Polityka ekspansywna

zrozumienie polityki ekspansji

podstawowym celem polityki ekspansji jest zwiększenie zagregowanego popytu, aby na niedobory popytu prywatnego. Opiera się na ideach ekonomii keynesowskiej, w szczególności na idei, że główną przyczyną recesji jest niedobór zagregowanego popytu., Polityka ekspansywna ma na celu pobudzenie inwestycji przedsiębiorstw i wydatków konsumenckich poprzez zastrzyk pieniędzy do gospodarki poprzez bezpośrednie wydatki na deficyt publiczny lub zwiększenie kredytów dla przedsiębiorstw i konsumentów.

z perspektywy polityki fiskalnej rząd wdraża politykę ekspansywną za pomocą narzędzi do budżetowania, które zapewniają ludziom więcej pieniędzy. Zwiększenie wydatków i obniżenie podatków w celu wytworzenia deficytów budżetowych oznacza, że rząd wkłada więcej pieniędzy do gospodarki niż bierze., Ekspansywna polityka fiskalna obejmuje cięcia podatków, płatności transferowe, rabaty i zwiększone wydatki rządowe na projekty, takie jak poprawa infrastruktury.

na przykład może zwiększyć uznaniowe wydatki rządowe, zasilając gospodarkę większymi pieniędzmi dzięki kontraktom rządowym. Dodatkowo, może obniżyć podatki i pozostawić większą ilość pieniędzy w rękach ludzi, którzy następnie przejść do wydawania i inwestowania.

ekspansywna polityka pieniężna polega na szybszym niż zwykle zwiększaniu podaży pieniądza lub obniżaniu krótkoterminowych stóp procentowych., Jest ona uchwalana przez banki centralne i odbywa się poprzez operacje otwartego rynku, wymogi dotyczące rezerw i ustalanie stóp procentowych. Amerykańska Rezerwa Federalna stosuje politykę ekspansywną za każdym razem, gdy obniża referencyjną stopę funduszy federalnych lub stopę dyskontową, zmniejsza rezerwy wymagane dla banków lub kupuje obligacje skarbowe na otwartym rynku. Luzowanie ilościowe, czyli QE, to kolejna forma ekspansywnej polityki pieniężnej.,

na przykład, gdy stopa referencyjna funduszy federalnych jest obniżana, zmniejsza się koszt kredytu z banku centralnego, co daje bankom większy dostęp do gotówki, która może być pożyczona na rynku., Gdy zapotrzebowanie na rezerwy spada, banki mogą pożyczać większą część kapitału konsumentom i przedsiębiorstwom. Gdy bank centralny kupuje instrumenty dłużne, wprowadza kapitał bezpośrednio do gospodarki.

ryzyko ekspansywnej polityki pieniężnej

Polityka ekspansywna jest popularnym narzędziem zarządzania okresami niskiego wzrostu w cyklu koniunkturalnym, ale wiąże się również z ryzykiem. Zagrożenia te obejmują kwestie makroekonomiczne, mikroekonomiczne i polityczne.,

ocena, kiedy angażować się w politykę ekspansywną, ile robić i kiedy przestać, wymaga wyrafinowanej analizy i wiąże się ze znacznymi niepewnościami. Zbyt duża ekspansja może powodować skutki uboczne, takie jak wysoka inflacja lub przegrzana gospodarka. Istnieje również opóźnienie czasowe między dokonaniem posunięcia politycznego a jego realizacją w gospodarce.

To sprawia, że analiza up-to-the-minute prawie niemożliwe, nawet dla najbardziej doświadczonych ekonomistów., Ostrożni bankowcy centralni i prawodawcy muszą wiedzieć, kiedy zatrzymać wzrost podaży pieniądza, a nawet odwrócić jego bieg i przejść na politykę kontraktową, która wymagałaby podjęcia przeciwnych kroków ekspansywnej polityki, takich jak podnoszenie stóp procentowych.

nawet w idealnych warunkach ekspansywna polityka fiskalna i pieniężna może powodować zakłócenia mikroekonomiczne w gospodarce., Proste modele ekonomiczne często przedstawiają skutki ekspansywnej polityki jako neutralne dla struktury gospodarki, tak jakby pieniądze wprowadzane do gospodarki były rozdzielane jednolicie i natychmiastowo w całej gospodarce.

w praktyce polityka monetarna i fiskalna działają poprzez dystrybucję nowych pieniędzy do konkretnych osób, przedsiębiorstw i branż, które następnie wydają i rozprowadzają nowe pieniądze do reszty gospodarki., Zamiast jednolicie zwiększać zagregowany popyt, oznacza to, że polityka ekspansywna zawsze wiąże się z efektywnym transferem siły nabywczej i bogactwa od wcześniejszych odbiorców do późniejszych odbiorców nowych pieniędzy.

ponadto, jak każda Polityka rządowa, Polityka ekspansywna jest potencjalnie podatna na problemy informacyjne i motywacyjne. Dystrybucja pieniędzy wprowadzanych przez politykę ekspansywną do gospodarki może oczywiście wiązać się z względami politycznymi., Problemy takie jak poszukiwanie czynszu i problemy głównego agenta łatwo pojawiają się, gdy duże sumy pieniędzy publicznych są do wzięcia. Z definicji Polityka ekspansywna, zarówno fiskalna, jak i Monetarna, obejmuje dystrybucję dużych sum pieniędzy publicznych.

przykłady Polityki ekspansywnej

głównym przykładem polityki ekspansywnej jest reakcja po kryzysie finansowym z 2008 r., kiedy banki centralne na całym świecie obniżyły stopy procentowe do zera i przeprowadziły duże programy stymulacyjne., W Stanach Zjednoczonych obejmowały one amerykańską ustawę o odzyskiwaniu i Reinwestowaniu oraz wielokrotne rundy luzowania ilościowego przez Rezerwę Federalną Stanów Zjednoczonych. Amerykańscy decydenci wydali i pożyczyli biliony dolarów amerykańskiej gospodarce w celu wsparcia krajowego zagregowanego popytu i wspierania systemu finansowego.

W nowszym przykładzie spadek cen ropy naftowej od 2014 r.do drugiego kwartału 2016 r. spowodował spowolnienie wielu gospodarek. Szczególnie mocno ucierpiała Kanada W pierwszej połowie 2016 r.-prawie jedna trzecia całej gospodarki opiera się na sektorze energetycznym., Spowodowało to spadek zysków banków, co sprawiło, że banki kanadyjskie były podatne na niepowodzenia.

aby zwalczyć te niskie ceny ropy, Kanada wprowadziła ekspansywną politykę pieniężną, obniżając stopy procentowe w kraju. Polityka ekspansywna miała na celu pobudzenie wzrostu gospodarczego w kraju. Polityka ta oznaczała jednak również spadek marż odsetkowych netto dla kanadyjskich banków, zmniejszając zyski banków.,