zespół rdzenia kręgowego na uwięzi

zespół rdzenia kręgowego na uwięzi jest zaburzeniem neurologicznym spowodowanym przez przywiązania tkanek, które ograniczają ruch rdzenia kręgowego w obrębie kręgosłupa. Te załączniki powodują nieprawidłowe rozciąganie rdzenia kręgowego. Zespół ten jest ściśle związany z rozszczepem kręgosłupa. Szacuje się, że 20-50% dzieci z wadami rozszczepu kręgosłupa, które są naprawiane krótko po urodzeniu będzie wymagać operacji w pewnym momencie, aby rozwikłać rdzeń kręgowy.,

dolna część rdzenia kręgowego znajduje się zwykle naprzeciwko dysku pomiędzy pierwszym i drugim kręgiem lędźwiowym w górnej części dolnej części pleców. U osób z rozszczepem kręgosłupa (myelomeningocele), rdzeń kręgowy nie oddziela się od skóry pleców podczas rozwoju, zapobiegając rdzeń kręgowy z rosnąco normalnie; w związku z tym rdzeń kręgowy jest nisko leżący, lub na uwięzi., U pacjentów z przepukliną rdzeniowo-rdzeniową rdzeń kręgowy będzie miał tłuszcz na dolnej końcówce, a ten tłuszcz może połączyć się z tłuszczem, który nadmiernie obciąża worek (wypełniony płynem worek, w którym rdzeń kręgowy „pływa”), który może również prowadzić do otchłani.

chociaż skóra jest oddzielona i zamknięta przy urodzeniu, rdzeń kręgowy pozostaje w tym samym miejscu po zamknięciu. Gdy dziecko nadal rośnie, rdzeń kręgowy może zostać rozciągnięty, powodując uszkodzenia i zakłócając dopływ krwi do rdzenia kręgowego.,

ból pleców, nasilony przez aktywność i złagodzony podczas odpoczynku

ból nóg, szczególnie w tylnej części nóg

drętwienie lub mrowienie nóg

zmiany siły nóg

pogorszenie chodu

postępujące lub powtarzające się skurcze mięśni

deformacje nóg

tkliwość kręgosłupa

skolioza (skrzywienie kręgosłupa)

problemy z jelitami i pęcherzem

chociaż jest to rzadkie, pacjent z uwięziony rdzeń kręgowy może kontynuować nierozpoznaną dorosłość., W takich przypadkach zwiększa się obciążenie rdzenia kręgowego, co prowadzi do zwiększenia problemów sensorycznych i motorycznych, a także utraty kontroli pęcherza i jelit.

jeśli podejrzewa się przewód na uwięzi, może być konieczne jedno lub więcej badań, aby potwierdzić diagnozę.,

Myleogram: zdjęcie rentgenowskie kanału kręgowego po wstrzyknięciu materiału kontrastowego do worka kręgowego; może wykazywać nacisk na rdzeń kręgowy lub nerwy spowodowane przez uwięziony rdzeń kręgowy

CT lub tomografia komputerowa: obraz diagnostyczny utworzony po odczytaniu przez komputer promieni rentgenowskich; może być stosowany po mielogramie, aby pokazać, jak barwnik przepływa wokół rdzenia kręgowego i nerwów

USG: rozpuszczalny w wodzie żel jest umieszczany na skórze, gdzie przetwornik (A ręczne urządzenie, które kieruje fale dźwiękowe o wysokiej częstotliwości do kręgosłupa) ma być umieszczony., Żel pomaga przekazywać dźwięk na powierzchnię skóry. USG jest włączone, a obrazy rdzenia kręgowego poruszającego się w worku kału są uzyskiwane.

Untethering jest zwykle wykonywana tylko wtedy, gdy obserwowane są kliniczne oznaki lub objawy pogorszenia. Operacja polega na otwarciu blizny od uprzedniego zamknięcia aż do pokrycia (opura) nad przepukliną rdzeniowo-rdzeniową. Czasami niewielka część kościste kręgi (laminae) są usuwane w celu uzyskania lepszej ekspozycji lub dekompresji rdzenia kręgowego., Następnie otwiera się oponę durową, a rdzeń kręgowy i przepuklina rdzeniowa są delikatnie rozcinane z dala od bliznowatych załączników do otaczającej opony durowej. Gdy przepuklina rdzeniowo-rdzeniowa jest uwolniona od wszystkich blizn, opona i Rana są zamknięte.

dziecko zwykle może wznowić normalne czynności w ciągu kilku tygodni. Odzyskanie utraconej funkcji mięśni i pęcherza moczowego zależy od stopnia i długości implikacji przedoperacyjnych. Łączny stopień powikłań tej operacji wynosi zwykle 1-2%., Powikłania obejmują infekcję, krwawienie i uszkodzenie rdzenia kręgowego lub przepukliny rdzeniowo-rdzeniowej, co może skutkować zmniejszeniem siły mięśni lub funkcji pęcherza lub jelit. Wiele dzieci wymaga tylko jednej procedury untethering. Jednak, ponieważ objawy tethering mogą wystąpić w okresach wzrostu, 10-20% dzieci z tym zespołem wymagają powtarzających się operacji.

leczenie zespołu sznurka na uwięzi wymaga obserwacji z neurochirurgiem leczonym i zazwyczaj z fizykoterapią / terapią zajęciową., Po pewnym czasie, follow-up z neurochirurgiem może być w razie potrzeby lub jeśli objawy powrócą.

Omar Zalatimo, MD MPH MHA FAANS
dyrektor, Neurochirurgia funkcjonalna LifeBridge Health
Baltimore

AANS nie popiera żadnych zabiegów, procedur, produktów lub lekarzy wymienionych w tych arkuszach informacyjnych pacjenta. Informacje te są dostarczane jako usługa edukacyjna i nie mają na celu służyć jako porada medyczna., Każdy, kto szuka konkretnej porady lub pomocy neurochirurgicznej, powinien skonsultować się ze swoim neurochirurgiem lub zlokalizować go w swojej okolicy za pomocą internetowego narzędzia Aans 'Find a Board-certified neurochirurg”.