojarzeniu z enoksaparyną / warfaryną w związku z występowaniem nawrotowej choroby zakrzepowo-zatorowej (żylna choroba zakrzepowo-zatorowa) lub zgonów związanych z ŻChZZ. Pacjenci z obiektywnie potwierdzoną objawową DVT i (lub) PE byli randomizowani do leczenia produktem ELIQUIS w dawce 10 mg dwa razy na dobę doustnie przez 7 dni, a następnie produktem ELIQUIS w dawce 5 mg dwa razy na dobę doustnie przez 6 miesięcy lub enoksaparyną w dawce 1 mg/kg mc. dwa razy na dobę podskórnie przez co najmniej 5 dni (do INR ≥2), a następnie warfaryną (docelowy zakres INR 2,0-3,0) doustnie przez 6 miesięcy., Z badania AMPLIFY wykluczono pacjentów, którzy wymagali trombektomii, wprowadzenia filtra caval lub zastosowania środka fibrynolitycznego oraz pacjentów z klirensem kreatyniny <25 mL/min, znaczną chorobą wątroby, istniejącą zastawką serca lub migotaniem przedsionków lub czynnym krwawieniem. Pacjenci mogli wejść do badania z lub bez uprzedniej pozajelitowej terapii przeciwzakrzepowej (do 48 godzin).

w sumie 5244 pacjentów można było ocenić pod kątem skuteczności i obserwowano ich średnio przez 154 dni w grupie otrzymującej produkt ELIQUIS i przez 152 dni w grupie otrzymującej enoksaparynę / warfarynę., Średni wiek wynosił 57 lat. Populacja badana AMPLIFY wynosiła 59% mężczyzn, 83% rasy kaukaskiej, 8% Azjatów i 4% rasy czarnej. U pacjentów randomizowanych do grupy otrzymującej warfarynę średni odsetek czasu w zakresie terapeutycznym (INR 2,0-3,0) wynosił 60,9%.

Około 90% pacjentów włączonych do badania AMPLIFY miało nieprowokowaną DVT lub PE na początku badania. Pozostałe 10% pacjentów z wywołaną DVT lub PE wymagało dodatkowego czynnika ryzyka w celu randomizacji, który obejmował wcześniejsze epizody DVT lub PE, unieruchomienie, raka w wywiadzie, aktywnego raka i znany genotyp protakrzepowy.,

w badaniu AMPLIFY wykazano, że produkt ELIQUIS nie wykazuje działania inferencyjnego w stosunku do enoksaparyny / warfaryny w odniesieniu do pierwszorzędowego punktu końcowego nawracających objawowych ŻChZZ (niezakłócona ZŻG lub niezakłócona ZP) lub zgonów związanych z ŻChZZ w ciągu 6 miesięcy leczenia (tabela 13).

tabela 13: wyniki dotyczące skuteczności w badaniu AMPLIFY

w badaniu AMPLIFY pacjenci byli stratyfikowani zgodnie z indeksem przypadków ZP (z lub bez ZŻG) lub ZŻG (bez ZP). Skuteczność w początkowym leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej była zgodna w obu podgrupach.,

AMPLIFY-EXT

pacjenci, którzy byli leczeni z powodu DVT i (lub) ZP przez okres od 6 do 12 miesięcy lekami przeciwzakrzepowymi bez nawrotu objawów, zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej produkt ELIQUIS 2, 5 mg doustnie dwa razy na dobę, produkt ELIQUIS 5 mg doustnie dwa razy na dobę lub placebo przez 12 miesięcy. Około jedna trzecia pacjentów uczestniczyła w badaniu AMPLIFY przed włączeniem do badania AMPLIFY-EXT.

łącznie 2482 pacjentów randomizowano do grupy badanej i obserwowano średnio przez około 330 dni w grupie otrzymującej produkt ELIQUIS i 312 dni w grupie otrzymującej placebo., Średni wiek w badaniu AMPLIFY-EXT wynosił 57 lat. Badana populacja wynosiła 57% mężczyzn, 85% rasy kaukaskiej, 5% Azjatów i 3% osób rasy czarnej.

do badania AMPLIFY-EXT włączono pacjentów z nieprowokowaną DVT lub PE na początku badania (około 92%) lub pacjentów z prowokowanym epizodem wyjściowym i jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka nawrotu (około 8%). Jednak pacjenci, u których wystąpiły liczne epizody nieprowokowanej DVT lub PE, zostali wykluczeni z badania AMPLIFY-EXT., W badaniu AMPLIFY-EXT obie dawki produktu ELIQUIS były lepsze od placebo w pierwszorzędowym punkcie końcowym objawowej, nawracającej ŻChZZ (niezakłóconej ZŻG lub niezakłóconej ZP) lub zgonów niezależnie od przyczyny (Tabela 14).

Tabela 14: wyniki skuteczności w badaniu AMPLIFY-EXT