Złamanie prącia

badania Obrazoweedit

badanie ultrasonograficzne jest w stanie w większości przypadków obrazować rozdarcie tuniki albuginea (jako nieciągłość hipoechoniczna w tunicy normalnie echogenicznej). W badaniu na 25 pacjentach Zare Mehrjardi i wsp. stwierdził, że USG nie jest w stanie znaleźć łzy tylko wtedy, gdy znajduje się u podstawy prącia. W ich badaniu rezonans magnetyczny (MRI) dokładnie zdiagnozowano wszystkie łzy (jako nieciągłość w normalnie niskiej tuniki sygnału zarówno na sekwencji T1-i T2-ważone)., Stwierdzili, że ultrasonografia powinna być traktowana jako wstępna metoda obrazowania, a MRI może być pomocne w przypadkach, gdy USG nie przedstawia żadnych łez, ale kliniczne podejrzenia dotyczące złamania są nadal wysokie. W tym samym badaniu autorzy badali dokładność ultrasonografii i rezonansu magnetycznego w celu określenia lokalizacji Rozdarcia (mapowania złamania) w celu wykonania dostosowanej naprawy chirurgicznej. MRI był bardziej dokładny niż USG w tym celu, ale mapowanie ultradźwiękowe było dobrze skorelowane z wynikami chirurgicznymi w przypadkach, w których łza była wyraźnie wizualizowana na badaniu ultrasonograficznym., Zaleta ultradźwięków w diagnostyce złamań prącia jest bezkonkurencyjna, gdy rozważa się jej nieinwazyjny, opłacalny i nonionizujący charakter.

uraz prącia może wynikać z tępego lub penetrującego urazu, ten ostatni jest rzadko badany metodami obrazowania, prawie zawsze wymagającymi natychmiastowej eksploracji chirurgicznej. W prąciu, uraz wynika z rozciągania i zwężenia tunika albuginea, które mogą ulec segmentowe pęknięcie jednego lub obu ciał jamistych, tworząc złamanie prącia.,

w badaniu ultrasonograficznym uszkodzenie tuniki albuginea przedstawia się jako przerwanie (utrata ciągłości) reprezentującej ją linii echoicznej (ryc. 4). Małe, umiarkowane lub szerokie krwiaki wykazują zakres tej nieciągłości. Krwiaki wewnątrzczaszkowe, czasami bez obecności złamania tunika albuginea, można zaobserwować, gdy istnieje uszkodzenie mięśni gładkich trabeculae otaczających przestrzenie zatokowe lub splotu żylnego subtunicznego.,

• Rysunek 4 A: USG prącia, widok boczny prawy. Odcinek Podłużny ukazujący pęknięcie tuniki albuginea z sąsiednim krwiakiem 1,92 cm (między zaciskami), spowodowanym urazem.

• b: osiowe badanie rezonansu magnetycznego T2-ważone turbo spin-echo pokazujące lewostronną nieciągłość tuniki albuginea (strzałka), wtórne do złamania.,

w 10-15% urazów prącia może występować towarzysząca zmiana cewki moczowej. Gdy obserwuje się krew w cewce moczowej, konieczna jest ocena cewki moczowej ze wzmocnieniem kontrastu. W przypadkach, w których wyniki badań ultrasonograficznych są niejednoznaczne, zastosowanie rezonansu magnetycznego może ułatwić diagnozę i jest zalecane przez różnych autorów.