Zaburzenia stawu rzepkowo-udowego Rozdział 9

wpis w: Articles | 0

rodzaje podwichnięcia (translacja)

drobne nawracające podwichnięcie

w tym przypadku Rzepka w niewielkim stopniu odbiega od normalnego przebiegu rzepki i nie jest związana z żadnym poważnym lub nawet widocznym klinicznie przesunięciem. Te drobne formy są często wynikiem funkcjonalnej nierównowagi między powierzchniami stawowymi rzepki i krętarza udowego., Larsen i Lund (1) zauważyli, że po zerwaniu mechanizmu prostownika często dochodzi do niedowładu rzepki udowej, a nawet mniej dramatyczne traumatyczne wydarzenia mogą pozostawić resztki podwichnięcia.

poważne nawracające podwichnięcie

w tym stanie Rzepka wchodzi prawie na boczny kąt krętarza i nagle powraca do rowka rzepkowo-udowego ze słyszalnym trzaskiem. Epizody blisko zwichnięcia występują szczególnie na początku zgięcia lub semiflexion i powtarzają się ze zmiennym rytmem., Mogą one występować rzadko, być może związane z intensywną aktywnością i mogą być związane z rzepką alta (2). Epizody mogą wystąpić z każdym zgięciem kolana lub sporadycznie. Najczęściej występują w częstych odstępach czasu. Możliwe jest, że jeden z tych epizodów może przejść do całkowitego zwichnięcia, możliwego powikłania nawracającego podwichnięcia. Dla naszych celów Rzepka nie będzie uważana za zwichniętą, chyba że zostanie całkowicie wyparta z krętarza udowego., Jest prawdopodobne, że wiele przypadków poważnych nawracających podwichnięć jest włączanych do serii opisujących nawracające zwichnięcia, co wyjaśnia, dlaczego niektórzy autorzy zgłaszali je w połączonych seriach (3).

stałe podwichnięcie boczne

Ta forma przesunięcia bocznego jest stabilna, w tym podwichnięcie jest trwałe przez 90 stopni lub więcej zgięcia kolana. Istnieje niewielka tendencja do niedawnego zgięcia rzepki z postępującym zgięciem i prawie zawsze występuje związane z tym pochylenie (4)., Forma ta może szybko rozwijać się do zwyrodnienia chrząstki, a większość przykładów wykazuje już znaczącą zmianę zwyrodnieniową w momencie prezentacji klinicznej.

w momencie wstępnej prezentacji zmiany zwyrodnieniowe są powszechne, ale malalignment jest zwykle większy, jeśli doszło do znacznego ubytku chrząstki. Średni wiek w doświadczeniach Ficat wynosił 50 lat, podczas gdy Merle D ' Aubigne i Ramadier (5) podawali średni wiek 62 lat.

istnieje kilka możliwych mechanizmów rozwoju stałej stabilnej formy przesunięcia bocznego (1)., Możliwe jest, że podwichnięcie jest pochodzenia wrodzonego lub dysplastycznego (2). Podwichnięcie może być nabyte poprzez wadliwą mechanikę lub operację, ze stopniowym rozciąganiem stabilizatorów przyśrodkowych lub powtarzającym się drobnym urazem osiągającym ten sam koniec (3). Możliwe jest, że nawracające zwichnięcie, z oczywistym urazem stabilizatorów przyśrodkowych, osiada w pozycji stałego podwichnięcia bocznego. Stałym podwichnięciu bocznym często towarzyszy pochylenie (rys. 9.1)., Połączenie podwichnięcia i pochylenia, gdy utrzymuje się przez cały zgięcie i wyprost, zwykle prowadzi do artrozy z powodu nieprawidłowego obciążenia jednostkowego chrząstki stawowej.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *