Pneumocystis jiroveci pozostaje ważnym patogenem grzybiczym w szerokim zakresie gospodarzy o obniżonej odporności. Naturalny zbiornik zakażenia pozostaje nieznany. Pneumocystis jiroveci Pneumonia (PJP) rozwija się poprzez przenoszenie drogą powietrzną lub reaktywację nieprawidłowo leczonego zakażenia. Wśród gospodarzy z obniżoną odpornością opisano klastry zakażeń szpitalnych. Może wystąpić infekcja subkliniczna lub kolonizacja., Pneumocystis zapalenie płuc występuje najczęściej w ciągu 6 miesięcy po przeszczepieniu narządów i z nasiloną lub przedłużoną immunosupresją, zwłaszcza za pomocą kortykosteroidów. Zakażenie występuje również często podczas neutropenii i niskiej liczby limfocytów, z hipogammaglobulinemią i po zakażeniu wirusem cytomegalii (CMV). Postać kliniczna obejmuje zazwyczaj gorączkę, duszność z hipoksemią i nieproduktywny kaszel. Wzorce radiograficzne klatki piersiowej są najlepiej wizualizowane za pomocą tomografii komputerowej (CT) z rozproszonymi procesami śródmiąższowymi., Badanie laboratoryjne ujawnia hipoksemię, podwyższony poziom dehydrogenazy mleczanowej w surowicy oraz podwyższony poziom β-D-glukanu w surowicy (1→3). Specyficzna diagnoza jest osiągana przy użyciu próbek dróg oddechowych z bezpośrednim immunofluorescencyjnego barwienia; inwazyjne procedury mogą być wymagane i są ważne, aby uniknąć niepotrzebnych terapii. Ilościowe amplifikacja kwasu nukleinowego jest przydatnym dodatkiem do diagnozy, ale może być zbyt wrażliwa. Trimetoprim-sulfametoksazol (TMP-SMX) pozostaje lekiem z wyboru do terapii; alergia na leki powinny być udokumentowane przed uciekaniem się do alternatywnych terapii., Kortykosteroidy wspomagające mogą być przydatne we wczesnym okresie klinicznym; agresywne zmniejszenie immunosupresji może wywoływać zespoły rekonstrukcji immunologicznej. Profilaktyka Pneumocystis pneumonia (PJP) jest zalecana i skuteczna u osób z obniżoną odpornością w najczęściej dotkniętych grupach ryzyka.
Dodaj komentarz