kontrola broni dzisiaj

Barry H. Steiner

Adlai Stevenson, kandydat Demokratów na prezydenta w 1952 i 1956 roku, został nazwany „pierwszym krajowym liderem politycznym, który zajął jednoznaczne stanowisko w sprawie ograniczenia testów.”W swojej kampanii z 1956 roku przeciwko prezydentowi Dwightowi Eisenhowerowi, były gubernator Illinois wykorzystał powszechne obawy przed promieniowaniem z testów broni jądrowej, aby zaproponować moratorium na testowanie, ale nie zamierzał na początku uczynić z testów ważnych kwestii kampanii.,

po powołaniu się na moratorium w kwietniu 1956 r., wspomniał o nim 5 września. Dopiero w październiku ustalił swoją propozycję jako podstawę kampanii. Od września Obóz republikański zdecydowanie sprzeciwiał się propozycji moratorium.

przed i po wyborach, które Eisenhower wygrał zręcznie, czołowi Demokraci wysunęli pogląd, że Eisenhower odrzucił inicjatywę zakazu prób, ponieważ Stevenson ją zaproponował. Partner Stevensona, Senator Estes Kefauver(D-Tenn.,), wspomniał w październiku pogłoskę, że Rada Bezpieczeństwa Narodowego (NSC) 11 września rozważała wstrzymanie testów broni jądrowej i postanowiła odrzucić propozycję, ponieważ Stevenson ją zaproponował. Sam Stevenson napisał w artykule w postelekcji, że „tutaj
był … powód, aby sądzić,że sama Rada Bezpieczeństwa Narodowego między 5 a 19 września głosowała „jednogłośnie” za podobną propozycją superbomb; ale ta decyzja została następnie uchylona z oczywistych powodów politycznych.”

, publiczna debata na temat zakazu testowania zakończyła się w 1978 r., że z zapisami NSC ” wciąż szczelnie zamkniętymi, nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, czy prezydent rzeczywiście odrzucił zalecenie zakazu testowania, i czy miał, czy czynniki polityczne lub bezpieczeństwa decydujące.”Ten artykuł, wykorzystując odtajnione dane NSC i Department of State records, kontynuuje tę kwestię, potwierdzając, że

• Eisenhower otrzymał od swoich najbliższych doradców w czasie kampanii propozycję ogłoszenia Stanów Zjednoczonych., moratorium na testowanie i że ani On, ani jego administracja nigdy nie podejmowali działań ani nie uznawali go w trakcie kampanii;

• zalecenie moratorium zostało złożone poza maszynerią NSC i nigdy nie zostało formalnie rozpatrzone przez Radę; i

• odrzucenie moratorium przez Eisenhowera było polityczne, ponieważ nie chciał on popierać tego, co Stevenson początkowo zaproponował.,

Geneza wniosku

Stwierdził również, że Eisenhower upoważnił NSC „do ponownego przeanalizowania całej kwestii zakazu prób” w odpowiedzi na radzieckie przesłanie z 11 września do prezydenta wzywające do wstrzymania testów broni jądrowej., Jednak propozycja ta pojawiła się w Departamencie Stanu pod koniec sierpnia, przed Radzieckim listem do Eisenhowera oraz przemówieniem Stevensona z 5 września i nie pociągała za sobą żadnych nowych, czasochłonnych badań.

W przeciwieństwie do praktycznie wszystkich inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń i rozbrojenia z tamtego okresu, propozycja moratorium nie została formalnie rozpatrzona i poddana debacie w KBN. Stassen, który był zarówno politykiem, jak i negocjatorem, był główną postacią na ten temat w NSC, która za czasów Eisenhowera była wysoce zorganizowaną organizacją polityczną., Podczas gdy Stassen pracował dla międzyagencyjnego organu ds. konsensusu politycznego i negocjacyjnego, jego pomysły były wielokrotnie dyskutowane i krytykowane przez innych członków NSC.

Stassen, wybitny pracownik, powiedział, że „gra kilka partii szachowych jednocześnie—jeden z Waszyngtonem, jeden z aliantami, jeden z ZSRR, a jeden z ogółu społeczeństwa.”Mianowany przez Eisenhowera i zależny od poparcia prezydenta, Stassen był również sojusznikiem Stevensona jako najsilniejszy zwolennik ograniczenia broni jądrowej przez administrację., Stevenson, pomimo kierowania przeciwstawnym obozem politycznym, mógł być kierowany przez Stassena podczas forsowania ograniczeń broni.

jednak Departament Stanu zamiast Stassen był źródłem inicjatywy moratorium. 31 sierpnia 1956 Podsekretarz Stanu ds. politycznych Robert D. Murphy napisał do Stassena: „uważamy, że istnieją względy polityczne, które sprawiają, że bardzo pożądane jest podjęcie inicjatywy w odniesieniu do testów jądrowych., Sowieci wycofali się z prób broni atomowej i wodorowej niezależnie od ogólnego porozumienia w sprawie rozbrojenia.- Murphy zauważył, że rząd brytyjski również opowiadał się za omawianiem kwestii testowej oddzielnie od ogólnego porozumienia rozbrojeniowego i że opozycja amerykańska odizolowała Stany Zjednoczone politycznie w tej kwestii. Wezwał do jednostronnego ogłoszenia „tymczasowego zaprzestania na okres jednego roku termojądrowych i wielkopiecowych testów jądrowych” i przedstawił projekt ogłoszenia zaprzestania zatwierdzony przez sekretarza stanu Johna Fostera Dullesa.,

w liście Murphy odniósł się do zmiany w kwestii zakazu prób przez komisję energii atomowej (AEC) w lipcu 1956, uznając, że „nadrzędne względy polityczne” mogą sprawić, że porozumienie w sprawie ograniczenia testów jądrowych będzie wskazane. Źródłem tej zmiany jest znany Przewodniczący AEC Lewis Strauss, najsilniejszy zwolennik wśród doradców prezydenta do energicznych testów broni jądrowej.

, Chociaż Polityka negocjacji w sprawie broni była przedmiotem zainteresowania Rady, wniosek został zaprojektowany w celu uzyskania krótkoterminowej przewagi propagandowej w przypadku braku negocjacji. Związek Radziecki wznowił testy jądrowe 24 sierpnia, a administracja postanowiła w sierpniu rozpocząć publikowanie radzieckich testów jądrowych w celu zdyskredytowania Radzieckiego poparcia dla zakazu prób. Inicjatywa ta przyczyniłaby się do skierowania negatywnej uwagi na radzieckie testy, jeśli utrzymałyby się, lub do wywarcia wpływu na Związek Radziecki, aby zaprzestać programu testowego, który miał znaczenie Wojskowe. Jednocześnie moratorium nie ograniczało żadnego U.,S. military program; Murphy zauważył, że Stany Zjednoczone nie miały planów testów na Pacyfiku przez okres ” znacznie ponad roku.- Propozycja została sformułowana, aby umożliwić Stanom Zjednoczonym rozpoczęcie testów broni jądrowej, gdy będą one gotowe do tego.

kontekst polityczny

propozycja moratorium na test również była nietypowa ze względu na to, że była samodzielnym oświadczeniem i jednostronnym krokiem. USA, polityka w 1956 roku, zatwierdzona przez NSC, nalegała na kompleksowe porozumienie rozbrojeniowe, w którym zaprzestanie prób zależało od zgody wszystkich państw na wstrzymanie produkcji materiałów rozszczepialnych do broni i kontroli na miejscu. Warunki, które zostały upublicznione w oświadczeniu USA 26 kwietnia 1956, do Podkomisji trzech sił Komisji Rozbrojeniowej ONZ, utrzymały się szybko pomimo propozycji moratorium Departamentu Stanu. Propozycja moratorium na administrację nie stanowiła zmiany w tej Polityce., Stassen, biorąc pod uwagę „starania Stevensona, aby wywnioskować, że administracja rozważa inne stanowisko”, prywatnie zaprzeczył 15 października, że doszło do jakiejkolwiek zmiany polityki.

spotkanie Białego Domu z 11 września 1956 roku, cytowane przez Kefauvera, nie skupiło się wyłącznie na kwestii zakazu prób, ale przeanalizowało szereg kroków w programie rozbrojenia, który Stassen zaproponował w czerwcu 1956 roku do dyskusji i zatwierdzenia. Stassen starał się teraz o upoważnienie do przygotowania dokumentów negocjacyjnych dla tej propozycji. Odtajnione podsumowanie tego spotkania jasno pokazuje, że USA, zatwierdzenie moratorium na testy broni jądrowej będzie nadal zależeć od zgody ZSRR na wcześniejsze warunki USA: „toczyła się ożywiona dyskusja na temat przerwania testów atomowych. Zgodnie z umową każde zatrzymanie musi opierać się na planie kontroli w celu ustalenia, czy jakiekolwiek badania są prowadzone, i obserwowania takich dalszych badań, jakie są prowadzone. Konieczne byłoby wypracowanie zrozumienia ze strony niematomicznych mocy, do czego służą testy i w jakich procedurach będą przeprowadzane.,”Drugie podsumowanie wskazywało, że Eisenhower i Dulles wierzyli, że koncepcja zakazu testowego Stassena będzie musiała zostać ponownie opracowana. Żadne streszczenie nie sugeruje decyzji o publicznym zaproponowaniu zakazu testowania.

Eisenhower prawdopodobnie otrzymał propozycję moratorium testowego do 11 września, a brak dyskusji nad tą propozycją na posiedzeniu w tym dniu przez urzędników, o których wiadomo, że wiedzieli o jej istnieniu, sugeruje, że została ona już odrzucona. Zamiast tego, bardziej ambitne podejście USA do rozbrojenia pozostało w mocy.,

odpowiedź na propozycję Stevensona

Eisenhower generalnie wolał odizolować politykę zbrojeniową od debaty publicznej, ale w tym przypadku działał politycznie nie tylko po to, aby odrzucić moratorium, które zalecali jego doradcy, ale także odrzucić debatę nad jego zaletami. Nie chciał w żaden sposób wpływać na opinię publiczną, aby chronić swoją wolność działania. Starał się unikać języka, który „publicznie wiązałby ręce, aby w przyszłości nic nie robić”, i tłumił swój własny pogląd, że ” potrzeba testów atomowych stopniowo się podniesie i być może wkrótce zniknie.,”

jednak chcąc wpłynąć na opinię publiczną na temat moratorium na testy podczas swojej kampanii wyborczej, Eisenhower publicznie skrytykował propozycję testowania Stevensona w sposób niezgodny z logiką stojącą za propozycją moratorium na testy zalecaną przez jego własnych doradców, i starał się wprowadzić opinię publiczną w błąd. Na przykład, gdy publicznie odpowiadając na moratorium zaproponowane przez Stevensona w październiku 1956 roku, Eisenhower, pomimo prywatnego poparcia jego doradców dla takiej inicjatywy, utrzymywał, że „byłoby głupotą, gdybyśmy ogłaszali jakiekolwiek … jednostronne oświadczenie.,”

jego doradcy rozumieli, że przygotowania do testów mogą być dokonywane w okresie moratorium, ale Eisenhower, przedstawiając swój sprzeciw wobec moratorium jako oparty na względach bezpieczeństwa narodowego, zauważył, że” miesiące i miesiące „są wymagane, aby przygotować się do testów jądrowych, podczas gdy Sowieci” mogą dokonać ogromnych postępów tam, gdzie będziemy stać nieruchomo.”Przedstawiał moratorium jako złożoną inicjatywę bezpieczeństwa, nawet gdy jego doradcy prywatnie informowali go, że jest stosunkowo proste do wdrożenia, bez kosztów dla Stanów Zjednoczonych., Jego publiczne oświadczenie, że debata nad moratorium „doprowadziłaby tylko do zamieszania w kraju i nieporozumień za granicą”, miało sens tylko przy założeniu, że moratorium jest skomplikowaną kwestią.

najskuteczniej, administracja odwróciła inicjatywę Stevensona przeciwko niemu, ogłaszając 21 października kolejny Radziecki list do Eisenhowera, w którym ponowiła radzieckie poparcie dla moratorium na testowanie i odnotowując, że” niektóre prominentne osoby publiczne w Stanach Zjednoczonych ” opowiadały się za podobnym krokiem.,

odcinek w kontekście historycznym

– Gdyby jednak nie ta propozycja, Eisenhower prawdopodobnie ogłosiłby tymczasowe moratorium na testy, które zaproponowali jego doradcy. Co więcej, w połowie 1957 roku administracja zaproponowała dwuletnie zawieszenie testów broni w zamian za zgodę Sowietów na odcięcie produkcji broni jądrowej, a Eisenhower publicznie powiązał tymczasowe zawieszenie testów z rozbrojeniem., W 1958 Stany Zjednoczone zawarły nieformalne moratorium próbne ze Związkiem Radzieckim. Interesy bezpieczeństwa nie zmieniły się w międzyczasie, aby wyjaśnić tę zmianę.

Według Divine, Stevenson „skonfrontował naród amerykański z istotnymi kwestiami, które powinny zostać wyemitowane lata wcześniej”, w tym z przyczyn rozwoju bomb wodorowych i pojawienia się impasu sowiecko-amerykańskiego nad ich kontrolowaniem., Jednak administracja była zdecydowana nie reagować, ukrywając swoje zainteresowanie ograniczeniem broni, stawiając Stevensona w defensywie za jego zainteresowanie tym samym.

powiązania Stevensona ze Stassenem również mogły zaszkodzić mu politycznie. Administracja mogła wspierać, a nawet polegać na Sojuszu Stevensona-Stassena, ponieważ Stevenson wierzył, że pomaga stassenowi w administracji, był bardziej skłonny do wypowiadania się tak jak on, nieświadomie wspierając kampanię Eisenhowera.

wewnętrzne kontrowersje polityczne wywołały także niedawne, debata nad zakazem testowania broni jądrowej. Teraz chodzi o to, czy przestrzeganie przez USA Traktatu o częściowym zakazie testów z 1963 r. może zostać rozszerzone poprzez przystąpienie do Traktatu o całkowitym zakazie testów (Ctbt), który był negocjowany pod auspicjami ONZ w latach 1994-1996. Od 1992 r. Stany Zjednoczone, sygnatariusze ctbt, przestrzegają Nieformalnego moratorium na wszystkie testy broni jądrowej, które praktycznie nie zostało powstrzymane ze względów bezpieczeństwa. Ze względów politycznych Stany Zjednoczone nie były jednak w stanie przekształcić tej powściągliwości w formalne zobowiązanie traktatowe.,

kiedy administracja Clintona, nazywając ctbt „najdłużej poszukiwaną, najciężej walczącą nagrodą w historii kontroli zbrojeń”, wysłała ją do Senatu do ratyfikacji we wrześniu 1997 roku, Republikańska opozycja skupiła się na trudnościach w zapewnieniu bezpieczeństwa i niezawodności arsenału jądrowego w USA przy braku testów oraz na problemie zapewnienia wykrycia oszustwa za pomocą istniejących środków weryfikacji. Głosowanie nad ratyfikacją w październiku 1999 roku nie uzyskało niezbędnej większości dwóch trzecich w Senacie., Jedna z ocen tej porażki wskazywała na niedostateczne uznanie „wewnętrznych konsekwencji politycznych” CTBT jako przyczyny.

od tego czasu Stany Zjednoczone wspierają system CTBT, przede wszystkim globalną sieć stacji monitorowania testów. Administracja Obamy wyraźnie stwierdziła, że jej celem w tym poparciu jest nie tylko powstrzymanie rozprzestrzeniania broni jądrowej, co jest głównym celem traktatu, ale także pomoc w przekonaniu, że wzmocnienie zdolności weryfikacji CTBT czyni traktat bardziej godnym ratyfikacji Senatu niż w 1999 roku.,

Pozostaje sprawdzić, czy ta administracja uda się przezwyciężyć polityczne przeszkody w ratyfikacji traktatu, który ma zasadnicze znaczenie dla międzynarodowej kontroli zbrojeń i programu nieproliferacji.

Barry H. Steiner jest profesorem nauk politycznych na California State University w Long Beach, gdzie wykłada od 1968 roku., Specjalizuje się w badaniach nad wojną i pokojem, pracował nad strategią nuklearną, dyplomacją prewencyjną, wyścigami zbrojeniowymi i kontrolą zbrojeń. Z wdzięcznością przyjmuje uwagi Lawrence ' a D. Weilera dotyczące wcześniejszej wersji tego artykułu.

ENDNOTES

1. McGeorge Bundy, Danger and Survival (New York: Random House, 1988), s. 329.

3. Howard E. Frost, „Test Ban Negotiations and the 1956 Presidential Campaign” (nieopublikowana Gazeta, 16 marca 1987), p. 2., Artykuł znajduje się w polu 127 prac Jerome ' a Wiesnera w archiwum Instytutu oraz zbiorach specjalnych Massachusetts Institute of Technology. Aby uzyskać opublikowane odniesienie do daty 11 września, którą weteran współczesny dziennikarz cytował jako otrzymaną od „nienagannego autorytetu”, zobacz Chalmers M. Roberts, „przypadek Harolda Stassena”, Nowa Republika, 10 marca 1958. Aby przedruk artykułu, zobacz Robert E. Matteson, Harold Stassen: His Career, the Man, and The 1957 London Arms Control Negotiations (1993), p. A-10. Źródło plotek jest wciąż nieznane.,

4. Stevenson, „dlaczego poruszyłem kwestię bomby wodorowej”, str.

5. Robert A. Divine, Blowing on the Wind: the Nuclear Test Ban Debate, 1954-1960 (New York: Oxford University Press, 1978), s. 91-92.

6. Ibidem., s. 86.

7. Matteson, Harold Stassen, s. 37. Do tej pory żadne badanie Stassena nie wykorzystało odtajnionych rejestrów NSC i Departamentu Stanu. Do prac zaniedbujących rolę Stassena, patrz Bundy, Danger and Survival; Robert R. Bowie and Richard H. Immerman, Waging Peace (New York: Oxford University Press, 1998)., 2012-01-23 12: 00: 00 v-vii.

9. Ibidem., str. 419.

10. Przypis w reprodukcji listu Murphy ' ego przytacza na ten temat list Straussa do Stassena z 26 lipca 1956 roku. Szerszy fragment listu Straussa, który został odtajniony w 1986 roku (cztery lata przed publikacją tomu Foreign Relations of the United States), zobacz Frost, „negocjacje zakazu prób i kampania prezydencka 1956”, s. 10-11.

11. Murphy letter reproduction, s. 421.

13. Ibidem., W tym momencie pogląd, że Stassen przyjmował na osobności członków personelu administracyjnego, był bardzo odmienny od tego, który zakładał, że przetrzymywany był w obozie Stevensona i że Stassen wiedział, że przetrzymywany był w obozie Stevensona.

14. „Memorandum of the President' s Special Assistant (Stassen) to the President, ” June 29, 1956, Foreign Relations of the United States, 1955-1957, Vol. 20, Regulation of Armaments: Atomic Energy (Waszyngton: GPO, 1990), PP. 402-408. Inicjatywa dotycząca testowania broni jest wymieniona w niniejszym memorandum (str. 407) jako jeden z wielu „kierunków działań” zaproponowanych przez Stassena.

15. A.,J. Goodpaster, ” Memorandum of Conference With the President, September 11, 1956; 3:45 p. m.,” September 14, 1956. Kopia tego memorandum jest dołączona do Frosta, ” negocjacje zakazu prób i kampanii prezydenckiej w 1956 roku.”Kierując referatem Frost, to memorandum jest bardziej wyraźne o dyskusji na temat pytania o zakaz testowania na spotkaniu 11 września niż jest dłuższym podsumowaniem tego spotkania przez W. H. Jacksona. W. H. Jackson, „Memorandum of a Conversation, White House, Washington, September 11, 1956,” Foreign Relations of the United States, 1955-1957, Vol., 20, Regulation of Armaments: Atomic Energy (Waszyngton: GPO, 1990), PP. 425-427.

16. Jackson, ” Memorandum of a Coversation.”Ten raport został znaleziony w aktach rozbrojenia Departamentu Stanu.

17. Według Bundy ' ego, Eisenhower „uważał politykę za grę, w którą grali tylko inni ludzie i uważał, że powinna ona zakończyć się daleko od kwestii nuklearnej.”Bundy, niebezpieczeństwo i przetrwanie, s. 331.

18. Boski, wieje na wiatr, s. 86, 100-101. 2012-02-15 15: 15: 15

19. Boski, wieje na wiatr, s. 90.

20., Divine, Foreign Policy and U. S. Presidential Elections, p. 2:141.

21. Boski, wieje na wiatr, s. 91.

22. Ibidem., s. 98.

23. Bundy, niebezpieczeństwo i przetrwanie, s. 330.

25. Divine, Foreign Policy and U. S. Presidential Elections, p. 2:161.

26. Divine pisze, że Stevenson ” najwyraźniej poruszył się tylko dlatego, że zrozumiał, że Rada Bezpieczeństwa Narodowego planuje podobną propozycję.”Divine, Foreign Policy and U. S. Presidential Elections, p. 2:138., Jeśli to prawda, to Stevenson musiał zaufać jakiejś autorytatywnej osobie w administracji, która dostarczyła mu tych informacji.

27. Terry L. Deibel, „The Death of a Treaty”, Foreign Affairs, Vol. 81 (Wrzesień/Październik 2002), s. 143. Informacje na temat CTBT znajdują się w Keith A. Hanson, the Comprehensive Nuclear Test Ban Treaty (Stanford: Stanford University Press, 2006).

28. Ibidem., str. 160.