kolektywizacja

XV Kongres Partii Komunistycznej (grudzień 1927) podjął decyzję o stopniowej kolektywizacji, pozwalając chłopom dobrowolnie przyłączyć się do kołchozów. Jednak w listopadzie 1928 Komitet Centralny (a w kwietniu 1929 XVI Konferencja partyjna) zatwierdził plany, które zwiększyły cele i wezwał do kolektywizacji 20 procent gruntów rolnych kraju do 1933., Między październikiem 1929 a styczniem 1930 r. odsetek gospodarstw chłopskich zmuszonych do kołchozów wzrósł z około 4% do 21%, chociaż główne wysiłki rządu na wsi koncentrowały się na wydobyciu zboża z kułaków.

intensywna kolektywizacja rozpoczęła się zimą 1929-30 roku. Stalin wezwał partię do „likwidacji kułaków jako klasy” (27 grudnia 1929), a Komitet Centralny zdecydował, że „ogromna większość” gospodarstw chłopskich powinna być kolektywizowana do 1933 roku., Surowymi środkami – w tym konfiskatami ziemi, aresztowaniami i deportacjami do obozów jenieckich – byli wymierzani wszystkim chłopom, którzy sprzeciwiali się kolektywizacji. Do marca 1930 roku ponad połowa chłopstwa (większa część w bogatym rolniczo południowo-zachodnim regionie ZSRR) została zmuszona do przyłączenia się do kołchozów.

ale chłopi sprzeciwili się gwałtownie porzuceniu swoich prywatnych gospodarstw., W wielu przypadkach przed przystąpieniem do kołchozów dokonywali uboju zwierząt gospodarskich i niszczyli ich sprzęt. Straty, jak również niechęć wobec reżimu Sowieckiego, stały się tak wielkie, że Stalin postanowił spowolnić proces kolektywizacji. 2 marca 1930 opublikował artykuł „Dizzy from Success”, w którym zrzucił winę na lokalnych urzędników, których określił jako nadgorliwych w swoich obowiązkach. Natychmiast wielu chłopów opuściło kołchozy. W marcu 1930 r. w kołchozach mieszkało około 58 proc. gospodarstw chłopskich; do czerwca pozostało tylko około 24 proc., W południowo-zachodnim regionie „Czarnej Ziemi” liczba spadła z 82 procent w marcu do 18 procent w maju.

jesienią 1930 roku wznowiono napęd w wolniejszym tempie, ale z jednakową determinacją. Stosowanie różnych nacisków administracyjnych-w tym środków karnych-doprowadziło do rekolektywizacji połowy chłopów do 1931 roku. Do 1936 roku rząd kolektywizował prawie wszystkie chłopstwa. Ale w tym czasie miliony tych, którzy stawiali opór, zostały deportowane do obozów jenieckich i usunięte z działalności produkcyjnej w rolnictwie., Ponadto brak ciężkich maszyn rolniczych oraz koni i bydła, które chłopi zabijali, poważnie utrudnił powstanie nowych kołchozów.

produkcja spadła, jednak rząd wydobył duże ilości produktów rolnych, których potrzebował do pozyskania kapitału na inwestycje przemysłowe. Spowodowało to wielki głód na wsi (1932-33) i śmierć milionów chłopów. Pomimo tych wielkich kosztów przymusowa kolektywizacja doprowadziła do ostatecznego ustanowienia władzy radzieckiej na wsi., Dzięki kolektywizacji Rolnictwo zostało zintegrowane z resztą kontrolowanej przez państwo gospodarki, a państwo zostało zaopatrzone w kapitał potrzebny do przekształcenia Związku Radzieckiego w wielką potęgę przemysłową. Zobacz też: kołchoz.