wśród mitów, które napędzały Hiszpanów do dalekich krańców Północnej Nowej Hiszpanii (kolonialnego Meksyku) była legenda o siedmiu miastach. Mit ten był początkiem Muzułmańskiego podboju Portugalii na początku VIII wieku. Podobno w 714 roku siedmiu biskupów katolickich i ich wierni wyznawcy uciekli przez Atlantyk do krainy znanej jako Antylia, której nazwa, nawiasem mówiąc, była źródłem nazwy Antyle, która początkowo była stosowana do zachodnich Wysp Indii na Karaibach., Na Wyspach Antyliańskich nie udało się wyprodukować dużych ilości złota i srebra, a w 1539 roku ziemie zgłoszone przez Cabeza de Vaca i jego towarzyszy zostały uznane za El Dorado znane jako Cíbola. W tym samym roku wicekról Antonio de Mendoza wysłał Fraya Marcosa de Niza i afrykańskiego Estevanico na wyprawę rozpoznawczą. Ta eksploracja kosztowała życie Estevanico w Háwikuh, najdalej na południe wysuniętej części Zuñi pueblos w zachodnim Nowym Meksyku. Po powrocie do Nowej Hiszpanii Fray Marcos poinformował, że widział złote miasta, z których najmniejsze były większe niż Meksyk., W 1540 roku ekspedycja Kontynuacyjna Francisco Vázqueza de Coronado zdobyła Háwikuh i dowiedziała się o jego prawdziwej naturze, jak również innych pobliskich pueblos. W następnym roku rozczarowanie siedmioma miastami Cíbola skłoniło Coronado do rozpoczęcia daremnych poszukiwań Quiviry-przedsięwzięcia, które przekroczyło Panhandle.
Dodaj komentarz