Kiedy po raz pierwszy zaczęliśmy filmować ten raport o latach Idi Amin Dada w Ugandzie (1971-1979), spodziewaliśmy się usłyszeć potępiające relacje o brutalności, która oznaczała czas despoty w władzy. Ale ku naszemu zdziwieniu okazało się, że tylko najstarsi Ugandyjczycy, ci, którzy przeżyli tę erę dyktatury – niezależnie od tego, czy odgrywali aktywną rolę, czy byli ofiarami ubocznymi – żałowali niestabilności i masakr.,
czyli wystarczyło 40 lat, żeby Ugandyjczycy zapomnieli o 300 tys. zgonów przypisywanych rządom Amina? Przeoczyć fakt, że okrucieństwa popełniane przez jego ludzi były ich codziennością, że ludzie żyli w strachu, że Ugandyjczycy mogą być porwani i torturowani na śmierć, aby przyznać się do zbrodni, której nie popełnili?
drugie najmłodsze Państwo Świata
z 80% populacji poniżej 30 roku życia, Uganda jest obecnie drugim najmłodszym krajem na świecie pod względem wieku ludności. Niewielu pamięta lata Amina., Najmłodsi poznali jedynie obecnego prezydenta, Yoweri Museveni ' ego, sprawującego władzę od 1986 roku. Uganda cieszy się obecnie najdłuższym okresem stabilności politycznej od uzyskania niepodległości w 1962 roku i ma duże nadzieje na przyszłą produkcję ropy naftowej. Jednak miliony młodych ludzi nadal poszukują pracy, podczas gdy liczba ludności wciąż rośnie, a korupcja wciąż szerzy się.
w umysłach najmłodszych nostalgia za Ugandą, która miała wpływ na scenę międzynarodową, a gdzie powstawały „szpitale i drogi”, zastąpiła spuściznę mrocznych rozdziałów historii., Jedna z najważniejszych infrastruktur w stolicy, Kampali, rzeczywiście została zbudowana w tym czasie-w czasie, gdy Uganda objęła nawet wiodącą pozycję w światowej produkcji kawy. Wielu polityków nadal dostosowuje się do tego ekonomicznego Dziedzictwa dzisiaj, jak pastor Abwed Bwanika, nieudany kandydat na prezydenta, który udzielił nam tylko kilku minut wywiadu.
w tym raporcie spotkaliśmy młodych ludzi nostalgicznych za wyimaginowanym i minionym złotym wiekiem, ale także starszych Ugandyjczyków, którzy o niczym nie zapomnieli. Jak Ndawula Seguya, który stracił brata i wziął broń przeciwko Amin., Albo Sanjiv Patel, Ugandyjczyk pochodzenia indyjskiego, który musiał uciekać z kraju, gdy Amin zarządził, że Indianie kradną Ugandyjczykom pracę. Spotkaliśmy nawet byłego fotografa dyktatora, Elly Rwakoma. On też musiał uciekać – z powodu zdjęcia, które nie spodobało się Aminowi. Despota lub Bohater, Amin pozostaje bardzo obecny w umysłach Ugandyjczyków dzisiaj.
Dodaj komentarz