znaczenie kliniczne
uszkodzenie zstępujących dróg ruchowych w OUN powoduje objawy neuronu UMN. Może to być spowodowane różnymi patologiami, takimi jak uraz, wypadki naczyniowo-mózgowe, infekcje, nowotwory złośliwe, zaburzenia neurodegeneracyjne i zaburzenia metaboliczne. Ważne jest, aby podczas badania fizykalnego odróżnić objawy górnego neuronu ruchowego od objawów dolnego neuronu ruchowego., Objawy dolnego neuronu ruchowego zwykle występują z zanikiem mięśni, porażeniem poszczególnych mięśni, fascynacjami, migotaniem, hipotonią i hiporefleksją. Objawy UMN można podzielić na negatywne i pozytywne. Pozytywne objawy odnoszą się do objawów, które wykazują zwiększoną aktywność mięśni i przesadne odruchy kręgosłupa. Należą do nich hiperrefleksja, propagacja odruchów, klon, spastyczność, skurcze zginaczy i prostowników, Ko-skurcz, synkinezy i dystonia spastyczna. Objawy negatywne to te, które wiążą się z utratą kontroli motorycznej., Należą do nich osłabienie, utrata zręczności, zmęczenie i zaburzenia planowania motorycznego i kontroli. Neurony ruchowe alfa są zachowane w zmianach UMN, dlatego zanik mięśni, fascynacje i migotanie nie są obecne jako objawy UMN. Specyficzna konstelacja znaków UMN jest zależna od lokalizacji zmian UMN. Początek tych objawów UMN jest poprzedzony okresem wstrząsu rdzeniowego po zmianie UMN. Zrozumienie zakresu objawów klinicznych jest ważne w ocenie osłabienia.,
wstrząs rdzeniowy
wstrząs rdzeniowy zazwyczaj odnosi się do przerwy ostrego wiotkiego porażenia po zmianach rdzenia kręgowego. Zmiany UMN, które są wtórne do uszkodzenia rdzenia kręgowego, powodują wiotkie porażenie ruchu dobrowolnego, brak reakcji motorycznej na bodźce zewnętrzne i zniesienie odruchów rdzeniowych poniżej poziomu zmiany. Taka prezentacja arefleksji i hipotonii może być również widoczna w zmianach UMN mózgu; nie jest ona jednak tak wyraźna jak zmiany rdzenia kręgowego. Ogólnie rzecz biorąc, im cięższa zmiana UMN, tym cięższe objawy., Wyniki motoryczne w porażeniu rdzeniowym często towarzyszą zaburzenia czuciowe lub autonomiczne w zależności od konkretnego uszkodzenia rdzenia kręgowego. Objawy te obejmują paraliż jelit i pęcherza moczowego, utratę czucia poniżej odpowiedniego poziomu kręgosłupa i utratę napięcia naczynioruchowego poniżej poziomu zmiany. Uważa się, że wstrząs rdzeniowy jest spowodowany pozbawieniem obwodów rdzeniowych wejściowych zstępujących szlaków ruchowych z móżdżku i pnia mózgu. W ciągu kilku dni do tygodni rdzeń kręgowy stopniowo odzyskuje swoją funkcję, a objawy spastyczności i hiperrefleksji rozwijają się., Dokładny mechanizm tego przejścia objawów jest nadal nieznany.
osłabienie
cechą charakterystyczną osłabienia górnego neuronu ruchowego jest jego skłonność do oddziaływania na grupy mięśni, a nie na pojedyncze mięśnie, jak w przypadku zmian w dolnym neuronie ruchowym. Ponadto paraliż wywołany przez zmiany UMN różni się w zależności od stopnia uszkodzenia. Jest to w przeciwieństwie do całkowitego paraliżu widzianego w dolnej zmiany neuronów ruchowych z powodu zniszczenia neuronów ruchowych Alfa celujących określonych mięśni., W twarzy występuje charakterystyczne osłabienie mięśni kontralateralnych dolnych twarzy z powodu zmian UMN na poziomie mózgu, śródmózgowia i pontyny. Osłabienie kończyn jest najbardziej widoczne na mięśniach dystalnych w porównaniu do mięśni proksymalnych. Ponadto drobne ruchy palców są najbardziej dotknięte z powodu utraty górnych neuronów ruchowych, które bezpośrednio unerwiają neurony ruchowe Alfa. Wreszcie, istnieje wyraźny wzór słabości obserwuje się, gdzie mięśnie antygrawitacyjne ciała są najbardziej zauważalnie dotknięte., Na przykład prostowniki ramienia są słabsze niż zginacze, podczas gdy zginacze nogi są słabsze niż prostowniki. Inne wzory osłabienia kończyny górnej obejmują osłabienie wyprostowania nadgarstka w porównaniu do zgięcia i osłabienie uprowadzenia barku w porównaniu do przywodzenia. Wzory osłabienia w kończynach dolnych obejmują osłabienie uprowadzenia biodra w porównaniu do przywodzenia i osłabienie skokowego ewersji w porównaniu do inwersji.
Test dryfu pronatora jest wskaźnikiem osłabienia UMN., Badanie wykonuje się prosząc pacjenta, aby trzymał ręce wyciągnięte przed nimi z dłońmi twarzą do góry, szeroko rozstawionymi palcami i zamkniętymi oczami. Lekarz może obserwować, jak ręce zaczynają się zamykać, pronację ramion i dryf w dół ramion. Wyniki tego testu są spowodowane słabością supinatora w porównaniu z mięśniami pronatora ramienia.
spastyczność
spastyczność jest klinicznie zdefiniowana jako zależny od prędkości wzrost napięcia mięśniowego. Stanowi to podwyższoną odporność na pasywne wydłużanie., Mechanizm ten związany jest z odruchem rdzeniowym łuków odruchowych powodującym zwiększoną pobudliwość odruchu rozciągania mięśni. Jak wcześniej wspomniano, spastyczność następuje okres wstrząsu rdzeniowego z powodu adaptacji ścieżek neuronów rdzeniowych. Przy badaniu fizykalnym powolne wyprostowanie lub zgięcie ramion lub nóg nie spowoduje zwiększenia napięcia mięśniowego. Natomiast wykonywanie energicznych odcinków mięśni powoduje nagły wzrost tonu, a następnie zmniejszenie oporu mięśniowego. Stanowi to zjawisko spastyczności., Oprócz zależności prędkości od spastyczności, jest to również ruch zależny od długości. Nie zaobserwowano liniowego związku między spastycznością a osłabieniem obserwowanym w przypadku zmian UMN. Niektórzy pacjenci z ciężkim osłabieniem wykazują tylko łagodną spastyczność, podczas gdy ciężkie przypadki spastyczności są związane z minimalnym poziomem osłabienia mięśni. Sugeruje to, że mechanizmy osłabienia i spastyczności podążają różnymi ścieżkami z ośrodkowego układu nerwowego.,
hiperrefleksja
utrata aktywności hamującej zstępującej motoryki powoduje odhamowanie obwodów odruchowych kręgosłupa. To z kolei prowadzi do przesadnych głębokich odruchów ścięgnistych, takich jak odruch szarpnięcia kolana podczas badania fizycznego. Promieniowanie odruchów jest powszechnie obserwowanym objawem u pacjenta w stanie spastycznym. Na przykład, stukanie na promieniowej okostnej może spowodować odruchowy skurcz biceps, triceps, i zginaczy palców oprócz rachioradialis. Jest to najprawdopodobniej spowodowane promieniowaniem fal wibracyjnych z kości do mięśni.,
clonus
objawy Hiperrefleksyjne mogą przybierać postać rytmicznych, mimowolnych skurczów znanych jako clonus. Skurcze występują w częstotliwościach od 5 do 7 Hz i są najczęściej widoczne w kostce i rzepce. Wykonuje się go poprzez szybkie rozciąganie i podtrzymywanie odcinka na stałej długości wokół stawu mięśniowego.
Babiński i inne odruchy
uszkodzenie zstępujących dróg ruchowych powoduje utratę modulacji odruchów rdzeniowych. Jednym z najbardziej wiarygodnych znaków górnego neuronu ruchowego jest odruch Babińskiego., Wykonuje się to poprzez głaskanie bocznej podeszwy stopy od pięty do palca mocnym, ale bezbolesnym bodźcem. Dodatni znak widoczny jest z przedłużeniem dużego palca wraz z przedłużeniem i wachlowaniem pozostałych palców. Odruch Babińskiego jest powszechnie postrzegany u noworodków, ale zmniejsza się wraz z dojrzewaniem zstępujących dróg ruchowych. Reemergencja odruchu silnie wskazuje na uszkodzenie przewodu piramidalnego. Istnieje wiele odruchów Babińskiego, które wywołują nieprawidłową odpowiedź podeszwową. Przykładami są: znak Chaddocka, znak Moniza i znak Oppenheima., Znak Chaddock jest wywoływany przez głaskanie bocznego malleolus. Moniz sign jest testowany przez mocne i bierne zginanie podeszwy kostki. Wreszcie, znak Oppenheima jest badany poprzez nacisk na przyśrodkową stronę kości piszczelowej. Testowalnym odruchem kończyny górnej jest odruch Hoffmana. Odruch wykonuje się poprzez stabilizację środkowego palca pacjenta i szybkie przesunięcie czubka palca. Odruch jest pozytywny, jeśli palce i kciuk zginać.,
Hiporefleksja odruchów powierzchownych
odruchy powierzchowne są reakcjami ruchowymi w odpowiedzi na lekką stymulację skóry pokrywającej się. Klasyczne odruchy powierzchowne to odruch brzuszny, odruch kremasterski i odruch rogówkowy. Zmniejszenie intensywności odruchów powierzchownych może być oznaką uszkodzenia górnego neuronu ruchowego. Jednak mogą być trudne do analizy, ponieważ odruchy mogą być nieobecne u normalnych osób, podczas gdy może się ponownie u pacjentów ze zmianami UMN. Mechanizm hiporefleksji nie jest znany.,
Synkinezy
Synkinezy są mimowolnym ruchem jednej kończyny po dobrowolnym ruchu innej kończyny. Na przykład dobrowolne zgięcie ramienia może spowodować zgięcie nogi lub zgięcie grzbietowe stopy. Te mimowolne ruchy mogą również wystąpić przy pewnych automatyzmach, takich jak ziewanie i kichanie.
ko-skurcz
fizjologiczny Ko-skurcz jest równoczesnym skurczem agonistycznych i antagonistycznych grup mięśni w ramach przygotowania do ruchu lub w odpowiedzi na bodźce środowiskowe w celu utrzymania odpowiedniego napięcia wokół stawu., Patologiczny skurcz współwystępujący jako znak UMN jest nadpobudliwym odruchem rozciągania w mięśniu antagonisty powstającym w odpowiedzi na normalny skurcz mięśnia agonistycznego, co powoduje zmniejszenie tempa szybkich ruchów naprzemiennych. Ostatecznie jest większa męczliwość i zmniejszona zdolność do wykonywania ruchów dobrowolnych.
porażenie rzekomobłoniaste i nerwy czaszkowe VII I XII
prawie wszystkie nerwy czaszkowe otrzymują unerwienie obustronne z przewodu kortykobłoniastego. Wyjątkami są nerwy czaszkowe VII I XII., Części CN VII i XII otrzymują tylko jednostronne unerwienie z centrów przetwarzania wyższego rzędu. Ze względu na obustronne unerwienie większości nerwów czaszkowych, jednostronne zmiany UMN w przewodzie kortykobulbarskim nie spowodują paraliżu lub osłabienia. Obustronne zmiany w przewodzie kortykobulbarowym powodują zbiór wyników klinicznych znanych jako porażenie pseudobulbarowe. Ostre porażenie rzekomobłoniaste ma progresję symptomatologii podobną do wstrząsu rdzeniowego. Pacjenci mogą przedstawić ottunded, śpiączka, lub poważnie obłąkany. Pacjenci utracą również zdolność mówienia lub połykania., W miarę jak pacjent odzyskuje, ich objawy ustąpią dyzartrii, dysfagii, dysfonii, spastycznego języka, pseudobulbar afekt i przesadne odruchy twarzy. W badaniu odruchów twarzy Żwawy szarpnięcie szczęki może występować z normalnym lub zwiększonym odruchem podniebiennym. Pseudobulbar afekt, znany również jako emocjonalne nietrzymanie moczu lub labilność emocjonalna, są epizody niezamierzonego płaczu lub śmiechu.
części nerwów czaszkowych XII i dolny odcinek nerwu czaszkowego VII są unikalne w ich jednostronnym unerwieniu od ośrodków motorycznych wyższego rzędu., Jednostronne zmiany UMN zaopatrujące te nerwy czaszkowe są wystarczające do tworzenia deficytów klinicznych. Jednostronna zmiana UMN CN VII objawia się kontralateralnym opadnięciem dolnej części twarzy. Zmiana w UMN XII objawia się odchyleniem języka od boku zmiany.
Dodaj komentarz