zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą Tutaj dowiesz się nie tylko praktycznej diagnozy fizycznej, ale także kontekstu historycznego, w którym te odkrycia zostały odkryte.
komentarz by: Judith Brenner MD, Associate Program Director, NYU Internal Medicine Residency Program
kiedy bierzesz głęboki oddech, co się dzieje? Ze względu na wzrost ujemnego ciśnienia wewnątrzgałkowego krew jest zasysana do prawej strony serca., Tymczasowo, wypełnione prawej komory może wybrzuszenia do lewej komory, a tym samym, spowodować chwilowe zmniejszenie wypełnienia lewej komory. Krew również wlewa się do naczyń płucnych i może spowodować chwilowe zmniejszenie wypełnienia lewej komory, a tym samym nasze skurczowe ciśnienie krwi spada. Możesz nawet przetestować to na sobie, czując tętno promieniowe i nadal odczuwając je podczas głębokiej inspiracji. Następuje subtelny, ale zdecydowany spadek amplitudy pulsacji.
czym jest „pulsus paradoxus”?,
w rzeczywistości pulsus paradoxus jest przesadą normalnej fizjologii. Jest to wdechowy spadek skurczowego ciśnienia krwi powyżej 10 mm Hg, który występuje w warunkach:
przy tamponadzie osierdziowej całkowita przestrzeń osierdziowa jest ograniczona z powodu wysięku. W ten sposób normalne wybrzuszenie RV do NN jest przesadzone i ogranicza lewostronne napełnianie jeszcze bardziej. Ponadto prawdopodobnie jest więcej napełniania i gromadzenia krwi w naczyniach płucnych, ponieważ jest bardziej rozciągliwa. Ponownie, jest to przesada normalnej fizjologii i skurczowe ciśnienie krwi spada.,
jak określić puls?
nadmuchaj ciśnienie powyżej skurczowego. Obniż ciśnienie bardzo powoli, aż usłyszysz swój pierwszy dźwięk Korotkoffa; ten pierwszy dźwięk będzie słyszany tylko podczas wydechu. Kontynuuj obniżanie ciśnienia mankietu do najwyższej wartości, przy której słyszysz dźwięki Korotkoffa z każdym uderzeniem; oznacza to, że słyszysz dźwięki z inspiracją i wydechem. Znajdź różnicę między dwoma liczbami i to jest pulsus. Pamiętaj, że puls większy niż 10 mm Hg jest nienormalny.
Dlaczego paradoks?,
w rzeczywistości, zgodnie z oryginalnym opisem Kussmaula z 1873 roku, uznał on ,że” pulsus paradoxus „nie jest” paradoksem”, ale przesadą w prawidłowej fizjologii. „Paradoks”, do którego odnosi się, polegał na tym, że tętno obwodowe odeszło, gdy centralne bicie serca kontynuowało. „Puls był jednocześnie lekki i nieregularny, zanikał podczas inspiracji i powracał po wydechu.”
inne objawy Kussmaula to:
- znak Kussmaula: przekrwienie żyły szyjnej podczas inspiracji widoczne w zwężającym się zapaleniu osierdzia i w rzeczywistości prawdziwy paradoks!,
- Kussmaul oddychanie: widziane w cukrzycowej kwasicy ketonowej
zdjęcie: Dr Adolf Kussmaul 1822-1902, dzięki uprzejmości witryny edukacji anestezjologicznej
Udostępnij: Twitter / Facebook / Email
Dodaj komentarz