po odwirowaniu próbki moczu, makroskopowy wygląd sedymentacji może zaoferować pewne wskazówki dotyczące charakteru osadu moczu.
kolor jest zdecydowanie najważniejszą cechą określającą różne sedymentacje, ale zastosowano inne cechy, takie jak dyfuzyjność, przezroczystość i przyczepność. W tym poście rozważę tylko następujące kategorie, które można wyróżnić dość rzetelnie:
1. Ciemny lub jaskrawoczerwony (krwawy)
2. Ceglastoczerwony lub czerwonobrązowy
3. Biała
4., Cloudy
1. Ciemna lub jaskrawoczerwona (krwawa)
krew w osadzie jest zwykle łatwo rozpoznawalna po ciemnym lub jasnoczerwonym kolorze (rys. 1). Na ogół erytrocyty znajdują się na dnie w osadach mieszanych.
2. Ceglano-czerwony lub czerwonawo-brązowy
ceglano-kolorowy osad, tzw. sedymentum lateritium (rys. 2) jest typowy dla dużych ilości amorficznych moczanów., Nawet w znacznie bardziej brązowawych osadach moczanów łatwo widoczny jest czerwonawo-pomarańczowy odcień. Resuspension ujawnia ziarnistą strukturę (rys. 3).
amorficznych moczanów. (Po prawej: kontrast fazowy, oryginalne powiększenie x100)
3. Białe
amorficzne fosforany, leukocyty i fluor pochwy mogą powodować powstawanie głównie białych osadów. Natomiast leukocyturia daje kremowy wygląd i żółtawy odcień (rys. 4), amorficzne fosforany obecne w jasnym białym zabarwieniu (rys. 5). Zanieczyszczenie pochwy jest często bardziej szarawe (rys. 6).
Phase contrast, original magnification x400)
original magnification x100)
4., Pochmurno
śluz może tworzyć raczej luźne, mniej lub bardziej swobodnie unoszące się chmury na dnie rurki. (Rys. 7).
makroskopowa Kontrola osadów nie ma znaczenia naukowego, a jej znaczenie kliniczne jest ograniczone. Używam go jako szybkiej globalnej oceny osadu, aby zrozumieć stopień krwiomoczu i piurii, a także w różnicowaniu amorficznych fosforanów i moczanów.
Czytaj dalej
Rieder H. makroskopowe znaki osadów., Strony 5-7 w Rieder H, Atlas osadów moczowych. Londyn 1899.
post by: Florian Buchkremer
Dodaj komentarz