Odkryj. Podziel się.

za każdym razem, gdy odbywa się dyskusja na temat saksofonu jazzowego, zawsze pojawia się garść nazw, nawet tych, które tylko słabo znają formę., I jest ku temu dobry powód: chociaż w ciągu ostatniego stulecia było niezliczonych saksofonistów, żaden nie był tak wpływowy jak ci gracze, których wpływ był tak głęboki, że ich cień wciąż zaciemnia ścieżkę niezliczonych młodych kotów, które podążały za nimi. Czytaj dalej zestawienie dziesięciu najlepszych saksofonistów jazzowych.

Zobacz także: dziesięć najważniejszych albumów jazzowych dla tych, którzy znają się na jazzie

10., ORNETTE COLEMAN wraz ze swoim debiutem na Atlantyku w 1959 roku, The Shape Of Jazz to Come, alto player Ornette Coleman pomógł zapoczątkować free jazz i jazz awangardowy. Nagrywanie bez fortepianu pomogło wyzwolić utwory z rozpoznawalnej struktury akordowej, a jego filozofia harmolodics dążyła do uwolnienia kompozycji muzycznych od dowolnego centrum tonalnego. Coleman wykorzystywał także nieco pomysłowe instrumentacje, takie jak double quartet (po jednym kwartecie po każdej stronie kanału stereo), na płytach takich jak Free Jazz. Koncertowy album Sound Grammar z 2006 roku należy do najlepszych ostatnich wysiłków 83-letniego saksofonisty.,

9. RAHSAAN ROLAND KIRK niektórzy ludzie myśleli, że Rahsaan Roland Kirk gra na wielu rogach jednocześnie był chwyt. To prawda, facet wyglądał jak wariat z różnymi instrumentami drewnianymi przywiązanymi do siebie, z może saksofonem tenorowym lub manzello i stritchem (oba niejasne saksofony) w ustach w tym samym czasie, ale Kirk był cholernie improwizatorem, często harmonizującym z samym sobą. Jest nagranie na żywo Kirka grającego „Sentimental Journey” na jednym rogu i „New World Symphony” Dvoraka na drugim, a Kirk powiedział, że dzieli umysł na dwie części., „To tak, jakby jedna część twojego umysłu powiedziała: „Ob-la-di”, a druga część twojego umysłu powiedziała: „Co to znaczy”?”Kirk nie tylko był cholernie dobrym saksofonistą, ale jego gra na flecie, podczas rozpraszania, wywarła duży wpływ na Iana Andersona z Jethro Tull.

8. STAN GETZ podczas gdy Lester Young mógł mieć ciepły ton, Stan Getz był jeszcze bardziej zrelaksowany i roztrzepany, szczególnie na albumach jazz-bossa nova, które nagrał z brazylijskim pianistą Antonio Carlosem Jobimem i wokalistą i gitarzystą Joao Gilberto, w tym na albumie Getz/Gilberto z 1963 roku, który zawierał „The Girl From Ipanema.,”Jasne, ton Getza idealnie pasował do bossa novy, ale tenor mógł również pracować wokół melodii bop. Jego gra jest szczególnie wspaniała i płynna na Focusie, który zawierał aranżacje smyczkowe przez aranżera Eddiego Sautera.

7. Cannonball ADDERLEY pseudonim Juliana Adderleya ” Cannonball „pochodzi od” cannibal”, który został nazwany w szkole średniej ze względu na jego duży apetyt., Ale altowiec miał również żarłoczny głód muzyki, co przejawiało się w jego pomysłowych improwizacjach, zwłaszcza na albumie Milesa Davisa „Watershed” Kind of Blue i niezwykłym wydaniu Blue Note Adderleya „Somethin' Else”. Jego album z 1961 roku You Know What I Mean? z Billem Evansem i albumami na żywo takimi jak Mercy, Mercy, Mercy są również godne pochwały.

6. JOE HENDERSON w swoim niezwykle mocnym debiucie z 1963 roku, Page One, wydanym w połowie lat dwudziestych, tenor player Joe Henderson udowodnił, że jest głównym rywalem jazzu z bogatym i solidnym brzmieniem., Od tego czasu Henderson wydał kilka znakomitych albumów dla Blue Note, w tym Inner Urge i Mode dla Joe oraz milestone, takie jak The Kicker. Jego twórczość z Lat 90. na Verve jest również warta sprawdzenia, szczególnie So Near, So Far (Musings for Miles) i Lush Life: The Music of Billy Strayhorn.

5. Lester YOUNG podczas gdy saksofoniści z lat 30. i 40. zdecydowali się na bardziej gryzący, ostrzejszy ton, tenor Lester Young zdecydował się na cieplejszy, bardziej zrelaksowany ton., Ale choć jego brzmienie mogło być wyluzowane, był wyraźnie niezłym improwizatorem, o czym świadczą liczne nagrania z Count Basie, a także nagrania małej grupy z Teddym Wilsonem, Harrym” Sweetsem „Edisonem czy Billie Holiday, która nadała Youngowi przydomek” President „(w skrócie” Pres”). Jednym z najlepszych albumów saksofonisty lat 50.był the President Plays With the Oscar Peterson Trio.

4. WAYNE SHORTER Wayne Shorter, który kończy 80 lat w tym miesiącu, i Sonny Rollins są dwoma najlepszymi saksofonistami żyjącymi dzisiaj., Po tym, jak Shorter wcześnie rozpoczął współpracę z Artem Blakey ’em Jazz Messengers W latach 50., wydał kilka znakomitych płyt Blue Note, takich jak Night Dreamer, Speak No Evil i Adam' s Apple, które zawierają jego najsłynniejszą kompozycję „Footprints”, którą później nagrał i występował z drugim wielkim kwintetem Milesa Davisa w latach 60. W 1971 roku Shorter założył grupę Fusion weather Report z keyboardzistą Joe Zawinulem i w ciągu czternastu lat historii grupy, w skład zespołu wchodzili wybitni gracze, tacy jak Wielki basista Jaco Pastorius., Shorter ' s Without A Net, wydany w tym roku na Blue Note, udowadnia, że nie wykazuje oznak spowolnienia.

3. SONNY ROLLINS z jego natychmiast rozpoznawalny gryzące i jasne brzmienie, tenor Sonny Rollins, który kończy 83 we wrześniu, jest uważany przez niektórych za największy żyjący saksofonista dziś. Zainspirowany Lesterem Youngiem i Colemanem Hawkinsem, Rollins rzadko powtarzał się podczas improwizacji, nawet podczas długich solówek. Miał zaledwie 20 lat, kiedy ukazał się Saxophone Colossus, a tytuł płyty był bardziej niż trafny., Rollins był już tytanem tenora, o czym świadczą takie utwory jak „St. Thomas”, jedna z jego najbardziej znanych kompozycji. Jego płyty bez fortepianu, takie jak Way Out West i a Night at the Village Vanguard, są epickie, podobnie jak The Bridge z gitarzystą Jimem Hallem, a także jego najnowsze nagrania są świetne.

2. CHARLIE PARKER jeden z głównych prekursorów bebopu, Charlie „Bird” Parker jest okrzyknięty przez niektórych najlepszym saksofonistą Jazzowym w historii i nie bez powodu., Zadziwiający improwizator, Bird mógł bez trudu przejść przez skomplikowane zmiany z zawrotną prędkością, jak na „Kim”, lub mógł się nieco zrelaksować i zagrać wspaniale na balladach, takich jak” Lover Man”, który Charles Mingus uważał za jeden z największych nagrań Parkera, lub w średnim tempie” Just Friends ” ze swojego wyjątkowego albumu Charlie Parker With Strings. Parker był mistrzem najwyższego rzędu.

1. JOHN COLTRANE tytaniczna Siła stojąca za saksofonem tenorowym i sopranowym podczas swoich czterech dekad na tej planecie, John Coltrane był nieugięty w dążeniu do bycia muzykiem., Stale doskonaląc swoją technikę, podobno ćwiczył czasem od 10 do 12 godzin dziennie, w tym po koncertach lub między setami. Podczas gdy na jego wczesnych nagraniach Prestige znajduje się świetny materiał, jego przełomowy album Giant Steps for Atlantic był monumentalny. Jego Impuls! płyty z klasycznym Kwartetem McCoya Tynera, Jimmy ' ego Garrisona i Elvina Jonesa to jedne z najlepszych płyt jakie wydał, m.in. A Love Supreme i Crescent. Coltrane wywarł wpływ na niezliczonych muzyków, a jego obecność słychać nawet u młodszych graczy.,

Follow @Westword_Music

• listy