Susza i ludzie doprowadzili ptaka słonia i Dodo wymarły

Madagaskar jest dużą wyspą, ale stosunkowo odizolowaną, leżącą około 260 mil od południowo-wschodnich wybrzeży Afryki., Dzięki swojej niedostępności długo uważano, że Madagaskar został odkryty późno przez ludzi, zapewniając” zaginiony świat ” dla unikalnej endemicznej megafauny, takiej jak gigantyczne lemury, hipopotam karłowaty, żółw olbrzymi i największy ptak na świecie, ptak Słoń Aepyornis maximus. Datowane skamieniałości pokazują, że większość megafauny Madagaskaru wyginęła mniej niż 1500 lat temu, a pisemne zapisy sugerują, że niektóre gatunki stworzyły ją nawet we wczesnych czasach nowożytnych.

naukowcy od dawna debatują, czy winą za ich wymarcie są ludzie czy zmiany klimatyczne., Obecnie złoża jaskiniowe mogą stanowić możliwą odpowiedź, pokazując, że niezwykle suche warunki zbiegły się z rosnącą populacją ludzką na wyspie, stawiając izolowany ekosystem pod dużym obciążeniem.

w 2008 roku pogłoski o odkryciu kości dinozaurów doprowadziły antropolog Patricię Wright do Ilakaki, w południowo-środkowej części wyspy. Domniemane kości dinozaurów, odkryte przypadkowo podczas poszukiwań szafirów, w rzeczywistości były kośćmi gigantycznych lemurów, hipopotamów, gigantycznych żółwi, krokodyli i ptaków słoniowych. Kiedy Kości zostały zbadane w 2016 roku, zoolodzy dokonali ważnego odkrycia., Niektóre z 10 500-letnich kości wykazały rowki wykonane kamiennymi narzędziami. Odkrycie to sugeruje, że ludzie przybyli ponad 8000 lat wcześniej niż wcześniej sądzono, a ludzie i gigantyczne zwierzęta współistniały na wyspie przez tysiąclecia. Wydaje się, że ludzie na początku nie wpływali negatywnie na środowisko.

w nowym badaniu zespół badawczy zrekonstruował klimat całego regionu badając speleoty Znalezione w jaskiniach Madagaskaru i Rodrigues – małej, odległej wyspie 1000 mil na wschód od Madagaskaru. Wyspa została skolonizowana zaledwie 1000 do 500 lat temu., Dzięki temu jest to idealne miejsce do analizy speleotemów, złóż mineralnych powstałych w jaskini, które mogą służyć jako zapis starożytnych środowisk i klimatów. Analizując stężenie tlenu, węgla i pierwiastków śladowych w pojedynczych warstwach speleothemów, naukowcy zrekonstruowali zmienność temperatury i opadów na Wyspach Madagaskar, Rodrigues i Mauritius w ciągu ostatnich 8000 lat.,

badania sugerują, że południowo-zachodni Ocean Indyjski przeszedł trzy główne susze około 4500 lat temu, a ekstremalnie suchy okres zbiegł się z masowym wymieraniem na Madagaskarze 1500 lat temu. Szczyt pyłku traw zachowanych na bagnach całej wyspy pokazuje, że pastwiska i pola uprawne zastąpiły rodzime lasy ponad 1000 lat temu, co sugeruje również znaczny wzrost populacji ludzkiej., Ponieważ megafauna Madagaskaru przetrwała poprzednie susze, badacze sugerują, że działalność człowieka, jak polowania, Rolnictwo i niszczenie siedlisk, odegrała dodatkową rolę w tej ostatniej. Około 500 lat temu pierwsi Europejczycy postawili stopę na Madagaskarze.

Madagaskar nie był jedyną wyspą na Oceanie Indyjskim doświadczającą utraty różnorodności biologicznej. Na wyspie Mauritius, około 370 mil na zachód od Rodrigues, nielotny ptak Raphus cucullatus, popularnie znany jako „Dodo”, wyginął między 1600 A 1800 rokiem., Stała kolonizacja Rodrigues oznaczała wylesianie na całej wyspie i wymarcie odpowiednika Dodo, Rodrigues solitaire (pezophaps solitaria).