praktyka rodzicielska to specyficzne zachowanie, które rodzic wykorzystuje w wychowywaniu dziecka. Na przykład wielu rodziców czyta na głos swoim potomstwu w nadziei na wspieranie ich rozwoju językowego i intelektualnego., W kulturach o silnych tradycjach ustnych, takich jak tubylcze społeczności Amerykańskie, opowiadanie historii jest ważną praktyką rodzicielską dla dzieci.
praktyki rodzicielskie odzwierciedlają kulturowe rozumienie dzieci. Rodzice w krajach indywidualistycznych, takich jak Niemcy, spędzają więcej czasu na kontaktach twarzą w twarz z dziećmi, a więcej czasu na rozmowach z dzieckiem o dziecku. Rodzice w bardziej wspólnych kulturach, takich jak Kultury Afryki Zachodniej, spędzają więcej czasu rozmawiając z dzieckiem o innych ludziach, a Więcej Czasu z dzieckiem skierowanym na zewnątrz, tak aby dziecko widziało to, co widzi matka.,
Umiejętnościedytuj
umiejętności rodzicielskie pomagają rodzicom w wprowadzaniu dzieci w zdrową dorosłość, wpływając na ich rozwój oraz utrzymując ich negatywne i pozytywne zachowania. Potencjał poznawczy, umiejętności społeczne i funkcjonowanie behawioralne dziecko nabywa we wczesnych latach są zasadniczo zależne od jakości ich interakcji z rodzicami.,l on Learning mówi, że dzieci korzystają (unikają złych wyników rozwojowych), gdy ich rodzice:
- przekazują prawdę o wydarzeniach, ponieważ autentyczność rodziców, którzy wyjaśniają i pomagają dzieciom zrozumieć, co się dzieje i w jaki sposób są zaangażowane;
- zachowują spójność: rodzice, którzy wprowadzają regularne procedury, widzą korzyści w wzorcach zachowań swoich dzieci;
- wykorzystują dostępne im zasoby, docierając do społeczności i budując wspierającą sieć społeczną;
- interesują się edukacyjnymi i wczesnymi potrzebami rozwojowymi swojego dziecka (np..,g. zabawa, która wzmacnia socjalizację, autonomię, spójność, spokój i zaufanie.); i
- zachować otwarte linie komunikacji na temat tego, co dziecko widzi, uczy się i robi, i jak te rzeczy wpływają na niego.
umiejętności rodzicielskie są powszechnie uważane za naturalnie obecne u rodziców; istnieją jednak istotne dowody na to, że jest inaczej. Ci, którzy pochodzą z negatywnego lub wrażliwego środowiska dzieciństwa często (często nieumyślnie) naśladują zachowanie rodziców podczas interakcji z własnymi dziećmi., Rodzice z niedostatecznym zrozumieniem etapów rozwojowych mogą również wykazywać problematyczne rodzicielstwo. Praktyki rodzicielskie mają szczególne znaczenie podczas przemian małżeńskich, takich jak separacja, rozwód i ponowne małżeństwo; jeśli dzieci nie dostosują się odpowiednio do tych zmian, są narażone na negatywne skutki (np. zwiększone łamanie zasad, problemy z relacjami rówieśniczymi i zwiększone trudności emocjonalne).,
badania klasyfikują kompetencje i umiejętności wymagane w rodzicielstwie w następujący sposób:
- umiejętności relacji rodzic-dziecko: dobry czas spędzony, pozytywna komunikacja i zachwycony okazywanie uczuć.
- zachęcanie do pożądanych zachowań: pochwałę i zachętę, niewerbalną uwagę, ułatwianie angażujących działań.
- nauczanie umiejętności i zachowań: bycie dobrym przykładem, przypadkowe nauczanie, życzliwe komunikowanie umiejętności za pomocą odgrywania ról i innych metod, komunikowanie logicznych bodźców i konsekwencji.,
- zarządzanie niewłaściwym zachowaniem: ustalanie solidnych zasad i ograniczeń, kierowanie dyskusją, dostarczanie jasnych i spokojnych instrukcji, komunikowanie się i egzekwowanie odpowiednich konsekwencji, stosowanie restrykcyjnych taktyk, takich jak spokojny czas i czas z autorytatywną postawą, a nie autorytatywną.,
- przewidywanie i planowanie: zaawansowane planowanie i przygotowanie dziecka do wyzwań, poznawanie angażujących i dostosowanych do wieku działań rozwojowych, przygotowanie symbolicznej ekonomii do praktyki samozarządzania z wytycznymi, prowadzenie dalszych dyskusji, identyfikowanie możliwych negatywnych trajektorii rozwoju.
- umiejętności samoregulacji: monitorowanie zachowań (własnych i dziecięcych), wyznaczanie odpowiednich celów rozwojowych, ocena mocnych i słabych stron oraz wyznaczanie zadań praktycznych, monitorowanie i zapobieganie internalizowaniu i zewnętrznemu działaniu zachowań.,
- nastrój i umiejętności radzenia sobie: reframing i zniechęcanie nieprzydatnych myśli( dywersje, orientacja na cel i uważność), zarządzanie stresem i napięciem (własne i dziecięce), rozwijanie osobistych stwierdzeń i planów radzenia sobie w sytuacjach wysokiego ryzyka, budowanie wzajemnego szacunku i rozważania między członkami rodziny poprzez wspólne działania i rytuały.,
- umiejętności wsparcia partnerów: poprawa komunikacji osobistej, dawanie i otrzymywanie konstruktywnych informacji zwrotnych i wsparcia, unikanie negatywnych stylów interakcji w rodzinie, wspieranie i znajdowanie nadziei w problemach adaptacyjnych, prowadzenie wspólnego rozwiązywania problemów, promowanie szczęścia w związku i serdeczności.
konsekwencja jest uważana za „kręgosłup” pozytywnych umiejętności rodzicielskich, a „nadopiekuńczość” za słabość.
szkolenie Rodzicówedytuj
zdrowie psycho-społeczne rodziców może mieć znaczący wpływ na relacje rodzic-dziecko., Grupowe programy szkoleniowe i edukacyjne dla rodziców okazały się skuteczne w poprawie krótkoterminowego dobrobytu psycho-społecznego dla rodziców.
wartości Kulturoweedytuj
rodzice na całym świecie chcą tego, co ich zdaniem jest najlepsze dla ich dzieci. Jednak rodzice w różnych kulturach mają różne pomysły na to, co jest najlepsze. Na przykład rodzice w społecznościach łowców-zbieraczy lub ci, którzy przetrwają dzięki rolnictwu na własne potrzeby, mogą promować praktyczne umiejętności przetrwania od najmłodszych lat., Wiele takich kultur zaczyna uczyć dzieci używania ostrych narzędzi, w tym noży, przed pierwszymi urodzinami. W niektórych rdzennych społecznościach amerykańskich praca z dziećmi zapewnia dzieciom możliwość przyswojenia kulturowych wartości wspólnego uczestnictwa i zachowań prospołecznych poprzez obserwację i aktywność u boku dorosłych. Społeczności te cenią sobie szacunek, uczestnictwo i nieinterwencję, zasadę poszanowania autonomii przez wstrzymywanie niechcianych porad., Rodzimi amerykańscy rodzice starają się również zachęcać do ciekawości swoich dzieci poprzez permisywny styl rodzicielstwa, który umożliwia dziecku odkrywanie i uczenie się poprzez obserwację świata.
różnice w wartościach kulturowych powodują, że rodzice interpretują te same zachowania na różne sposoby. Na przykład, Europejska Amerykańska nagroda intelektualna acuity, zwłaszcza w wąskim” book learning ” sensie, i wierzą, że zadawanie pytań jest oznaką inteligencji. Włoscy rodzice cenią kompetencje społeczne i emocjonalne i wierzą, że dociekliwość świadczy o dobrych umiejętnościach interpersonalnych., Holenderscy rodzice cenią jednak niezależność, długą uwagę i przewidywalność; w ich oczach zadawanie pytań jest negatywnym zachowaniem, oznaczającym brak niezależności.
mimo to rodzice na całym świecie mają pewne prospołeczne cele behawioralne dla swoich dzieci. Hiszpańscy rodzice cenią szacunek i podkreślają stawianie rodziny ponad jednostkę. Rodzice w Azji Wschodniej kolejność nagród w gospodarstwie domowym przede wszystkim. W niektórych przypadkach powoduje to wysoki poziom kontroli psychologicznej, a nawet manipulacji ze strony głowy gospodarstwa domowego., Mieszkańcy Kipsigis w Kenii cenią dzieci, które są nie tylko mądre, ale także posiadają tę inteligencję w odpowiedzialny i pomocny sposób—zachowanie, które nazywają ng / om. Inne kultury, takie jak Szwecja i Hiszpania, również cenią sobie towarzyskość i szczęście.,
Kultury rdzennych Amerykanówedytuj
często rodzice w wielu rdzennych społecznościach amerykańskich używają różnych narzędzi w rodzicielstwie, takich jak opowiadania —jak mity— consejos (po hiszpańsku „porady”), dokuczanie edukacyjne, komunikacja niewerbalna, i obserwacyjnej nauki, aby uczyć swoje dzieci ważnych wartości i lekcji życia.
Storytelling jest sposobem dla rdzennych amerykańskich dzieci, aby dowiedzieć się o ich tożsamości, społeczności i historii kultury., Rodzime mity i folklor często uosabiają zwierzęta i przedmioty, potwierdzając przekonanie, że wszystko ma duszę i zasługuje na szacunek. Historie te pomagają również zachować język i są używane do odzwierciedlania pewnych wartości lub historii kulturowych.
consejo jest narracyjną formą udzielania porad. Zamiast bezpośrednio mówić dziecku, co ma robić w konkretnej sytuacji, rodzic może zamiast tego opowiedzieć historię o podobnej sytuacji., Główny bohater w historii ma pomóc dziecku zobaczyć, jakie mogą być konsekwencje jego decyzji, bez bezpośredniego podejmowania decyzji za niego. Uczy to dziecko być zdecydowane i niezależne, a jednocześnie zapewnia pewne wskazówki.
zabawna forma dokuczania jest metodą rodzicielską stosowaną w niektórych rdzennych społecznościach amerykańskich, aby utrzymać dzieci z dala od niebezpieczeństwa i kierować ich zachowaniem. Ta strategia rodzicielska wykorzystuje historie, fabrykacje lub puste zagrożenia, aby poprowadzić dzieci w podejmowaniu bezpiecznych, inteligentnych decyzji., Na przykład rodzic może powiedzieć dziecku, że istnieje potwór, który skacze na plecach dzieci, jeśli chodzą samotnie w nocy. To wyjaśnienie może pomóc utrzymać dziecko bezpieczne, ponieważ zaszczepienie tego strachu tworzy większą świadomość i zmniejsza prawdopodobieństwo, że będą wędrować samotnie w kłopoty.
w rodzinach Navajo rozwój dziecka koncentruje się częściowo na znaczeniu „szacunku” dla wszystkich rzeczy. „Szacunek” polega na rozpoznaniu znaczenia relacji z innymi rzeczami i ludźmi na świecie., Dzieci w dużej mierze poznają tę koncepcję poprzez niewerbalną komunikację między rodzicami a innymi członkami rodziny. Na przykład dzieci są inicjowane w młodym wieku do praktyki porannego biegu w każdych warunkach pogodowych. Podczas tego biegu społeczność wykorzystuje humor i śmiech ze sobą, bez bezpośredniego włączania dziecka-które może nie chcieć wcześnie wstać i biegać – aby zachęcić dziecko do uczestnictwa i stać się aktywnym członkiem społeczności. Rodzice promują również udział w porannych biegach, umieszczając dziecko na śniegu i każąc mu zostać dłużej, jeśli protestuje.,
rdzenni amerykańscy rodzice często włączają dzieci do codziennego życia, w tym zajęć dla dorosłych, pozwalając dziecku uczyć się poprzez obserwację. Praktyka ta jest znana jako LOPI, nauka poprzez obserwację i Pitching, gdzie dzieci są zintegrowane ze wszystkimi rodzajami dojrzałych codziennych zajęć i zachęcane do obserwowania i wnoszenia wkładu w społeczność. Ta integracja jako narzędzie rodzicielskie promuje zarówno uczestnictwo w społeczności, jak i uczenie się.,
jeden godny uwagi przykład pojawia się w niektórych społecznościach Majów: młode dziewczęta nie mogą przebywać w palenisku przez dłuższy czas, ponieważ kukurydza jest święta. Chociaż jest to wyjątek od ich preferencji kulturowych w zakresie włączania dzieci do zajęć, w tym gotowania, jest to silny przykład nauki obserwacyjnej. Dziewczyny Majów mogą tylko patrzeć, jak ich matki robią tortille przez kilka minut na raz, ale świętość aktywności przyciąga ich zainteresowanie., Następnie będą ćwiczyć ruchy, których matka używała na innych przedmiotach, takich jak wyrabianie cienkich kawałków plastiku, takich jak tortilla. Z tej praktyki, gdy dziewczyna osiągnie wiek, jest w stanie usiąść i zrobić tortille, nie otrzymując nigdy żadnych wyraźnych instrukcji słownych.
imigranci w Stanach Zjednoczonych: socjalizacja etniczno-rasowaedytuj
ze względu na rosnącą różnorodność rasową i etniczną w Stanach Zjednoczonych, badania socjalizacji etniczno-rasowej zyskały na znaczeniu., Rodzicielska socjalizacja etniczno-rasowa jest sposobem przekazywania zasobów kulturowych w celu wspierania psychospołecznego dobrego samopoczucia dzieci koloru. Celem socjalizacji etniczno-rasowej jest: przekazanie pozytywnego spojrzenia na swoją grupę etniczną i pomoc dzieciom w radzeniu sobie z rasizmem. Poprzez metaanalizę opublikowanych badań nad socjalizacją etniczno-rasową socjalizacja etniczno-rasowa pozytywnie wpływa na dobrobyt psychospołeczny., Ten metaanalityczny przegląd koncentruje się na badaniach istotnych dla czterech wskaźników umiejętności psychospołecznych i tego, jak na nie wpływają Stadium rozwojowe, rasa i pochodzenie etniczne, projekty badawcze oraz różnice między raportami rodziców i dzieci. Wymiary socjalizacji etniczno-rasowej, które są brane pod uwagę przy poszukiwaniu korelacji z umiejętnościami psychospołecznymi, to: socjalizacja kulturowa, przygotowanie do uprzedzeń, promowanie nieufności i egalitaryzmu.,
wymiar socjalizacji etniczno-rasowej definiuje się następująco: socjalizacja kulturowa jest procesem przekazywania obyczajów kulturowych, przygotowanie do uprzedzeń waha się od pozytywnych lub negatywnych reakcji na Rasizm i dyskryminację, promowanie warunków nieufności synergia w kontaktach z innymi rasami i egalitaryzm stawia podobieństwa między rasami na pierwszym miejscu., Kompetencje psychospołeczne są zdefiniowane w następujący sposób: postrzeganie siebie obejmuje postrzegane przekonania o możliwościach akademickich i społecznych, relacje interpersonalne zajmują się jakością relacji, uzewnętrznianie zachowań zajmuje się obserwowalnymi kłopotliwymi zachowaniami, a internalizowanie zachowań zajmuje się inteligencją emocjonalną i regulacją. Wiele sposobów interakcji tych domen i kompetencji wykazało niewielkie korelacje między socjalizacją etniczno-rasową a psychospołecznym zdrowiem, ale ta praktyka rodzicielska nadal wymaga dalszych badań.,
Ta metaanaliza wykazała, że etapy rozwojowe wpływają na postrzeganie socjalizacji etniczno-rasowej przez dzieci. Praktyki socjalizacji kulturowej wydają się wpływać na dzieci w podobny sposób na wszystkich etapach rozwoju, z wyjątkiem przygotowania do uprzedzeń i promowania nieufności, które są zachęcane do starszych dzieci w wieku. Istniejące badania pokazują, że socjalizacja etniczno-rasowa służy Afroamerykanom pozytywnie przeciwko dyskryminacji. Przewidywano, że badania przekrojowe będą miały większe rozmiary efektów, ponieważ korelacje są zawyżone w tego rodzaju badaniach., Raporty rodziców o wpływie socjalizacji etniczno-rasowej są pod wpływem „intencji”, więc raporty dzieci wydają się być bardziej dokładne.
wśród innych wniosków płynących z tej metaanalizy, socjalizacja kulturowa i postrzeganie siebie miały niewielką pozytywną korelację, socjalizacja kulturowa i promowanie nieufności miały małą negatywną korelację, a relacje międzyludzkie miały pozytywny związek z socjalizacją kulturową i przygotowaniem do uprzedzeń., W odniesieniu do stadiów rozwojowych socjalizacja etniczno-rasowa miała niewielką, ale pozytywną korelację z postrzeganiem siebie w dzieciństwie i wczesnym okresie dojrzewania. W oparciu o projekty badawcze nie było znaczących różnic, co oznacza, że badania przekrojowe i badania podłużne wykazały małe pozytywne korelacje między socjalizacją etniczno-rasową a postrzeganiem siebie. Różnice reporterskie między rodzicami i dziećmi wykazały pozytywne korelacje między socjalizacją etniczno-rasową, gdy są związane z internalizacją zachowań i relacji międzyludzkich., Te dwie korelacje wykazały większy rozmiar efektu w przypadku raportów dla dzieci w porównaniu do raportów dla rodziców.
metaanaliza na poprzednich badaniach pokazuje tylko korelacje, więc istnieje potrzeba badań eksperymentalnych, które mogą pokazać związek przyczynowy między różnymi domenami i wymiarami. Zachowanie dzieci i adaptacja do tego zachowania może wskazywać na dwukierunkowy efekt, który może być również rozwiązany przez badania eksperymentalne., Istnieją dowody na to, że socjalizacja etniczno-rasowa może pomóc dzieciom kolorowym w uzyskaniu umiejętności społeczno-emocjonalnych, które mogą pomóc im przejść przez rasizm i dyskryminację, ale należy przeprowadzić dalsze badania, aby zwiększyć uogólnienie istniejących badań.
Dodaj komentarz