teoria modernizacji zwykle składa się z trzech części: (1) Identyfikacja typów społeczeństw i Wyjaśnienie, jak te oznaczone jako zmodernizowane lub stosunkowo zmodernizowane różnią się od innych; (2) Specyfikacja jak społeczeństwa stają się zmodernizowane, porównując czynniki, które są mniej lub bardziej sprzyjające transformacji; i (3) uogólnienia o tym, jak części zmodernizowanego społeczeństwa pasują do siebie, obejmujące porównania etapów modernizacji i typów zmodernizowanych społeczeństw z jasności o perspektywach dalszej modernizacji., W rzeczywistości rozumowanie o wszystkich tych kwestiach poprzedziło teorię powojenną. Od rewolucji przemysłowej, były powtarzające się argumenty, że inny typ społeczeństwa został stworzony, że inne społeczeństwa były albo być pozostawione na stałe w tyle lub znaleźć sposób na osiągnięcie podobnej transformacji, i że nie wszystkie społeczeństwa modernizujące miał równy sukces w utrzymaniu procesu ze względu na różnice w gospodarczych, politycznych i innych instytucji. W połowie lat 50. tematy te zyskały nowe podstawy nauk społecznych i politycznych z twierdzeniem o zwiększonym rygorze w analizie.,
we wczesnym okresie po ii wojnie światowej około dwudziestu społeczeństw uważano za wysoce zmodernizowane, a około kolejnych dziesięciu do dwudziestu zostało przedstawionych jako przekraczające próg na drodze do modernizacji. Definicje unowocześnionego zróżnicowania. Niektóre zauważone cechy strukturalne, takie jak poziom edukacji, urbanizacja, wykorzystanie nieożywionych źródeł energii i płodność. Inni wskazywali na postawy, takie jak sekularyzacja, orientacja na osiągnięcia, specyfika funkcjonalna w organizacjach formalnych i akceptacja równości w relacjach., Świadomi etnocentrycznego charakteru wielu wcześniejszych wyjaśnień dotyczących wzrostu władzy i dochodu narodowego, socjolodzy w latach 50. i 60. na ogół pomijali cechy kulturowe związane ściśle z historią zachodu z definicji nowoczesności. Jednak biorąc pod uwagę retorykę Zimnej Wojny i zaabsorbowanie demokracją w amerykańskiej tożsamości narodowej, instytucje polityczne stały się głównym czynnikiem w wielu definicjach.
Dodaj komentarz