Enlightenment, Francuski siècle des Lumières (dosłownie „wiek oświeconych”), Niemiecki Aufklärung, Europejski ruch intelektualny XVII i XVIII wieku, w którym idee dotyczące Boga, rozumu, Natury i ludzkości zostały zsyntetyzowane w światopogląd, który zyskał szerokie poparcie na Zachodzie i który zapoczątkował rewolucyjne zmiany w sztuce, filozofii i polityce., Centralnym punktem myśli oświeceniowej było używanie i celebrowanie rozumu, mocy, dzięki której ludzie rozumieją wszechświat i poprawiają swój własny stan. Za cele racjonalnego człowieczeństwa uważano wiedzę, wolność i szczęście.
kiedy i gdzie miało miejsce oświecenie?
historycy umieszczają oświecenie w Europie (z silnym naciskiem na Francję) na przełomie XVII i XVIII wieku, a dokładniej między chwalebną rewolucją w 1688 roku a Rewolucją Francuską w 1789 roku., Jest to etap w intelektualnej historii Europy, a także programy reform, inspirowane wiarą w możliwość lepszego świata, które nakreśliły konkretne cele krytyki i programy działania.
co doprowadziło do oświecenia?
korzenie Oświecenia można znaleźć w humanizmie renesansu, z naciskiem na badania literatury klasycznej. Kolejnym prekursorem była Reformacja protestancka, ze swoją antypatią wobec dogmatów religijnych., Być może najważniejszymi źródłami tego, co stało się oświeceniem, były uzupełniające się racjonalne i empiryczne metody odkrywania prawdy wprowadzone przez rewolucję naukową.
kto był jedną z głównych postaci Oświecenia?
niektórzy z najważniejszych pisarzy Oświecenia byli filozofami Francji, zwłaszcza Voltaire i filozof polityczny Montesquieu. Innymi ważnymi filozofami byli kompilatorzy encyklopedii, w tym Denis Diderot, Jean-Jacques Rousseau i Condorcet., Poza Francją szkoccy filozofowie i ekonomiści David Hume i Adam Smith, angielski filozof Jeremy Bentham, Niemiecki Immanuel Kant i amerykański mąż stanu Thomas Jefferson byli wybitnymi myślicielami oświeceniowymi.
jakie były najważniejsze idee Oświecenia?
w okresie oświecenia uważano, że ludzkie rozumowanie może odkryć prawdy o świecie, religii i polityce i może być wykorzystane do poprawy życia ludzkości., Sceptycyzm wobec otrzymanej mądrości był kolejną ważną ideą; wszystko miało być poddane testom i racjonalnej analizie. Tolerancja religijna i idea, że jednostki powinny być wolne od przymusu w życiu osobistym i sumienia były również ideami oświeceniowymi.
jakie były jakieś rezultaty Oświecenia?
rewolucja francuska i rewolucja amerykańska były niemal bezpośrednimi rezultatami Oświeceniowego myślenia. Idea, że społeczeństwo jest umową społeczną między rządem a rządzonymi, zrodziła się również z Oświecenia., W wyniku tego powstała także powszechna Edukacja dla dzieci oraz powstanie uniwersytetów i bibliotek. Jednak po oświeceniu na przełomie XVIII i połowy XIX wieku doszło do kontrmanifestacji-romantyzmu.
następuje krótkie ujęcie Oświecenia. Po pełne leczenie, patrz Europa, historia: oświecenie.
potęgi i zastosowania rozumu zostały po raz pierwszy zbadane przez filozofów starożytnej Grecji. Rzymianie przyjęli i zachowali wiele greckiej kultury, w tym przede wszystkim idee racjonalnego porządku naturalnego i prawa naturalnego., Jednak w czasie zawirowań w Imperium pojawiła się nowa troska o osobiste zbawienie, a droga została utorowana dla triumfu religii chrześcijańskiej. Chrześcijańscy myśliciele stopniowo znajdowali zastosowanie dla swojego grecko-rzymskiego Dziedzictwa. System myślenia znany jako Scholastyka, którego kulminacją było dzieło Tomasza z Akwinu, wskrzesił rozum jako narzędzie zrozumienia, ale podporządkował go duchowemu objawieniu i objawionym prawdom chrześcijaństwa.,
intelektualny i polityczny Gmach chrześcijaństwa, pozornie nie do zdobycia w średniowieczu, padł z kolei na ataki dokonane na niego przez humanizm, Renesans i Reformację protestancką. Humanizm wyhodował nauki eksperymentalne Francisa Bacona, Mikołaja Kopernika i Galileusza oraz badania matematyczne René Descartesa, Gottfrieda Wilhelma Leibniza i Sir Isaaca Newtona., Renesans na nowo odkrył wiele klasycznej kultury i ożywił pojęcie człowieka jako istoty twórczej, a Reformacja, bardziej bezpośrednio, ale w dłuższej perspektywie nie mniej skutecznie, zakwestionowała monolityczny autorytet Kościoła rzymskokatolickiego. Dla Marcina Lutra, podobnie jak dla Bacona czy Kartezjusza, droga do prawdy leży w zastosowaniu rozumu ludzkiego. Otrzymany autorytet, czy to od Ptolemeusza w naukach, czy od kościoła w sprawach ducha, miał być poddany próbom nieskrępowanego umysłu.
pomyślne zastosowanie rozumu do każdego pytania zależało od jego prawidłowego zastosowania—od opracowania metodologii rozumowania, która służyłaby jako własna gwarancja ważności. Taka metodologia została najbardziej spektakularnie osiągnięta w naukach ścisłych i matematyce, gdzie logika indukcji i dedukcji umożliwiła stworzenie nowej kosmologii., Sukces Newtona, w szczególności, w uchwyceniu w kilku równaniach matematycznych praw, które rządzą ruchami Planet, dał wielki impuls do rosnącej wiary w ludzką zdolność do osiągnięcia wiedzy. Jednocześnie idea wszechświata jako mechanizmu rządzonego przez kilka prostych—i możliwych do odkrycia-praw miała wywrotny wpływ na koncepcje osobistego Boga i indywidualnego zbawienia, które były Centralne dla chrześcijaństwa.
© Bettmann / Corbis
Owocem poszukiwań naturalnej-racjonalnej-religii był deizm, który, choć nigdy nie był zorganizowanym kultem ani ruchem, przez dwa stulecia był w konflikcie z chrześcijaństwem, zwłaszcza w Anglii i Francji., Dla deista wystarczyło bardzo niewiele prawd religijnych i były to prawdy, które uważano za objawione wszystkim istotom racjonalnym: istnienie jednego Boga, często rozumianego jako architekt lub mechanik, istnienie systemu nagród i kar wymierzonych przez tego Boga oraz obowiązek ludzi do cnoty i pobożności. Poza religią naturalną Deistów leżały bardziej radykalne produkty zastosowania rozumu do religii: sceptycyzm, ateizm i materializm.,
Encyclopædia Britannica, Inc.Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
oświecenie stworzyło pierwsze nowoczesne zsekularyzowane teorie psychologii i etyki., John Locke wyobrażał sobie ludzki umysł jako rodzącą się tabula rasa, pustą kartę, na której doświadczenie pisało swobodnie i odważnie, tworząc indywidualny charakter zgodnie z indywidualnym doświadczeniem świata. Rzekome wrodzone cechy, takie jak dobroć czy grzech pierworodny, nie miały rzeczywistości. W ciemniejszym duchu Thomas Hobbes przedstawiał ludzi jako poruszonych wyłącznie względami własnej przyjemności i bólu. Pojęcie człowieka jako ani dobrego, ani złego, ale zainteresowanego przede wszystkim przetrwaniem i maksymalizacją własnej przyjemności doprowadziło do powstania radykalnych teorii politycznych., Tam, gdzie państwo było kiedyś postrzegane jako ziemskie zbliżenie wiecznego porządku, z miastem człowieka wzorowanym na mieście Boga, teraz stało się postrzegane jako korzystny układ między ludźmi, mający na celu ochronę naturalnych praw i interesów każdego z nich.
idea spoleczenstwa jako umowy spolecznej Ostro kontrastowala jednak z rzeczywistoscia spoleczenstw. W ten sposób oświecenie stało się krytyczne, reformujące i ostatecznie rewolucyjne., Locke i Jeremy Bentham w Anglii, Montesquieu, Voltaire, Jean-Jacques Rousseau, Denis Diderot i Condorcet we Francji oraz Thomas Paine i Thomas Jefferson w kolonialnej Ameryce przyczynili się do ewoluującej krytyki arbitralnego, autorytarnego państwa i szkicowania zarysu wyższej formy organizacji społecznej, opartej na prawach naturalnych i funkcjonującej jako demokracja polityczna. Tak potężne idee znalazły wyraz jako reforma w Anglii oraz jako rewolucja we Francji i Ameryce.,
Scala / Art Resource, New York
oświecenie Przeminęło jako ofiara własnych ekscesów. Im bardziej rozrzedzona stała się religia Deistów, tym mniej oferowała tym, którzy szukali pocieszenia lub zbawienia., Celebracja abstrakcyjnego rozumu sprowokowała sprzeczne duchy do rozpoczęcia odkrywania świata sensacji i emocji w ruchu kulturowym znanym jako romantyzm. Rządy terroru, które nastąpiły po Rewolucji Francuskiej, poważnie przetestowały przekonanie, że egalitarne społeczeństwo może rządzić sobą. Wysoki optymizm, który charakteryzował wiele myśli oświeceniowej, przetrwał jednak przez następne dwa stulecia jako jedna z najbardziej trwałych spuścizn tego ruchu: przekonanie, że historia człowieka jest zapisem ogólnego postępu, który będzie trwał w przyszłości., Ta wiara i zaangażowanie w postęp człowieka, a także inne wartości oświeceniowe, były kwestionowane od końca XX wieku w ramach niektórych nurtów filozofii europejskiej, zwłaszcza postmodernizmu.
Dodaj komentarz