Jak radzić sobie ze złością na dziecko

artykuł kontynuowany po reklamie

w naszych spokojniejszych chwilach, jeśli jesteśmy szczerzy, wiemy, że możemy poradzić sobie z każdym wyzwaniem rodzicielskim znacznie lepiej ze stanu spokoju. Ale w burzy naszego gniewu, czujemy się sprawiedliwie uprawnieni do naszej wściekłości. Jak ten dzieciak może być tak nieodpowiedzialny, nieuprzejmy, niewdzięczny, a nawet złośliwy?

ale bez względu na to, jak irytujące jest zachowanie naszego dziecka, to zachowanie nie powoduje naszej gniewnej reakcji. Widzimy zachowanie naszego dziecka („znów ją uderzył!,”), a my wyciągamy wniosek („on będzie psychopatą!”), co wywołuje inne wnioski („zawiodłam jako matka!”). Ta kaskada myśli tworzy Uciekający pociąg emocji – w tym przypadku strach, przerażenie, poczucie winy. Nie możemy znieść tych uczuć. Najlepszą obroną jest dobry atak, więc rzucamy się na nasze dziecko w gniewie. Cały proces trwa dwie sekundy.

Twoje dziecko może naciskać Twoje przyciski, ale nie powoduje twojej odpowiedzi. Każdy problem, który sprawia, że czujesz się jak Biczowanie ma korzenie we własnych wczesnych latach., Wiemy o tym, ponieważ w tych momentach tracimy zdolność do jasnego myślenia i sami zaczynamy zachowywać się jak dzieci, rzucając się we własne napady złości.

nie martw się. To normalne. Wszyscy wchodzimy w związek rodzicielski zraniony w jakiś sposób z naszego dzieciństwa, a nasze dzieci ujawniają wszystkie te rany. Możemy oczekiwać, że nasze dzieci będą zachowywać się w sposób, który czasami wysyła nas z klifu. Dlatego naszym obowiązkiem jako dorosłego jest trzymać się z dala od klifu.,

dlaczego tak się Gniewamy na nasze dzieci

rodzice i dzieci mają możliwość wyzwalania się nawzajem, jak nikt inny. Nawet jako dorośli często jesteśmy irracjonalni w stosunku do własnych rodziców. (Kto ma większą moc, aby cię denerwować i sprawiać, że zachowujesz się dziecinnie niż Twoja własna matka lub ojciec?)

podobnie nasze dzieci naciskają nasze przyciski właśnie dlatego, że są naszymi dziećmi., Psychologowie nazywają to zjawisko „duchami w przedszkolu”, przez co oznaczają, że nasze dzieci stymulują intensywne uczucia naszego dzieciństwa, a my często reagujemy nieświadomie odtwarzając przeszłość, która jest wyryta jak zapomniane hieroglify głęboko w naszej psychice. Lęki i wściekłość dzieciństwa są potężne i mogą przytłoczyć nas nawet jako dorosłych. To może być ogromne wyzwanie, aby położyć te duchy na spoczynek.

warto wiedzieć to wszystko, jeśli zmagamy się z gniewem., Równie ważne, ponieważ daje nam motywację do kontrolowania siebie, musimy wiedzieć, że gniew rodziców może być szkodliwy dla małych dzieci.

co dzieje się z Twoim dzieckiem, gdy krzyczysz lub uderzasz

wyobraź sobie, że twój mąż lub żona tracą panowanie nad sobą i krzyczą na Ciebie. Wyobraź sobie, że są trzy razy większe od Ciebie, górujące nad tobą. Wyobraź sobie, że polegasz na tej osobie całkowicie dla swojego jedzenia, schronienia, bezpieczeństwa, ochrony. Wyobraź sobie, że są one twoim głównym źródłem miłości, pewności siebie i informacji o świecie, że nie masz gdzie się zwrócić., Teraz weź wszystkie uczucia, które przywołałeś i powiększ je o współczynnik 1000. To jest coś jak to, co dzieje się w Twoim dziecku, kiedy się na niego złościsz.

oczywiście każdy z nas złości się na swoje dzieci, nawet czasami rozwścieczony. Wyzwaniem jest wezwanie naszej dojrzałości, abyśmy kontrolowali ekspresję tego gniewu, a tym samym zminimalizowali jego negatywny wpływ.

gniew jest wystarczająco straszny., Wyzwiska lub inne nadużycia słowne, w których rodzic mówi lekceważąco do dziecka, ma wyższe osobiste żniwo, ponieważ dziecko jest zależne od rodzica ze względu na jego samo poczucie siebie. Udowodniono, że dzieci, które cierpią z powodu przemocy fizycznej, w tym klapsów, wykazują trwałe negatywne skutki, które docierają do każdego zakątka ich dorosłego życia, Od obniżonego IQ, przez burzliwe relacje, po większe prawdopodobieństwo nadużywania substancji.,

Jeśli twoje małe dziecko nie boi się twojego gniewu, jest to oznaka, że widziało go zbyt wiele i rozwinęło obronę przed nim — i przeciwko tobie. Niefortunnym rezultatem jest dziecko, które jest mniej prawdopodobne, że będzie chciało się zachowywać, aby cię zadowolić, i jest bardziej otwarte na wpływy grupy rówieśniczej, co oznacza, że masz trochę pracy naprawczej do zrobienia., Niezależnie od tego, czy to pokazują — i im częściej się złościmy, tym bardziej będą bronione, a zatem mniej prawdopodobne, że to pokażą — nasz gniew jest niczym innym, jak przerażający dla naszych dzieci.

Jak radzić sobie z własnym gniewem?

ponieważ jesteś człowiekiem, czasami znajdziesz się w trybie „fight or flight”, a twoje dziecko zacznie wyglądać jak wróg. Kiedy jesteśmy ogarnięci gniewem, jesteśmy fizycznie gotowi do walki. Hormony i neuroprzekaźniki zalewają nasze ciała. Powodują napięcie mięśni, przyspieszają puls, przyspieszają oddech., Nie da się zachować spokoju w tych miejscach, ale wszyscy wiemy, że trzepotanie naszych dzieci, choć może przynieść natychmiastową ulgę, nie jest tak naprawdę tym, co chcemy robić.

najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać w gniewie, jest nie działać, gdy jest się wściekłym. Poczujesz pilną potrzebę działania, aby dać dziecku nauczkę. Ale to twój gniew przemawia. Myśli, że to nagły wypadek. Ale prawie nigdy nie jest. Możesz nauczyć swoje dziecko później, i będzie to lekcja, którą naprawdę chcesz uczyć. Twoje dziecko nigdzie się nie wybiera., Wiesz, gdzie mieszka.

więc zobowiązaj się teraz do nie bicia, nie przeklinania, nie wyzywania dzieci, nie wymierzania żadnej kary podczas gniewu. A co z krzykiem? Nigdy na dzieci, to napad złości. Jeśli naprawdę chcesz krzyczeć, idź do samochodu z podwiniętymi szybami i krzycz tam, gdzie nikt nie słyszy, i nie używaj słów, bo to sprawia, że jesteś bardziej zły. Po prostu krzycz.,

Twoje dzieci też się gniewają, więc jest to podwójny prezent dla nich, aby znaleźć konstruktywne sposoby radzenia sobie z gniewem: nie tylko nie ranisz ich, oferujesz im wzór do naśladowania. Twoje dziecko z pewnością od czasu do czasu zobaczy cię wściekłego, a to, jak radzisz sobie z tymi sytuacjami, uczy dzieci wiele.

czy nauczysz swoje dziecko, że może zrobić dobrze? Że rodzice też mają napady złości? Tak dorośli radzą sobie z konfliktem? Jeśli tak, przyjmą te zachowania jako oznakę tego, jak dorośli są.,

a może modelujesz swojemu dziecku, że gniew jest częścią bycia człowiekiem, a nauka odpowiedzialnego zarządzania gniewem jest częścią dojrzewania? Oto jak.

1. Ustaw limity, zanim się złościsz.

często, gdy złościmy się na nasze dzieci, to dlatego, że nie ustaliliśmy limitu i coś nas gryzie. W chwili, gdy zaczynasz się złościć, jest to sygnał do zrobienia czegoś. Nie krzycz. Interweniuj w pozytywny sposób, aby zapobiec większej liczbie zachowań, które cię irytują.,

Jeśli twoja irytacja pochodzi od Ciebie — powiedzmy, że właśnie miałeś ciężki dzień, a ich naturalna żywiołowość jest na tobie — może pomóc wyjaśnić to dzieciom i poprosić je, aby były rozważne i trzymały zachowanie, które cię irytuje, w ryzach, przynajmniej na razie.,

Jeśli dzieci robią coś, co jest coraz bardziej irytujące — granie w grę, w której ktoś może zostać zraniony, zwlekanie, gdy poprosisz go o coś, kłótnie podczas rozmowy telefonicznej-być może będziesz musiał przerwać to, co robisz, powtórzyć swoje oczekiwania i przekierować je, aby zapobiec eskalacji sytuacji i gniewu.

2. Uspokój się, zanim zaczniesz działać.

Kiedy czujesz się tak zły, musisz się uspokoić., Świadomość zawsze pomoże Ci opanować samokontrolę i zmienić fizjologię: zatrzymać się ,upuścić (twój plan, tylko na minutę) i oddychać. Ten głęboki oddech to twój przycisk pauzy. Daje Ci wybór. Naprawdę chcesz zostać porwana przez te emocje?

teraz przypomnij sobie, że to nie jest nagły wypadek. Wytrząśnij napięcie z rąk. Weź jeszcze 10 głębokich oddechów.

Możesz spróbować znaleźć sposób na śmiech, który rozładowuje napięcie i zmienia nastrój., Nawet zmuszanie się do uśmiechu wysyła wiadomość do układu nerwowego, że nie ma zagrożenia i zaczyna cię uspokajać. Jeśli chcesz hałasować, nuć. To może pomóc fizycznie rozładować twój gniew, więc możesz spróbować umieścić na trochę muzyki i Tańca.

Jeśli możesz znaleźć 20 minut dziennie na praktykę uważności, możesz rzeczywiście zbudować zdolność neuronową, aby łatwiej było się uspokoić w tych chwilach zdenerwowania., Ale nawet codzienne życie z dziećmi powinno dać Ci wiele możliwości do praktyki, a za każdym razem, gdy opierasz się działaniu, gdy jesteś zły, zmieniasz swój mózg, aby mieć więcej kontroli nad sobą.

niektórzy nadal stosują się do porad, aby zatrzasnąć poduszkę, ale najlepiej, jeśli możesz to zrobić prywatnie, ponieważ oglądanie, jak zatrzasniesz tę poduszkę, może być dość przerażające dla Twojego dziecka. Doskonale wie, że poduszka jest stand-in dla jego głowy, a obraz szalonego uderzania mamusi zostanie zapisany w jego pamięci., Osobiście uważam, że jest to wątpliwa strategia, ponieważ badania pokazują , że uderzenie w coś-cokolwiek-potwierdza twojemu ciału, że rzeczywiście jest to nagły wypadek i powinieneś pozostać w ” walce lub locie.”Więc może cię to męczyć, ale nie dociera do uczuć napędzających gniew i może naprawdę sprawić, że będziesz bardziej zły.

Jeśli zamiast tego możesz oddychać głęboko i tolerować gniewne uczucia, prawdopodobnie zauważysz, że tuż pod gniewem jest strach, smutek, rozczarowanie. Pozwól sobie poczuć te uczucia, a gniew rozpłynie się.

3. Pięć Minut Przerwy.,

Zamiast tego zrób sobie przerwę i wróć, gdy będziesz w stanie być spokojnym. Odsuń się fizycznie od dziecka, aby nie ulec pokusie dotknięcia go gwałtownie. Po prostu powiedz tak spokojnie, jak możesz: „jestem teraz zbyt szalony, aby o tym mówić. Zrobię sobie przerwę i się uspokoję.”

Wyjście nie pozwala dziecku wygrać. Imponuje im to, jak poważne jest to naruszenie i modeluje samokontrolę., Wykorzystaj ten czas, aby się uspokoić, a nie wdawać w dalszy szał o tym, jak masz rację.

Jeśli Twoje dziecko jest na tyle duże, że może zostać na chwilę pozostawione, możesz wejść do łazienki, spryskać twarz wodą i trochę oddychać. Ale jeśli Twoje dziecko jest na tyle Młode, aby czuć się opuszczone, kiedy wychodzisz, będą za tobą krzyczeć. (Zrobi to nawet wielu dorosłych partnerów. Tak tylko mówię.)

Jeśli nie możesz zostawić swojego dziecka bez eskalacji jego zdenerwowania, idź do zlewu kuchennego i uruchom ręce pod wodą., Następnie usiądź na kanapie w pobliżu swojego dziecka przez kilka minut, głęboko oddychając i mówiąc małą mantrę, która przywraca ci spokój, jak jedna z nich:

dobrze jest mówić mantrę na głos. To dobre modelowanie ról dla dzieci, aby zobaczyć, jak radzisz sobie ze swoimi wielkimi emocjami odpowiedzialnie. Nie zdziw się, jeśli Twoje dziecko podniesie twoją mantrę i zacznie jej używać, gdy będzie wściekłe.

4. Wsłuchaj się w swój gniew, a nie w jego działanie.

złość, podobnie jak inne uczucia, jest tak samo ważna jak nasze ręce i nogi. Jesteśmy odpowiedzialni za to, co z tym zrobimy., Gniew często ma dla nas cenną lekcję, ale działanie, gdy jesteśmy źli, z wyjątkiem rzadkich sytuacji wymagających samoobrony, rzadko jest konstruktywne, ponieważ dokonujemy wyborów, których nigdy nie dokonamy z racjonalnego stanu. Konstruktywnym sposobem radzenia sobie z gniewem jest ograniczenie jego wyrazu, a kiedy się uspokoimy, zastosowanie go diagnostycznie: co jest tak złego w naszym życiu, że czujemy się wściekli i co musimy zrobić, aby zmienić sytuację?,

czasami odpowiedź jest wyraźnie związana z naszym rodzicielstwem: musimy egzekwować zasady, zanim sprawy wymkną się spod kontroli, lub zacząć kłaść dzieci do łóżka pół godziny wcześniej, lub wykonać jakąś naprawę naszej relacji z dzieckiem, aby przestało traktować nas niegrzecznie. Czasami jesteśmy zaskoczeni, że nasz gniew jest w rzeczywistości na naszego partnera, który nie działa jako pełnoprawny partner w rodzicielstwie, lub nawet na naszego szefa., I czasami odpowiedź jest taka, że nosimy w sobie gniew, którego nie rozumiemy, że wylewa się na nasze dzieci i musimy szukać pomocy przez poradnie lub grupę wsparcia rodziców.

5. Pamiętaj, że „wyrażanie” swojego gniewu innej osobie może go wzmocnić i nasilić.

pomimo popularnej idei, że musimy „wyrazić” swój gniew, aby nie zżerał nas, nie ma nic konstruktywnego w wyrażaniu gniewu „na” inną osobę. Badania pokazują, że wyrażanie gniewu, gdy jesteśmy źli, faktycznie sprawia, że jesteśmy bardziej źli., To z kolei sprawia, że druga osoba boli i boi się, więc stają się bardziej źli. Nic dziwnego, że zamiast rozwiązać cokolwiek, pogłębia to rozdźwięk w związku.

Co więcej, wyrażanie gniewu nie jest tak naprawdę autentyczne. Gniew jest atakiem na drugą osobę, ponieważ czujesz się tak zdenerwowany wewnątrz. Prawdziwa autentyczność byłaby wyrażeniem bólu lub strachu, który powoduje gniew-co można zrobić z partnerem. Ale w przypadku dziecka Twoim zadaniem jest zarządzanie własnymi emocjami, a nie umieszczanie ich na dziecku, więc musisz być bardziej mierzona.,

odpowiedzią jest zawsze najpierw się uspokoić. Następnie zastanów się, jakie jest głębsze „przesłanie” gniewu, zanim podejmiesz decyzję o tym, co powiedzieć i zrobić.

6. Poczekaj, zanim zdyscyplinujesz.

nie udawaj, że jesteś zły. Nic nie mówi, że musisz wydawać edykty w locie. Po prostu powiedz coś w stylu:

„nie mogę uwierzyć, że Uderzyłeś swojego brata po tym, jak rozmawialiśmy o tym, jak uderzenie boli. Muszę to przemyśleć i porozmawiamy o tym po południu. Do tego czasu, oczekuję, że będziesz się zachowywał jak najlepiej.,”

poświęć 10 minut, aby się uspokoić. Nie powtarzaj sytuacji w swoim umyśle – takie duszenie zawsze cię bardziej wkurzy. Zamiast tego użyj powyższych technik, aby się uspokoić. Ale jeśli masz dziesięć minut przerwy i nadal nie czujesz się wystarczająco spokojny, aby nawiązać konstruktywne relacje, nie wahaj się odłożyć dyskusji:

„chcę pomyśleć o tym, co właśnie się stało, a porozmawiamy o tym później. W międzyczasie, muszę zrobić kolację, a ty musisz skończyć pracę domową, proszę.,”

po kolacji usiądź z dzieckiem i, jeśli to konieczne, ustal mocne limity. Ale będziesz bardziej w stanie wysłuchać jego strony i odpowiedzieć rozsądnym, wykonalnym, pełnym szacunku ograniczeniem jego zachowania.

7. Unikaj siły fizycznej, bez względu na wszystko.

85% nastolatków twierdzi, że zostali spoliczkowani lub spankowani przez swoich rodziców (Journal of Psychopathology, 2007). A jednak badania po badaniach dowiodły, że klapsy i wszystkie inne kary fizyczne mają negatywny wpływ na rozwój dzieci, który trwa przez całe życie., Amerykańska Akademia Pediatrii zaleca zdecydowanie przeciwko temu.

osobiście zastanawiam się, czy epidemia lęku i depresji wśród dorosłych w naszej kulturze jest spowodowana po części następstwem tak wielu z nas dorastających z dorosłymi, którzy nas krzywdzą. Wielu rodziców minimalizuje przemoc fizyczną, którą cierpieli, ponieważ ból emocjonalny jest zbyt wielki, aby uznać. Ale stłumienie bólu w dzieciństwie sprawia, że bardziej prawdopodobne jest, że uderzymy w nasze własne dzieci.,

Klapsy mogą sprawić, że poczujesz się lepiej, ponieważ wyładowują twój gniew, ale jest to szkodliwe dla Twojego dziecka, a ostatecznie sabotuje wszystko, co pozytywne robisz jako rodzic. Klapsy, a nawet Klapsy, mają sposób na eskalację. Są nawet dowody na to, że Klapsy uzależniają rodzica, ponieważ dają sposób na rozładowanie tego zdenerwowania i lepsze samopoczucie. Ale są lepsze sposoby na lepsze samopoczucie, które nie szkodzą Twojemu dziecku.

zrób wszystko, co musisz zrobić, aby kontrolować siebie, w tym wyjście z pokoju., Jeśli nie możesz się kontrolować i w końcu uciekasz się do siły fizycznej, przeproś dziecko, powiedz mu, że bicie nigdy nie jest w porządku i znajdź sobie pomoc.

8. Unikaj gróźb.

groźby popełniane podczas gniewu zawsze będą nierozsądne. Ponieważ zagrożenia są skuteczne tylko wtedy, gdy jesteś gotów je zastosować, podważają one twój autorytet i zmniejszają prawdopodobieństwo, że Twoje dzieci będą przestrzegać zasad następnym razem. Zamiast tego powiedz dziecku, że musisz pomyśleć o odpowiedniej reakcji na to naruszenie zasad., Napięcie będzie gorsze niż słuchanie serii gróźb, o których wiedzą, że nie wyegzekwujesz.

9. Monitoruj swój wybór tonu i słowa.

badania pokazują, że im spokojniej mówimy, tym spokojniej się czujemy i tym spokojniej reagują na nas inni. Podobnie, użycie przekleństw lub innych wysoce naładowanych słów sprawia, że my i nasz słuchacz jesteśmy bardziej zdenerwowani, a sytuacja nasila się. Mamy moc uspokojenia lub zdenerwowania siebie i osoby, z którą rozmawiamy własnym tonem głosu i doborem słów. (Pamiętaj, jesteś wzorem do naśladowania.)

10. Nadal zły?,

nie przywiązuj się do gniewu. Po wysłuchaniu i wprowadzeniu odpowiednich zmian, odpuść. Jeśli to nie działa, pamiętaj, że gniew jest zawsze obroną. Chroni nas przed wrażliwością.

aby pozbyć się gniewu, spójrz na ból lub strach pod gniewem. Może przerażają Cię napady złości twojego syna, albo twoja córka ma obsesję na punkcie przyjaciół, że lekceważy rodzinę, co cię rani. Gdy zaakceptujesz te podstawowe emocje i pozwolisz sobie je poczuć, twój gniew rozproszy się., Będziesz w stanie konstruktywnie interweniować ze swoim dzieckiem, aby rozwiązać problem, który wydawał się nie do pokonania.

11. Stwórz i opublikuj listę akceptowalnych sposobów radzenia sobie z gniewem.

czasami, gdy w Twoim domu jest spokojnie, porozmawiaj z dziećmi o akceptowalnych sposobach radzenia sobie z gniewem. Czy kiedykolwiek można kogoś uderzyć? Można rzucać rzeczami? Możesz krzyczeć? Pamiętaj, że ponieważ jesteś wzorem do naśladowania, zasady, które dotyczą Twojego dziecka, dotyczą również Ciebie.,

następnie zrób listę akceptowalnych sposobów radzenia sobie z gniewem i umieść ją na lodówce, gdzie wszyscy w rodzinie mogą ją regularnie czytać. Niech twoje dzieci zobaczą, jak to sprawdzasz, gdy zaczynasz się wściekać.

• „powiedz drugiej osobie, czego chcesz, nie atakując jej.”
• ” włącz muzykę i tańcz z gniewem.”
• „kiedy chcesz uderzyć, klaszcz ręce wokół własnego ciała i trzymaj się.”

12. Wybierz swoje bitwy.

każda negatywna interakcja z dzieckiem zużywa cenny kapitał relacji., Skup się na tym, co ważne, na przykład na tym, jak twoje dziecko traktuje innych ludzi. W większym schemacie rzeczy, jego kurtka na podłodze może doprowadzić cię do szaleństwa, ale nie warto umieszczać konta w banku związku na Czerwono. Pamiętaj, że im bardziej pozytywny i połączony jest twój związek z dzieckiem, tym bardziej prawdopodobne jest, że podąży za twoim kierunkiem.

13. Weź pod uwagę, że jesteś częścią problemu.

Jeśli jesteś otwarty na rozwój emocjonalny, Twoje dziecko zawsze pokaże ci, gdzie musisz pracować nad sobą., Jeśli nie, to trudno być spokojnym rodzicem, bo wszystko spowoduje, że będziesz zachowywać się jak najgorsza. W każdej interakcji z naszym dzieckiem mamy moc uspokojenia lub eskalacji sytuacji. Twoje dziecko może działać w sposób, który Cię denerwuje, ale nie jesteś bezradną ofiarą.

weź odpowiedzialność za zarządzanie własnymi emocjami w pierwszej kolejności. Twoje dziecko może nie stać się małym aniołkiem z dnia na dzień, ale będziesz zaskoczony, widząc, jak mniej gniewne dziecko działa, gdy nauczysz się zachować spokój w obliczu jej gniewu.

14., Szukaj skutecznych sposobów dyscyplinowania, które zachęcają do lepszego zachowania.

istnieją znacznie bardziej skuteczne sposoby dyscyplinowania niż gniew, a w rzeczywistości badania pokazują, że dyscyplinowanie złością tworzy cykl, który zachęca do niewłaściwego zachowania.

niektórzy rodzice są zdziwieni słysząc, że są rodziny, w których dzieci nigdy nie są karane, nawet konsekwencjami lub przerwami czasowymi, a krzyki rodziców są rzadkie., Limity są określone, oczywiście, i istnieją oczekiwania dotyczące zachowania, ale są one egzekwowane poprzez połączenie rodzic-dziecko i pomagając dzieciom w potrzebach i niepokojach, które napędzają ich „złe” zachowanie. Badania są jasne, że te rodziny produkują dzieci, które biorą większą odpowiedzialność za swoje zachowanie we wcześniejszym wieku i są najlepiej dostosowane emocjonalnie.

15. Jeśli często zmagasz się ze swoim gniewem, zasięgnij porady.

nie ma wstydu prosić o pomoc., Wstyd polega na tym, że nie respektujesz swojej odpowiedzialności jako rodzica, uszkadzając swoje dziecko fizycznie lub psychicznie.