nieinwazyjny monitor glukozy odnosi się do pomiaru poziomu glukozy we krwi (wymaganego przez osoby z cukrzycą, aby zapobiec zarówno przewlekłym, jak i ostrym powikłaniom choroby) bez pobierania krwi, przekłuwania skóry lub powodowania bólu lub urazu. Poszukiwanie udanej techniki rozpoczęło się około 1975 roku i trwa do chwili obecnej bez klinicznie lub komercyjnie opłacalnego produktu., Od 1999 roku tylko jeden taki produkt został zatwierdzony do sprzedaży przez FDA, w oparciu o technikę elektrycznego ciągnięcia glukozy przez nienaruszoną skórę i został wycofany po krótkim czasie z powodu słabej wydajności i sporadycznych uszkodzeń skóry użytkowników.
pomiar poziomu glukozy we krwi
setki milionów dolarów zainwestowano w firmy, które szukały rozwiązania tego długotrwałego problemu., Metody, które zostały wypróbowane obejmują spektroskopię w bliskiej podczerwieni (pomiar glukozy przez skórę za pomocą światła o nieco dłuższych długościach fal niż widoczny obszar), pomiar przezskórny( próba pociągnięcia glukozy przez skórę za pomocą chemikaliów, elektryczności lub ultradźwięków), pomiar ilości, że spolaryzowane światło jest obracane przez glukozę w przedniej komorze oka (zawierające wodnisty humor) i wiele innych.,
w badaniu z 2012 r.przeanalizowano dziesięć technologii: spektroskopię bioimpedancyjną, wykrywanie mikrofalowe / RF, technologię fluorescencyjną, spektroskopię w średniej podczerwieni, spektroskopię w bliskiej podczerwieni, optyczną tomografię koherencyjną, polarymetrię optyczną, spektroskopię Ramana, jonoforezę wsteczną i technologię ultradźwiękową, stwierdzając, że żadna z nich nie wyprodukowała dostępnego na rynku, wiarygodnego klinicznie urządzenia i dlatego wiele pracy pozostało do zrobienia.,
od 2014 r., pomijając wyżej wymienione poważne niedociągnięcia, co najmniej jeden nieinwazyjny miernik glukozy był wprowadzany na rynek w wielu krajach. Mimo to, ponieważ średnie odchylenie bezwzględne tego urządzenia wynosiło prawie 30% w badaniach klinicznych, „pożądano dalszych wysiłków badawczych w celu znaczącej poprawy dokładności”.
chociaż wypróbowano wiele technologii, Spektroskopia Ramana zyskała popularność jako jedna z obiecujących technologii pomiaru glukozy w płynie śródmiąższowym., Wczesne próby obejmują C8 Medisensors i Laser Biomedical Research Center w MIT (Massachusetts Institute of Technology), które pracują nad czujnikiem spektroskopii Ramana od ponad 20 lat i prowadzą badania kliniczne we współpracy z Clinical Research Center na University of Missouri-Columbia. W 2018 r.praca w PLOS ONE wykazała niezależne dane walidacyjne z badania klinicznego obejmującego 15 pacjentów z cukrzycą typu 1 z MARD 25,8%. Zastosowany system był konfokalną konfiguracją Ramana., W 2019 roku naukowcy z Samsung Advanced Institute of Technology (SAIT), Samsung Electronics, we współpracy z Laserowym Centrum Badań Biomedycznych Massachusetts Institute of Technology (MIT) opracowali nowe podejście oparte na spektroskopii Ramana, które pozwoliło im zobaczyć sygnał glukozy bezpośrednio. Naukowcy przetestowali system u świń i mogli uzyskać dokładne odczyty glukozy do godziny po wstępnej kalibracji.,
Ostatnio Niemiecki Instytut Diabetologii opublikował dane z 15 pacjentów z cukrzycą typu 1 na temat nowego prototypu Glukobeamu opartego na spektroskopii Ramana z RSP Systems Denmark. Wykazując MARD 23.6% na niezależnej walidacji w konfiguracji poza pacjentem z maksymalnie 8 dni bez ponownej kalibracji.
z dokładnością na sprzedawanych urządzeniach BGM w USA od 5,6 do 20,8%. Rozwiązanie NIGM prawdopodobnie musiałoby mieć dokładność z mard poniżej 20%, aby być powszechnie akceptowane.,
liczba badań klinicznych nieinwazyjnych monitorów glukozy wzrosła w XXI wieku. Podczas gdy National Institutes of Health odnotował tylko 4 badania kliniczne technologii od 2000 do 2015, było 16 od 2016 do 2020.
Dodaj komentarz