ustalanie cen i inne wymagania horyzontalne

oto jak uniknąć „czerwonych świateł” i poruszać się „żółtymi światłami” prawa antymonopolowego.

w pierwszej kolumnie z tej serii omówiliśmy, w jaki sposób przepisy antymonopolowe są sygnałami świetlnymi dla biznesu., Celem tej kolumny jest najważniejsze antymonopolowe „czerwone światło” – horyzontalne ustalanie cen-oraz kilka praktyk biznesowych, które, choć powszechne, są w rzeczywistości” żółtymi światłami”, które mogą prowadzić do znacznego ryzyka antymonopolowego, jeśli nie zostaną podjęte z ostrożnością.

Co to jest poziome ustalanie cen?

horyzontalne ustalanie cen występuje, gdy dwóch lub więcej konkurentów spiskuje w celu ustalenia cen, poziomów cen lub warunków cenowych dla swoich towarów lub usług. Z bardzo ograniczonymi wyjątkami ustalanie cen jest samo w sobie nielegalne, niezależnie od jego racjonalności lub faktycznego wpływu na konkurencję., W rezultacie ustalanie cen to poważna sprawa. Grzywny i wyroki karne omówione w pierwszej kolumnie tej serii wynikają z dochodzeń Departamentu Sprawiedliwości w sprawie ustalania cen.

uważaj. Porozumienia między konkurentami mogą stanowić ustalanie cen, nawet jeśli nie wiążą się z ostateczną ceną produktu. Przykładami niezgodnych z prawem ustaleń dotyczących ustalania cen są Porozumienia między konkurentami dotyczące:

• metody wyceny cen.
• jednolite lub standardowe dodatki handlowe.
• różnice cenowe między gatunkami produkcji.,
• procent rabatów funkcjonalnych.
• cena lub funkcja reklamy.
• warunki wysyłki lub kredytu.

Inne rodzaje umów, takie jak te, które zakłócają konkurencję lub dążą do kontrolowania produkcji, również mają wpływ na cenę i mogą budzić poważne obawy dotyczące ochrony konkurencji.

ustalanie cen jest samo w sobie nielegalne, o ile istnieją przepisy antymonopolowe., Tak więc większość ustalania cen nie odbywa się za wyraźną zgodą, a bezpośrednie dowody zmowy są rzadkie (chociaż istnieją pewne zadziwiające wyjątki). Ogólnie rzecz biorąc, zmowa jest dokonywana subtelnie i dlatego jest udowodniona przez wnioskowanie z powszechnie stosowanych praktyk biznesowych obejmujących komunikację i współpracę między konkurentami. To sprawia, że ważne jest, aby mieć świadomość tego, jakie wspólne praktyki tworzą to ryzyko i jak zgodnie z prawem zaangażować się w nich, aby zminimalizować ryzyko.,

wymiana informacji z konkurentami

Ogólnie rzecz biorąc, chociaż nie jest to nielegalne jako takie, najlepiej nigdy nie dyskutować z konkurentami o cenach, kosztach, produkcji, Warunkach Zakupu, terytoriach lub klientach. Chociaż sądy uznają, że wymiana informacji o cenach może w niektórych przypadkach zwiększyć efektywność ekonomiczną i sprawić, że rynki będą bardziej, a nie mniej konkurencyjne, bezpośrednia wymiana cen jest rutynowo uważana za dowód systemu, który narusza przepisy antymonopolowe.,

dane cenowe są najlepiej udostępniane przez konkurentów, jeśli w ogóle, tylko pośrednio i w sposób, który sprawia, że informacje przekazywane konkurentom kumulują się i są ogólne. Nawet tam, gdzie wymiana informacji odbywa się ostrożnie i z najlepszymi intencjami, najważniejszym czynnikiem decydującym o tym, czy prawo zostało naruszone, jest możliwość wykazania antykonkurencyjnego efektu cenowego.

chociaż wymiana informacji o kosztach jest mniej problematyczna z punktu widzenia ochrony konkurencji, stosuje się te same ostrzeżenia., Należy również zwrócić uwagę na wymianę kredytów, produkcji i innych poufnych informacji biznesowych, ponieważ każdy może i ma wpływ na ostateczną cenę produktu.

największym niebezpieczeństwem wynikającym z wymiany poufnych informacji między konkurentami jest to, że tworzy on jeszcze jeden fakt, z którego jury może wywnioskować, że sam w sobie nielegalny spisek ustalający ceny., Nietrudno sobie wyobrazić, że jury stwierdzi, że istnieje spisek, w którym konkurenci wymieniają cenniki, a ich ceny następnie rosną do tego samego poziomu, nawet jeśli ceny były czysto przypadkowe i niewinne.

zbieranie informacji o konkurentach

firmy z pewnością mogą i szukają informacji o swoich konkurentach, ale powinny to robić z innego źródła niż konkurent. Na przykład przedsiębiorstwo może legalnie uzyskać cennik konkurenta od dystrybutora lub z publicznego dokumentu ofertowego.,

ze względu na wnioski, jakie można wyciągnąć z wykorzystania tych informacji, jednak każdy pracownik otrzymujący konkurencyjny cennik powinien jednocześnie udokumentować na piśmie kiedy, gdzie, w jaki sposób i od kogo otrzymano cennik.

Ponieważ informacje stają się coraz bardziej dostępne na stronach internetowych konkurentów, firma może również znaleźć tam przydatne informacje, z zastrzeżeniem odpowiedniej dokumentacji źródła publicznego.,

powszechne jest również zbieranie informacji w postaci danych dotyczących sprzedaży i produkcji od poszczególnych członków, agregowanie tych danych i rozpowszechnianie ich wśród członków Stowarzyszenia. Również to jest ogólnie dopuszczalne; pod warunkiem, że stowarzyszenie handlowe dba o to, aby informacje były wystarczająco zagregowane, tak aby stowarzyszenie nie działało jedynie jako łącznik między konkurentami w celu wymiany informacji wrażliwych.,

Jeśli jednak rynek właściwy jest skoncentrowany, nawet wymiana informacji publicznej może być uznana za zawarcie porozumienia między członkami Stowarzyszenia w celu ograniczenia produkcji i podniesienia cen poprzez sygnalizowanie planowanych zachowań., W związku z tym, gdy istnieje skoncentrowany rynek, rozsądne jest nie tylko unikanie wymiany informacji o cenach z konkurentami, ale również konsultowanie się z radcą prawnym przed uczestnictwem w jakiejkolwiek działalności stowarzyszeń handlowych lub ankiecie analityków branżowych lub zapytaniem o informacje o cenach, w tym rabaty, rabaty, warunki Wysyłki i kredytu lub odpowiadanie na nie.

Wspólne zakupy& inne umowy o współpracy z konkurentami

umowy o wspólnych zakupach mogą być zgodne z prawem, ponieważ ich skutki mogą być sprzyjające konkurencji., Z powodu rozpowszechnienia takich rozwiązań, jak również innych współpracy konkurentów w zakresie wspólnych badań i rozwoju, produkcji, marketingu, dystrybucji i sprzedaży, Federalna Komisja Handlu i Departament Sprawiedliwości USA przyjęły formalne wytyczne antymonopolowe dotyczące współpracy między konkurentami w kwietniu 2000 r.,

te wytyczne i późniejsze interpretacje obu agencji stanowią ramy analityczne i konkretne „bezpieczne przystanie” oparte na takich czynnikach, jak udział w rynku, koncentracja na rynku oraz zakres i długość współpracy, z których wszystkie pomagają ocenić, czy proponowane wspólne działanie jest mniej lub bardziej prawdopodobne, aby osiągnąć wydajność, która przyniesie korzyści konsumentom.,

ogólnie rzecz biorąc, im większy udział w rynku konkurentów indywidualnie lub jako proponowana Grupa, tym ściślejsza będzie kontrola, która będzie stosowana, ale każda firma rozważająca wspólne wysiłki z jednym lub większą liczbą konkurentów powinna uważnie przeanalizować wytyczne.

Inne porozumienia niezwiązane z cenami

niektóre wspólne porozumienia horyzontalne nie wiążą się z cenami, ale mimo to są często uważane za antykonkurencyjne i w związku z tym nielegalne., Być może najbardziej znane są uzgodnione odmowy lub grupowe bojkoty—porozumienia, w których osoby na tym samym poziomie horyzontalnym rynku zgadzają się nie zajmować się konkurentami, klientami lub dostawcami.

celem bojkotu jest niekorzyść konkurentów i często odbywa się to poprzez odcięcie konkurentowi dostępu do niezbędnej dostawy, obiektu lub rynku, albo poprzez bezpośrednie zaprzeczenie, albo poprzez inny przymus. Te wspólne odmowy są często przedmiotem prywatnych pozwów antymonopolowych (i roszczeń o wysokie odszkodowanie) i skarg do organów regulacyjnych antymonopolowych.,

Nawet szereg rzekomo wertykalnych relacji między dealerem a jego różnymi dostawcami, w wyniku których dostawcy bojkotują konkurentów dealera, może naruszać przepisy antymonopolowe.

aby uniknąć tego potencjalnego ryzyka, dostawcy i dealerzy muszą przestrzegać kilku prostych zasad:

• dostawcy nigdy nie powinni zgadzać się z konkurentami, aby odmówić sprzedaży produktów zwykłym dealerom lub klientom.,
• dostawca nigdy nie powinien zgadzać się z grupą swoich klientów lub dealerów, aby nie zajmować się innym dealerem lub klientem.
• konkurujący dealerzy muszą pamiętać, że przepisy antymonopolowe postrzegają ich jako konkurentów i surowo postrzegają wszelkie porozumienia horyzontalne między nimi.
• poszkodowani dealerzy powinni złożyć skargę bezpośrednio do dostawcy, bez angażowania innych dealerów, a dostawca powinien jedynie uprzejmie słuchać, podejmować działania, jeśli takie istnieją, jednostronnie, bez angażowania skarżącego dealera, a tym bardziej uzgadniać sposób działania.,

umowy horyzontalne dotyczące podziału rynków lub alokacji klientów są również same w sobie niezgodne z prawem i stanowią blisko drugą pozycję w stosunku do systemów ustalania cen w liczbie potępionych umów. Na przykład fałszowanie ofert jest uważane za Umowę o przydzielaniu klientów i skutkuje karami więzienia dla uczestników. Niezgodny z prawem jest również podział rynku pomiędzy potencjalnych, jak również rzeczywistych konkurentów.

przydziały klientów i podział terytorium między konkurentów są generalnie potępiane, ponieważ są pośrednimi formami produkcji lub ograniczeń produkcji., Na przykład umowy o wyłącznej dystrybucji między konkurentami, które ograniczają jedną ze stron konkurowania na rynku drugiej strony, mogą stanowić alokację horyzontalną, która odmawia konsumentom na obu rynkach korzyści wynikających z konkurencji pod względem ceny i jakości.

natomiast sądy uznały, że niektóre produkty nie mogą być oferowane bez ograniczonej współpracy między konkurentami. Na przykład profesjonalne ligi sportowe nie mogłyby produkować gier bez umów dotyczących harmonogramów, zasad i niektórych podziałów wpływów z bramek.,

w takich sytuacjach, w których horyzontalny podział rynku i klientów jest pomocniczy w integracji działalności gospodarczej przez strony i w których te zintegrowane działania gospodarcze są rzeczywiście prokonkurencyjne, sądy oceniają działania zgodnie z zasadą rozsądku.

przymierza nie konkurujące są analizowane zgodnie z regułą rozumu. Przymierza, aby nie konkurować, mają wiele implikacji biznesowych i prawnych, ale w kontekście ochrony konkurencji są zwykle badane pod kątem racjonalności w odniesieniu do czasu, terytorium i rodzaju produktu., Powodowie ponoszą duży ciężar, aby udowodnić, że przymierze nie konkurować narusza Sherman Act, gdy Przymierza powstają jako część legalnej transakcji biznesowej.

aby być zgodnym z prawem, restrykcyjne Przymierza muszą być tylko:

• pomocnicze do głównego celu zgodnego z prawem umowy.
• ani narzucony przez partię z monopolistyczną władzą, ani w pogłębieniu monopolu.
• częściowy charakter i rozsądnie ograniczony w czasie i zakresie.,
• ,

aby odnieść sukces w roszczeniu o naruszenie § 1 oparte na umowie o zakazie konkurencji, pozwany musi świadomie wyegzekwować nieważną umowę o zakazie konkurencji, a powód musi wykazać negatywny wpływ na konkurencję na właściwym rynku wynikający z egzekwowania tego przepisu, albo poprzez bezpośrednie dowody (na przykład wykazanie spadku podaży) lub bardziej rozbudowane wykazanie negatywnego wpływu na konkurencję bez uzasadnienia prokonkurencyjnego., W związku z tym, co do zasady, o ile porozumienie o braku konkurencji nie stanowi alokacji klientów lub rynków, przetrwają one wyzwanie antymonopolowe.

w skrócie, o ile współpraca konkurentów może występować na wielu płaszczyznach i często mieć znaczący, korzystny wpływ na rynek, może też mieć dokładnie odwrotny skutek., Z reguły zawsze rozsądnie jest zacząć od założenia, że jakakolwiek współpraca między konkurentami to żółte światło, a potencjalnie czerwone światło w praktyce, jeśli nie Polityka, bardziej niż uzasadniające wcześniejsze konsultacje z działem prawnym przed posuwaniem się do przodu.

aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj kwestie cenowe i prawo antymonopolowe . Roberta F. Howell jest partnerem w Foley & Lardner LLP w Madison, Wis. Jest współprzewodniczącą praktyki dystrybucji i franczyzy firmy.