I saw The Strongest Man at the Sundance Film Festival and found it to be a well-crafted, multiple-faceted critique on the economic divide that festers in American cities as Miami, Fla.het vertelt dit verhaal grotendeels door zijn held, Beef, een ontegenzeggelijk sterke man aan de buitenkant die een innerlijke strijd voert tegen zijn onzekerheden. de sterkste man bereikt zijn prestatie door deze verhalen te vertellen zonder je op je hoofd te slaan., De film mist enige hint van puntige retoriek en dialoog over deze belangrijke kwesties die, hoewel ongetwijfeld verleidelijk om in te voegen, De film zou kunnen veroordelen tot de voorraad van prekerige, te-cool-voor-school films die weinig blijken naast hoe slim de schrijver is.de eerste acteervoorstellingen van Robert Lorie (Beef) en Freddie Wong (Jimmy Woon) lijken de toon en esthetiek te volgen waar regisseur Kenny Riches naar streefde. En de score en cinematografie zijn uitstekend.,bij elkaar genomen toont de film een Miami niet minder mooi dan de glossy magazine advertenties met luxe appartementen op South Beach, maar een die veel realistischer is. Er is, the Strongest Man shows, een hoek van deze vergulde strandstad waar echte mensen worstelen om hun leven te leven in de schaduw van immense rijkdom en privileges. En in het geval van Beef, wil de kerel gewoon op zijn geliefde gebronsde BMX fiets rijden.,zo niet een metafoor voor Beef ’s strijd tegen zijn innerlijke demonen, de fiets en Beef’ s hoog rijdende IQ zouden symbolen kunnen zijn die de behoefte aan eenvoudige genoegens illustreren-ik durf te zeggen kinderlijke genoegens-in een wereld die veel te gefocust kan zijn op materiële zaken, zoals het verzamelen van collecties van Beeldende Kunst en het kwellen over de plaatsing van een schilderij.de film bevat wel een paar momenten van nauwe dialoog die, naar mijn mening, wat bijwerkwerk hadden kunnen gebruiken. Dit ruwe randje is echter nauwelijks een definitief kenmerk van de film., uiteindelijk doet The Strongest Man me denken aan een aantal van Wes Anderson ‘ s films die, hoewel ze mogelijk tekort schieten door Hollywood blockbuster narratieve normen, toch een mooie, emotionele en vermakelijke rit is.
Geef een reactie