Ortega media wzbogacić swoją rodzinę, umocnić swoją władzę w Nikaragui

Ortega został wspomagany przez swoją żonę, Murillo. Niegdyś poetka, powszechnie uważana za twórcę strategii medialnej., Ich dzieci odgrywają kluczowe role: oprócz Juana Carlosa I Rafaela, czworo innych dzieci Ortegi Murillo prowadzi główne nieruchomości medialne lub trzyma w nich udziały.

Kierując Środki państwowe do majątku kontrolowanego przez rodzinę, , Ponieważ niektóre z przejęć zostały rzekomo dokonane w części za pośrednictwem joint venture kontrolowanego przez wenezuelskiego państwowego koncernu naftowego, Petróleos de Venezuela SA lub PDVSA, prawnicy powiedzieli, że zakupy złamały prawo, które zabrania zagranicznej własności nikaraguańskich mediów.

a nie płacąc podatków, , „Gdyby praworządność była tutaj przestrzegana, byłyby jasne kary karne i cywilne, z aresztowaniem osób i konfiskatą firm” – powiedział Reuters Alberto Novoa, były radca prawny, który przeglądał dokumenty podatkowe.

przeciwnicy polityczni, aktywiści praw człowieka i zagraniczne mocarstwa, w tym Stany Zjednoczone i Unia Europejska, twierdzą, że media Ortegi mogły uczynić Nikaraguę bardziej autokratyczną. Propaganda Państwowa, jak twierdzą, odegrała kluczową rolę w uzyskaniu przez Ortegę dwóch reelekcji, w 2011 i 2016 roku, a także w fali krwawych antyrządowych protestów w 2018 roku.,

w czasie tych protestów zginęło ponad 300 osób, niektóre zabite przez rządowych snajperów na dachach. Policja dokonała nalotu na kioski konkurencyjnych mediów, aresztując dziennikarzy i konfiskując Komputery i inny sprzęt, podczas gdy Murillo udawał się do rodzinnych stacji telewizyjnych, aby uznać demonstrantów za „spiskowców” i ” terrorystów.”Ostatnio używała platform do oznaczania niezależnych mediów” termitami „i” ekstremistami.”

, Sekretarz stanu Mike Pompeo powiedział, że ataki, ” w tym wykorzystanie fałszywych opłat dochodowych do zamykania studiów i konfiskaty sprzętu, pokazują, że Ortega, wraz z wiceprezydentem Rosario Murillo, są zainteresowani tylko przedłużeniem ich rządów.”

W czerwcowym oświadczeniu Departament Skarbu USA ogłosił sankcje wobec Juana Carlosa za szerzenie ” propagandy reżimowej.,”W ubiegłym roku Skarb Państwa oskarżył Rafaela o wykorzystywanie różnych firm, w tym sieci państwowych stacji benzynowych, do prania pieniędzy i ukrywania majątku rodzinnego. „Rafael Ortega jest kluczowym menedżerem pieniędzy za nielegalne programy finansowe rodziny Ortega”, powiedział w oświadczeniu.

Jedna ustawa sprawia, że przestępstwem dla każdego jest rozpowszechnianie „fałszywych” informacji za pośrednictwem mediów społecznościowych lub w serwisach informacyjnych. Inny nakłada kary więzienia do sześciu lat dla każdego skazanego za publikowanie informacji „nieautoryzowanych” przez rząd.

dzięki takim środkom, jak twierdzą przeciwnicy, rzeczywistość stała się coraz bardziej zniekształcona w całym kraju ponad 6 milionów ludzi., Nikaraguańczycy pójdą do urn ponownie w przyszłym roku. Będą mieli malejącą liczbę niezależnych źródeł obejmujących stan ich kraju, drugiego najbiedniejszego w obu Amerykach po Haiti i jego przywództwie.

„to przeciwieństwo rzeczywistości” – mówi Gioconda Belli, powieściopisarka i poetka niegdyś bliska Murillo. „To całkowicie Orwellowskie.”

„nowe i lepsze sposoby komunikowania się”

Ortega, obecnie 75 lat, był niegdyś ikoną lewicowych rewolucjonistów na całym świecie i symbolem nadziei dla Nikaraguańskiego społeczeństwa długo rozdartego nierównościami., Z kieliszkami z butelką po coli i książkowym zachowaniem został wybrany przez kolegów na lidera Sandinisty po tym, jak obalili Anastasio Somozę, ostatniego dyktatora, w 1979 roku. Ortega, koledzy Sandinista powiedział, wydawał się mniej żądny władzy niż bardziej ambitnych rywali w tym czasie.

Był jednak nękany problemami gospodarczymi i społecznymi, a wyborcy pięć lat później odmówili mu drugiej kadencji. Pozostał szefem Sandinisty, ale następne 16 lat spędził w opozycji, trzykrotnie nie wracając do prezydentury.

69-letnia pierwsza dama, biegła w języku angielskim i francuskim, znana była wówczas głównie z mistycznych pism i kalejdoskopowej garderoby., „Rosario nie miał wpływu w latach 80. i 90.”, powiedział Victor Hugo Tinoco, były Sandinista, który pełnił funkcję ambasadora ONZ i wiceministra spraw zagranicznych w pierwszej kadencji Ortegi.

Ostatnio Ortega wykorzystał umiejętności komunikacyjne Murillo. Jej medialna wiedza, ludzie znający tę parę, pomogli mu zmienić jego wizerunek. Ortega nosił kiedyś mundury wojskowe, takie jak Fidel Castro, jego przyjaciel i mentor; lewicowy wygląd ustąpił dżinsowi i koszuli Oxford. Para łączyła się z Kościołem katolickim i przedsiębiorcami, których partia kiedyś antagonizowała.,

w 2006 roku transformacja przywróciła Ortegę do zwycięstwa. Po inauguracji w styczniu 2007, Ortega uczynił Murillo szefem komunikacji.

W lutowym oświadczeniu” Communications Policy ” Murillo skrytykowała to, co widziała jako faworyzowanie przez poprzednie administracje i ich praktykę polegającą na tym, że agencje rządowe i firmy państwowe umieszczają reklamy w przyjaznych głównych mediach. Pisała, że rząd Ortegi ” będzie szukał nowych i lepszych sposobów komunikacji.,”

Reklamowała się lewicowymi gazetami i nadawcami oraz unikała placówek, które uważała za krytyczne. Murillo scentralizował budżety reklamowe wszystkich ministerstw i przejął pełną kontrolę nad ich komunikacją, według byłych urzędników rządowych zaangażowanych w zmiany. Daniel Edmundo Ortega, kolejny z dziewięciorga dzieci pary, został szefem Canal 4, kanału należącego do Sandinista allies, którym nadal zarządza.,

powrót Ortegi nastąpił u szczytu tzw. „różowego przypływu”, fali lewicowych zwycięstw, która ogarnęła Amerykę Łacińską na przełomie wieków. W awangardzie ruchu był Hugo Chávez, nieżyjący już wenezuelski strongman, którego charyzma i Petro-dolarowa dyplomacja inspirowały i finansowały podobnie myślących przywódców w całym regionie.

w lipcu 2007 oba kraje ogłosiły utworzenie spółki joint venture, Alba de Nicaragua SA, która wykorzystałaby Wenezuelskie fundusze naftowe do finansowania projektów infrastrukturalnych i społecznych w Nikaragui., Przedsięwzięcie, znane lokalnie jako Albanisa, miało rozpocząć się od 250 milionów dolarów na finansowanie rafinerii na zachód od Managui. Rafineria nigdy nie ruszyła, ale napływała Wenezuelska gotówka.