Neil Jammieson
Ten układ między miastem a hrabstwem nigdy nie był legalny. Po pierwsze, plan podziału miasta St. Louis od hrabstwa został złożony po północy 3 lipca 1875—w święto narodowe, gdy dokumenty prawne nie mogą być składane.
Po Drugie głosowanie na oddzielenie miasta od powiatu nie powiodło się., Mieszkańcy miasta ledwo głosowali na tak (11,878 do 11,525), a mieszkańcy hrabstwa głosowali na nie (2,617 do 848).
potem było ponowne przeliczenie-po sędzia w Missouri Court of Appeals wyrzucił karty do głosowania, które wykazały częściowo wymazane głosy na tak zastąpione nos. według St. Louis Globe-Demokrata, urzędnicy wyborów przyznał, że ” wypchane fałszywymi głosami przez garstkę, przysiągł fałszywych zwrotów i za pomocą każdego urządzenia krzywoprzysięstwa, korupcji i łobuzów zrobił wszystko, co leżało w ich mocy, aby przekształcić wybory w bezwstydną farsę.,”Powiedzieli, że zostali skierowani do sfałszowania hrabiego przez polityków (zarówno w mieście, jak i w hrabstwie), którzy obawiali się, że stracą władzę, jeśli środek przejdzie. Winni politycy nie zostali oskarżeni, ale sąd nakazał ponowne przeliczenie głosów. Nowy tally przesunął wynik do zwycięstwa o margines 1,253.
i z tym niedomagającym początkiem, miasto i powiat rozdzielone.
Głębokie Tło
w pierwszych pięciu latach po wojnie secesyjnej liczba ludności miasta St.Louis wzrosła o 30 procent, do 310 864., Stamtąd nadal rosła, wywołując radosne prognozy, że wkrótce osiągnie 1 milion. Ale w 1950 roku osiągnął szczyt 880 000 i rozpoczął długą zjeżdżalnię w dół, zwiększając prędkość, ponieważ spadł poniżej 1870 liczyć hit, w 2017 roku, szacunki Spisu Powszechnego USA 308 626.
tymczasem Hrabstwo ST.Louis zaczęło się od 27 000 ludności wiejskiej i wzrosło do 996 726, w granicach tego miliona, do którego miasto miało dotrzeć.
szczęście się odwróciło.,
w 1870 r.miasto było ośrodkiem władzy i energii Obywatelskiej, kontrolując prawie 148 milionów dolarów dochodu podlegającego opodatkowaniu (w porównaniu do 14 milionów dolarów w hrabstwie). Mieszkańcy miasta podejrzewali, że Sąd Okręgowy jest nie tylko odległy, ale również skorumpowany i marnotrawny, smarowany patronatem. To pozwoliło legislaturze stanowej wtrącać się w ich sprawy. To pozwoliło—ten wielki amerykański temat-niesprawiedliwe opodatkowanie.
Teraz, potężni mieszkańcy miasta naciskali na poważnie., Przedstawiono trzy plany: dać miastu więcej reprezentacji w Sądzie Powiatowym. Skonsolidować miasto i powiat bardziej całkowicie. Oddzielne miasto i powiat razem.
trzeci pomysł nabrał rozpędu. W listopadzie 1875 roku, po Konwencji Konstytucyjnej, w której kilku delegatów z St. Louis, wśród nich Joseph Pulitzer, naciskało na separację, całe państwo głosowało za wyborem 13 „wolnych właścicieli” (właścicieli ziemskich), którzy napiszą kartę miasta oddzielającą oba rządy., Rozczarowani partyjną Polityką już wtedy wyborcy odrzucili łupek przedstawiony przez demokratyczne i republikańskie komitety centralne i wybrali zamiast niego łupek „obywateli” zatwierdzony przez Giełdę kupców i Ligę podatników.
byli reklamowani jako „wybrani z naszych najbogatszych obywateli” i o większym kalibrze niż dotychczasowi politycy ward. Klasystyczny ton nie został stracony na przeciwników, z których jeden skarżył się ,że proces separacji ” postawił jedną klasę obywateli przeciwko drugiej.,”Podkreślając, że nie jest „komunistą”, ale raczej Demokratą, sprzeciwiał się ” rządowi bogatych dla dobra bogatych.”
takie protesty nie przyniosły rezultatu. Między kwietniem a lipcem 1876 roku 13 wolnomularzy spotkało się 52 razy. Przewodniczący Rady, George Shields, nazwałby później spotkania ” harmonijnym.”Były również zamknięte dla publiczności.
nowy system i Statut zostały formalnie przedłożone w lipcu 1876 roku do sierpniowego głosowania., Członkowie Giełdy Kupieckiej wysłali do gazety mszał zapowiadający ” dokument o tak istotnym znaczeniu dla każdego obywatela tego Hrabstwa, jakiego nigdy wcześniej im nie przedstawiono.”Jeśli nowy system i karta nie zostaną przyjęte, pisarze ostrzegali, to na zawsze zapobiegnie oddzielenie miasta od powiatu, chyba że konstytucja stanowa zostanie zmieniona. (Jeden z czytelników wystrzelił list, nazywając to taktyką strachu: „nie istnieje prawo, które uniemożliwiłoby miastu St. Louis przyjęcie innego schematu separacji i karty.”)
obawy o pieniądze były wywoływane przez obie strony., Adwokat, który sprzeciwiał się separacji zauważył, że ” rząd naszego sąsiedniego miasta Chicago został zredukowany do bankructwa—warunek, którego St. Louis powinien pilnie dążyć do uniknięcia.”Zwolennicy wymienili wynagrodzenia cywilne, które mogłyby zostać zlikwidowane, gdyby miasto i powiat rozdzieliły się. Ostrzegali również przed ” projektowaniem polityków, frajerów i oszustów, którzy krążą fałszywe oświadczenia … jedno słowo do robotnika, który zarabia na życie dzięki uczciwej pracy, a który od lat jest oskubany przez polityczne Harpie., Przeczytaj program i kartę i przekonaj się na własne oczy jak likwiduje Sąd Okręgowy, zniechęca polityków i meneli i kładzie kres wszelkiemu Tweedyzmowi w sprawach naszego miasta.”
22 sierpnia 1876 roku wyborcy w St.Louis city i county oddali swoje głosy. Listopadowe przeliczenie zakończyło separację.
„obecnie konwencjonalną mądrością historyków i urbanistów jest to, że zarządzanie patchworkiem było katastrofalne dla amerykańskich miast”, napisał Colin Gordon w swoim przygnębiającym klasyku, Mapping Decline: St.Louis and the Fate of the American City., „Samo miasto wcześnie doceniło, że ponosi wiele kosztów i niewiele czerpie z korzyści wynikających z rozrostu podmiejskiego.”
imperium w Imperium
na warunkach Wielkiego rozwodu miasto rozszerzyło się z 18 mil kwadratowych do 61. „Ponieważ zmiana byłaby stała, terytorium powinno być duże”, zauważył prawnik Albert Todd, członek stanowej Konwencji Konstytucyjnej z 1875 roku. „Nowa dzielnica” została starannie narysowana, obejmując Forest Park, O 'Fallon Park, Tower Grove Park i Shaw' S Garden., W zamian za te wszystkie piękne ziemie, miasto przejęło długi hrabstwa i zastawiło dobre drogi i mosty dla całego regionu.
w tym czasie 61 mil kwadratowych musiało czuć się więcej niż wystarczająco, rozszerzając zachodnią granicę z Grand do Skinker i potrojenie kwadratowego przebiegu miasta. „Ustala stałe granice miasta” – napisali wolni właściciele, ” które po przyjęciu karty nigdy nie zostaną zmienione.”
co najmniej jeden przeciwnik sprzeciwił się tej ciągłości, wskazując, że „,”Krótko przed wyborami, wziął udział w spotkaniu na Cass Avenue i Francis Street, gdzie reporter Post zapisał swój argument:” wierząc, że było przeznaczone, a nie w bardzo odległym okresie, aby być równym Nowemu Jorkowi, nie chciał zobaczyć, jak jest ono odcięte od naturalnych barier utworzonych dla niego przez Wszechmogącego, rzeki Missouri na Zachodzie i Missisipi na wschodzie.”
nowe, stałe granice—z hrabstwem blokującym rozwój miasta na północy, południu i zachodzie, a rzeką mokrą na wschodzie—zaczęły wyglądać głupio tylko dla reszty St., Ludwik w następnym stuleciu, podobnie jak inne miasta, rozrastał się wykładniczo. Nagle St. Louis „było jedynym miastem jakiejkolwiek wielkości w USA, które nie rozszerzyło swoich granic w ciągu ostatnich 50 lat”, zauważył sędzia obwodu Samuel Rosenfeld w 1922 roku. „O ile nie zezwolono na poszerzenie, St. Louis, który spadł z czwartego do szóstego miasta kraju w latach 1910-1920, zostałby przejęty przez Baltimore, Boston, Los Angeles i innych obywateli do 1930 roku.”
, „Zgodnie z drugim planem, powrót miasta do powiatu, powstanie podwójny rząd z podwójnymi wydatkami i dwoma zestawami polityków, zazdrość i podzielone zainteresowanie” – ostrzegł. „Mimo to St. Louis dałby możliwość rozwoju teraz zaprzeczył.”
„imperium w Imperium”
ale z powodu tych trwałych ograniczeń przestrzennych imperializm nigdy nie był własny.
„Damn The City”
w 1924 r.powstał nowy zarząd wolnomyślicieli, tym razem z myślą o zjednoczeniu. Okręg zagłosował na nie.,
Na Konwencji Konstytucyjnej Missouri z 1945 roku, zirytowany urzędnik miejski ogłosił, że St. Louis ” cierpi jak ten, którego stopy są wyprostowane, którego ręce są manacled i którego ciało jest zamknięte w stalowym gorsecie.”
Wyborcy w mieście i powiecie zdecydowanie odrzucili ten pomysł.
do tego czasu St., Louis wykrwawiał się, tracąc pracę, sklepy, siedziby korporacji, fabrykę General Motors, a przede wszystkim mieszkańców. Ci, którzy zostali, byli ogólnie ubożsi, starsi i mniej zatrudnieni niż mieszkańcy hrabstwa. Dodatkowo, mając zaledwie 61 mil kwadratowych, miasto było coraz trudniejsze do zdyscyplinowanego, długoterminowego planowania i rozwoju.,
w hrabstwie, „zwolnienia komunalne osiągnęły absurdalne,” napisał historyk James Neal Primm, „jak małe Enklawy jajecznica do ustalenia tożsamości oddzielone od niebezpiecznych sąsiadów… co gorsza, przywódcy polityczni hrabstwa i jego niezliczonej ilości gmin przyjęła stanowisko „damn miasta”, z niesubtelnym podtekstem rasizmu.”
Po zbyt nieśmiałym planie dzielnicy metropolitalnej, aby sugerować połączenie, w 1959 r. doszło do kolejnej próby: planu dzielnicy z 1962 r., dzielącego St., Louis–miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Louis-miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Louis-miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Louis-miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Louis-miasto w Stanach Zjednoczonych. Teraz pojawił się nowy argument: to osłabiłoby polityczną władzę Afroamerykanów, ponieważ zamieszkaliby głównie w dwóch dzielnicach. Plan nie powiódł się spektakularnie z tego i innych powodów, a ponowne zjednoczenie zostało uznane za niepopularne i niemożliwe.
jednak w 1973 roku korporacja RAND zawstydziła St.Louis na scenie narodowej, publikując badanie, które nazwało los miasta nienormalnym nawet w dobie miejskiego rozkładu., W latach 60. liczba miejsc pracy i dochód na mieszkańca zwiększyły się o połowę szybciej niż w całym kraju.
nic się nie stało w odpowiedzi. Wraz z geografią rasy, była geografia polityczna do walki z: miasto było solidnie demokratyczne, Powiat bipartisan. To uciszyło dyskusję na kilka lat, jeśli nie liczyć zakulisowych intryg i narzekań., Biznesmen i przywódca obywatelski Howard Baer nazwał rozwód z 1876 roku „mniej więcej równoważnym ekonomicznym konsekwencjom rezygnacji Anglii z 13 kolonii, tylko miasto zrobiło to z wyboru, podczas gdy Wielka Brytania miała przynajmniej dobry rozsądek do walki.”
wreszcie, w 1987 roku, powstała kolejna Rada wolnych właścicieli, ale jej przeciwnicy pozwali tak szybko, że plan nie dotarł do wyborców. Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego USA, który uznał radę „wolnych właścicieli” za niekonstytucyjną, ponieważ nazwa sugerowała, że Członkowie muszą posiadać ziemię.,
w 1996 r. rozmowy o fuzji ponownie pojawiły się jako George H.” Bert ” Walker III, ówczesny szef Komitetu Doradczego Burmistrza ds. zarządzania miastem (a teraz, 13 lat później, emerytowany przewodniczący Rady Better Together), oznakował obecny system fragmentaryczny, przestarzały, nieefektywny i destrukcyjny.
w 1999 roku George Wendel, profesor urban affairs Na Saint Louis University, napisał w poście, że zjednoczenie miasta i hrabstwa natychmiast da St. Louis znacznie bardziej pozytywne krajowe rankingi i statystyki dla dochodu per capita, ubóstwa i przestępczości.,
zauważył również, że ” najbardziej prawdopodobną formą zmiany rządu, która może nastąpić w przyszłości, będzie ponowne włączenie miasta St. Louis do hrabstwa St. Louis. Hrabstwo ST. Louis mogło następnie stać się ogólną władzą rządową dla całego swojego terytorium, w tym dla miasta St. Louis.”
mimo to nic się nie stało.
w 2004 roku list w rejestrze Des Moines zasugerował, że ” ci, którzy sprzeciwiają się konsolidacji rządów w Des Moines, powinni pojechać do St. Louis i zobaczyć skutki wielu odrębnych jednostek rządowych.,”
staliśmy się lekcją czego unikać.
Déjà Vu All Over again
podobnie jak Rozwiedziona para, która udaje się przetrwać wesela swoich dzieci z uprzejmością, miasto i hrabstwo współpracowały przy kilku transgranicznych inicjatywach: Metropolitan St.Louis Sewer District w 1954 r., Junior college district w 1962 r., Zoo-Museum District w 1971 r. i regionalny podatek od sprzedaży szlaków w 2013 r.
ale zwolennicy zjednoczenia nie przestali próbować., „W ciągu czterech lat Charlie i ja możemy dzielić się strażą pożarną, lotniskami, rejonem zdrowia, emisją obligacji, bazą podatkową—a nawet biurem”, Francis Slay skomentował swoją drugą inaugurację burmistrza. Podczas trzeciego wślizgnął się jeszcze raz.
Dwa lata później, w 2011 roku, 195-stronicowe badanie finansowane przez Rex Sinquefield twierdził, że nawet 40 milionów dolarów rocznie można zaoszczędzić dzięki połączeniu niektórych departamentów i programów miejskich i powiatowych. Wiele sugestii zawartych w badaniu było nieszkodliwych—wejdź razem, aby uzyskać zbiorcze oferty na dostawy, na przykład., Ale przywódcy miast i hrabstw podzielili się różnego rodzaju informacjami z analitykami, tworząc fundament dla grupy sinquefield finansowanej dwa lata później, lepiej razem, aby zbadać możliwość połączenia.
w 2016 r.były dyrektor Hrabstwa St. Louis Gene McNary wskrzesił i ponownie wyobraził Stary Plan gminy, który nie powiódł się dwa razy wcześniej.
w styczniu tego roku Better Together opublikował swój plan zjednoczenia, zobowiązując się do skorzystania z ogólnokrajowego głosowania w 2020 roku. Burmistrzowie z gmin powiatu
znowu się zaczyna.
st., Wielki Rozwód Louisa … i próby zjednoczenia
1875 r.w wyniku wyborów powszechnych w listopadzie ma zostać powołana Rada wolnomyślicieli w celu napisania nowego statutu oddzielającego miasto od hrabstwa.
22 sierpnia przegłosowano nowy system i kartę. Po listopadowym podsumowaniu, środki mijają.
1877 w marcu miasto oficjalnie ogłasza się niezależne.
1924 r.powstaje nowy zarząd wolnomyślicieli.
1926 Powiat odrzuca plan konsolidacji miasta i powiatu.
,
1959 r.kolejny Zarząd wolnomyślicieli proponuje plan utworzenia Okręgu Metropolitalnego ze współpracą miasto-powiat, ale nie jest on płaski.
w 1962 roku zarówno miasto, jak i hrabstwo odrzuciły reorganizację w boroughs.
1982 inicjatywa kierowana przez Johna Hanleya, prezesa Monsanto, rozważa zjednoczenie, ale kończy się na zachęcaniu tylko do zacieśnienia współpracy między miastem a hrabstwem.
1987 powstaje kolejna Rada wolnych właścicieli, ale przeciwnicy pozywają i blokują plan.
1996 r.rozmowy o fuzji miasto-powiat znów się nagrzewają.
2004 The Advance St., Louis charter reform task force strajkuje; wyborcy odrzucają wszystkie cztery proponowane poprawki do karty miejskiej.
2005 Burmistrz Francis Slay w swoim przemówieniu inauguracyjnym wskazuje na fuzję między miastem a hrabstwem.
2011 opublikowano badanie finansowane przez Rex Sinquefield.
2013 Projekt Better Together został ogłoszony.
2019 Better Together ogłasza naciski na ogólnokrajowe głosowanie w sprawie zjednoczenia.
Dodaj komentarz