Journal of the History of Philosophy (Polski)

wpis w: Articles | 0

zamiast abstraktu, oto krótki fragment treści:

Notes and Discussions the MEANING of BENTHAM' s GREATEST HAPPINESS PRINCIPLE The Greatest Happiness Principle has zakłopotany thinkers from the time it was proposed by Bentham as central to Utylitarism. Sam Bentham był niezadowolony z sformułowania tej zasady pod koniec swojego życia i rozważał różne jej sformułowania., Jego główna trudność nie wynikała z niejasności czy zamętu co do celu, który ma być osiągnięty, chociaż niektórzy krytycy tak się zdawali; ale raczej z dokładnego i zwięzłego wyrażenia tej zasady, która ma służyć za przewodnik do tych celów. W rzeczywistości takie wyrażenie jest możliwe, o czym dowiedzie ten artykuł, tylko poprzez wprowadzenie znacznej liczby kwalifikacji. Bez nich żadne sformułowanie największej Zasady szczęścia, w tym tej, która została ostatecznie przedstawiona w tym artykule,nie może być zrozumiałe., Ponieważ będę badał, co Bentham zamierzał rozumieć przez swoją utylitarną normę, Ważność przesłanek, na których to znaczenie jest proponowane, zostanie zignorowana. Brak badania takich podstaw jest niewinny w świetle tego, że można wysnuć interesujące wnioski zarówno z dobrych, jak i złych argumentów. II zasada największego szczęścia miała ciekawą historię. Chociaż nie wywodził się on z Benthamu—- – – – – – – – w wyrażeniu ani w jego intencjach etycznych i politycznych-stał się blisko związany z Benthamizmem., Jednocześnie nie można przypisać go Benthamowi bez pewnych kwalifikacji. Zasada ta może być przypisana do takich autorów jak Paley, Priestly, Hutcheson, Helvetius i Beccaria.1 wśród nich zwrot „największe szczęście największej liczby” pojawia się po raz pierwszy w pismach Francisa Hutchesona.2 Beearia używa tego samego zwrotu w swoim Dei deUiti e delle pene. 3 istnieje pewien konflikt opinii na temat tego, od kogo Bentham po raz pierwszy nauczył się tego zwrotu. Nie jest to zaskakujące, ponieważ, jak trafnie wskazuje David Baumgardt, ” widać Elie Hal6vy, wzrost radykalizmu filozoficznego, trans., Mary Morris (Boston: Beacon Press, 1955), s. 19, 22; Robert Harry Inglis Palgrave, Palgrave ' s Dictionary oY Political Economy, ed. H. i-tigris (3 vols.; Londyn: Macmillan, 1925), I, 181. 2 Badanie oryginału naszych idei piękna i cnoty (wyd.; Londyn: J. Darby, 1738), s. 181. * Hal6vy, str. 21. 316 Historia filozofii była o wiele trudniejsza dla moralisty z czasów Benthama, aby przeoczyć różne sformułowania Zasady największej szczęśliwości, niż zapoznać się z nią.,”(Bentham w późniejszych latach twierdził, że po raz pierwszy zetknął się z frazą w Kapłaństwie. Ale to prawdopodobnie może być odrzucone-być może ze względu na słabą pamięć-ponieważ Beccaria, którego Bentham uważał za swego mistrza, wypowiedział tę zasadę przed kapłanem. W każdym razie nasiona jego koncepcji i znaczenia były już dobrze posadzone, gdy Bentham przybył na miejsce. 5 Dlaczego więc zasada ta jest tak ściśle związana z Benthamem? Odpowiedź jest dość jasna., Żadna inna jednostka nie zastosowała się do tej zasady tak blisko jak Bentham, ani żadna inna osoba nie uczyniła tej zasady tak ważnym i centralnym desideratum we wszystkich obszarach analiz dotyczących stosunków społecznych istot ludzkich. 6 chociaż Bentham zazwyczaj scharakteryzował tę zasadę w kategoriach wyrażenia: „największe szczęście z największej liczby”, odnosił się do niej również w nieco innym sformułowaniu., Jak zauważa, ” właściwy i właściwy koniec rządów w każdej społeczności politycznej jest największym szczęściem wszystkich jednostek, z których się składa, innymi słowy, największym szczęściem największej liczby . 7 trudno jest wiedzieć, co powiedzieć o tym fragmencie, ponieważ ani zdanie „największe szczęście ze wszystkich”, ani zdanie „największe szczęście z największej liczby” nie jest wystarczająco jasne, aby pozwolić nam powiedzieć, czy są one identyczne, czy nie w znaczeniu., Ten błąd łagodzi jednak rozważanie, które wydaje się wskazywać, że zamiast traktować te zwroty jako substytuty dla siebie, to drugie zdanie ma zastąpić pierwsze jako zasadę przewodnią decydującej polityki. Jak zauważa Bentham: gdyby takie były warunki człowieka…

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *