Paul Ricœur (1913-2005) opracował hermeneutykę opartą na koncepcjach Heideggera. Jego twórczość różni się pod wieloma względami od twórczości Gadamera.
Karl-Otto Apel (ur. 1922) opracował hermeneutykę opartą na amerykańskiej semiotyce. Zastosował swój model do etyki dyskursu z motywami politycznymi podobnymi do teorii krytycznej.
Jürgen Habermas (ur. 1929) krytykował konserwatyzm poprzednich hermeneutyków, zwłaszcza Gadamera, ponieważ ich skupienie na tradycji wydawało się podważać możliwości krytyki społecznej i transformacji. , Krytykował także marksizm i wcześniejszych członków szkoły frankfurckiej za brak hermeneutycznego wymiaru teorii krytycznej.
Habermas wprowadził pojęcie świata życia i podkreślił znaczenie społecznej teorii interakcji, komunikacji, pracy i produkcji. Uważał hermeneutykę za wymiar krytycznej teorii społecznej.
Rudolf Makkreel (ur. 1939) zaproponował orientacyjną hermeneutykę, wydobywającą kontekstualizującą funkcję osądu refleksyjnego. , Rozszerza idee Kanta i Diltheya, aby uzupełnić dialogiczne podejście Gadamera o podejście diagnostyczne, które może radzić sobie z ciągle zmieniającym się i wielokulturowym światem.
Andrés Ortiz-Osés (ur. 1943) opracował hermeneutykę symboliczną jako odpowiedź śródziemnomorską na hermeneutykę Północnoeuropejską. Jego głównym stwierdzeniem dotyczącym symbolicznego rozumienia świata jest to, że znaczenie jest symbolicznym uzdrowieniem z obrażeń.
dwaj inni ważni hermeneutycy to Jean Grondin (ur. 1955) i Maurizio Ferraris (ur. 1956).,
Mauricio Beuchot ukuł termin i dyscyplinę hermeneutyki analogowej, która jest rodzajem hermeneutyki opartej na interpretacji i uwzględniającej wielość aspektów znaczeniowych. Czerpał kategorie zarówno z filozofii analitycznej i kontynentalnej, jak i z historii myśli.
dwóch badaczy, którzy opublikowali krytykę hermeneutyki Gadamera, to włoski prawnik Emilio Betti i amerykański teoretyk literatury E. D. Hirsch.
Dodaj komentarz