studium 5: błogosławieństwa – wezwanie do radykalnej nowej tożsamości
Copyright Rosemary Bardsley 2012
w Kazaniu na górze Jezus zaczyna zarysowywać niektóre z radykalnych zmian w naszej perspektywie, które wynikają z poznania go jako króla.
A. Znaczenie słowa „błogosławiony”
w Ewangelii wg św. Mateusza 5:3-11 Jezus opisuje ludzi, którzy są „błogosławieni”. Słowo „błogosławiony”, tłumaczące Greckie makarioi, jest czasami tłumaczone jako „jak szczęśliwy” lub „szczęśliwy”., Słowo ma ciekawą pochodną, z korzeniem mak, od którego pochodzi nasze słowo 'makro'. W obecnych terminach świeckich moglibyśmy być może zastąpić „ma wszystko” lub „ma wszystko”. W kategoriach duchowych „błogosławiony” oznacza być „uprzywilejowanym odbiorcą boskiej łaski”.
i to tutaj napotykamy trudności. Od czasów biblijnych do dnia dzisiejszego dobrobyt i dobre zdrowie były powszechnie postrzegane jako błogosławieństwo Boże, nagroda za bycie „dobrym”, a ubóstwo i choroby postrzegane jako dowód Bożego sądu na życie w widzialnym lub ukrytym grzechu., Koncepcja ta była w umysłach trzech przyjaciół Hioba, gdy zobaczyli jego finansowe imperium i zdrowie oderwane od niego.
Współczesne „chrześcijańskie” postrzeganie „Szczęścia” lub „błogosławieństwa”. Jakie stany lub warunki fizyczne niektórzy chrześcijanie kojarzą z „błogosławieństwem”, a nawet posuwają się tak daleko, że nauczają, że brak tych „błogosławieństw” wskazuje na brak wiary lub obecność grzechu?
Ten problem ze znaczeniem „błogosławiony” odzwierciedla ludzkie postrzeganie, że musimy odnosić się do Boga na zasadzie cycków., Zakłada to, że mamy w sobie zdolność do zaspokojenia jego żądań i przestrzegania Jego przykazań. Odzwierciedla również nasz związany z ziemią sposób myślenia, który blokuje nas w fizycznym istnieniu w czasoprzestrzeni i zmusza nas do postrzegania Bożych obietnic w fizycznym kontekście czasoprzestrzeni., Kiedy Jezus głosił to kazanie, przemawiał do ludzi, którzy byli zamknięci w tym fizycznym sposobie myślenia: Żydzi szukali mesjańskiego królestwa fizycznego błogosławieństwa, w którym zostaną wyzwoleni spod panowania rzymskiego, w którym Królestwo Dawidowe zostanie przywrócone zarówno pod względem króla, jak i zasięgu królestwa, w którym pokój i dobrobyt będą na porządku dziennym. Koncepcje ludzkiej mocy i ludzkiego znaczenia znalazły się w tym fizycznym postrzeganiu.,
wtedy przyszedł Jezus i w tym Kazaniu na górze, jak w całej jego nauce, zakwestionował te postrzeganie zarówno „błogosławieństwa”, jak i tożsamości tych, którzy są „błogosławieni”. Niszcząc obrazy fizycznego błogosławieństwa, ludzkiej mocy i znaczenia, podnosi nasze myśli na zupełnie inny poziom.,
ten stan błogosławieństwa nie jest wynikiem Ludzkiego działania, ale wynikiem deklaracji Boga
opisane tutaj błogosławieństwo jest identyczne z obietnicami złożonymi w innym miejscu pisma dla wszystkich, którzy wierzą:
królestwo niebieskie p>
comfort
Dziedzicz ziemię
zostanie wypełniona
pokazana miłosierdzie
nazywani synami Bożymi
B., Definiowanie i wyjaśnianie nowej tożsamości ucznia króla
ludzie, których Chrystus uważa za „błogosławionych”, nie są silnymi, bogatymi, czy ważnymi, zgodnie z postrzeganiem tego świata, ani nawet tymi uważanymi za „błogosławionych” przez niektóre duchowe postrzeganie. Jezus określa tu tożsamość każdego prawdziwego wierzącego, każdego prawdziwego ucznia. Nie jest to coś, co musimy dla siebie generować, ale to, czym już jesteśmy, w jedności z Chrystusem Jezusem. Ale jest to, jak zobaczymy, także nasze powołanie-to, co Chrystus wzywa nas do wyrażenia w naszym życiu.
B.,1 prawdziwym uczniem Chrystusa jest osoba uboga w duchu
słowo przetłumaczone jako „ubogi” – ptochos – odnosi się do skrajnego ubóstwa. Odnosi się do ubóstwa, w którym człowiek nie ma nic, nie może nic zrobić, aby cokolwiek zdobyć i jest zredukowany do życia dzięki hojności innych. Jest to ubóstwo bez żadnej nadziei na to, że osobiście będzie w stanie zmienić to ubóstwo. To jest być żebrakiem.,
„ubodzy w duchu” to ci, którzy przestali ufać sobie – własnej tożsamości, referencjom, osiągnięciom lub zasługom w związku z Bogiem; nie oczekują, że zdobędą, zasług lub zasługują na jego „błogosławieństwo”, w rzeczy samej, wiedzą, że nie mogą. Przychodzą przed Boga jako żebracy, wiedząc, że są całkowicie zależni od jego hojności, jeśli mają mieć nadzieję na jakąkolwiek akceptację, jakikolwiek pokój, jakiekolwiek przebaczenie, jakąkolwiek miłość, jakiekolwiek usunięcie winy i potępienia, jakiekolwiek zbawienie.,
Martyn Lloyd-Jones pisze o tym błogosławieństwie:
” To, z konieczności, jest Tym, który musi przyjść na początku, z tego dobrego powodu, że nie ma wejścia do królestwa niebieskiego, lub królestwa Bożego, poza nim. W Królestwie Bożym nie ma nikogo, kto nie byłby ubogi w duchu., Jest to podstawowa cecha chrześcijanina i obywatela Królestwa Niebieskiego, a wszystkie inne cechy są w pewnym sensie wynikiem tej … To naprawdę oznacza opróżnienie … … tym, o co chodzi Panu, jest duch; jest to ubóstwo ducha … jest to ostatecznie postawa człowieka wobec samego siebie. … istnieje wyraźny podział między tymi dwoma królestwami-królestwem Boga i Królestwem tego świata, chrześcijańskim człowiekiem i naturalnym-całkowite, absolutne rozróżnienie i podział., Być może nie ma stwierdzenia, które podkreślałoby i podkreślałoby tę różnicę bardziej niż to „Błogosławieni ubodzy w duchu”. … Jest to coś, co nie jest podziwiane przez świat, a w rzeczywistości jest przez to pogardzane. Nigdy nie znajdziesz większego przeciwstawienia się światowemu duchowi i światopoglądowi niż to, co znajdziesz w tym wersecie . Cała zasada, na której życie jest prowadzone w obecnym czasie, to: Wyraź siebie, uwierz w siebie, uświadom sobie wrodzone w sobie moce i pozwól całemu światu je zobaczyć i poznać, pewność siebie, pewność siebie i samodzielność., Teraz w tym wersecie, mamy do czynienia z czymś, co jest w zupełnym i absolutnym kontraście do tego … .
Lloyd-Jones następnie wskazuje, że”ubogi w duchu”nie oznacza:
- bycie niepewnym, nerwowym, przechodzącym na emeryturę, słabym lub pozbawionym odwagi
- gloryfikowanie w ubóstwie ducha lub pokory
- tłumienie własnej osobowości
następnie uczy, że być ubogim w duchu jest:
• zupełny brak dumy,
• zupełny brak pewności siebie i samodzielności.,
• świadomość, że jesteśmy niczym w obecności Boga – Ogromna świadomość naszej całkowitej nicości, gdy stajemy twarzą w twarz z Bogiem.
* nie polegać na –
o nasze naturalne narodziny (rodzina, narodowość)
O nasz naturalny temperament lub osobowość
O nasza naturalna pozycja w życiu
o nasze pieniądze, bogactwo lub wykształcenie
O nasza własna moralność i zachowanie
o życie staramy się żyć, nawet nasze ofiary
ta bieda ducha uznaje, że stoimy winni, potępieni i z pustymi rękami w obecności Boga., Przestaliśmy ufać sobie i naszej własnej żałosnej ofierze „sprawiedliwości”; ufamy Nie sobie, ale tylko Chrystusowi.
|
dla osobistego badania: jak jest 'ubogi w duchu' wyraża się w tych tekstach?, |
|
|
Isaiah 57:15 Psalm 51:17 |
|
|
Matthew 18:2-4 Matthew 19:14 |
|
|
Luke 5:8 |
|
|
Luke 18:9-14 |
|
|
Philippians 3:1-11 |
|
B.,2 prawdziwym uczniem Chrystusa jest osoba, która opłakuje
Jezus nie mówi tutaj o tych, którzy opłakują fizyczną śmierć bliskiej osoby; uczy o żałobie na poziomie duchowym.
prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa jest ten, który jest smutny – obecny, ciągły czas. Nie jest to smutek, który minie z czasem, ale głęboki, fundamentalny żal, który rządzi najskrytszą istotą tych, którzy znają i kochają Pana Jezusa.,
ta 'żałoba' prawdziwego ucznia Chrystusa skupia się na trzech aspektach:
- prawdziwy uczeń Chrystusa zasmuca się z powodu własnego grzechu i niepowodzeń
- prawdziwy uczeń Chrystusa zasmuca się z powodu grzeszności otaczającego go świata, w tym grzeszności innych uczniów, i
- prawdziwy uczeń Chrystusa zasmuca się, ponieważ Pan jest okradziony ze swego prawowitego honoru i z powodu jego chwała.,
ale prawdziwy uczeń Chrystusa ma również obietnicę pocieszenia: ze względu na zwycięstwo Chrystusa na krzyżu i ze względu na suwerenną moc Boga. Wszystkie te rzeczy, za które uczeń opłakuje, nie są ani ostateczne, ani śmiertelne. Jest pociecha Ewangelii, jest pociecha zamieszkującego nas Ducha Świętego i jest pociecha Pisma Świętego, które zapewnia nas, że Bóg działa na swój cel i że nic w całym stworzeniu nie może nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
B.,3 prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa jest „pokorny”
słowo użyte przez Jezusa w 5:5 to praus, co oznacza „łagodny, łagodny, pokorny, miły, przebaczający”. Jest to stan umysłu, postawa wobec siebie, która wyklucza postawę egoistyczną wobec siebie i postawę twardego serca wobec innych. Jest to słowo użyte przez Jezusa w Mateusza 11: 29, aby opisać siebie: „ja i łagodny i pokorny w sercu …'
tutaj jesteśmy wyzywani w ten sam sposób, jak Paweł wyzywa nas w Filipian 2: 5ff: „wasza postawa powinna być taka sama jak postawa Chrystusa Jezusa, który … nic nie zrobił.,”A” nic ” jest dokładnie tym, gdzie jesteśmy i tym, czym jesteśmy w sobie: poza Bogiem jesteśmy niczym. Jesteśmy od niego zależni dla naszej fizycznej egzystencji i przetrwania oraz dla naszego duchowego życia i przetrwania. Bycie „cichym” oznacza życie ze świadomością tej zależności, Nie w taki sposób, aby zaprzeczyć temu, co Bóg dał nam fizycznie i duchowo, ale w taki sposób, aby nie pragnąć chwały dla siebie i dlatego nie chcieć być uważanym za nic, aby osiągnąć to, co dobre i korzystne dla innych.,
ponieważ Jezus, Pan chwały, był 'pokorny', nie możemy utożsamiać pokory ze słabością lub bezradnością. Łagodność jest rzeczą bardzo celową, proaktywną, a nie nieuniknioną, bierną. To Jezus, Bóg Wszechmogący, staje się człowiekiem. To Jezus, Król królów, pozwalając rzymskim żołnierzom wbić żelazne gwoździe w jego ręce i odmawiając wezwania legionów aniołów, aby ich unicestwić. Wszystko dla naszego zbawienia.,v id=”1e0917542f”>
Galatians 6:1-5
Ephesians 5:21
Philippians 2:1-8
1 Peter 2:13-23
1 Peter 3:8-17
B.,4 prawdziwy uczeń Jezusa Chrystusa łaknie i pragnie sprawiedliwości
ta cecha prawdziwego ucznia Jezusa Chrystusa ma dwie ważne części łaknące i spragnione, i Sprawiedliwość.
prawdziwy uczeń łaknie i pragnie prawości. Jego dominującym pragnieniem, jego przytłaczającą, pochłaniającą pasją jest prawość. To nie jest kwestia poboczna. To jest centrum całego jego istnienia. Nie jest motywowany pragnieniem szczęścia, sławy, fortuny, czy jakiejkolwiek innej rzeczy., Rozumiejąc samego siebie i swoją niegodność, jak to zostało objawione w trzech pierwszych błogosławieństwach, wie, czego mu brakuje i pragnie tego z każdą cząstką swojej istoty.
|
pomyśl o tych przykładach tego dominującego pragnienia. |
|
|
Psalm 1:2 |
jego Rozkosz jest w prawie Pańskim, a na jego prawie medytuje dzień i noc.,' |
|
Psalm 40:8 |
' Pragnę czynić Twoją wolę, Boże mój; Twoje prawo jest w moim sercu.” |
|
Psalm 119:20 |
” moja dusza jest pochłonięta tęsknotą za twoimi prawami przez cały czas.' |
|
Psalm 119:47 |
'bo zachwycam się Twoimi poleceniami, bo je kocham.,' |
|
Mateusza 6:33 |
ale szukajcie najpierw jego królestwa i Jego sprawiedliwości, a wszystkie te rzeczy będą wam również dane.” |
prawdziwy uczeń łaknie i pragnie sprawiedliwości. Jak zobaczymy w naszym następnym badaniu, prawdziwa 'sprawiedliwość' nie jest zewnętrzną zgodnością z boskimi prawami; nie jest to sprawiedliwość w oczach ludzi., Sprawiedliwość, o której mówi Biblia i która jest dominującym pragnieniem prawdziwego wierzącego, jest dwojaka:
sprawiedliwość Chrystusa, przez którą prawdziwy wierzący jest usprawiedliwiony w obecności Boga – prawnie uniewinniony od wszystkich grzechów, za które jest winny. Głębokie i stałe pragnienie prawdziwego ucznia ma być przyjęte w obecności Boga, a to przyjęcie jest przewidziane w Ewangelii-prawnej sprawiedliwości, która jest obecnym posiadaniem każdego wierzącego., Jest to ewangeliczna Sprawiedliwość, o której Paweł mówi mocno w swoich listach i w której każdy wierzący ufa swojemu prawu-stojąc w obecności Boga w danym momencie. Uznając własną dyskwalifikację i prawdziwą winę, prawdziwy wierzący przestał ufać we własne działanie i całkowicie zależy od sprawiedliwości Chrystusa. Jego pilne pragnienie WŁAŚCIWEGO stawania w obecności Boga jest wypełnione, zaspokojone w każdej chwili. Z tego powodu Jezus obiecał pełne i stałe zadowolenie wszystkim, którzy w Niego wierzą .,
jest to prawość życia – życie, które jest prawe zgodnie z Bożymi standardami. Ponieważ prawdziwy uczeń kocha Boga i pragnie go czcić, jest również jego dominującym pragnieniem, aby Bóg został uwielbiony przez swoje życie. Z tego powodu, chociaż został on przypisany sprawiedliwości Chrystusa i jest zapewniony o uniewinnieniu i akceptacji, on pragnie również być wolny zarówno od mocy, jak i obecności grzechu w swoim własnym życiu. Nienawidzi swego grzechu, który zaprzecza jego miłości do Boga. Nienawidzi swego grzechu, który hańbi tego, którego pragnie uhonorować., Kocha Słowo Boże, które określa prawdziwą pobożność i kieruje go ścieżkami sprawiedliwości. On nie szuka własnego szczęścia lub błogosławieństwa, ale tej sprawiedliwości życia, które przyniesie radość Ojcu Niebieskiemu. Wie jednak również, że nie ma zdolności do generowania tej sprawiedliwości życia: musi ona również pochodzić od Boga, tak jak Bóg w nim działa .,”>
What dominant concern is reflected in these verses:
Matthew 5:16
Romans 7:21-24
1Corinthians 10:31
Ephesians 4:1
Ephesians 5:1,8-10
Colossians 3:17, 23
1 John 3:3
B.,5 prawdziwy uczeń jest miłosierny
poprzednie cztery błogosławieństwa skupiły się na naszym uznaniu całkowitej zależności od Boga. Oni doprowadzili nas do zobaczenia naszej własnej niegodności i niezdolności, i sprawili, że zostaliśmy rzuceni na jego łaskę i Jego miłosierdzie. Prawdziwy uczeń Jezusa Chrystusa, świadomy, że był i nadal jest odbiorcą niezmierzonego Miłosierdzia, charakteryzuje się tym samym miłosierdziem w relacjach z innymi. Bycie „miłosiernym” to jego nawykowy stan umysłu, jego nawykowa postawa wobec bliźniego, w której działa wobec niego z miłością, nawet jeśli taka miłość jest niezasłużona., W rzeczywistości Jezus nauczał, że brak Miłosierdzia wskazuje na to, że jeszcze nie przyjęło się miłosierdzie Boże ofiarowane w Ewangelii, ponieważ otrzymanie Bożego Miłosierdzia i kontynuowanie sprawiedliwości od bliźniego jest całkowicie niestosowne.,
|
Discuss the attitude of mercy expressed in these verses: |
|
|
Hosea 6:6 Micah 6:8 Matthew 9:10-13 Luke 6:32-36 James 2:13 James 3:17 |
|
B.,6 prawdziwy uczeń Jezusa Chrystusa jest „czysty w sercu”
zanim przyjrzymy się temu, co oznacza „czysty w sercu”, ważne jest, aby zrozumieć, czego nie oznacza: nie może oznaczać „bezgrzeszny” lub „doskonały”, ponieważ już widzieliśmy, że prawdziwy uczeń Chrystusa „opłakuje” z powodu swojego grzechu, „łaknie i pragnie sprawiedliwości”. Niektórzy ludzie myślą, że oznacza to „szczerość serca”, ale szczerość sama w sobie jest bezużyteczna, ponieważ można się szczerze mylić, zaangażować w sprawę lub system wierzeń, który jest całkowicie sprzeczny z nauczaniem Biblii.,
ale Biblia wzywa do szczerości, szczerości serca, która obejmuje uczciwość, brak hipokryzji, jednomyślność, wszystkie skierowane do Boga i skupione na nim. Prawdziwy uczeń nie służy Bogu jako środek, za pomocą którego on, uczeń, skorzysta. Raczej kocha Boga, ponieważ Bóg jest całkowicie piękny; chwali Boga, ponieważ Bóg jest godzien Jego chwały; służy Bogu, ponieważ wie, że nie ma innego mistrza, innego pana, któremu należy się jego służba, jego posłuszeństwo i jego oddanie. To jest czystość serca ucznia Jezusa Chrystusa., Jest osobą, która uzna Jezusa Chrystusa za swego Pana, godnego wszelkiej chwały i posłuszeństwa, nawet jeśli Jezus nie umarł na krzyżu, aby uzyskać jego przebaczenie.
Kiedy Szatan oskarżył Hioba, jego oskarżeniem było to, że Hiob nie był uczciwy – że służył Bogu i był mu posłuszny tylko dlatego, że chciał, aby Bóg nadal błogosławił go materialnym dobrobytem . Nawet żona Hioba rozpoznała, że uczciwość Hioba jest kwestionowana, kiedy powiedziała: „Czy nadal trzymasz się swojej uczciwości? Przeklinaj Boga i giń! Ale posłuszeństwo Hioba wobec Boga było dla Boga, a nie dla jego własnej korzyści., Unikał grzechu z jednego powodu, że gdyby zgrzeszył, „byłby niewierny Bogu na wysokości” i traktował swoich sług sprawiedliwie, ponieważ ” czyż nie uczynił ich ten, który uczynił mnie w łonie? Czy ten sam nie ukształtował nas obu w naszych matkach?’ . Przekraczając nawet te stwierdzenia uczciwości jest to: „Chociaż mnie zabije, ale będę miał nadzieję w nim”. Warto zauważyć, że Hiob otrzymał błogosławieństwo, które Jezus wypowiedział czystym sercu: widział Boga .,
widzimy również tę czystość serca w Mojżeszu, który pilnie pragnął poznać i zobaczyć Boga i któremu Bóg dał objawienie samego siebie
jest to czystość serca prawdziwego ucznia: że Bóg jest centrum jego życia; Bóg jest źródłem i celem jego życia; Bóg jest decydującym czynnikiem motywującym jego życie. Nie praktykuje swojej religii, aby być widzianym od ludzi lub dla osobistej nagrody; praktykuje swoją religię dla Boga, ponieważ tylko Bóg jest godzien.,
|
Reflection: Discuss these verses in relation to the concept of ‘pure in heart’ |
|
|
Deuteronomy 4:29 Deuteronomy 6:5 Psalm 37:4 Psalm 42:1-2 Psalm 86:11 |
|
B.,7 prawdziwy uczeń Jezusa Chrystusa jest rozjemcą
tak jak prawdziwi uczniowie „rozjemców” są postrzegani jako dzieci Ojca Niebieskiego, który jest Bogiem pokoju i źródłem pokoju.
|
rozważanie: medytujcie nad tymi wersetami, które oświecają nas o tej tożsamości prawdziwych uczniów jako 'czyniących pokój'.,iv> Łukasz 2:14 Dzieje Apostolskie 10:36 Rzymian 5:1; 14:17 Efezjan 2:14-17; 6:15 Filipian 4:7 2 Piotra 1:2 |
Rzymian 12:18; 14:19 1 Koryntian 7:15 2 Koryntian 13:11 Galacjan 5:22 Efezjan 4:3 Kolosan 3:15 Hebrajczyków 12:14 |
||
oprócz tych odniesień, prawie każdy list Nowego Testamentu albo zaczyna się albo kończy pozdrowieniem, w którym odbiorcy są życzeni „pokoju” od Boga Ojca lub od Jezusa Chrystusa.,
„pokój” jest jednowyrazowym podsumowaniem Ewangelii, a prawdziwy uczeń jest ambasadorem tej Ewangelii pokoju, głosząc werbalnie orędzie pojednania i demonstrując rzeczywistość Ewangelicznego pojednania i pokoju w relacjach z innymi.
B., w naszym własnym wykonaniu i zależą wyłącznie od sprawiedliwości Chrystusa, jest obraźliwe zarówno dla nominalnego wierzącego, jak i niewierzącego, ponieważ:
- ludzie nie lubią myśleć, że nie mogą nic zrobić, aby zasłużyć na swoje zbawienie; każda religia człowieka mówi im, że muszą i mogą zapracować na swoją drogę do „nieba”
- sprawiedliwość Ewangelii jest zatem zagrożeniem zarówno dla ludzkiej pychy, jak i ludzkiej religii
- ludzie myślą, że chrześcijanin nie może zapewnienie zbawienia jest w rzeczywistości „obłudą” i dlatego oskarżają wierzących albo o hipokryzję, albo o pychę, albo o jedno i drugie.,
praktyczna prawość lub dobroć, jaką chrześcijanie demonstrują w swoim życiu, zagraża bezbożnym; oskarża ich i obnaża ich bezbożność i winę.
to prześladowanie z powodu sprawiedliwości Ewangelii jest oczywistym tłem dla kilku listów Nowego Testamentu, gdzie ci, którzy ufali wyłącznie w sprawiedliwość Chrystusa byli prześladowani przez tych, którzy chcieli oprzeć swoją relację z Bogiem z ich własnym wykonaniem prawa i rytuału.
prawdziwy uczeń Jezusa Chrystusa jest również prześladowany z powodu Jezusa Chrystusa., Tak stało się z Nowotestamentowymi chrześcijanami i wczesnym kościołem, w różnych czasach i miejscach aż do teraźniejszości. W obecnej erze jest podobno więcej prześladowań z powodu Imienia Jezusa niż w jakimkolwiek innym okresie historii. W Australii poziom prześladowań i oskarżeń z powodu Imienia Jezusa wkrótce wzrośnie, ponieważ prawa antydyskryminacyjne i „nowa tolerancja” coraz bardziej zdominują naszą kulturę. Dlaczego? Dlaczego imię Jezus sprowokować prześladowania i odrzucenia?, Ponieważ Jezus twierdził, że tylko on jest jedną drogą do jednego Boga i przez to twierdzenie unieważnia wszystkie religie i idee ludzi. Również przez to twierdzenie unieważnia wszelkie ludzkie postrzeganie bycia „na tyle dobrym”, aby samemu dojść do Boga. Jego twierdzenia są obraźliwe i budzące podziały. Poza kilkoma wiekami, w których świat zachodni był zdominowany przez chrześcijański sposób myślenia, zawsze tak było.,
tak więc prawdziwym uczniem jest ten, który identyfikując się z Jezusem Chrystusem i jego sprawiedliwością, również utożsamił się i zjednoczył z cierpieniem i odrzuceniem, którego doświadczył sam Jezus.
C. bądź tym, kim jesteś
błogosławieństwa powiedziały nam, kim naprawdę jesteśmy – w sobie i w Chrystusie. Opisali tożsamość całkowicie odmienną od niewierzącego świata., Świat nic nie wie o tym ubóstwie ducha, o żałobie po grzechu, o cichości, o głodzie i pragnieniu Sprawiedliwości, o miłosierdziu, o jednookim skupieniu na Bogu i jego chwale, o głębokim pokoju odnowionej relacji między Bogiem a człowiekiem. Ale wciąż żyjemy na świecie. Wciąż jesteśmy mieszkańcami ziemi, chociaż jesteśmy obywatelami królestwa niebieskiego.,
w kontekście tego rozróżnienia i w kontekście tego już-ale-jeszcze-istnienia, w którym wciąż żyjemy na tym świecie, Jezus nauczał:
- jesteś solą ziemi … więc bądź solą
- jesteś światłem świata … więc świeć.
bądź tym, kim jesteś.
jesteś inny. Bądź inny.
niech mężczyźni posmakują tej różnicy.
niech ludzie zobaczą światło tej różnicy.,
niech zobaczą chwałę Boga, jak przeżywasz w ich obecności radykalną tożsamość ucznia Króla .
badając dalej Kazanie na górze, zobaczymy, jak ta radykalna tożsamość działa w praktyce – w odniesieniu do naszego systemu etycznego, w odniesieniu do naszego systemu wartości, w odniesieniu do naszej wiary i w odniesieniu do zdolności praktykowania rozeznania.
W Jaki Sposób to studium błogosławieństw rzuciło Ci wyzwanie osobiście?
Dodaj komentarz