10 zaskakujących faktów o J. R. R. Tolkienie

jest wiele rzeczy, których nawet najbardziej zagorzali fani nie wiedzą o autorze Władcy Pierścieni John Ronald Reuel Tolkien, który urodził się 3 stycznia 1892 roku. Oto 10 z nich.

J. R. R. Tolkien miał talent do dramatyzowania.

jako językoznawca i znawca literatury staroangielskiej i Staro-nordyckiej, Tolkien był profesorem na Uniwersytecie Oksfordzkim w latach 1925-1959. Był również niestrudzonym instruktorem, prowadząc od 70 do 136 wykładów rocznie (jego kontrakt przewidywał tylko 36)., Ale najlepsze jest to, jak prowadził te zajęcia. Tolkien, choć cichy i skromny publicznie, nie był typowym stereotypem Oksfordzkiego Dona w klasie. Chodził na imprezy przebrany za niedźwiedzia polarnego, gonił sąsiada przebranego za anglosaskiego wojownika z siekierą i był znany z wręczania sklepikarzom swoich sztucznych zębów jako zapłaty. Jak ujął to jeden z jego uczniów, ” mógł zamienić salę wykładową w salę miodową.”

J. R. R. Tolkien uważał, że wielu jego fanów to szaleńcy.”

Tolkien najpierw postrzegał siebie jako uczonego, a potem pisarza., Hobbit i Władca Pierścieni były w dużej mierze próbą zbudowania mitu przez Tolkiena, a ich sukces zaskoczył go w dużej mierze nieświadomym. W rzeczywistości spędził lata odrzucając, krytykując i niszcząc adaptacje swojej pracy, które nie uwierzyły w jej Epicki zakres i szlachetny cel. Był również całkowicie sceptyczny wobec większości fanów LOTRA, którzy jego zdaniem nie byli w stanie docenić pracy i prawdopodobnie byłby przerażony fandomem Filmowym przebranym za Legolasa.

J. R. R. Tolkien kochał swoją codzienną pracę.

dla Tolkiena pisanie fantastyki było po prostu hobby., Za najważniejsze uważał jego prace naukowe, w tym Beowulf: the Monsters and the Critics, współczesne tłumaczenie Sir Gawaina i zielonego Rycerza oraz słownictwo w średnim języku angielskim.

J. R. R. TOLKIEN był romantykiem.

w wieku 16 lat Tolkien zakochał się w Edith Bratt, trzy lata starszej od niego. Jego opiekun, ksiądz katolicki, był przerażony, że jego podopieczny spotyka się z protestantem i nakazał chłopcu nie mieć kontaktu z Edith, dopóki nie skończy 21 lat., Tolkien był posłuszny, tęsknił za Edith przez lata, aż do tych pamiętnych urodzin, kiedy spotkał się z nią pod wiaduktem kolejowym. Zerwała zaręczyny z innym mężczyzną, nawróciła się na katolicyzm, a oboje byli małżeństwem do końca życia. Na polecenie Tolkiena ich wspólny nagrobek ma wygrawerowane nazwy „Beren” i „Luthien”, nawiązanie do słynnej pary kochanków z fikcyjnego świata, który stworzył.

związek J. R. R. Tolkiena z C. S. Lewisem był skomplikowany.

kolega Tolkiena Oxford don C. S., Lewis (autor Kronik z Narnii) jest często identyfikowany jako jego najlepszy przyjaciel i najbliższy powiernik. Ale prawda jest taka, że para miała znacznie bardziej kłopotliwy związek. Początkowo obaj autorzy byli ze sobą bardzo blisko. W rzeczywistości żona Tolkiena, Edith, była podobno zazdrosna o ich przyjaźń. I to Tolkien przekonał Lewisa do powrotu do chrześcijaństwa. Jednak ich związek ostygł z powodu tego, co Tolkien postrzegał jako antykatolickie pochylenia Lewisa i skandaliczne życie osobiste (romansował wówczas z amerykańską rozwódką)., Choć nigdy nie byli tak blisko, jak wcześniej, Tolkien żałował rozstania. Po śmierci Lewisa, Tolkien napisał w liście do córki, że ” do tej pory czułem … jak stare drzewo, które traci wszystkie liście jeden po drugim: czuje się jak cios siekierą w pobliżu korzeni.”

J. R. R. Tolkien lubił clubbing.

no cóż, pozalekcyjne, pozalekcyjne. Tam, gdzie Tolkien się udał, był zaangażowany w tworzenie klubów literackich i naukowych. Jako profesor Uniwersytetu w Leeds założył Klub Viking., Podczas pobytu w Oksfordzie założył Inklings, literacką grupę dyskusyjną.

J. R. R. nie dmuchał dymem na te sceny wojenne.

Tolkien był weteranem I wojny światowej, służył jako podporucznik w 11 Batalionie (Service) Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych we Francji. Brał udział w najbardziej krwawych walkach okopowych wojny, w tym w bitwie nad Sommą., Śmierć Froda i sama w drodze do Mordoru mogła mieć swoje początki w czasach Tolkiena w okopach, podczas których nabawił się chronicznej gorączki od wszy, które go nawiedziły i został zmuszony do powrotu do domu. Później powiedział, że wszyscy z wyjątkiem jednego z jego bliskich przyjaciół zginęli na wojnie, dając mu żywą świadomość jej tragedii, która świeci w jego pisarstwie.

J. R. R. Tolkien wymyślił języki dla Zabawy.,

jako filolog z zawodu, Tolkien rozwijał swój umysł, wymyślając nowe języki, z których wiele (jak elfickie języki Quenya i Sindarin) szeroko używał w swoim piśmie. Pisał nawet piosenki i wiersze w swoich fikcyjnych językach. Ponadto Tolkien pracował nad rekonstrukcją i pisaniem w wymarłych językach, takich jak średniowieczny walijski i lombardzki. Jego wiersz „BagmÄ” BlomÄ ” („kwiat drzew”  może być pierwszym oryginalnym dziełem napisanym w języku gotyckim w ciągu ponad tysiąclecia.

J. R. R. Tolkien został opublikowany prawie tak samo pośmiertnie jak za życia.,

większość autorów musi być zadowolona z dzieł, które produkują za życia, ale nie Tolkiena. Jego bazgroły i przypadkowe notatki, wraz z rękopisami, których nigdy nie chciał opublikować, zostały edytowane, poprawione, skompilowane, zredagowane i opublikowane w dziesiątkach tomów po jego śmierci, większość z nich została wyprodukowana przez jego syna Christophera. Podczas gdy najbardziej znaną pośmiertną publikacją Tolkiena jest Silmarillion, inne dzieła obejmują historię Śródziemia, Niedokończone opowieści, dzieci Hurina i legendę o Sigurdzie i Gudrúnie.

J. R. R., Tolkien nazwał Hitlera ” rudym małym ignorantem.”

pisma Naukowe Tolkiena dotyczące historii, języka i Kultury Staronordyjskiej i Germańskiej były niezwykle popularne wśród elit nazistowskich, którzy mieli obsesję na punkcie odtwarzania starożytnej cywilizacji Germańskiej. Jednak Tolkien był zdegustowany przez Hitlera i partię nazistowską i nie ukrywał tego faktu. Rozważał zakazanie niemieckiego tłumaczenia Hobbita po tym, jak niemiecki wydawca, zgodnie z nazistowskim prawem, poprosił go o poświadczenie, że jest ” Aryjczykiem.,”Zamiast tego napisał złośliwy list, w którym m.in. wyraził żal, że nie miał żydowskich przodków. O jego uczuciach świadczy również list, który napisał do syna: „mam w tej wojnie palącą prywatną urazę—która prawdopodobnie uczyniłaby mnie lepszym żołnierzem w wieku 49 lat niż w wieku 22 lat: przeciwko temu rudziemu, małemu ignorantowi Adolfowi Hitlerowi … Rujnując, wypaczając, myląc i czyniąc na zawsze przeklętym tego szlachetnego ducha północy, najwyższym wkładem dla Europy, którą kiedykolwiek kochałem i starałem się przedstawić w jej prawdziwym świetle.”