miłość

każda obietnica duszy ma niezliczone spełnienie; każda z nich. Natura, nieskrępowana, płynąca, wyczekująca, w pierwszym uczuciu życzliwości przewiduje już życzliwość, która traci wszelkie szczególne względy w swoim ogólnym świetle., Wstęp do tej felicity jest w prywatnym i czułym związku jeden do jednego, który jest oczarowaniem ludzkiego życia; który, jak pewien boski gniew i entuzjazm, chwyta człowieka w jednym okresie i dokonuje rewolucji w jego umyśle i ciele; jednoczy go z jego rasy, zobowiązuje go do stosunków domowych i obywatelskich, niesie go z nową sympatią do natury, wzmacnia moc zmysłów, otwiera wyobraźnię, dodaje do jego charakteru heroicznych i świętych atrybutów, ustanawia małżeństwo i nadaje trwałość społeczeństwu ludzkiemu.,

naturalne skojarzenie sentymentu miłości z rozkwitem krwi zdaje się wymagać, aby aby ukazać ją w żywych odcieniach, które każdy młodzieniec i służąca powinny wyznać, że są wierne swemu pulsującemu doświadczeniu, nie można być zbyt starym. Przepyszne fantazje młodości odrzucają najmniejszy smak dojrzałej filozofii, ponieważ z wiekiem i pedantyzmem ich purpurowy rozkwit. I dlatego wiem, że przypisuję niepotrzebną twardość i stoicyzm tym, którzy tworzą sąd i Parlament miłości. Ale od tych potężnych cenzorów będę apelował do moich seniorów., Należy bowiem wziąć pod uwagę, że ta pasja, o której mówimy, choć zaczyna się od młodych, ale nie porzuca starych, a raczej nie cierpi nikogo, kto jest prawdziwie jej sługą, aby się zestarzeć, ale sprawia, że starzy uczestnicy jej, nie mniej niż czułe Panny, choć w innym i szlachetniejszym rodzaju., Jest to bowiem ogień, który rozpalając swój pierwszy żar w wąskim zakamarku prywatnego łona, złapany z wędrującej iskry z innego prywatnego serca, świeci i rozszerza się, aż ogrzeje i promieni na tłumy mężczyzn i kobiet, na uniwersalne serce wszystkich, a więc rozświetla cały świat i całą naturę swymi wielkodusznymi płomieniami. Nie ma więc znaczenia, czy próbujemy opisać mękę w wieku dwudziestu, trzydziestu czy osiemdziesięciu lat. Ten, kto maluje go w pierwszym okresie, utraci część z jego późniejszych, ten, kto maluje go w ostatnim, niektóre z jego wcześniejszych cech., Należy tylko mieć nadzieję, że dzięki cierpliwości i pomocy Muz, możemy osiągnąć ten wewnętrzny pogląd na prawo, który będzie opisywał prawdę zawsze młodą i piękną, tak centralną, że będzie ona polecać się oko, pod jakimkolwiek kątem.

a pierwszym warunkiem jest to, że musimy pozostawić zbyt bliskie i utrzymujące się przywiązanie do faktów i studiować sentyment, jaki pojawił się w nadziei, a nie w historii. Bo każdy człowiek widzi swoje własne życie splugawione i zniekształcone, jak życie człowieka nie jest, do jego wyobraźni., Każdy człowiek widzi nad własnym doświadczeniem pewną plamę błędu, podczas gdy u innych ludzi wygląda sprawiedliwie i idealnie. Niechaj każdy człowiek powróci do tych pysznych stosunków, które czynią piękno jego życia, które dały mu najszczersze instrukcje i pokarm, skurczy się i jęczy. Niestety! Nie wiem dlaczego, ale nieskończone kompunkcje nasycają w dojrzałym życiu wspomnienia pączkującej radości i pokrywają każde ukochane imię. Każda rzecz jest piękna widziana z punktu intelektu lub jako prawda. Ale wszystko jest kwaśne, jeśli postrzegane jako doświadczenie. Szczegóły są melancholijne; plan jest pozorny i szlachetny., W rzeczywistym świecie-bolesnym królestwie czasu i miejsca-Zamieszkaj troską, i canker, i strach. Z myślą, z ideałem, jest nieśmiertelna radość, róża radości. Wokół niego śpiewają wszystkie Muzy. Ale żal łączy się z nazwiskami i osobami, i częściowymi interesami dnia dzisiejszego i wczorajszego.

silne zagięcie natury widać w proporcji, w jakiej ten temat relacji osobistych uzurpuje się w rozmowie społeczeństwa. Co chcielibyśmy wiedzieć o jakiejkolwiek godnej osobie tak bardzo, jak jak on przyspieszył w historii tego uczucia? Jakie książki w krążących bibliotekach krążą?, Jakże świecimy nad tymi namiętnymi powieściami, kiedy historia jest opowiedziana z każdą iskrą prawdy i natury! A co przyciąga uwagę, w stosunku życia, jak każdy fragment zdradzający uczucia między dwiema stronami? Być może nigdy ich wcześniej nie widzieliśmy i nigdy więcej ich nie spotkamy. Ale widzimy, jak wymieniają się spojrzeniem lub zdradzają głębokie emocje i nie jesteśmy już obcy. Rozumiemy je i najcieplejsze zainteresowanie rozwojem romansu. Cała ludzkość kocha kochanka. Najwcześniejsze przejawy samozadowolenia i życzliwości są najbardziej zwycięskimi obrazami natury., To świt uprzejmości i łaski w zgrubnym i rustykalnym. Niegrzeczny wiejski chłopak dokucza dziewczynom o drzwiach szkoły-domu; – ale dziś podbiega do wejścia i spotyka jedno piękne dziecko pozbywające się tornistra; trzyma jej książki, aby jej pomóc, i natychmiast wydaje mu się, że ona odsunęła się od niego w nieskończoność i była świętym komisariatem. Wśród tłumu dziewcząt biegnie dość niegrzecznie, ale tylko jedna go dystansuje; a te dwie małe sąsiadki, które były tak blisko przed chwilą, nauczyły się szanować swoją osobowość., Albo kto może odwrócić wzrok od wciągających, półzręcznych, półzręcznych sposobów szkolnych dziewcząt, które chodzą do wiejskich sklepów, aby kupić motek jedwabiu lub kartkę papieru, i rozmawiają pół godziny o niczym z szeroko twarzowym, dobrodusznym sklepikarzem. W wiosce są na doskonałej równości, które Miłość zachwyca, a bez kokieterii szczęśliwy, czuły charakter kobiety wypływa w tej ładnej plotce., Dziewczęta mogą mieć małą urodę, ale wyraźnie ustanawiają między nimi a dobrym chłopcem najbardziej ugodowe, ufne relacje, co z ich zabawą i gorliwością, o Edgarze, Jonasie i Almirze, który został zaproszony na imprezę, który tańczył w szkole tańca, kiedy miała się rozpocząć Szkoła śpiewu, i inne rzeczy, dotyczące których imprezy się kręciły. Z czasem chłopiec pragnie żony i bardzo szczerze i serdecznie będzie wiedział, gdzie znaleźć szczerą i słodką partnerkę, bez żadnego ryzyka, jak Milton ubolewa nad incydentem dla uczonych i wielkich ludzi.,

powiedziano mi, że w niektórych publicznych dyskursach mój szacunek dla intelektu sprawił, że niesłusznie oziębłem się w relacjach osobistych. Ale teraz prawie kurczę na pamięć o takich lekceważących słowach. Człowiek jest bowiem światem miłości, a najzimniejszy filozof nie może opisać długu młodej duszy błąkającej się tu w przyrodzie do mocy miłości, nie ulegając pokusie odrzucenia, jako zdradzieckiego wobec natury, czy uwłaczającego instynktom społecznym., Bo chociaż niebiańskie Wniebowzięcie spadające z nieba dotyka tylko tych, którzy są w delikatnym wieku, i chociaż piękno przytłacza wszelkie analizy i porównania, i stawia nas zupełnie poza sobą, to rzadko możemy zobaczyć po trzydziestu latach, jednak pamięć o tych wizjach przewyższa wszystkie inne wspomnienia i jest wieńcem z kwiatów na najstarszych brwiach., Ale tutaj jest dziwny fakt; może się wydawać, że wielu ludzi, przeglądając swoje doświadczenie, nie mają piękniejszej strony w swojej życiowej książce niż pyszne wspomnienie niektórych fragmentów, w których uczucie zmyślone, aby dać czar przewyższający Głębokie przyciąganie własnej prawdy do paczki przypadkowych i błahych okoliczności. Patrząc wstecz, mogą zauważyć, że kilka rzeczy, które nie były urokiem, mają więcej rzeczywistości w tej pamięci po omacku niż sam urok, który je balsamował.,orm jest umieszczony w bursztynie pamięci; kiedy stał się wszystkim okiem, gdy ktoś był obecny, i całą pamięcią, gdy ktoś odszedł; kiedy młodzieniec staje się strażnikiem okien i pilnym rękawicą, welonem, wstążką lub kołami powozu; kiedy żadne miejsce nie jest zbyt samotne i nie jest zbyt ciche, dla tego, który ma bogatsze towarzystwo i słodszą rozmowę w swoich nowych myślach, niż dawni przyjaciele, choć najlepsi i najczystsi, mogą mu dać; dla figur, ruchów, słów ukochanego przedmiotu nie są jak inne obrazy napisane w wodzie, ale, jak to możliwe, dla każdego, kto nie jest zbyt samotny, ani nie jest zbyt cichy, dla tego, kto ma bogatsze towarzystwo i słodszą rozmowę w swoich nowych myślach, niż jakakolwiek stara przyjaciółka, choć najlepsza i najczystsza, może mu dać; dla postaci, ruchy, słowa ukochanego przedmiotu nie są jak inne obrazy napisane w wodzie, ale jak Plutarch powiedział: „emaliowany w ogniu” i uczyń studium północy.,

nie znikasz, gdzie jesteś,
zostawiasz w nim Twoje czujne oczy, w nim Twoje kochające serce.,albo dotknął tajemnicy sprawy, który powiedział o miłości, —

wszystkie inne przyjemności nie są warte swoich bólów”;

i kiedy dzień nie był wystarczająco długi, ale noc też musi być spożywane w gorliwych wspomnień; kiedy głowa gotowała się całą noc na poduszce z hojnym czynem rozstrzygnęła się; kiedy światło księżyca było przyjemną gorączką, a gwiazdy były literami, A kwiaty szyframi, a powietrze było ukuwane w pieśń; kiedy wszystkie interesy wydawały się bezczelne, a wszyscy mężczyźni i kobiety biegali tam i z powrotem po ulicach, tylko obrazy.,

pasja dla młodzieży. To sprawia, że wszystkie rzeczy są żywe i znaczące. Natura staje się świadoma. Każdy ptak na Konarach drzewa śpiewa teraz do jego serca i duszy. Nuty są niemal artykułowane. Chmury mają twarze, jak na nie patrzy. Drzewa w lesie, falująca trawa i podglądające kwiaty stały się inteligentne, a on prawie boi się zaufać im sekretowi, który wydają się zapraszać. Jednak natura uspokaja i współczuje. W zielonej samotności znajduje droższy Dom niż u mężczyzn.,

fontanny-głowy i gaje bez ścieżek,
miejsca, które blada namiętność kocha,
księżycowe spacery, kiedy wszystkie ptactwo
są bezpiecznie trzymane, uratować nietoperze i sowy,
dzwonek O północy, przelotny jęk, —
to Dźwięki, którymi się żywimy.”

oto w lesie wspaniały szaleniec!, Jest pałacem słodkich dźwięków i widoków; rozszerza się; jest dwukrotnie mężczyzną; chodzi z ramionami akimbo; soliloquizes; zaczepia trawę i Drzewa; czuje w żyłach krew fiołka, koniczyny i lilii; i rozmawia z strumykiem, który moczy jego stopę.

upały, które otworzyły jego percepcję naturalnego piękna sprawiły, że pokochał muzykę i wiersze. Jest to fakt często obserwowane, że ludzie pisali dobre wiersze pod natchnieniem pasji, którzy nie mogą pisać dobrze w żadnych innych okolicznościach.

taka siła ma pasję nad całą swoją naturą., Rozszerza sentyment, czyni klauna łagodnym i daje tchórzliwe serce. W najbardziej żałosne i nędzne tchnie serce i odwagę przeciwstawiania się światu, więc tylko ono ma oblicze umiłowanego obiektu. Dając go drugiemu, to jeszcze bardziej daje go sobie. Jest on nowym człowiekiem, z nowymi percepcjami, nowymi i ostrzejszymi celami, religijną powagą charakteru i celów. On już nie odnosi się do swojej rodziny i społeczeństwa; _he_ jest w pewnym sensie; _he_ jest osobą; _he_ jest duszą.,

i tutaj przyjrzyjmy się nieco bliżej naturze tego wpływu, który jest w ten sposób silny nad ludzką młodzieżą. Piękno, którego objawienie dla człowieka celebrujemy teraz, witane jak słońce, gdziekolwiek chce świecić, które podoba się wszystkim tym i samym sobie, wydaje się wystarczające dla siebie. Kochanek nie może namalować swojej panny dla swojej biednej i samotnej. Jak drzewo w kwiecie, tak miękkie, pączkujące, informujące, że miłość-liness jest społeczeństwo dla siebie, a ona uczy jego oko, dlaczego piękno było wyobrażane z miłości i łask na jej kroki. Jej istnienie czyni świat bogatym., Chociaż wyciąga wszystkie inne osoby z jego uwagi jako tanie i niegodne, zabezpiecza go, dokonując własnej istoty w sposób nieco bezosobowy, duży, przyziemny, tak że panna stoi przed nim za przedstawicielem wszystkich wybranych rzeczy i cnót. Z tego powodu kochanek nigdy nie widzi osobistych podobieństw w swojej kochance do jej krewnych lub innych. Jego przyjaciele odnajdują w niej podobieństwo do jej matki, jej sióstr lub do osób nie należących do jej krwi. Kochanek nie widzi podobieństwa z wyjątkiem letnich wieczorów i diamentowych poranków, tęczy i śpiewu ptaków.,

starożytni nazywali piękno kwitnieniem cnoty. Kto może analizować bezimienny urok, który spogląda z jednej i drugiej twarzy i formy? Jesteśmy wzruszeni uczuciami czułości i samozadowolenia, ale nie możemy znaleźć tego, na czym wskazuje ta delikatna emocja, ten błądzący błysk. Jest niszczone dla wyobraźni przez wszelkie próby odniesienia go do organizacji., Nie wskazuje też na żadne relacje przyjaźni czy miłości znane i opisywane w społeczeństwie, ale, jak mi się wydaje, na zupełnie inną i nieosiągalną sferę, na relacje transcendentnej delikatności i słodyczy, na to, co Róże i fiołki sugerują i pokazują. Nie możemy zbliżyć się do piękna. Jego natura jest jak opaline gołębie-szyi połysk, unoszące się i evanescent. Tutaj przypomina to najwspanialsze rzeczy, które wszystkie mają Tęczowy charakter, przeciwstawiając się wszelkim próbom zawłaszczenia i wykorzystania. Co jeszcze znaczył Jean Paul Richter, kiedy powiedział do muzyki: „Precz! precz!, mówisz mi o rzeczach, których w całym moim niekończącym się życiu nie znalazłem i nie znajdę.”Tę samą biegłość można zaobserwować w każdym dziele sztuk plastycznych. Posąg jest wtedy piękny, gdy zaczyna być niezrozumiały, gdy odchodzi od krytyki i nie może być już zdefiniowany za pomocą kompasu i różdżki pomiarowej, ale wymaga aktywnej wyobraźni, aby iść z nim i powiedzieć, co jest w akcie robienia. Bóg lub Bohater rzeźbiarza jest zawsze reprezentowany w przemianie _from_ tego, co jest reprezentowalne dla zmysłów, _to_ tego, co nie jest., Potem najpierw przestaje być kamieniem. Ta sama uwaga dotyczy malarstwa. A jeśli chodzi o poezję, sukces nie osiąga się wtedy, gdy kołysze i zadowoli, ale gdy zadziwia i rozpala nas nowymi dążeniami po tym, co nieosiągalne. W związku z tym Landor pyta: „czy nie należy odnosić się do jakiegoś czystszego stanu doznania i istnienia.,”

w podobny sposób, Osobiste piękno jest najpierw czarujące i samo w sobie, kiedy nie daje nam żadnego końca; kiedy staje się opowieścią bez końca; kiedy sugeruje blaski i wizje, a nie ziemskie zadowolenie; kiedy sprawia, że widz czuje swoją niegodność; kiedy nie może czuć swojego prawa do niej, chociaż był Cezarem; nie może czuć się do niej bardziej niż do firmamentu i blasku zachodu Słońca.

stąd zrodziło się powiedzenie: „Jeśli cię kocham, co ci to jest?”Mówimy tak, ponieważ czujemy, że to, co kochamy, nie jest w twojej woli, ale ponad nią. To nie ty, ale twój blask., To jest to, czego nie znacie w sobie i nigdy nie możecie się dowiedzieć.

to dobrze zgadza się z tą wysoką filozofią piękna, którą zachwycali się starożytni pisarze, ponieważ mówili, że dusza ludzka, ucieleśniona tu na ziemi, wędrowała w górę iw dół w poszukiwaniu tego innego świata, z którego się wzięła, ale wkrótce została ogłupiona światłem naturalnego słońca i nie była w stanie zobaczyć żadnych innych przedmiotów niż te z tego świata, które są tylko cieniami prawdziwych rzeczy., Dlatego bóstwo posyła chwałę młodości przed duszę, aby mogła korzystać z pięknych ciał jako pomocy w jej przypomnieniu niebiańskiego dobra i piękna; a człowiek, widząc taką osobę w płci żeńskiej, biegnie do niej i znajduje najwyższą radość w kontemplacji formy, ruchu i inteligencji tej osoby, ponieważ sugeruje mu obecność tego, co rzeczywiście jest w pięknie i przyczyny piękna.,ciało nie jest w stanie spełnić obietnicy, którą niesie piękno; ale jeśli, przyjmując podpowiedź tych wizji i sugestii, które piękno sprawia jego umysłowi, dusza przechodzi przez ciało i podziwia pociągnięcia charakteru, a kochankowie kontemplują się nawzajem w swoich dyskursach i swoich działaniach, to przechodzą do prawdziwego pałacu piękna, coraz bardziej rozpalają swoją miłość do niego i przez tę miłość gaszą podstawowe uczucie, gdy słońce gasi ogień, świecąc na palenisku, stają się czystymi i czystymi.święć się., Przez rozmowę z tym, co samo w sobie jest doskonałe, wielkoduszne, skromne i sprawiedliwe, kochanek dochodzi do cieplejszej miłości do tych szlachetności i szybszego ich pojmowania. Potem przechodzi od kochania ich w jednym do kochania ich we wszystkich, i tak jedna piękna dusza jest tylko drzwiami, przez które wchodzi do społeczeństwa wszystkich prawdziwych i czystych dusz., W szczególnym społeczeństwie swojej partnerki, on osiąga jaśniejszy widok każdego miejsca, każdego skażenia, które jej piękno nabrało z tego świata, i jest w stanie wskazać na to, i to z wzajemną radością, że oni są teraz w stanie, bez obrazy, wskazywać skazy i przeszkody w sobie nawzajem, i dać każdemu wszelką pomoc i pociechę w leczeniu tego samego., I widząc w wielu duszach cechy boskiego piękna i oddzielając w każdej duszy to, co jest boskie od skażenia, które nabawiło się w świecie, kochanek wznosi się do najwyższego piękna, do miłości i wiedzy o boskości, po schodach po tej drabinie stworzonych dusz.

Doktryna nie jest stara, ani nie jest nowa. Jeśli nauczali tego Platon, Plutarch i Apulejusz, tak samo Petrarka, Angelo i Milton., Czeka na prawdziwszego, rozwijającego się w opozycji i zganiającego tę podziemną roztropność, która przewodniczy małżeństwom słowami, które opanowują górny świat, podczas gdy jedno oko grasuje w piwnicy, tak że jego najcięższy dyskurs ma smak szynek i wanien proszkowych. Najgorsze jest to, że ten sensualizm wkracza w edukację młodych kobiet i usycha nadzieją i uczuciem ludzkiej natury, ucząc, że małżeństwo oznacza tylko oszczędność gospodyni domowej, a życie tej kobiety nie ma innego celu.

ale to marzenie o miłości, choć piękne, to tylko jedna scena w naszej sztuce., W procesji duszy od wewnątrz Na Zewnątrz, powiększa swoje okręgi zawsze, jak Kamyk wrzucony do stawu, lub światło wychodzące z kuli. Promienie duszy zapalają się najpierw na rzeczy najbliższe, na każde naczynie i zabawkę, na pielęgniarki i domowników, na dom i podwórko, i pasażerów, na krąg znajomych domowych, na politykę, i geografię i historię. Ale rzeczy zawsze grupują się według wyższych lub bardziej wewnętrznych praw. Sąsiedztwo, wielkość, liczba, zwyczaje, osoby, tracą stopniowo swoją władzę nad nami., Przyczyna i skutek, rzeczywiste powinowactwa, tęsknota za harmonią między duszą a okolicznością, postępowy, idealizujący instynkt, dominują później, a krok wstecz od wyższych do niższych relacji jest niemożliwy. Tak więc nawet miłość, która jest przebóstwieniem osób, musi z każdym dniem stawać się coraz bardziej bezosobowa. Z tego na początku nie daje żadnych wskazówek. Młodzi i panny, które patrzą na siebie przez zatłoczone pokoje, z oczami tak pełnymi wzajemnej inteligencji, nie myślą o drogocennym owocu, który jeszcze długo nadejdzie, aby wyjść z tego nowego, całkiem zewnętrznego bodźca., Praca roślinności zaczyna się najpierw w drażliwości kory i pąków liściowych. Od wymiany spojrzeń przechodzą do aktów uprzejmości, galanterii, a następnie do ognistej namiętności, do trotylu i małżeństwa. Pasja postrzega swój obiekt jako idealną jednostkę. Dusza jest całkowicie ucieleśniona, a ciało jest całkowicie ensouled.

jej czysta i elokwentna krew
przemawiała w jej policzkach i tak wyraźnie wykrzywiona,
że można niemal powiedzieć, że jej ciało myśli.”

Romeo, jeśli nie żyje, powinien być pocięty na małe gwiazdy, aby niebiosa były piękne., Życie z tą parą nie ma innego celu, nie wymaga więcej niż Julia, Romeo. Noc, dzień, studia, talenty, królestwa, religia są zawarte w tej formie pełnej duszy, w tej duszy, która jest całą formą. Zakochani zachwycają się czułością, okazywaniem miłości, porównywaniem swoich uczuć. Kiedy są samotne, pocieszają się zapamiętanym obrazem drugiego. Czy ten drugi widzi tę samą gwiazdę, tę samą topniejącą chmurę, czyta tę samą książkę, odczuwa te same emocje, które mnie teraz zachwycają?, Starają się ważyć swoje uczucia i sumując kosztowne korzyści, przyjaciół, możliwości, właściwości, radują się w odkrywaniu, że chętnie, radośnie oddadzą wszystko jako okup za piękną, umiłowaną głowę, której ani jeden włos nie zostanie skrzywdzony. Ale cała ludzkość spoczywa na tych dzieciach. Niebezpieczeństwo, smutek i ból docierają do nich, jak do wszystkich. Miłość się modli. Zawiera przymierza z wieczną mocą w imieniu tego drogiego kolegi., Związek, który jest w ten sposób realizowany i który dodaje nową wartość każdemu atomowi w naturze, ponieważ przemienia każdą nić przez całą sieć relacji w Złoty Promień i kąpie duszę w nowym i słodszym pierwiastku, jest jeszcze stanem tymczasowym. Nie zawsze kwiaty, perły, poezja, protesty, ani nawet dom w innym sercu mogą zadowolić okropną duszę, która mieszka w glinie. Wreszcie budzi się z tych upodobań, jak zabawki, zakłada uprząż i dąży do rozległych i uniwersalnych celów., Dusza, która jest w duszy każdego, pragnąc doskonałego szczęścia, wykrywa niezgodności, wady i dysproporcje w zachowaniu drugiego. Stąd powstaje zaskoczenie, ekspostulacja i ból. Jednak to, co przyciągało ich do siebie, było oznakami uroku, znakami cnoty; i te cnoty są tam, jakkolwiek przyćmione. Pojawiają się i pojawiają się ponownie i nadal przyciągają; ale szacunek zmienia się, rezygnuje ze znaku i przywiązuje się do substancji. To naprawia zranione uczucie., Tymczasem, w miarę upływu życia, dowodzi to gry permutacji i kombinacji wszystkich możliwych pozycji stron, aby wykorzystać wszystkie zasoby każdego z nich i zapoznać się z siłą i słabością drugiego. Bo to jest Natura i koniec tej relacji, że powinni reprezentować rodzaj ludzki do siebie. Wszystko, co jest na świecie, co jest lub powinno być znane, jest sprytnie wykonane w teksturę mężczyzny, kobiety.

osoba miłość do nas pasuje,
jak manna, ma w sobie smak wszystkiego.,”

świat toczy się; okoliczności zmieniają się co godzinę. W oknach pojawiają się anioły zamieszkujące tę świątynię ciała, a także gnomy i przywary. Przez wszystkie cnoty są zjednoczeni. Jeśli jest cnota, wszystkie wady są znane jako takie; wyznają i uciekają. Ich raz płonący szacunek jest otrzeźwiony przez czas w obu piersiach, a tracąc w przemocy to, co zyskuje w stopniu, staje się gruntownym dobrym zrozumieniem., Oddają się wzajemnie, bez zarzutu, dobrym urzędom, które mężczyzna i kobieta są rozdzielone na czas, i wymieniają pasję, która kiedyś nie mogła stracić z oczu swego przedmiotu, na radosne, odłączone dalsze, obecne lub nieobecne, wzajemne zamiary., W końcu odkrywają, że wszystko, co na początku ich połączyło— te niegdyś święte cechy, Ta magiczna gra uroków – było Liściaste, miało perspektywny koniec, jak rusztowanie, na którym zbudowano dom; a oczyszczanie intelektu i serca, z roku na rok, jest prawdziwym małżeństwem, przewidywanym i przygotowanym od pierwszego i całkowicie ponad ich świadomość., Patrząc na te cele, z którymi dwie osoby, mężczyzna i kobieta, tak różnie i korelacyjnie uzdolnione, są zamknięte w jednym domu, aby spędzić w społeczeństwie weselnym czterdzieści czy pięćdziesiąt lat, nie dziwię się naciskowi, z jakim serce przepowiada ten kryzys od wczesnego dzieciństwa, na obfite piękno, z którym instynkty pokładają ślubną altanę, a natura, intelekt i Sztuka naśladują się nawzajem w darach i melodii, którą przynoszą do epithalamium.,

w ten sposób przygotowujemy się do miłości, która nie zna seksu, osoby, ani stronniczości, ale wszędzie szuka cnoty i mądrości, aż do końca rosnącej cnoty i mądrości. Jesteśmy z natury obserwatorami, a przez to uczniami. To nasz stały stan. Ale często jesteśmy zmuszeni czuć, że nasze uczucia są tylko namiotami nocy. Choć powoli i z bólem, przedmioty uczuć zmieniają się, tak jak przedmioty myśli. Są chwile, w których uczucia rządzą i absorbują człowieka i uzależniają jego szczęście od osoby lub osób., Ale w zdrowiu umysł jest teraz ponownie widziany — – jego nadrzędne sklepienie, jasne z galaktykami niezmiennych świateł, a ciepłe miłości i lęki, które przetoczyły się nad nami jak chmury, muszą stracić swój skończony charakter i wtopić się w Boga, aby osiągnąć własną doskonałość. Ale nie musimy się obawiać, że możemy stracić cokolwiek przez postęp duszy. Duszy można ufać do końca. To, co jest tak piękne i atrakcyjne, jak te relacje, musi zostać zastąpione i zastąpione tylko tym, co piękniejsze, i tak dalej na zawsze.