w patologii przykurcz jest trwałym skróceniem mięśnia lub stawu. Zwykle jest to odpowiedź na długotrwałą spastyczność hipertoniczną w skoncentrowanym obszarze mięśni, taką jak widać w najciaśniejszych mięśniach osób z warunkami takimi jak spastyczne porażenie mózgowe, ale może być również spowodowane wrodzonym nieprawidłowym rozwojem mięśni i tkanki łącznej w łonie matki.,
Ortopedia
przykurcze rąk jak w zespole Freemana–Sheldona
przykurcze rozwijają się, gdy normalnie elastyczne tkanki, takie jak mięśnie lub ścięgna, są zastępowane przez tkanki nieelastyczne (zwłóknienie). Powoduje to skrócenie i utwardzenie tych tkanek, ostatecznie powodując sztywność, deformacje stawów i całkowitą utratę ruchu wokół stawu., Większość fizykoterapii, terapii zajęciowej i innych schematów ćwiczeń skierowanych do osób ze spastycznością koncentruje się na próbach zapobiegania przykurczom w pierwszej kolejności. Jednak badania nad trwałą trakcją tkanki łącznej w podejściach takich jak joga adaptacyjna wykazały, że przykurcz można zmniejszyć, jednocześnie kierując się tendencją do spastyczności.
przykurcze mogą być również spowodowane niedokrwieniem (ograniczeniem przepływu krwi) prowadzącym do śmierci tkanki mięśniowej, jak w przykurczu Volkmanna., Mogą one być również spowodowane nadmierną kumulacją miofibroblastu i metaloproteinazy matrycowej w marginesach rany po urazie.
Dodaj komentarz