Percy Bysshe Shelley (ur. 1792, zm. 8 lipca 1822) – angielski poeta romantyczny. Jako radykał w swojej poezji, a także w swoich poglądach politycznych i społecznych, Shelley nie osiągnął sławy za życia, ale uznanie dla jego poezji rosło stopniowo po jego śmierci., Shelley był kluczowym członkiem ścisłego kręgu wizjonerskich poetów i pisarzy, do których należeli Lord Byron, Leigh Hunt, Thomas Love Peacock i jego własna druga żona, Mary Shelley, autorka Frankensteina.
Shelley jest chyba najbardziej znany z takich klasycznych wierszy jak Ozymandias, Oda do zachodniego wiatru, do Skylark, Muzyka, kiedy Miękkie głosy umierają, Chmura i maska anarchii., Jego inne ważniejsze dzieła to długie, wizjonerskie wiersze, takie jak Queen Mab (później przerobione jako Demon Świata), Alastor, The Revolt Of Islam, Adonaïs, the unfinished work the Triumph of Life oraz wizjonerskie dramaty Cenci (1819) i Prometheus Unbound (1820).
jego bliski krąg wielbicieli obejmował jednak niektórych postępowych myślicieli tamtych czasów, w tym jego przyszłego teścia, filozofa Williama Godwina., Chociaż twórczość poetycka i prozatorska Shelleya pozostawała niezmienna przez całe jego życie, większość wydawców i czasopism odmówiła publikacji jego pracy z obawy przed aresztowaniem za bluźnierstwo lub bunt. Shelley nie dożył sukcesu i wpływów, chociaż sięgają one do dnia dzisiejszego nie tylko w literaturze, ale w głównych ruchach myśli społecznej i politycznej.
Shelley stał się idolem kolejnych trzech lub czterech pokoleń poetów, w tym ważnych poetów wiktoriańskich i Prerafaelitów, takich jak Robert Browning i Dante Gabriel Rossetti., Podziwiali go Oscar Wilde, Thomas Hardy, George Bernard Shaw, Bertrand Russell, W. B. Yeats, Karl Marx, Upton Sinclair i Isadora Duncan. Na obywatelskie nieposłuszeństwo Henry ' ego Davida Thoreau wpłynęło najwyraźniej niestosowanie przemocy przez Shelleya w proteście i działaniach politycznych. — z Wikipedii
Dodaj komentarz