schemat bezpośredniej orbity ciała wokół Słońca z jego najbliższymi (Peryhelium) i najdalszymi (aphelium) punktami.Peryhelium (q) i aphelium (Q) są, odpowiednio, najbliższymi i najdalszymi punktami bezpośredniej orbity ciała wokół Słońca.
porównywanie elementów oscylacyjnych w określonej epoce do efektywnie tych w innej epoce generuje różnice., Czas przejścia przez peryhelium jako jeden z sześciu elementów nie jest dokładną prognozą (inną niż dla ogólnego modelu 2-ciała) rzeczywistej minimalnej odległości od słońca przy użyciu pełnego modelu dynamicznego. Dokładne przewidywania przejścia Peryhelium wymagają całkowania numerycznego.
planety wewnętrzne i planety zewnętrzneedytuj
obrazek poniżej po lewej przedstawia planety wewnętrzne: ich orbity, węzły orbitalne oraz punkty Peryhelium (zielona kropka) i aphelium (czerwona kropka), widoczne ponad biegunem północnym ziemi i płaszczyzną ekliptyki ziemi, która jest współpłaszczyzną z płaszczyzną orbitalną Ziemi., Z tej orientacji planety znajdują się na zewnątrz od Słońca jako Merkury, Wenus, Ziemia i Mars, przy czym wszystkie planety poruszają się po swoich orbitach w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara wokół Słońca. Orbita okołoziemska ma kolor żółty i reprezentuje orbitalną płaszczyznę odniesienia. Dla Merkurego, Wenus i Marsa, część orbity przechylona nad płaszczyzną odniesienia jest tutaj cieniowana na niebiesko; część poniżej płaszczyzny jest cieniowana na fioletowo / różowo.,
obrazek poniżej-po prawej pokazuje zewnętrzne planety: orbity, węzły orbitalne oraz punkty Peryhelium (zielona kropka) i aphelium (czerwona kropka) Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna—widoczne z góry orbity odniesienia, wszystkie poruszają się po swoich orbitach w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Dla każdej planety przekrój orbity przechylony nad płaszczyzną orbitalną odniesienia ma kolor niebieski; przekrój poniżej płaszczyzny jest fioletowy / różowy.,
dwa węzły orbitalne są dwoma punktami końcowymi „linii węzłów”, gdzie nachylona Orbita przecina płaszczyznę odniesienia; tutaj mogą być „widziane”, gdzie niebieski odcinek orbity staje się fioletowy/różowy.
dwa poniższe zdjęcia przedstawiają pozycje Peryhelium (q) i aphelium (Q) na orbitach planet Układu Słonecznego.,ul>
punkty Peryhelium i aphelium wewnętrznych planet Układu Słonecznego
punkty Peryhelium i aphelium zewnętrznych planet Układu Słonecznego
linie apsidesedytuj
wykres pokazuje ekstremalny zakres—od najbliższego podejścia (Peryhelium) do najdalszego punktu (aphelium)—kilku orbitujących ciał niebieskich układu słonecznego: planet, znanych planet karłowatych, w tym Ceres i komety Halleya., Długość poziomych prętów odpowiada ekstremalnemu zakresowi orbity wskazanego ciała wokół Słońca. Te ekstremalne odległości (między Peryhelium i aphelium) są liniami apsyd Orbit różnych obiektów wokół ciała gospodarza.
Peryhelium i aphelionedytuj
obecnie Ziemia osiąga Peryhelium na początku stycznia, około 14 dni po przesileniu grudniowym. Peryhelium znajduje się w odległości około 0.98329 jednostek astronomicznych (AU) lub 147.098.070 km od centrum słońca. Natomiast Ziemia dociera do aphelionu na początku lipca, około 14 dni po przesileniu czerwcowym., Odległość aphelionu między ośrodkami ziemi i Słońca wynosi obecnie około 1,01671 AU lub 152,097,700 km (94,509,100 mi).
daty Peryhelium i aphelium zmieniają się w czasie z powodu precesji i innych czynników orbitalnych, które podążają za wzorcami cyklicznymi znanymi jako cykle Milankowitcha. W krótkim okresie takie daty mogą się różnić do 2 dni z jednego roku na drugi., Ta znacząca różnica wynika z obecności Księżyca: podczas gdy Barycentrum Ziemia–Księżyc porusza się po stabilnej orbicie wokół Słońca, położenie centrum Ziemi, które znajduje się średnio około 4700 kilometrów od barycentrum, może być przesunięte w dowolnym kierunku od niego—a to wpływa na czas rzeczywistego najbliższego podejścia między centrum słońca i ziemi (co z kolei określa czas peryhelium w danym roku).
ze względu na zwiększoną odległość w aphelionie, tylko 93.,55% promieniowania Słońca spada na dany obszar powierzchni ziemi, podobnie jak w peryhelium, ale nie uwzględnia to pór roku, które wynikają z nachylenia osi Ziemi o 23,4° od prostopadłościanu do płaszczyzny orbity Ziemi. Rzeczywiście, zarówno w peryhelium, jak i aphelionie jest lato na jednej półkuli, podczas gdy na drugiej jest zima. Zima pada na półkuli, gdzie światło słoneczne uderza najmniej bezpośrednio, a lato pada tam, gdzie światło słoneczne uderza najbardziej bezpośrednio, niezależnie od odległości Ziemi od Słońca.,
na półkuli północnej lato występuje w tym samym czasie co aphelion, kiedy promieniowanie słoneczne jest najniższe. Mimo to lata na półkuli północnej są średnio o 2,3 °C (4 °F) cieplejsze niż na półkuli południowej, ponieważ półkula północna zawiera większe masy lądowe, które są łatwiejsze do ogrzania niż morza.,
Peryhelium i aphelion mają jednak pośredni wpływ na Pory roku: ponieważ prędkość orbitalna Ziemi jest minimalna w aphelionie, a maksymalna w peryhelium, planeta trwa dłużej na orbicie od przesilenia czerwcowego do równonocy wrześniowej niż od przesilenia grudniowego do równonocy marcowej. Dlatego lato na półkuli północnej trwa nieco dłużej (93 dni) niż lato na półkuli południowej (89 dni).,
astronomowie zwykle wyrażają czas peryhelium w stosunku do pierwszego punktu Barana nie w kategoriach dni i godzin, ale raczej jako kąt przesunięcia orbity, tzw. długość peryapsysu (zwana także długością perycentrum). W 2000 roku Peryhelium wynosiło około 282,895°; w 2010 roku przesunęło się ono o niewielki ułamek stopnia do około 283,067°.,
dla orbity Ziemi wokół Słońca, czas apsis jest często wyrażany w kategoriach czasu w stosunku do pór roku, ponieważ to decyduje o udziale eliptycznej orbity w sezonowych wahaniach. Zmienność pór roku jest kontrolowana przede wszystkim przez roczny cykl kąta nachylenia Słońca, który jest wynikiem nachylenia osi Ziemi mierzonego od płaszczyzny ekliptyki., Ekscentryczność ziemi i inne elementy orbitalne nie są stałe, ale zmieniają się powoli ze względu na zakłócające działanie planet i innych obiektów w Układzie Słonecznym (cykle Milankowitcha).
w bardzo długiej skali czasowej daty Peryhelium i aphelium przechodzą przez pory roku i tworzą jeden pełny cykl w ciągu 22 000 do 26 000 lat. Istnieje odpowiedni ruch położenia gwiazd widziany z ziemi, który nazywa się precesją apsydyczną. (Jest to ściśle związane z precesją osi.,d>3 lipca
inne planeteedit
poniższa tabela pokazuje odległości planet i planet karłowatych od słońca na ich Peryhelium i aphelium.,
Dodaj komentarz