Streszczenie
zmiany w fossie Przedubitalnej są rzadkimi schorzeniami występującymi w poradni ortopedycznej. Ponadto kość promieniowa jest niezbyt często zgłaszaną lokalizacją osteochondroma, szczególnie w przypadku jednoczesnego reaktywnego zapalenia kaletki międzykomórkowej. Osteochondromy są rodzajem zmiany rozwojowej, a nie prawdziwego nowotworu. Stanowią one do 15% wszystkich guzów kości i do 50% guzów łagodnych kości. Mogą występować jako pojedyncze lub wielokrotne zmiany., Zmiany mnogie są zwykle związane z zespołem znanym jako dziedziczne wiele egzostoz (HME). Przemiana złośliwa jest znana, ale jest rzadka. Bicipitoradial zapalenie kaletki jest stan, który może wystąpić jako pierwotne lub wtórne (reaktywne) patologii. W naszym przypadku osteochondroma kości promieniowej wywołała reaktywne zapalenie kaletki mózgowo-rdzeniowej. Diagnostyka różnicowa takich mas przedubitalnych jest ogromna, ale może być zawężona poprzez ukierunkowaną historię, stopniowe badania radiologiczne i histologiczne potwierdzenie., Naszym celem jest upewnienie się, że lekarze ortopedyczni mają na uwadze szeroki zakres różnic w przypadku zmian masy fossy przedubitalnej.
1. Wprowadzenie
zmiany masy fossy Przedubitalnej mogą mieć charakter łagodny lub złośliwy . Łagodne warunki obejmują maziowej osteochondromatosis, tętniaki tętnicy ramiennej, ganglions, zapalenie kaletki i naczyniaków. Nowotwory złośliwe mogą obejmować mięsaki maziowe i mięśniowe, a także chrzęstniakomięsaki .
Osteochondromy są rodzajem zmiany rozwojowej, a nie prawdziwego nowotworu ., Są to najczęściej łagodne nowotwory kości występujące w metafizycznych regionach kości długich . Patologia polega na nietypowym wzroście tkanki chrzęstnej physis . Składają się z kości korowej i rdzeniowej z pokrywającą się pokrywą chrząstki szklistej, która również wykazuje ciągłość z leżącą korą kostną i rdzeniem. Murphey et al. stwierdzić, że ciągłość tej zmiany jest patognomoniczna.
Osteochondromy występują w postaci samotnej i dziedzicznej osteochondromatozy mnogiej . Samotne typy wydają się być bezobjawowe i diagnozowane przypadkowo., Zmiany objawowe zwykle występują u młodych pacjentów, z do 80% rozpoznanych przed 20 rokiem życia, powszechnie występujące w kości udowej, piszczelowej, ramiennej , miednicy i rzadko łokcia. Klinicznie mogą występować z bólem, obrzękiem, ograniczonym zakresem ruchu, neuropatią, zaburzeniami naczyniowymi i nieprawidłową kosmezą . W przeciwieństwie do tego, HME jest dziedziczona w autosomalnym dominującym wzorze i zwykle występuje i jest diagnozowana u pacjentów w wieku poniżej 5 lat, wpływając praktycznie na każdą kość ciała .
powikłania osteochondromów są ogromne., Często występujące przykłady obejmują mechaniczny zakres bloków ruchu, uderzenie nerwu, zerwanie ścięgna, złamanie i deformację, zapalenie kaletki, rozległy wzrost bez zmian złośliwych i złośliwa transformacja chrzęstnej czapki . Pojedyncze osteochondromy Mają 1-2% ryzyko rozwoju chondrosarcoma . Wtórny chondrosarcoma rzadko występuje przed wiekiem dwudziestu lat . W histologii trzonek chrzęstny > 2 cm i / lub nieregularność trzonka u dorosłych zazwyczaj odpowiada przemianie złośliwej .,
Bicipitoradial bursitis jest formą przewlekłego zapalenia kaletki z tylko kilka przypadków udokumentowanych w aktualnej literaturze . Może wpływać na różne grupy pacjentów albo w wyniku nadużywania urazów mechanicznych lub wtórne do znanych procesów patologicznych. Wiadomo, że wiąże się z rozdarciem ścięgna bicepsa i tendinopatią . Inne przyczyny to gruźlica, chemiczne zapalenie błony maziowej, torbiel błony maziowej przedniej kapsułki łokcia, artropatia łuszczycowa i reumatoidalne zapalenie stawów ., Ruchy łokcia promować stan zapalny, obrzęk i wzrost ciśnienia w bursa, która objawia się bólem i towarzyszących objawów w zależności od bursa relacji do innych struktur anatomicznych.
2. Opis przypadku
61-letnia kobieta, gospodyni domowa z dominującą prawą ręką, z czteroletnim doświadczeniem bólów łokcia prawego przedniego zlokalizowanych w fossie przedczołowej, związanych z obrzękiem i przerywanym parestezją w promieniowej granicy przedramienia rozciągającej się w kierunku kciuka ograniczającego zgięcie kciuka w dystalnym stawie międzypaliczkowym., Zaprzeczyła wszelkim formom urazów i objawów choroby zwyrodnieniowej stawów i reumatoidalnego zapalenia stawów, a poza tym była zdrowa systemowo. Skarżyła się na ból przy czynnym zgięciu łokcia i zarówno pronacji, jak i supinacji. Przed przedstawieniem w poradni ortopedycznej opisała długi okres zachowawczego leczenia poprzez prostą analgezję, w tym doustny paracetamol, doustne niesteroidowe leki przeciwzapalne i fizjoterapię.
podczas badania wyczuwalna była wyczuwalna masa w prawym dole przedszczękowym o średnicy około 5 cm przymocowanym do leżących u podłoża struktur tkanek miękkich., Występował ból przy czynnym zgięciu i pronacji łokcia, z redukcją zakresu ruchu w obu zakresach. Wydłużenie łokcia i supinacja nie były ani bolesne, ani ograniczone.
siła była równa stronie przeciwnej, jednak ból był wywoływany przy wszystkich ruchach oporu. Nie stwierdzono kompromisu naczyniowego, ale zmniejszono uczucie skórne po promieniowej stronie kciuka, odpowiadające rozkładowi powierzchownego nerwu promieniowego.,
wykonano zwykłe zdjęcie RTG (ryc. 1), które wykazało nieregularne, ograniczone zmiany promieniowo-plamiste, pokrywające promień proksymalny, w bliskiej odległości od guzowatości promieniowej i dystalnej do głowy promieniowej. Stwierdzono, że jest to możliwe osteochondroma. W związku z tą nierozstrzygniętą diagnozą wykonano wówczas tomografię komputerową (CT). Odnotowano również nieokreśloną osteochondromę siedzącą., Jednakże, pomimo ogólnej morfologii, biorąc pod uwagę, że odpowiednia Jama rdzeniowa wydaje się powstawać z kory mózgowej, rozważano diagnostykę różnicową kostnej reakcji entezopatycznej; dlatego też zaleca się rezonans magnetyczny (MRI).
MRI przed i po gadolinie potwierdziło pojawienie się płynu o wymiarach 8 mm na 9 mm, zgodnego z bicipitoradial bursitis i trwającym zapaleniem błony maziowej między ścięgnem bicepsa brachii a guzowatością promieniową (ryc. 2(A), 2(b) i 3). Ponadto stwierdzono entezopatię dystalną bicepsa z towarzyszącymi zmianami kostnymi. Ścięgno bicepsa zostało zgłoszone jako całkowicie nienaruszone.,
wykonano aspirację metodą ultradźwiękową (ryc. 4) z aspiracją 3 mL czystego płynu maziowego. W próbce płynu nie stwierdzono zakażenia drobnoustrojowego ani nowotworu złośliwego. Była sprawdzana w klinikach po aspiracji, ale jej objawy pozostały. W ten sposób zdecydowano się kontynuować chirurgiczną eksplorację fossy przedkubitalnej.,
pod opaską uciskową wykonano liniowe nacięcie nad prawą fosą przedszczękową dystalne i promieniowe do ścięgna bicepsa brachii. Zastosowano kombinację łagodnego tępego i ostrego rozwarstwienia przez warstwy tkanki w kierunku wprowadzenia ścięgna bicepsa do czasu ekspozycji kalsy maziowej i ścięgna bicepsa (ryc. 5 i 6)., Powierzchowne i głębokie gałęzie nerwu promieniowego zostały zidentyfikowane i oszczędzone podczas rozwarstwienia Bursy (ryc. 6). Marginesy chirurgiczne zmiany nie wykraczały poza guzowatość promieniową i pokrywały wkładkę ścięgna bicepsa brachii. Bocznie były supinator i prostownik carpi radialis longus mięśnie; przyśrodkowo był pronator teres. Torbiel maziowa i masa kostna z powierzchnią chondralną zostały wycięte fragmentarycznie i wysłane do badania histologicznego. Kość promieniowa została osiągnięta po całkowitym usunięciu Bursy (ryc. 7)., Warstwy tkanek miękkich zamykano szwami wchłanialnymi( wikrylem), a skórę szwami niewchłanialnymi (prolenem). Opieka pooperacyjna polegała na unieruchomieniu łokcia do 90 stopni i unieruchomieniu barku. Następnego dnia została wypisana z planu. Została poddana przeglądowi w klinikach ambulatoryjnych tydzień po operacji i zgłosiła poprawę objawów. Późniejsza histologia wykazała warstwę tkanki maziowej z cienką pokrywającą się nasadką chrząstki potwierdzającą osteochondromę z bicipitoradialnym zapaleniem kaletki.,
po miesiącu, a następnie po sześciu miesiącach z prawie całkowitym ustaniem bólu wraz z poprawą zakresu zgięcia i pronacji łokcia. Dalsze badania radiologiczne pokazują zanik zmiany (ryc. 8).
3. Dyskusja
Osteochondromy występujące w łokciu są zgłaszane niezbyt często . Nasz przypadek był nietypowy, jako samotna zmiana zdiagnozowana w wieku pięćdziesięciu lat. Jej płeć była również nietypowa, ponieważ odnotowano również przewagę męską 3: 1. Specyficzne dla naszego przypadku, Orlaw (1891) cytowany w Unni ukuł termin exostosis bursata, który opisał zagęszczoną formację Bursy nad chrząstkowym kapeluszem osteochondromów jako rzadkie powikłanie ., Obrazowanie radiograficzne zwykle wykazuje, że kość korowa i rdzeniowa są w ciągłości z leżącą kością macierzystą .
bursa bicipitoradialna znajduje się między ścięgnem dystalnym bicepsa a guzowatością promieniową. Jego funkcją jest umożliwienie swobodnego przemieszczania się ścięgna bicepsa podczas pronacji i supinacji przedramienia. Anatomia Bursy bicipitoradialnej została dokładnie opisana przez Skaf i wsp. ., Histologia ujawnia łatwą wizualizację tylnej ściany Bursy (blisko kory promieniowej), ale ściana przednia jest trudna do odróżnienia od paratenonu ścięgna dwugłowego. Powtarzalny uraz mechaniczny z nawracającą pronacją i supinacją może wywołać zapalenie kaletki. Ból z pronacją występuje, gdy guzowatość promieniowa obraca się tylnie, uciskając Bursę między sobą i ścięgno bicepsa .
Radiologia jest pomocna w dalszym procesie diagnostycznym., Sofka i Adler proponują, że znajomość anatomii regionalnej i zrozumienie typowego wyglądu sonograficznego zapalenia kaletki łokciowej są zadowalające dla diagnozy i że nie jest wymagane dodatkowe obrazowanie, takie jak MRI i CT. Terapeutyczne aspiracji i iniekcji sterydów do Bursy mogą być wykonywane w tym samym czasie, co badanie diagnostyczne, z ulgi w bólu i bezpiecznej dekompresji Bursy, za pomocą sonografii do prowadzenia igły i uniknąć regionalnych struktur nerwowo-naczyniowych .,
tomografia komputerowa czasami wykrywa masę powiększającą obręcz przylegającą do promieniowej wstawki ścięgna bicepsa. Wyniki obrazowania MR są materiałem o wysokiej intensywności sygnału rozciągającym bicipitoradial bursa i związek między płynem i ścięgna bicepsa .
zarówno dla osteochondromów, jak i bicipitoradial bursitis jako osobnych jednostek, operacja jest realną opcją. Liessi et al. wykazano, że chirurgiczna resekcja Bursy jest opcją końcowego etapu leczenia po nieudanym konserwatywnym leczeniu zapalenia kaletki., Mirra stwierdza, że całkowita resekcja osteochondromów powinna być wykonywana, aby zapobiec nawrotom; jednak istnieje Brak dowodów w literaturze dokumentującej naturalną ewolucję wyciętych osteochondromów poza Humbert et al. którzy zgłaszali lokalne nawroty jako rzadkość. Ważnym punktem jest to, że nie ma konsensusu co do uzasadnienia profilaktycznego wycięcia bezobjawowych osteochondromów .
4. Wnioski
Osteochondromas i bicipitoradial zapalenie kaletki są znane przyczyny przedszczękowej masy fossa i ból., Przy zbliżaniu się do masy fossy łokciowej, początkowe skupienie polega na wykluczeniu nowotworu złośliwego. W naszym raporcie podkreślono ścieżkę diagnostyczną, która ostatecznie doprowadziła do operacji po badaniu leczenia zachowawczego. Według naszej wiedzy jest tylko jeden inny przypadek osteochondromy w promieniu proksymalnym z wtórnym zapaleniem kaletki dwudzielnej .
konflikt interesów
autorzy oświadczają, że nie ma konfliktu interesów w odniesieniu do publikacji niniejszego artykułu.
Dodaj komentarz