najstarsza wzmianka tekstowa o wiatrówce pochodzi ze starożytnego chińskiego tekstu Huainanzi z około 139 r.p. n. e., który opisuje „wiatrówkę obserwującą wiatr” (hou feng shan, 侯風扇). Wieża wiatrów na starożytnej greckiej agorze w Atenach nosiła niegdyś na swoim dachu wiatrownicę w formie brązowego Trytona trzymającego pręt w wyciągniętej dłoni, obracającego się, gdy wiatr zmienił kierunek. Poniżej znajdował się Fryz ozdobiony ośmioma greckimi bóstwami wiatru. Ośmiometrowa konstrukcja zawierała zegary słoneczne i zegar wodny w środku. Pochodzi z około 50 p. n. e.,
dokumenty wojskowe z okresu Trzech Królestw w Chinach (220-280) określają pogodę jako „pięć uncji” (wu liang, 五兩), nazwane od wagi jej materiałów. W III wieku Chińskie łopatki pogodowe miały kształt ptaków i przyjęły nazwę” ptaka wskazującego wiatr ” (xiang feng wu, 相風烏)., Sanfu huangtu (三輔黃圖), księga z III wieku napisana przez Miao changyana o pałacach w Chang ' an, opisuje wiatrownicę w kształcie ptaka umieszczoną na dachu wieży, która prawdopodobnie była również anemometrem:
Han 'Ling Tai (Platforma Obserwatorium) znajdowała się osiem li na północny zachód od Chang' an. Nazywany był „Ling Tai”, ponieważ pierwotnie był przeznaczony do obserwacji Yin i Yang oraz zmian zachodzących w ciałach niebieskich, ale w Han zaczęto go nazywać Qing Tai., Guo Yuansheng w swoim Shu Zheng Ji (zapiskach z wypraw wojskowych) mówi, że na południe od pałaców znajdowała się Ling Tai, wysoka na piętnaście ren (120 stóp), na której szczycie znajdowała się sfera armilarna wykonana przez Zhang Henga. Był też brązowy ptak wskazujący na wiatr (xiang feng Tong wu), który był poruszany przez wiatr; i mówiono, że ptak poruszał się, gdy wiał wiatr 1000-li. Był też brązowy gnomon o wysokości 8 stóp, długości 13 stóp i szerokości 1 stopy 2 cale. Według inskrypcji powstała ona w 4 roku panowania Taichu (101 p. n. e.).,
najstarszym zachowanym wiatrakiem w kształcie koguta jest Gallo di Ramperto, wykonany w 820 roku, a obecnie przechowywany w Museo di Santa Giulia w Brescii w Lombardii.
Papież Leon IV umieścił koguta na starej Bazylice św. Piotra lub starej Bazylice Konstantyńskiej.
papież Grzegorz i powiedział, że kogut (kogut) „był najbardziej odpowiednim godłem chrześcijaństwa”, jest „godłem św. Piotra”, odniesienie do Łukasza 22:34, w którym Jezus przewiduje, że Piotr zaprze się go trzy razy, zanim kogut pianie.,
w wyniku tego kogut stopniowo zaczął być używany jako wiatrołap na wieżach kościelnych, a w IX wieku papież Mikołaj I nakazał umieszczenie Figury na każdej wieży kościelnej.
gobelin z Bayeux z 1070 roku przedstawia mężczyznę instalującego kutasa w Opactwie Westminsterskim.
jedna z alternatywnych teorii o pochodzeniu wiatraków na wieżach kościelnych jest taka, że był to symbol czujności duchowieństwa wzywającego ludzi do modlitwy.
inna teoria mówi, że kogut nie był symbolem chrześcijańskim, ale emblematem słońca pochodzącym od gotów.,
w kilku kościołach stosowano łopatki pogodowe w kształcie emblematów swoich patronów. Miasto Londyn ma dwa zachowane przykłady. Wiatrowskaz Świętego Piotra na Cornhill ma kształt nie koguta, ale klucza, Natomiast Wiatrowskaz Świętego Wawrzyńca ma kształt kraty.
wczesne łopatki pogodowe miały bardzo ozdobne wskaźniki, ale współczesne łopatki pogodowe są zwykle prostymi strzałkami, które rezygnują z kierunkowskazów, ponieważ instrument jest podłączony do zdalnej stacji odczytu., Wczesny przykład tego był zainstalowany w budynku Admiralicji Royal Navy w Londynie – łopatka na dachu była mechanicznie połączona z dużą tarczą w sali konferencyjnej, więc starsi oficerowie zawsze byli świadomi kierunku wiatru, gdy się spotkali.
nowoczesne aerovany łączą łopatkę kierunkową z anemometrem (urządzeniem do pomiaru prędkości wiatru). Współpozycjonowanie obu instrumentów pozwala im korzystać z tej samej osi (pionowego pręta) i zapewnia skoordynowany odczyt .
Dodaj komentarz