Prawda

przedrewolucyjna Prawdaedit

chociaż prawda oficjalnie rozpoczęła publikację 5 maja 1912 (22 kwietnia 1912 OS), w rocznicę urodzin Karola Marksa, jej początki sięgają 1903 roku, kiedy została założona w Moskwie przez zamożnego inżyniera kolejowego, W. A. Kożewnikowa. Prawda zaczęła publikować w świetle rewolucji rosyjskiej 1905 roku., W czasie, gdy gazeta została założona, nazwa „prawda” miała już wyraźną konotację historyczną, ponieważ Kodeks Prawa średniowiecznej Rusi Kijowskiej był znany jako Russkaya prawda; w tym kontekście, „prawda” oznaczało „Sprawiedliwość”, a nie” prawda”,” Russkaya prawda „jest” rosyjska Sprawiedliwość”. Ten wczesny Kodeks Prawa został na nowo odkryty i opublikowany przez XVIII-wiecznych rosyjskich uczonych, a w 1903 r. wykształceni Rosjanie z pewną znajomością historii swojego kraju mogli spodziewać się znać nazwę.

w swoich pierwszych czasach prawda nie miała orientacji politycznej., Kożewnikow rozpoczął go jako czasopismo sztuki, literatury i życia społecznego. Kożewnikow był w stanie wkrótce stworzyć zespół młodych pisarzy, w tym A. A. Bogdanov, N. A Rozhkov, M. N Pokrovsky, I. I Skvortsov-Stepanov, P. P Rumyantsev i M. G. Lunts, którzy byli aktywnymi współpracownikami w sekcji „życie społeczne” prawdy. Później zostali redakcją czasopisma, a w niedalekiej przyszłości również aktywnymi członkami frakcji bolszewickiej Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej (RSDLP)., Z powodu pewnych kłótni między Kożewnikowem a redakcją poprosił ich o odejście, a frakcja mienszewików RSDLP przejęła redakcję. Ale relacja między nimi a Kożewnikowem była również gorzka.

Ukraińska partia polityczna Spilka, która była również odłamem RSDLP, przejęła czasopismo jako jego organ. Leon Trocki został zaproszony do redagowania gazety w 1908 roku, a gazeta została ostatecznie przeniesiona do Wiednia w 1909 roku., Do tego czasu redakcja „prawdy” składała się z twardych bolszewików, którzy wycofali się z przywództwa spilki wkrótce po przeniesieniu się do Wiednia. Trocki wprowadził do gazety format tabloidu i dystansował się od wewnątrzpartyjnych zmagań wewnątrz RSDLP. W tych dniach prawda zyskała dużą publiczność wśród rosyjskich robotników. W 1910 roku Komitet Centralny RSDLP zaproponował, by Pravda stała się jego oficjalnym organem.

ostatecznie na VI Konferencji RSDLP, która odbyła się w Pradze w styczniu 1912, frakcja mienszewików została wydalona z partii. Partia pod przywództwem Włodzimierza Lenina postanowiła uczynić prawdę swoim oficjalnym mówcą. Gazeta została przeniesiona z Wiednia do Petersburga, a pierwszy numer pod kierownictwem Lenina ukazał się 5 maja 1912 (22 kwietnia 1912 OS). Po raz pierwszy została opublikowana jako legalna Gazeta polityczna. Komitet Centralny RSDLP, pracownicy i osoby takie jak Maksim Gorky udzielali pomocy finansowej gazecie., Pierwszy numer, opublikowany 5 maj, kosztuję dwa kopiejka i mam cztery strona. Zawierał artykuły o tematyce ekonomicznej, ruchu robotniczym i strajkach, a także dwa wiersze proletariackie. M. E. Egorov był pierwszym redaktorem Petersburskiej prawdy, a członek Dumy Mykoła Poletajew pełnił funkcję jej wydawcy.

Egorov nie był prawdziwym redaktorem prawdy, ale ta pozycja była pseudo w naturze. Aż 42 redaktorów w ciągu dwóch lat, do 1914 roku, śledziło Jegorowa. Głównym zadaniem tych redaktorów było pójście do więzienia w razie potrzeby i uratowanie partii przed ogromną grzywną., Po stronie wydawniczej partia wybrała na wydawców tylko te osoby, które zasiadały w Dumie, ponieważ posiadały immunitet parlamentarny. Początkowo sprzedano od 40 000 do 60 000 egzemplarzy. Gazeta została zamknięta przez carską cenzurę w lipcu 1914 roku.,imes z powodu nękania przez policję:

• Рабочая правда (Rabochaya prawda, prawda Robotnicza)
• Северная правда (Severnaya prawda Północna)
• За правду (za prawda, dla prawdy)
• Пролетарская правда (Proletarskaya prawda, prawda Proletariacka)
• путь правды (путь правды, droga prawdy)
• рабочий (рабочий, robotnik)
• трудовая правда (трудовая правда, prawda pracy)

podczas rewolucji 1917 roku

obalenie cara Mikołaja II przez rewolucję lutową 1917 roku pozwoliło prawdzie Na ponowne otwarcie. Pierwotni redaktorzy nowo odrodzonej prawdy, Wiaczesław Mołotow i Aleksander Szlachnikow, byli przeciwni liberalnemu rosyjskiemu rządowi tymczasowemu. Jednak gdy Lew Kamieniew, Józef Stalin i były deputowany Dumy Matwiej Muranow powrócili z syberyjskiego zesłania 12 marca, przejęli redakcję – począwszy od 15 marca.,Pod wpływem Kamieniewa i Stalina, prawda przyjęła pojednawczy ton w stosunku do Rządu Tymczasowego— „w zakresie, w jakim walczy z reakcją lub kontrrewolucją” – i wezwała do konferencji unifikacyjnej z internacjonalistycznym skrzydłem mienszewików. W dniu 14 marca Kamenev napisał w swojej pierwszej redakcji:

w jakim celu służyłoby to przyspieszeniu, gdy sprawy miały miejsce już w tak szybkim tempie?,

15 marca poparł wysiłek wojenny:

kiedy armia staje przed armią, najbardziej szaloną Polityką byłoby zasugerowanie jednej z tych armii złożenia broni i pójścia do domu. Nie byłaby to polityka pokojowa, ale Polityka niewolnictwa, którą wolny naród odrzuciłby z obrzydzeniem.